H Οκτάχρονη Riham Χάθηκε στην Ελλάδα και Βρέθηκε Επτά Μήνες Μετά στη Στουτγκάρδη​

Λίγα μόλις μέτρα μακριά από την είσοδο του ελληνικού Κοινοβουλίου, στις αίθουσες του οποίου διαχρονικά ευδοκιμούν η ακατάσχετη πολιτική φλυαρία και οι ανοικονόμητες υποσχέσεις, μια χούφτα άνθρωποι διεκδικούν το αυτονόητο: την επανένωση με τις οικογένειές τους. Είναι πρόσφυγες από τη Συρία που δεν έχουν πια τίποτα να χάσουν. Όλα όσα τους καθορίζουν έχουν σκορπίσει στα τέσσερα σημεία της Γηραιάς Ηπείρου. Αλλού τα παιδιά, αλλού οι σύζυγοι, αλλού οι συγγενείς. Παρότι οι αιτήσεις τους για οικογενειακή επανένωση έχουν εγκριθεί, τόσο από τη Γερμανία όσο και από την Ελλάδα, παρότι κάθε τόσο τους ανακοινώνονται πομπώδεις και μεγαλόσχημες υποσχέσεις, εν τέλει κανείς δεν συζητά επί της ουσίας μαζί τους.

Εδώ και δέκα μέρες, επτά γυναίκες και επτά άνδρες από τη Συρία έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας, με ένα και μοναδικό αίτημα: να επανενωθούν με τους δικούς τους ανθρώπους. Την Τετάρτη 8/11, εκατοντάδες πρόσφυγες και αλληλέγγυοι πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας έξω από τη γερμανική πρεσβεία, ενώ έγιναν και κάποιες επαφές, ώστε να υπάρξει μια συνάντηση μεταξύ της πρεσβείας και μιας επιτροπής τριών απεργών πείνας. Μια συνάντηση η οποία, βέβαια, ουδέποτε πραγματοποιήθηκε, καθώς η Γερμανική Πρεσβεία αρνήθηκε να δεχτεί τους απεργούς πείνας, εάν ανάμεσά τους βρισκόταν μία γυναίκα - οι λόγοι παραμένουν αδιευκρίνιστοι.

[VICE Video] Ανήλικοι Πρόσφυγες Πέφτουν Θύματα Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης στο Κέντρο της Αθήνας

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Η Σαμίρα, μια εκ των 14 απεργών πείνας της Πλατείας Συντάγματος και η γυναίκα-μέλος της τριμελούς επιτροπής στην οποία απαγορεύτηκε η είσοδος στην πρεσβεία, σχολίασε έπειτα από αυτήν την εξέλιξη: «Μας ανακοινώθηκε ότι μόνο τρεις άνδρες μπορούν να εισέλθουν και να πάρουν μέρος στη συνάντηση. Δεν ισχύουν για τη γερμανική πλευρά τα ανθρώπινα δικαιώματα; Ζητήσαμε κάτι απλό. Να καθίσουμε σε ένα τραπέζι και να συζητήσουμε. Δεν μου το επέτρεψαν, επειδή είμαι γυναίκα. Ο σύζυγός μου είναι στη Γερμανία. Έχει πολιτικό άσυλο. Γιατί δεν αφήνουν εμένα και τις κόρες μου να πάμε εκεί; Όταν επιστρέψαμε στους υπόλοιπους απεργούς πείνας και τους αναφέραμε ότι η πρεσβεία δεν μου επέτρεψε να μπω επειδή είμαι γυναίκα, έμειναν άφωνοι. Δεν λυπάμαι μόνο εγώ, λυπούνται όλες οι γυναίκες και μητέρες. Οι οικογένειές μας έχουν χωριστεί πολλά χρόνια. Εδώ και πολλούς μήνες οι αιτήσεις μας έχουν εγκριθεί, αλλά εξακολουθούν να μας συμπεριφέρονται σαν να ήμαστε ζώα. Μας θεωρούν ανθρώπους ή ζώα; Είμαι μητέρα, όχι τρομοκράτης».

Την ίδια στιγμή, οι απεργοί πείνας του Συντάγματος φέρονται διατεθειμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους μέχρις εσχάτων. «Δεν με νοιάζει ακόμη και αν πεθάνω, δεν αντέχω άλλο. Θέλω να δω ξανά τη γυναίκα και τα παιδιά μου. Είμαι εγκλωβισμένος στην Ελλάδα κοντά στα δύο χρόνια. Όλη η υπόλοιπη οικογένειά μου είναι στη Γερμανία. Δεν καταλαβαίνω γιατί συμβαίνει αυτό, θα έπρεπε να έχω φύγει εδώ και πολλούς μήνες. Γιατί καθυστερούν; Θα μείνω εδώ, μέχρι να πεθάνω από την πείνα, δεν με ενδιαφέρει, τα ’χω χάσει όλα», μου λέει ο Μohamed Fahed, ο οποίος φιλοξενείται στο καμπ του Ελαιώνα.

Πάει καιρός απ’ όταν έφυγε από τη Δαμασκό λόγω του πολέμου, έμεινε για ένα διάστημα στην Τουρκία, όπου εργάστηκε σε ένα ταχυφαγείο με ντονέρ, συγκεντρώνοντας χρήματα, για να στείλει όπως-όπως την οικογένειά του στη Γερμανία. «Μένουν στη Δρέσδη αυτήν την εποχή - η γυναίκα, η κόρη και ο ο γιος μου. Μονάχα εγώ ξέμεινα πίσω. Τελευταία φορά που είδα τη σύζυγό μου ήταν πριν από έναν χρόνο και οκτώ μήνες. Η μικρή μου κόρη ρωτά κάθε μέρα στο τηλέφωνο γιατί δεν πηγαίνω κοντά τους, πιστεύει πως δεν θέλω. Δεν μπορεί να καταλάβει, είναι παιδί. Τις προάλλες, δεν ήθελε να έρθει να μου μιλήσει, είπε στη μητέρα της “Όλο λέει πως θα έρθει και δεν έρχεται, λέει ψέματα”. Δεν αντέχω άλλο αυτήν την κατάσταση, πρέπει να δοθεί μια λύση στο πρόβλημά μας».

Ακόμη πιο τραγική είναι η ιστορία του Fauaz Mami, ο οποίος στο μακρύ ταξίδι προς την Ευρώπη έμελλε να βιώσει ένα σπαρακτικό οικογενειακό δράμα. Όπως μου λέει, «Στα σύνορα Τουρκίας-Ελλάδας έχασα ένα από τα παιδιά μου, συγκεκριμένα την κόρη μου. Ο διακινητής, περνώντας στην Ελλάδα μας χώρισε σε δύο γκρουπ για μεγαλύτερη ασφάλεια, όπως μας είπε. Ήταν βράδυ και όπως χώριζε τα γκρουπ το παιδί πήγε στο άλλο, χωρίς να το καταλάβουμε. Του λέγαμε πως είχε κάνει λάθος, πως η οικογένειά της είναι εδώ, αλλά εκείνος ήταν ανένδοτος. “Μην ανησυχείτε, θα συναντήσουμε ξανά την άλλη ομάδα σύντομα”, μας είπε. Όμως, δεν τη συναντήσαμε ποτέ. Το δικό μας γκρουπ έγινε αντιληπτό και οι Αρχές μάς οδήγησαν στην Αθήνα. Είχαμε τρελαθεί με τη γυναίκα μου, δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Το παιδί είχε χαθεί. Δεν είχαμε ιδέα τι είχε συμβεί στο άλλο γκρουπ. Για επτά μήνες το θεωρούσαμε νεκρό. Η γυναίκα μου, έκτοτε, αντιμετωπίζει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, ζει μια κόλαση. Από τη μια στιγμή στην άλλη, χάσαμε το κοριτσάκι μας, ήταν μόλις οκτώ ετών τότε».

Ο Fauaz και η οικογένειά του (δυο αγόρια και ένα μικρό κορίτσι) είναι εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα εδώ και περίπου δύο χρόνια. Κάθε προσπάθεια να ταξιδέψουν στη Γερμανία έχει αποδειχθεί άκαρπη. Προ μηνών όμως, δέχθηκε ένα τηλέφωνο που γέμισε ελπίδες όλη την οικογένεια: «Μια μέρα με πήραν από κάποια υπηρεσία στη Γερμανία και μου είπαν πως το παιδί που χάσαμε στα σύνορα ήταν ζωντανό, το άλλο γκρουπ είχε καταφέρει να φτάσει στη Γερμανία. Δεν το πιστεύαμε, κάποιος υπάλληλος είχε βρει τυχαία στην τσεπούλα της τσάντας της το τηλέφωνό μου, το οποίο είχα γράψει σε ένα χαρτάκι για ώρα ανάγκης. Μας είπαν πως το παιδί φιλοξενούταν μόνο του σε ένα καμπ στη Στουτγκάρδη και υπεύθυνος γι’ αυτό ήταν ένας άγνωστος άνδρας, πρόσφυγας κι αυτός. Μιλήσαμε και προσπαθούμε έκτοτε να είμαστε φιλικοί μαζί του. Η μικρή σήμερα είναι 11 ετών και έχει ξεχάσει τη γλώσσα μας, μιλάει μόνο γερμανικά. Δεν μπορώ καν να μιλήσω στο παιδί μου, χωρίς μεταφραστή. Κανένας γονιός να μη νιώσει αυτό που αισθάνομαι. Κάνω έκκληση να εισακουστούμε, θέλουμε μόνο να επανενωθούν οι οικογένειες. Να δω ξανά την κόρη μου, να την πάρω στην αγκαλιά μου».

Περισσότερα από το VICE

Όλη η Υποκρισία της Πλούσιας Ελίτ που Αποκάλυψαν (Μέχρι Τώρα) τα Paradise Papers

Ποιος Θεός Έστειλε τον Maceo Plex και τον Rødhåd στην Αθήνα;

Αυτά τα Εξώφυλλα Ελληνικών Δίσκων σε Προκαλούν να Mην Ακούσεις Στίχο