Για τον Prins Obi η Μουσική Είναι μια Παγκόσμια Γλώσσα

Τα παιδιά των Baby Guru μας συστήνονται τώρα και ως Dream Warriors. Για την ακρίβεια, συναντήσαμε στο BIOS, τον Prins Obi, κατά κόσμον φαρμακοποιό Γιώργο Δημάκη, για να μας μιλήσει για το πώς αυτό το project διαφοροποιείται από τους Baby Guru, αλλά και το τι θα ακούσουμε στην πρώτη live παρουσίαση του album «Notions» του Prins Obi στο πλαίσιο του φεστιβάλ νέας ελληνικής ψυχεδελικής μουσικής «ΨΧ» στο ΡΟΜΑΝΤΣΟ.

VICE: Πέρα από τους Baby Guru, παρουσιάζεσαι τώρα και ως Prins Obi & the Dream Warriors.

Prins Obi: Οι Dream Warriors είναι πέρα από εμένα, Prins Obi, οι άλλοι δύο Baby Guru ο King Elephant, o Sir Kosmiche, o KU και ο Kon Kon.

Τέλος του 2013, είχα βγάλει ένα ΕΡ με κομμάτια που είχα γράψει μικρός, το Love Songs for Instant Success, αλλά μετά είδα ότι είχα αρκετά tracks μέσα στα χρόνια που δεν τα είχα χρησιμοποιήσει σε άλλα project και σε μπάντες που συμμετείχα. Ήταν κομμάτια από όταν ήμουν 18 χρονών, μέχρι και κομμάτια που είχα γράψει στα sessions ηχογραφήσεων Baby Guru. Κάποια μου άρεσαν πολύ, τα μάζεψα, τα ολοκλήρωσα, και μπήκα πέρυσι στο στούντιο μας, στο σπίτι του Γιάννη (King Elephant), του ντράμερ των Baby Guru και σε πολύ χαλαρή φάση στρώσαμε τα κομμάτια. Το είχα κάπως συγκεκριμένα στο μυαλό μου και ο Γιάννης με βοήθησε να το βγάλουμε. Συμμετείχαν και κάποιοι φίλοι, εκλεκτοί μουσικοί στο άλμπουμ, όπως η Χριστίνα που έχει κάνει vocals και στους δύο τελευταίους δίσκους των Baby Guru, ο Kon Kon, ένας φίλος από το σχολείο που παίζει κιθάρα σε ορισμένα tracks, o Sir Kosmiche, πάλι από Baby Guru παίζει κι αυτός σε ορισμένα κομμάτια μπάσο και ο KU, φίλος μουσικός, με τον οποίο έχουμε συνεργαστεί και στο ντεμπούτο άλμπουμ του, όπου του έκανα την παραγωγή. Θα λέγεται «Notions», το album, και βγαίνει τέλη φθινοπώρου. Οπότε η live εμφάνιση στο «ΨΧ» στο ΡΟΜΑΝΤΣΟ είναι και η πρώτη στο πλαίσιο προώθησης και παρουσίασης του επερχόμενου άλμπουμ και είναι η πρώτη φορά που θα παίξω αυτό το σόλο project.

Το όνομα Prins Obi πώς προέκυψε;

Το Obi ήταν παρατσούκλι που μου είχαν δώσει οι φίλοι μου, επειδή παίζαμε πολλά ηλεκτρονικά στο Play Station και εγώ έπαιρνα τον Obi. Tο Prins βγήκε επειδή ήθελα κάτι να μπει πρώτο αλλά δεν θυμάμαι καθόλου το πως μου κόλλησε. Γενικά, είμαστε φαν της ταινίας Α Nightmare on Elm Street. Μου άρεσε πολύ και η ταινία και το όνομα και σκέφτηκα η μπάντα που θα φτιάξω για να παίξω live το υλικό μου, να ονομάζεται έτσι.

Γενικά το Dream Warriors σκεφτόμαστε να το κάνουμε ένα όχημα που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες του καθενός στα solo project του. Δηλαδή είναι μεν οι Baby Guru, αλλά και εγώ και ο King Elephant και ο Sir Kosmiche έχουμε ήδη στα σκαριά ατομικές δουλειές, οπότε σκεφτόμασταν να φτιάξουμε τους Dream Warriors για να διαφοροποιηθούμε από τους Baby Guru. Θα βοηθάνε οι υπόλοιποι αυτόν που έχει το όραμα και το solo project του σε live καταστάσεις.

Γενικά είστε πολύ δεμένοι σαν μπάντα;

Eίμαστε σαν οικογένεια, ούτως ή άλλως το στούντιό μας είναι στο σπίτι του Γιάννη, είναι δικός μας χώρος. έχουμε μεγαλώσει εκεί, έχουμε άνεση χώρου και χρόνου οπότε δουλεύουμε έτσι. Και ελπίζουμε να έρχονται στους Dream Warriors και guest φίλοι μας για να μας βοηθάνε στη σύνθεση ανάλογα με τις ανάγκες του εκάστοτε πρότζεκτ.

Θα κάνετε σε σχέση με αυτό το project κινήσεις προς το εξωτερικό;

Αυτό δεν το έχουμε σκεφτεί ακόμα, γιατί προς το παρόν τρέχει και το promo του LΡ των Baby Guru, που ακόμα το παίζουμε live, και δεν έχει τελειώσει η διαδικασία προώθησης και ενασχόλησης με αυτό τον δίσκο. Προς το παρόν ξεκινάμε την ιδέα με το δικό μου project και βλέπουμε. Το μόνο στάνταρ είναι ότι θα γίνει το live στo πλαίσιo του φεστιβάλ «ΨΧ» και το άλμπουμ που θα βγει τέλος φθινοπώρου.

Έχεις κάποια ιδέα που την επεξεργάζεσαι με τους Baby Guru και σαν Prins Obi και να αποτελεί βασική δομή;

Έχουμε ήδη κάνει πρόβες και το Dream Warriors βγαίνει αρκετά διαφορετικό από Baby Guru. Ενώ οι Baby Guru είναι ένα tight τρίο και υπάρχει μια αλληλεπίδραση μεταξύ μας πολύ έντονη, οι Dream Warriors είναι κάτι πιο ρευστό  από αυτό που παίζουμε συνήθως και πιο κουκουρούκου αν θες. Για να καταλάβεις μπορεί να περνάμε και πιο punk κομμάτια και πιο soultunes, ψυχεδελικά, μακρόσυρτα σημεία και σίγουρα θα είναι πιο ανοιχτό σε επιρροές και στυλ, κάτι που το κάνει όλο αυτό θα είναι πιο χαλαρό και ρευστό.

Βασικές επιρροές σε αυτό το album; 

Το άλμπουμ που θα βγει έχει ενδιαφέρον γιατί είναι κάτι σαν ημερολόγιο, έχει κομμάτια που είχα γράψει μέχρι και 18 χρονών, 12 χρόνια πριν, μόλις είχα τελειώσει το σχολείο. Είναι και κάποια κομμάτια που τα είχα γράψει στο sessions του Marginalia, που δεν μπήκαν στον δίσκο γιατί δεν πολυταίριαζαν. Οπότε είναι κάπως σαν ημερολόγιο από τα tracks που δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ. Είναι τόσα πολλά και όταν τα ακούς βλέπεις και τι άκουγα πιο παλιά, όταν βρισκόμοιυν στην ηλικία των 20 και μέχρι τώρα στα 30. Έχει πολλές επιρροές από τους songwriters του '60 και του '70, όπως Νeil Young, Tim Buckley, πολύ Brian Eno, λιγότερο David Bowie. Έχει cosmic music, synthesizer music, όπως Franco Batiatto ή Wendy Carlos, έχει και μπαλάντες, όπως είχε το ΕΡ που είχα βγάλει το Δεκέμβριο.

O τρόπος που σκοπεύεις να τα παρουσιάσεις θα είναι αυτοβιογραφικός;

Όπως και με τους Baby Guru, το studio με το live version θα διαφέρει λίγο. Όταν ολοκληρώσαμε και δουλέψαμε τα tracks και σταντάραμε τις δομές, πλέον είχει βγει ένα ενιαίο έργο δουλειάς στο album, δεν θα είναι σαν ημερολόγιο. Θα είναι όπως βγαίνουν στις πρόβες και όπως μπορούν να κάνουν ένα καλό live set.

Ο όρος ψυχεδέλεια θεωρείς ότι έχει σχέση με τη μουσική σου;

Είμαι φαν της ψυχεδέλειας, δηλαδή από μικρός μου άρεσαν και τα 60's και τα 70's. Αλλά η ψυχεδέλεια δεν είναι κάτι που περιγράφεται με αμιγώς μουσικούς όρους, είναι μια μορφή αίσθησης, ότι σπάει τα στεγανά, δημιουργεί μια  αλαφροίσκιωτη ατμόσφαιρα. Είναι η αύρα, η αίσθηση και η αισθητική. Και στα 60's όταν άρχισε να δημιουργείται η ψυχεδελική σκηνή, από το '67 μέχρι το '69 που άκμασε, ήταν θεωρώ στόχος το να σπάσουν τις πιο περιορισμένες και τετράγωνες ποπ-ροκ φόρμες. Μου αρέσει αυτός ο όρος και τον κρατάω.

Στην Ελλάδα, με το κλίμα που επικρατεί, αισθάνεσαι ότι μπορείς να πάρεις επιρροές και να τις μεταμορφώσεις;

Εννοείς τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες;

Και τις κοινωνικοπολιτικές.

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η μουσική, όπως για παράδειγμα το φεστιβάλ αυτό, απευθύνεται σε πολύ περιορισμένο κοινό, αυτό είναι αλήθεια γιατί το 90% των ανθρώπων είναι αφομοιωμένο στη μαζική κουλτούρα όπως είπες.  Δεν με ενδιαφέρει όμως. Η μουσική είναι παγκόσμια γλώσσα και ο,τι μπορεί να ακούσει ένας Αυστραλός ή ένας Καλιφορνέζος μπορούμε να ακούσουμε και εμείς. Και εμένα ουσιαστικά αυτές είναι οι επιρροές μου, και μετά αντίστοιχα μου δημιουργούνται ερεθίσματα για να παίξω τη δικιά μου. Δηλαδή πολιτικό σχόλιο δεν έχω κάνει, το αφήνω αυτό σε ανθρώπους πιο εξειδικευμένους από εμένα. Όχι ότι δεν με ενδιαφέρει.

Τι ακούς ή θεωρείς ότι κάποιος πρέπει να ακούσει. 

Kate Bush - The dreaming

Scott Walker - Scott 4

Elton John - Goodbye Yellow Brick Road 

Roxy Music – Avalon

MGMT – Congratulations

Franco Βatiatto - Pollution

Van Dyke Parks - Discover America

Είχες δει ποτέ κάποιο live εδώ ή στο εξωτερικό που να σε κάνει να μείνεις εντελώς;

Είχα ακούσει Mars Volta. Οι τύποι δεν σταματάνε ποτέ, σολάρανε acid rock. Ήμασταν στο Βερολίνο, βγήκαμε μετά τη συναυλία, κάναμε ποδήλατο και τρέμαμε. Τώρα βέβαια δεν μπορώ να ακούσω πια Mars Volta, αλλά τότε μου άρεσαν πάρα πολύ γιατί τους είχα δει στην ακμή τους και ήταν σαν οδοστρωτήρας, είχα τρελαθεί σε βαθμό που τρέμαμε μετά το live.

Στο φαρμακείο ακούς μουσική; 

Όχι, αν κάτσει κανένα τραγούδι να είναι το στυλ μου θα το ακούσω αλλά δεν προγραμματίζω να ακούσω δίσκους ολόκληρους στο φαρμακείο.  Είναι οι μόνες ώρες που δεν ακούω μουσική. Όλες τις άλλες στιγμές ακούω, στο αμάξι, όταν τρέχω, στο στούντιο, παντού.

Από Έλληνες καλλιτέχνες;

Είναι ακρετοί αλλα ενδεικτικά μου αρέσουν οι Larry Gus, Λένα Πλάτωνος, Γιώργος Ρωμανός, The Boy, αλλά και σαν Mary & The Boy, May Roosevelt και από ακόμα πιο παλιά οι Aphrodite's Child.

Έχεις κάποιο είδος ψυχαναγκασμού  γενικά;

Ναι, έχω. Αλλά και ποιος δεν έχει; Θέλω οι δίσκοι μου να είναι σε απόλυτη τάξη πριν κοιμηθώ. Όχι αλφαβητικά, απλά οι στοίβες να είναι ίσιες και τακτοποιημένες.

Αυτός ο δίσκος που θα βγει, είναι ο,τι πιο χαλαρό έχω κάνει ποτέ. Δηλαδή δεν είχα τον ψυχαναγκασμό να είναι όλα τέλεια όπως με τους δίσκους των Baby Guru. Κάθε Δευτέρα είμασταν χαλαρά στο στούντιο μας και ηχογραφούσαμε τραγούδια που ούτε καν τα ακούγαμε. Βγήκε με άλλη διαδικασία, μου έκανε τρομερή εντύπωση αλλά το χάρηκα πάρα πολύ. Ήταν το πρώτο άλμπουμ που βγήκε χωρίς άγχος και σε τόσο χαλαρούς ρυθμούς.

Στο Marginalia δηλαδή (των Baby Guru) η διαδικασία ποια ήταν;

Είχαμε πρόγραμμα και κάποια κομμάτια τα ξαναγράψαμε κιόλας. Οι δύο πρώτοι δίσκοι που βγάλαμε γράφτηκαν πιο αυθόρμητα, ενώ αυτό είχε περισσότερη δουλειά στις λεπτομέρειες της παραγωγής και της ενορχήστρωσης. Και οι στίχοι ήταν πιο δουλεμένοι. Λίγο μας έβγαλαν την πίστη και κάτι προβλήματα υγείας, αλλά τελικά νομίζω πήγε καλά.

Είναι δύσκολο για μια μπάντα, ενώ έχετε άλλη δουλειά, να μπορεί να συντηρείται ο καθένας; 

Όχι, σίγουρα. Αλλά αυτό είναι και λίγο δικαιολογία, αν θέλεις βρίσκεις τον χρόνο για να έχεις δισυπόστατη φύση. Το πρωί στη δουλειά σου και το βράδυ μουσικός. Στην Αμερική για παράδειγμα, είναι κοινός τόπος. Έβλεπα ας πούμε ένα τύπο των Black Dice που το πρωί δουλεύει σε μανάβικο. Για τους Αμερικάνους είναι οκ. Αν θες, έχεις όρεξη και όραμα, βρίσκεις χρόνο και τα κάνεις όλα σωστά.

Παρασκευή 12 & Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014, Ρομάντσο (Αναξαγόρα 3-5)

Είσοδος: 8 ευρώ ανά ημέρα και ώρα προσέλευσης 19:30, για περισσότερες πληροφορίες εδώ.  

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.