Αυτό το άρθρο εμφανίστηκε αρχικά στο VICE Germany.Οι φωτογραφίες του Pierre Winther μοιάζουν με στιγμιότυπα από το σκηνικό κάποιας πολύ σκοτεινής και διαστροφικής ταινίας, που μάλλον δεν κατάλαβες ποτέ, αλλά που παρόλαυτά εξακολουθεί να σoυ αρέσει. Οι μαγευτικές εικόνες του έχουν μελετηθεί σχολαστικά, και συχνά πίσω από κάθε φωτογραφία του κρύβεται και μία ιστορία.
Ο Winther έχει δημιουργήσει μερικές από τις πιο εντυπωσιακές διαφημιστικές καμπάνιες για brands όπως η Levis, η Diesel και το Dunhill, ήταν τακτικός συνεργάτης του The Faceκαι του Rolling Stone, ενώ έχει κάνει μουσικά βίντεο για τη Björk, τους INXS και τους Beastie Boys. Το νέο του βιβλίο, Nothing Beats Reality, (teNeues, 2015) είναι μια avant-garde συλλογή με τα καλύτερα έργα ενός οραματιστή που πιέζει τα όρια της συμβατικής φωτογραφίας εδώ και 25 χρόνια.
Είχα την ευχαρίστηση να περάσω ένα απόγευμα μαζί του στο στούντιο Babelsber στο Βερολίνο, όπου ανεβήκαμε στα πολύ ακριβά σκηνικά και κουβεντιάσαμε για το νέο του βιβλίο.
Το Nothing Beats Reality είναι το πρώτο σου βιβλίο. Πώς και αποφάσισες να το δημοσιεύσεις τώρα;
Πάντα υπήρχε κάτι πιο σημαντικό που μου αποσπούσε την προσοχή. Αλλά αισθάνθηκα ότι τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή για να φτιάξω αυτή τη συλλογή με επιλογές από ό,τι έχω κάνει τα τελευταία 25 χρόνια. Δεν μιλάμε καν όμως για τη κορυφή του παγόβουνου. Έχω ήδη αρχίσει να ετοιμάζω το δεύτερο βιβλίο, στο οποίο θα μπορείτε να δείτε όλες τις αυθεντικές πολαρόιντσ μου, τα σχέδια και τα σκίτσα μου.
Οι φωτογραφίες του Pierre Winther μοιάζουν με στιγμιότυπα από το σκηνικό κάποιας πολύ σκοτεινής και διαστροφικής ταινίας, που μάλλον δεν κατάλαβες ποτέ, αλλά που παρόλαυτά εξακολουθεί να σoυ αρέσει. Οι μαγευτικές εικόνες του έχουν μελετηθεί σχολαστικά, και συχνά πίσω από κάθε φωτογραφία του κρύβεται και μία ιστορία.
Ο Winther έχει δημιουργήσει μερικές από τις πιο εντυπωσιακές διαφημιστικές καμπάνιες για brands όπως η Levis, η Diesel και το Dunhill, ήταν τακτικός συνεργάτης του The Faceκαι του Rolling Stone, ενώ έχει κάνει μουσικά βίντεο για τη Björk, τους INXS και τους Beastie Boys. Το νέο του βιβλίο, Nothing Beats Reality, (teNeues, 2015) είναι μια avant-garde συλλογή με τα καλύτερα έργα ενός οραματιστή που πιέζει τα όρια της συμβατικής φωτογραφίας εδώ και 25 χρόνια.
Είχα την ευχαρίστηση να περάσω ένα απόγευμα μαζί του στο στούντιο Babelsber στο Βερολίνο, όπου ανεβήκαμε στα πολύ ακριβά σκηνικά και κουβεντιάσαμε για το νέο του βιβλίο.
Ακολουθήστε το VICE στην καινούρια μας σελίδα στο Facebook.
Πάντα υπήρχε κάτι πιο σημαντικό που μου αποσπούσε την προσοχή. Αλλά αισθάνθηκα ότι τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή για να φτιάξω αυτή τη συλλογή με επιλογές από ό,τι έχω κάνει τα τελευταία 25 χρόνια. Δεν μιλάμε καν όμως για τη κορυφή του παγόβουνου. Έχω ήδη αρχίσει να ετοιμάζω το δεύτερο βιβλίο, στο οποίο θα μπορείτε να δείτε όλες τις αυθεντικές πολαρόιντσ μου, τα σχέδια και τα σκίτσα μου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Γιατί επέλεξες αυτές τις φωτογραφίες για το βιβλίο;
Η ιδέα για το βιβλίο ήταν να δώσουμε στους αναγνώστες την αίσθηση ότι βρισκονται αντιμέτωποι με πέντε ή έξι ιστορίες την ίδια στιγμή -όπως και σε μία ταινία. Ο στόχος είναι να σε κάνει να αισθανθείς ότι γίνεσαι μέρος της ιστορίας και ότι μπορείς εσύ ο ίδιος να αποφαίσεις το τέλος της. Αυτός είναι ο λόγος που κάποιοι χαρακτήρες επανεμφανίζονται, για να υπάρξει μια κινηματογραφική αφήγηση μεταξύ των ιστοριών. Είσαι φωτογράφος, conceptual artist, creative director και σκηνοθέτης. Πώς χαρακτήριζες τον εαυτό σου;
Αυτό το ζήτημα το ανιτμετωπίζω εδώ και 25 χρόνια. Είμαι με το ένα πόδι σε δύο στρατόπεδα. Τα εμπορικά μου έργα τα βλέπω πάντα σαν έργα τέχνης, αλλά με ένα λογότυπο στο τέλος. Αλλά ο κόσμος της τέχνης θα έλεγε ότι τα έργα μου γίνονται για ένα πελάτη, οπότε δεν είναι πραγματικά τέχνη. Ενώ ο εμπορικός κόσμος θα έλεγε ότι παραείναι καλλιτεχνικά. Αυτό λειτούργησε προς όφελός σου;
Απόλυτα. Εάν οι πελάτες κρίνουν ότι οι φωτογραφίες μου είναι αρκετά καλές για έναν οίκο δημοπρασιών, τότε μάλλον πιστεύουν ότι οι φωτογραφίες για μια καμπάνια θα είναι ακόμα καλύτερες. Πάντα λέω στους πελάτες, ότι θα πρέπει να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε εικόνες υψηλού επιπέδου, εικόνες που θα ήθελαν να κρεμάσουν στον τοίχο του σπιτιού τους. Αυτός είναι ο στόχος μου όταν ξεκινώ ένα project.
Η ιδέα για το βιβλίο ήταν να δώσουμε στους αναγνώστες την αίσθηση ότι βρισκονται αντιμέτωποι με πέντε ή έξι ιστορίες την ίδια στιγμή -όπως και σε μία ταινία. Ο στόχος είναι να σε κάνει να αισθανθείς ότι γίνεσαι μέρος της ιστορίας και ότι μπορείς εσύ ο ίδιος να αποφαίσεις το τέλος της. Αυτός είναι ο λόγος που κάποιοι χαρακτήρες επανεμφανίζονται, για να υπάρξει μια κινηματογραφική αφήγηση μεταξύ των ιστοριών. Είσαι φωτογράφος, conceptual artist, creative director και σκηνοθέτης. Πώς χαρακτήριζες τον εαυτό σου;
Αυτό το ζήτημα το ανιτμετωπίζω εδώ και 25 χρόνια. Είμαι με το ένα πόδι σε δύο στρατόπεδα. Τα εμπορικά μου έργα τα βλέπω πάντα σαν έργα τέχνης, αλλά με ένα λογότυπο στο τέλος. Αλλά ο κόσμος της τέχνης θα έλεγε ότι τα έργα μου γίνονται για ένα πελάτη, οπότε δεν είναι πραγματικά τέχνη. Ενώ ο εμπορικός κόσμος θα έλεγε ότι παραείναι καλλιτεχνικά. Αυτό λειτούργησε προς όφελός σου;
Απόλυτα. Εάν οι πελάτες κρίνουν ότι οι φωτογραφίες μου είναι αρκετά καλές για έναν οίκο δημοπρασιών, τότε μάλλον πιστεύουν ότι οι φωτογραφίες για μια καμπάνια θα είναι ακόμα καλύτερες. Πάντα λέω στους πελάτες, ότι θα πρέπει να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε εικόνες υψηλού επιπέδου, εικόνες που θα ήθελαν να κρεμάσουν στον τοίχο του σπιτιού τους. Αυτός είναι ο στόχος μου όταν ξεκινώ ένα project.
Και πώς καταφέρνεις η δουλειά σου να υπερβαίνει τα όρια της εμπορικής φωτογραφίας;
Νομίζω ότι πάντα βρισκόμουν εκεί, αυτό είναι το θέμα. Πάντα έβλεπα τον εαυτό μου περισσότερο σαν καλλιτέχνη. Αλλά κατάλαβα αρκετά νωρίς ότι αν θέλω να δημιουργήσω τις εικόνες που είχα στο μυαλό μου, θα χρειαζόμουν κάποιον να πληρώνει γι' αυτό. Έτσι πήγα στούς πελάτες και τους πούλησα τις ιδέες μου και κάπως έτσι έγιναν οι ευεργέτες μου. Σχεδόν ποτέ δεν μου έχουν κάνει συγκεκριμένες αναθέσεις.
Νομίζω ότι πάντα βρισκόμουν εκεί, αυτό είναι το θέμα. Πάντα έβλεπα τον εαυτό μου περισσότερο σαν καλλιτέχνη. Αλλά κατάλαβα αρκετά νωρίς ότι αν θέλω να δημιουργήσω τις εικόνες που είχα στο μυαλό μου, θα χρειαζόμουν κάποιον να πληρώνει γι' αυτό. Έτσι πήγα στούς πελάτες και τους πούλησα τις ιδέες μου και κάπως έτσι έγιναν οι ευεργέτες μου. Σχεδόν ποτέ δεν μου έχουν κάνει συγκεκριμένες αναθέσεις.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πόσοι άνθρωποι βρίσκονται στο πλατό κατά τη διάρκεια μίας τέτοιας παραγωγής;
Περίπου όσοι θα χρειάζονταν για μια μεγάλη εμπορική παραγωγή, δηλαδή 50 με 70 άτομα. Αλλά αυτό συμβαίνει όταν συνδυάζω την φωτογραφία με το βίντεο. Είναι ένας τρόπος να συνδυάσω τα πάντα, διότι τα stills μου μοιάζουν με ταινίες. Δουλεύω συχνά με τον κάμεραμαν που γύρισε το The Hurtlocker. Πολύς κόσμος… έχει πάει ποτέ κάτι στραβά;
Αφιερώνουμε πολύ χρόνο σχεδιάζοντας τα γυρίσματα, έτσι στην πραγματικότητα δεν νομίζω ότι έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ κάποιο σοβαρό πρόβλημα - χτύπα ξύλο. Μια φορά, κάναμε ένα γύρισμα για τη Nike με τον Dirk Nowitzki στην έρημο Mohave. Συμπεριλάμβανε και μία σκηνή με ένα ελικόπτερο Huey, το οποίο θα πετούσε ο ίδιος άνθρωπος που πέταξε το αεροπλάνο στο The Matrix. Θα γυρίζαμε τη σκηνή σε δύο μέρη, ένα όπου θα βρίσκονταν επάνω σε μια σκάλα, ενώ το ελικόπτερο ήταν ακόμα στο έδαφος, και στη συνέχεια για να απαθανατήσουμε το συναίσθημα ότι πετάει, θα τον είχαμε να κρέμεται από ένα γερανό με μεγάλα στρώματα από κάτω του. Κρατούσε τη σκάλα και το ελικόπτερο βρέθηκε ξαφνικα στα΄ 15 μέτρα. Ο Dirk Nowitzki, κορυφαίος παίκτης μπάσκετ της Γερμανίας, κρεμόταν από ένα ελικόπτερο 15 μέτρα από το έδαφος. Μπορείτε να φανταστείτε ότι υπήρξαν κάποια πολύ φοβισμένα πρόσωπα. Εκείνος πάντως το βρήκε πολύ διασκεδαστικό. Πολλές από τις φωτογραφίες σου είναι αρκετά ριζοσπαστικές. Η φωτογραφία με τον καρχαρία, για παράδειγμα…
Κάθε φορά που μιλάω για αυτήν την φωτογραφία και το πώς την κάναμε, τρώω κράξιμο. Το αρχικό δελτίο τύπου εξηγούσε ότι ήμασταν 25 άτομα μέσα στο νερό - δύτες κλπ. Είχαμε κάνει ηρεμιστική ένεση στον καρχαρία και είχαμε έναν κασκαντέρ από το Λος Άντζελες ο οποίος τον είχε καβαλήσει. Αλλά ξαφνικά ο κόσμος στράφηκε εναντίον μας -πώς μπορέσαμε να χρησιμοποιήσουμε ζώα για να προωθήσουμε τα τζιν; Εκείνη την εποχή, είχαμε λάβει τόνους φαξ από ανθρώπους που διαμαρτύρονταν για όλα αυτά. Ήθελα πραγματικά να το ξανα-αναφέρω διότι οι περισσότεροι νομίζουν ότι φτιάξαμε την εικόνα στον υπολογιστή. Μόνο που δεν υπήρχε photoshop το 1992. Η βιομηχανία έχει αλλάξει από τότε;
Οι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη επίγνωση του τι κάνουν τα μεγάλα brands, και τι κάνουν για να προωθήσουν τα προϊόντα τους. Πρέπει να είναι πιο πολιτικά και ηθικά σωστοί.
Περίπου όσοι θα χρειάζονταν για μια μεγάλη εμπορική παραγωγή, δηλαδή 50 με 70 άτομα. Αλλά αυτό συμβαίνει όταν συνδυάζω την φωτογραφία με το βίντεο. Είναι ένας τρόπος να συνδυάσω τα πάντα, διότι τα stills μου μοιάζουν με ταινίες. Δουλεύω συχνά με τον κάμεραμαν που γύρισε το The Hurtlocker. Πολύς κόσμος… έχει πάει ποτέ κάτι στραβά;
Αφιερώνουμε πολύ χρόνο σχεδιάζοντας τα γυρίσματα, έτσι στην πραγματικότητα δεν νομίζω ότι έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ κάποιο σοβαρό πρόβλημα - χτύπα ξύλο. Μια φορά, κάναμε ένα γύρισμα για τη Nike με τον Dirk Nowitzki στην έρημο Mohave. Συμπεριλάμβανε και μία σκηνή με ένα ελικόπτερο Huey, το οποίο θα πετούσε ο ίδιος άνθρωπος που πέταξε το αεροπλάνο στο The Matrix. Θα γυρίζαμε τη σκηνή σε δύο μέρη, ένα όπου θα βρίσκονταν επάνω σε μια σκάλα, ενώ το ελικόπτερο ήταν ακόμα στο έδαφος, και στη συνέχεια για να απαθανατήσουμε το συναίσθημα ότι πετάει, θα τον είχαμε να κρέμεται από ένα γερανό με μεγάλα στρώματα από κάτω του. Κρατούσε τη σκάλα και το ελικόπτερο βρέθηκε ξαφνικα στα΄ 15 μέτρα. Ο Dirk Nowitzki, κορυφαίος παίκτης μπάσκετ της Γερμανίας, κρεμόταν από ένα ελικόπτερο 15 μέτρα από το έδαφος. Μπορείτε να φανταστείτε ότι υπήρξαν κάποια πολύ φοβισμένα πρόσωπα. Εκείνος πάντως το βρήκε πολύ διασκεδαστικό. Πολλές από τις φωτογραφίες σου είναι αρκετά ριζοσπαστικές. Η φωτογραφία με τον καρχαρία, για παράδειγμα…
Κάθε φορά που μιλάω για αυτήν την φωτογραφία και το πώς την κάναμε, τρώω κράξιμο. Το αρχικό δελτίο τύπου εξηγούσε ότι ήμασταν 25 άτομα μέσα στο νερό - δύτες κλπ. Είχαμε κάνει ηρεμιστική ένεση στον καρχαρία και είχαμε έναν κασκαντέρ από το Λος Άντζελες ο οποίος τον είχε καβαλήσει. Αλλά ξαφνικά ο κόσμος στράφηκε εναντίον μας -πώς μπορέσαμε να χρησιμοποιήσουμε ζώα για να προωθήσουμε τα τζιν; Εκείνη την εποχή, είχαμε λάβει τόνους φαξ από ανθρώπους που διαμαρτύρονταν για όλα αυτά. Ήθελα πραγματικά να το ξανα-αναφέρω διότι οι περισσότεροι νομίζουν ότι φτιάξαμε την εικόνα στον υπολογιστή. Μόνο που δεν υπήρχε photoshop το 1992. Η βιομηχανία έχει αλλάξει από τότε;
Οι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη επίγνωση του τι κάνουν τα μεγάλα brands, και τι κάνουν για να προωθήσουν τα προϊόντα τους. Πρέπει να είναι πιο πολιτικά και ηθικά σωστοί.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Aκολουθείς κάποια διαδικασία για τις ιδέες και τα concepts σου;
Όλα ξεκινούν από μία ιδέα - όχι με το brand. Tην δημιουργώ από το μηδέν και μετά τη χτίζω. Αυτό είναι όλο. Αν δεν είμαι ευχαριστήμενος, τα πακετάρω όλα κσι φωτογραφίζω τα πάντα έτσι ώστε να έχω ένα ψηφιακή αρχείο, για να μπορέσω κάποια στιγμή να επανέλθω. Για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά την εικόνα του καρχαρία της Levi's, το μοναδικό περιοδικό που μου άρεσε πραγματικά να διαβάζω την εποχή εκείνη ήταν το National Geographic. Υπήρχε ένα άρθρο σχετικά με τους καρχαρίες και ένα άλλο για την ιππασία ταύρων και κάπως ετσι γεννήθηκε η ιδέα αυτή. Ποτέ δεν έβλεπα τα περιοδικά μόδας, και δεν διαβάζα το The Face όταν έκανα γυρίσματα για αυτούς, επειδή θεωρώ ότι μπορείς υποσυνείδητα να επηρεαστείς και δεν το ήθελα. Αντλώ την έμπνευσή μου από την πραγματική ζωή και γι 'αυτό και επέλεξα τον τίτλο, Nothing Beats Reality.Για το επόμενό σου project ψάχνετε θα το κάνεις εδώ στο στούντιο Babelsberg, σωστά;
Ναι, αυτό το project είναι ένας συνδυασμός πολλών πραγμάτων, αλλά είναι περισσότερο ένα κοινωνικό πείραμα. Θέλω να δημιουργήσω έναν ολοκληρωμένο, μικρόκοσμο, ένα εντελώς ελεγχόμενο περιβάλλον μέσα σε ένα γιγαντιαίο κουτί. Δεν μπορώ να σας πω ακριβώς τι θα είνα, αλλά έχει να κάνει με το πώς αντιλαμβανόμαστε ο ένας τον άλλον και πώς μπορούμε να είμαστε πολύ αδύναμοι σε ό,τι αφορά τις αποφάσεις μας.Στο τέλος, ο στόχος είναι να σας κάνει να σκεφτείτε ποιος είστε πραγματικά.
Όλα ξεκινούν από μία ιδέα - όχι με το brand. Tην δημιουργώ από το μηδέν και μετά τη χτίζω. Αυτό είναι όλο. Αν δεν είμαι ευχαριστήμενος, τα πακετάρω όλα κσι φωτογραφίζω τα πάντα έτσι ώστε να έχω ένα ψηφιακή αρχείο, για να μπορέσω κάποια στιγμή να επανέλθω. Για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά την εικόνα του καρχαρία της Levi's, το μοναδικό περιοδικό που μου άρεσε πραγματικά να διαβάζω την εποχή εκείνη ήταν το National Geographic. Υπήρχε ένα άρθρο σχετικά με τους καρχαρίες και ένα άλλο για την ιππασία ταύρων και κάπως ετσι γεννήθηκε η ιδέα αυτή. Ποτέ δεν έβλεπα τα περιοδικά μόδας, και δεν διαβάζα το The Face όταν έκανα γυρίσματα για αυτούς, επειδή θεωρώ ότι μπορείς υποσυνείδητα να επηρεαστείς και δεν το ήθελα. Αντλώ την έμπνευσή μου από την πραγματική ζωή και γι 'αυτό και επέλεξα τον τίτλο, Nothing Beats Reality.Για το επόμενό σου project ψάχνετε θα το κάνεις εδώ στο στούντιο Babelsberg, σωστά;
Ναι, αυτό το project είναι ένας συνδυασμός πολλών πραγμάτων, αλλά είναι περισσότερο ένα κοινωνικό πείραμα. Θέλω να δημιουργήσω έναν ολοκληρωμένο, μικρόκοσμο, ένα εντελώς ελεγχόμενο περιβάλλον μέσα σε ένα γιγαντιαίο κουτί. Δεν μπορώ να σας πω ακριβώς τι θα είνα, αλλά έχει να κάνει με το πώς αντιλαμβανόμαστε ο ένας τον άλλον και πώς μπορούμε να είμαστε πολύ αδύναμοι σε ό,τι αφορά τις αποφάσεις μας.Στο τέλος, ο στόχος είναι να σας κάνει να σκεφτείτε ποιος είστε πραγματικά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
