Όταν άρχισε να σταθεροποιείται η νέα πραγματικότητα που έφτιαξαν τα λεγόμενα identity politics στην ποπ κουλτούρα, η έννοια του προνομίου και η συζήτηση περί του τι σημαίνει να είσαι προνομιούχος μπήκε στο επίκεντρο των δημιουργών. Στο πλαίσιο αυτό, τον τελευταίο καιρό, υπάρχει μία εκ νέου ενασχόληση με την ταυτότητα του πλουσίου: Τι σημαίνει το να είσαι πλούσιος; Πώς μοιάζει η παρανοϊκή ζωή ενός δισεκατομμυριούχου;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είδαμε, λοιπόν, το εξαιρετικό White Lotus, είδαμε το Triangle of Sadness αλλά και το Menu. Σε κοντινή θεματική ήταν το πρόσφατο Beef, το Babylon αλλά και η δεύτερη εκδοχή του πάντα διασκεδαστικού Knives Out. Ανάμεσα σε αυτά, άλλα εξαιρετικά αλλά κάπως πιο ατσούμπαλα, δεν μπορεί κανείς να μη συμπεριλάβει το Succession, που έκανε πρεμιέρα στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας και ολοκληρώνει σε λίγες εβδομάδες τον κύκλο του γράφοντας μέσα στα 39 επεισόδιά του τηλεοπτική ιστορία. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.Το Succession μιλάει για τη δυσλειτουργική οικογένεια του πατριάρχη Roy Logan, ιδρυτή ενός εκ των μεγαλύτερων δημοσιογραφικών και ψυχαγωγικών ομίλων στις HΠΑ. Ο Roy Logan είναι ένας αμοραλιστής και πολύ σκληρός επιχειρηματίας που μεγάλωσε με αξίες άλλων εποχών τις οποίες αναδεικνύει συνεχώς, μουρμουρίζοντας για το πού πάει ο πλανήτης. Δεν έχει τρόπους, είναι χειριστικός, δεν μπορεί να ακολουθήσει την επιφάνεια της νέας εποχής αλλά τελικά είναι αυτός που καταφέρνει να κινεί (τις περισσότερες φορές) τα νήματα μπαίνοντας πάντα στη μάχη από τη θέση του ισχυρού. Χαρακτήρας γραμμένος με πιο κλασικό και θεατρικό τρόπο που θυμίζει γνωστές εξουσιαστικές πατρικές φιγούρες.
Imdb
Ο Roy έχει κάνει τέσσερα παιδιά. Μεγαλωμένα σε απόλυτα ασφαλή περιβάλλοντα, σπουδαγμένα, καταρτισμένα και με πάρα πολλές ιδέες και φιλοδοξίες. Ταυτόχρονα, όμως, άπειρα από τη σκληράδα του κόσμου και καθόλου streetsmart. Διαρκώς στεναχωρημένα με πολυτελείς αλλά κατεστραμμένες ζωές και με την πατρική φιγούρα να κρύβεται πίσω από κάθε κίνησή τους. Τόσο πολύ μπουκωμένα από προνόμια που μοιάζουν να βρίσκονται σε μία διαρκή αναζήτηση της θέσης τους στον κόσμο. Δεν χρειάζεται νομίζω να μιλήσουμε για αλληγορίες, για boomers και για millennials.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οικογενειακά μελοδράματα, χωρισμοί, πλούτος, παιχνίδια εξουσίας, ηθικοσυναισθηματικές συγκρούσεις. Αν κάποιος κοιτάξει τη σύνοψη της πλοκής της σειράς, θα νομίζει ότι όλο αυτό είναι μία σαπουνόπερα και εδώ που τα λέμε δεν θα έχει και τελείως άδικο. Παρότι πλέον ο όρος έχει κυρίως αξιολογική υφή, οι σαπουνόπερες συναποτελούν και τηλεοπτικό είδος. Με μία μικρή ματιά στην πλοκή, το Succession θα μπορούσε να συγκαταλέγεται σε αυτές αν δεν έλειπε ένα πολύ βασικό κριτήριο. Δεν είναι απλά μία σειρά. Δημιουργήθηκε εξ αρχής ως τέτοια, ως ποιοτική τηλεόραση.Τα πάντα σε κάθε επεισόδιο είναι δουλεμένα στην εντέλεια. Το Succession είναι dramedy και ως τέτοιο βασίζεται στην ατάκα. Αυτή η ατάκα όμως δεν έρχεται από το πουθενά. Γεννάει και αναπαράγει εξουσίες, φτιάχνει πραγματικότητες. Ακριβώς όπως το κάνει και το πραγματικά εκπληκτικό cast. Κάθε κίνηση του σώματος ή του προσώπου των χαρακτήρων της σειράς κάτι (υπο)δηλώνει. Και ακριβώς αυτή η λανθάνουσα μάχη για την εξουσία είναι αυτή που κρατάει το ενδιαφέρον σου παρά τις ατελείωτες συζητήσεις για αγορές, ανακεφαλοποιήσεις και πράγματα που δεν καταλαβαίνεις αλλά λίγη σημασία έχουν στην κατανόηση της σειράς.Η σειρά σκιαγραφεί την καθημερινότητα μίας πολύ κλειστής ελίτ. Δεν είναι σειρά δωματίου αλλά είναι απόλυτα κλειστοφοβική. Όλα αφορούν έναν πολύ μικρό κύκλο ανθρώπων που είναι μονίμως σαν να βρίσκονται σε μία ασφαλή γυάλα πλήρως αποκομμένοι από οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο που επηρεάζουν με τις αποφάσεις τους. Καθόλου τυχαία οι περισσότεροι κλειστοί χώροι της σειράς είναι χώροι με απίστευτη θέα, συχνά όμως πίσω από τζάμια.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Imdb
Εντός αυτής της ασφαλούς γυάλας διαδραματίζονται τα πάντα. Δεν θα δεις κανένα μέλος της οικογένειας να κρατάει μαστίγιο, να απολύει εργαζομένους, να τους φέρεται σαν να ήταν σκλάβοι. Το χάσμα φτωχών-πλούσιων είναι πια τόσο μεγάλο που πλέον είναι σαν να ζουν σε μία παράλληλη από τη δική μας πραγματικότητα. Είναι τόσο πλούσιοι που δεν χρειάζεται καν να φέρονται άσχημα στους από κάτω. Απλώς αγνοούν την ύπαρξή τους. Και αυτή η αφηγηματική επιλογή βοηθάει το Succession να μην κουνάει ποτέ το δάχτυλο, να μην είναι σε καμία έκφανσή του διδακτικό. Το θέμα όμως είναι ότι όλα όσα βλέπουμε σε μικρο-κλίμακα τελικά επηρεάζουν τις ζωές των πάντων. Στις ίντριγκές τους εμπλέκονται πολιτικοί, άλλοι μιντιάρχες, επιχειρηματίες, θεσμοί κτλ.Ποτέ δεν πίστευα ότι τα αριστουργήματα στην τέχνη είναι δημιουργίες σπουδαίων μυαλών που βγήκαν από το μυαλό. Περισσότερο θα έλεγα ότι είναι αποτελέσματα ανθρώπων που κατάφεραν να μεταφράσουν το πνεύμα της εποχής τους με κώδικες της εποχής τους έχοντας πάντα ως βάση τους προηγούμενους. Η εποχή μας, λοιπόν, η εποχή της διαρκούς αύξησης των δισεκατομμυριούχων, είχε αρχίσει να βαριέται την κοροϊδία στις σαπουνόπερες. Και ήρθε ο Jesse Armstrong και έκανε μία σαπουνόπερα, που έτυχε να είναι μία από τις καλύτερες σειρές που είδαμε στην τηλεόραση.Ακολουθήστε τον Νίκο Σταματίνη στο Instagram.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
