Ο Avicii θα Zει για Πάντα ως Θρύλος της EDM

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Η επιτυχία του Bergling ως Avicii –και κατ’ επέκταση πολλών συναδέλφων του– ήταν τόσο συναρπαστική και χαρακτηριστική της δεκαετίας, εν μέρει επειδή μπορούσες να απολαύσεις τη μουσική του στο μάξιμουμ, χωρίς να ξέρεις καν το όνομά του ή πώς είναι στην όψη. Αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν ανώνυμος σαν τον Marshmello (ήταν μάλιστα το πρόσωπο της καμπάνιας του Ralph Lauren το 2013), αλλά τα μεγαλύτερα singles του -το ασυναγώνιστο «Levels» του 2011 και η κάπως country συνεργασία με τον Aloe Blacc, «Wake Me Up»- έχουν εμφανιστεί τόσο στα ραδιοφωνικά Top-40 που μάλλον και οι γονείς σου έχουν ακούσει Avicii χωρίς να το γνωρίζουν. Η mainstream pop ποτέ δεν έχει ασχοληθεί τόσο με την προσωπικότητα, όσο τη δεκαετία του 2010, αλλά οι καλλιτέχνες του EDM και σχετικών ειδών, όπως ο Bergling, εκπροσωπούσαν το αντίθετο αυτής της τάσης, φτιάχνοντας μουσική που αποτέλεσε το soundtrack εκατομμυρίων προσωπικών εμπειριών, ενώ παρέμενε tabula rasa από άποψης προσωπικότητας του δημιουργού.

Ως Avicii, κυκλοφορήσε δυο LP, το True του 2013 και το Stories, το 2015. Το πρώτο έγινε πλατινένιο στις ΗΠΑ και ενισχύθηκε εν μέρει από το προαναφερθέν «Wake Me Up». Αλλά το μουσικό του peak –και πιθανόν το πιο αγαπημένο του κομμάτι στο Electric Daisy Carnival– ήταν το «Levels» του 2011, ένα τραγούδι που μετά βίας μπήκε στο Billboard Top 40. όταν κυκλοφόρησε, αλλά ακουγόταν σε όλα τα φεστιβάλ. Είναι το Ένα Κομμάτι του Avicii, με την έννοια πως όταν σκέφτεσαι τον Avicii, σκέφτεσαι το «Levels» (αυτό είναι κομπλιμέντο γενικά, στο EDM και στη χορευτική μουσική εν γένει, το μόνο που χρειάζεται είναι το Ένα Κομμάτι και πολλοί περνούν όλη την καριέρα τους –πολύ μεγαλύτερη σε διάρκεια από του Bergling– προσπαθώντας να το πετύχουν).

«Oh, sometimes I get a good feeling», η φωνή της Etta James –σε ένα sample από το single της του 1962 «Something’s Got a Hold on Me»– αντηχεί σε έναν σπηλαιώδη κενό χώρο, παίζει σε λούπα πάνω από χτυπήματα δαχτύλων και synths, μέχρι που η τεθλασμένη μελωδία του τραγουδιού ηχεί ξανά, πιο έντονη από ποτέ. Την πρώτη φορά που ακούς το «Levels», καταλαβαίνεις γιατί αρέσει τόσο, ταιριάζει τελείως σε όποιον έχει σουφρώσει τη μύτη, όταν ακούει να τον λένε «millennial». Την τελευταία δεκαετία, άνθρωποι ορισμένης ηλικίας έχασαν τελείως τον κόσμο τους –οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά- και αυτό οδήγησε κατά κάποιο τρόπο σε μια ανακούφιση από τον πόνο της ύπαρξης. Ίσως, όταν ακούς το «Levels», να θες να σταθείς σε ένα χωράφι και να φωνάξεις, ίσως σε κάνει να θες να περάσεις χρόνο με τους φίλους σου σε διάφορα μέρη, ίσως σε κάνει να θέλεις να αγοράσεις πράγματα. Όπως και να ’χει, αν έχεις ακούσει το «Levels» κάποια στιγμή τα τελευταία εφτά χρόνια και σε έκανε να νιώσεις καλά, η αποστολή του Bergling ολοκληρώθηκε.

Η φύση αυτής της αποστολής έκανε τα προβλήματα υγείας του Bergling, που οδήγησαν στον θάνατό του, εξαιρετικά ειρωνικά – ο 28χρονος έπαθε οξεία παγκρεατίτιδα, μια ασθένεια που προκαλείται συχνά από το πολύ ποτό. «Παντού υπάρχει δωρεάν αλκοόλ – είναι παράξενο αν δεν πίνεις», είπε στην αρθρογράφο του GQ Jessica Pressler τον Απρίλιο του 2013 και μετά τον θάνατό του είναι αδύνατο να μην δούμε τη δήλωσή του ως απειλητική προειδοποίηση. Το άρθρο της Pressler –που κατά τα άλλα καταγράφει εξαιρετικά την οικονομική επίδραση του EDM στη μουσική βιομηχανία με έκπληξη και ταυτόχρονα περιέργεια– εστιάζει στη μάχη του Bergling ενάντια στο αλκοόλ ως απόρροια του να πηγαίνεις από τη μια superstar εμφάνιση στην άλλη.

Μια υγρή δίαιτα με Μπλάντι Μέρι, σαμπάνια και κρασί τον έστειλε στο νοσοκομείο για μια βδομάδα όπου έγινε η διάγνωσή του. Σύμφωνα με το Pancreatic Foundation, τα συμπτώματα της οξείας παγκρεατίτιδας περιλαμβάνουν «σοβαρό, συνεχόμενο» κοιλιακό πόνο, που συνήθως απαιτεί παρατεταμένη νοσοκομειακή θεραπεία και το ποσοστό θνησιμότητας από την ασθένεια είναι γύρω στο 10%. «Μάλλον πίνω περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε», παραδέχτηκε ο Bergling στην Pressler και στη συνέχεια ισχυρίστηκε ότι εφάρμοζε έναν κανόνα για όταν έβγαινε έξω, σύμφωνα με τον οποίο δεν έπινε απανωτά δυο μέρες.

VICE Video: Το Beat της Ζωής σου

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Ένα μήνα προτού δημοσιευτεί το θέμα στο GQ, οι γιατροί του Bergling λέγεται ότι επέμεναν να αφαιρέσει τη χολή του, αλλά αρνήθηκε. Τον Μάρτιο του 2014 έκανε τελικά επέμβαση, για να αφαιρέσει τη χολή και τη σκωληκοειδίτιδά του, μετά από μια έξαρση παγκρεατίτιδας, ακυρώνοντας αρκετές ημερομηνίες εμφανίσεων, μεταξύ των οποίων μία ως headliner στο Ultra Music Festival. Μέχρι την τελευταία του εμφάνιση, στις 28 Αυγούστου στου 2016 –που σηματοδότησε την επίσημη απόσυρσή του από τις περιοδείες– το πρόγραμμα του Begling άλλαζε διαρκώς, καθώς προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τις επιπλοκές της ασθένειας.

Την ώρα που γράφεται αυτό, δεν υπάρχει επίσημη αιτία θανάτου, αλλά μπορούμε να πούμε ότι ο Bergling υπέφερε πολύ τα τελευταία πέντε χρόνια από προβλήματα υγείας που προκλήθηκαν από κατάχρηση αλκοόλ – και αξίζει να σκεφτούμε πόσο η γενική ηθική χαλαρότητα της μουσικής βιομηχανίας, καθώς και της κουλτούρας του EDM γενικά, ήταν παράγοντες που συνέβαλαν σε αυτό. Επικεντρωμένη γύρω από ένα χαλαρά κατηγοριοποιημένο υποείδος ηλεκτρονικής μουσικής που λειτούργησε κυρίως ως οικονομική ένεση για τη μουσική βιομηχανία την τελευταία δεκαετία, η κουλτούρα του EDM εγγυάται εδώ και καιρό μια βρόμικη κληρονομιά: εύκολα το ξεχνάμε, από πλευράς καλλιτεχνικής αξίας και συχνά του επιρρίπτουμε ευθύνες, χρησιμοποιώντας κοινοτοπίες για την πτώση του πολιτισμού, όταν αναφερόμαστε στην κουλτούρα του που χαρακτηρίζεται από χημικές κραιπάλες και άθλιο μισογυνισμό.

Παρόλο που πρόσφατα υπήρξαν ενθαρρυντικά σημάδια προς την αντίθετη κατεύθυνση, υπήρξε ένα διάστημα (ας πούμε από το 2012 ως το 2016) που οι αναφορές για απώλειες στα φεστιβάλ EDM ήταν η (τρομακτική) νόρμα. Από το 2011, επτά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο Electric Daisy Carnival του Λας Βέγκας. Από τον Ιούλιο του 2017, υπήρξαν 29 θάνατοι που σχετίζονταν με ναρκωτικά σε dance events που διοργανώθηκαν από εταιρείες του Λος Άντζελες. Αν αναλογιστούμε ότι η μουσική βιομηχανία είναι τέτοια, που αν είσαι επιρρεπής, πάντα θα σου βάζει ένα ποτό στο χέρι και όποια άλλη ουσία επιθυμείς, ο τραγικός και ξαφνικός θάνατος του Bergling είναι μια υπενθύμιση ότι η τοξικότητα αυτής της κουλτούρας είναι ικανή να σκοτώσει και τους ανθρώπους που είναι πάνω στη σκηνή.

«Έχω μια καταπληκτική ευκαιρία να εστιάσω στον εαυτό μου και να περάσω καιρό προσπαθώντας να μεγαλώσω με έναν τρόπο που δεν μπόρεσα ποτέ – φυσιολογικά ή όσο φυσιολογικά γίνεται», είπε ο Bergling το 2015 σε μια ανακοίνωση, μετά από απανωτές ακυρώσεις συναυλιών. «Η ομάδα μου, το label μου και η οικογένειά μου με ενθάρρυναν να το κάνω και συνειδητοποιώ ότι δεν έχουν πολλοί στη θέση μου αυτή την ευκαιρία». Με τον βαθμό ειλικρινούς διαύγειας που τη χαρακτηρίζει, η δήλωση αυτή τονίζει το πιο τραγικό στοιχείο του θανάτου του Bergling: ήταν ένας νέος που έφτιαχνε μουσική για νέους, η δυνατότητα του οποίου να προχωρήσει κόπηκε πρόωρα, παρόλο που οι αναμνήσεις τις οποίες έντυσε με τη μουσική του συνεχίζουν να ζουν.

Περισσότερα από το VICE

Σε Πείσμα της Τρομοκρατίας, η Underground Σκηνή της Κωνσταντινούπολης Συνεχίζει να Χορεύει

Το Καλύτερο Ξενοδοχείο της Ευρώπης Είναι στην Αχαρνών και Γίνεται Δύο Ετών

Έζησα σαν Έλληνας Πριν από την Κρίση για μια Ημέρα