Εlegance Bratton: Βιντεοσκοπώντας τα Παιδιά της Αποβάθρας

Οι φωτογραφίες έχουν παραχωρηθεί από τον Elegance Bratton

Εάν είσαι γκέι και ζεις στη Νέα Υόρκη, πιθανώς έχεις πάει στην Christopher Street, στο West Village για να μεθύσεις ή να επισκεφθείς το Μνημείο Εθνικής Κληρονομιάς που έγινε τουριστικό αξιοθέατο για τους γκέι, το γνωστό μπαρ Stonewall Inn.

Πιθανώς να έχετε δει και ποιους ονομάζει “pier kids” [‘παιδιά της αποβάθρας’] ο σκηνοθέτης Elegance Bratton - τους άστεγους νέους LGBT που συγκεντρώνονται στην αποβάθρα Christopher Street Pier και ψάχνουν από φαγητό και ναρκωτικά μέχρι πιθανούς πελάτες-εραστές. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της National Coalition for the Homeless [Εθνική Συμμαχία για τους Άστεγους], το 20% των άστεγων νέων στις ΗΠΑ είναι γκέι ή τρανσέξουαλ (περίπου 320.000 έως 400.000 νέοι άνθρωποι, κατά μια συντηρητική εκτίμηση).

Ο κινηματογραφιστής Elegance Bratton ήταν ένα από αυτά τα παιδιά για δέκα χρόνια. Για να διδάξει την οικογένεια του για την εμπειρία του, πέρασε τρία χρόνια κινηματογραφώντας τις ζωές τριών άστεγων παιδιών, των Krystal, DeSean και Casper, στο πλαίσιο του ντοκιμαντέρ που ονομάζεται Pier Kids: The Life (Παιδιά της Αποβάθρας: Η Ζωή). Προσφάτως πήγα στην αποβάθρα για να κάτσω και να μιλήσω στην Krystal μία από τις πρωταγωνίστριες της ταινίας, για την ταινία, την Christopher Street Pier και το να είσαι άστεγος στην πόλη της Νέας Υόρκης.

VICE: Πως κατέληξες άστεγη στη Νέα Υόρκη;

Krystal: Ήταν μια επιλογή μεταξύ των να επιστρέψω στο Λας Βέγκας ή να μείνω στη Φιλαδέλφεια. Πήγα στο σπίτι του αδελφού μου στη Φιλαδέλφεια αφού με πέταξε από το σπίτι, στα 16 μου, η μητέρα μου. Έμεινα εκεί έξι μήνες-είχε οικογένεια και δεν ήθελα να επιβάλω τον τρόπο ζωής μου στα παιδιά του-και μετά έφυγα μόνη μου. Έπειτα από δυο ή τρία χρόνια, ήρθα στη Νέα Υόρκη και βρήκα την αποβάθρα.

Όταν έφθασες στη Νέα Υόρκη, πως ανακάλυψες την αποβάθρα και την Christopher Street;

Είχα ακούσει κάποια πράγματα για την ιστορία αυτής της περιοχής, για τις ταραχές, αλλά στην πραγματικότητα δεν γνώριζα πραγματικά τι ήταν αυτός ο δρόμος. Όμως όταν έφθασα εδώ, πήγα στο γραφείο που σου δίνουν τρόφιμα με δελτίο και μου έδωσαν ένα φυλλάδιο λέγοντας μου ότι εκεί υπήρχε ένα κοινοτικό κέντρο LGBT που υλοποιούσε κάποια προγράμματα. Κάποια από τα παιδιά που ήταν εκεί είπαν ότι πήγαιναν στην αποβάθρα μετά από τις συναντήσεις με τις ομάδες υποστήριξης, οπότε πήγα μαζί τους. Μου έδωσε την αίσθηση ότι βρισκόμουν πίσω στη Δυτική Ακτή, με το νερό και τους ανθρώπους που βρίσκονταν απλώς έξω, έπαιζαν χαρτιά και μιλούσαν με φίλους, νιώθοντας κατά κάποιο τρόπο φυσιολογικά σε μια κατάσταση που δεν ήταν φυσιολογική.

Πως είναι για σένα μια συνηθισμένη νύχτα στην αποβάθρα;

Δεν έρχομαι εδώ κάτω τόσο όσο παλιά, συνήθως τώρα έρχομαι μόνο για να δώσω παραστάσεις. Έρχομαι εδώ και χαιρετώ όλη την οικογένεια μου στην αποβάθρα και βλέπω ποια είναι η κατάσταση τους. Μερικοί από αυτούς έχουν στέγη πλέον, που είναι ευχής έργον, και βοηθούν τους υπόλοιπους στη διάρκεια του χειμώνα, επιτρέποντας τους να κοιμηθούν στους καναπέδες τους. Ωστόσο και πάλι, τη νύχτα, εάν δεν μπορούν να πάνω στο σπίτι κάποιου φίλου, έρχονται εδώ. Μπορείς να φύγεις από την αποβάθρα, αλλά πότε δεν φεύγεις πραγματικά. Τώρα, νιώθω την ανάγκη να έρχομαι και να τσεκάρω τους παλιούς μου φίλους, για να βεβαιωθώ ότι δεν είναι νεκροί.

Πόσο επικίνδυνη είναι η ζωή στην αποβάθρα για νέους γκέι ανθρώπους;

Είναι πολύ επικίνδυνη λόγω του αστυνομικού τμήματος της Νέας Υόρκης (NYPD). Δεν έχει σημασία εάν είσαι αμφί ή κάτι άλλο, εάν δεν είσαι Καυκάσιος και δεν πηγαίνεις σε κάποιο από αυτά τα καταστήματα ή τα εστιατόρια στη λεωφόρο, είσαι εδώ κάτω γιατί ξέρεις πως εδώ βρίσκονται τα γκέι μπαρ. Έτσι το NYPD προσπαθεί να πατάξει αυτή την τάση και να χρησιμοποιήσει το φόβο για να κρατήσει τον κόσμο μακριά. Όμως δεν  μπορείς να τρομάξεις τους ανθρώπους για να μείνουν μακριά από ένα μέρος όπου θα νιώθουν άνετα να είναι άστεγοι.

Ποιες είναι οι εμπειρίες σου με το NYPD;
Με σταμάτησαν επειδή περπατούσα στο δρόμο, εδώ κοντά [ένας μυστικός του NYPD]. Με πλησίασε και προσπάθησε να μου προτείνει να κάνουμε σεξ επί πληρωμή. Νόμιζα όταν ήταν κάποιος μεθυσμένος και τον έδιωξα. Με συνέλαβε και είπε ότι εγώ προσπάθησα να του πουλήσω τις υπηρεσίες μου. Μερικές φορές, λόγω της φήμης της Christopher Street, το χρησιμοποιούν για να συλλάβουν παιδιά, ιδιαιτέρως όταν δεν είναι επαρκώς μορφωμένα για να γνωρίζουν το νόμο. Απλώς είναι ένας άλλος τρόπος για αναγνώριση προσώπων. Τους είπα ότι δεν θα δεχόμουν την κατηγορία για πορνεία και ότι επρόκειτο για παγίδα. Τελικά η κατηγορία απερρίφθη.

Παρατήρησες ότι γινόταν μεγάλη χρήση ναρκωτικών και πως υπήρχαν πολλοί τοξικομανείς στην αποβάθρα;

Ναι, με αυτό τον τρόπο δεν αισθάνεσαι. Δεν το έχω δει σε σημείο, οι άνθρωποι να αυτοκτονούν από την υπερβολική χρήση, αλλά έχω δει καταστάσεις όπου κάποιοι αισθάνονται ότι κάθε μέρα χρειάζονται να βρίσκονται υπό την επήρεια συγκεκριμένου τύπου ποτού ή ναρκωτικού ή έκστασις. Επίσης, όταν κάνεις συγκεκριμένα επαγγέλματα, μυείσαι σε συγκεκριμένα πράγματα. Η κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη είναι κάτι που χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό από πολλούς ανθρώπους οι οποίοι εργάζονται στην πορνεία- κυρίως άνδρες. Συνήθως, όταν βλέπουμε κάποιον να αποτραβιέται και να χάνεται, τους αποκαλούμε ‘σκιά’, αλλά τους δίνουμε αγάπη και τους καθησυχάζουμε, λέγοντας τους ότι κοιμούνται και θα ξυπνήσουν μόνοι τους.

Ποια είναι η εμπειρία σου από το σύστημα φιλοξενίας σε άσυλο, ως μαύρη διαφυλική γυναίκα;

Αυτή τη στιγμή, στο SRO [ένα δωμάτιο που συνήθως δεν έχει μέσα μπάνιο ή κουζίνα] όπου μένω, υπάρχουν τέσσερις διαφυλικές γυναίκες, αλλά το άσυλο κυριαρχείται από άνδρες και ζευγάρια, οπότε πρέπει να βρίσκονται εκεί με άνδρες. Εάν δεν έχεις αλλάξει νομικά το φύλο στην ταυτότητα σου, κινδυνεύεις να βρεθείς κολλημένη με ένα σωρό πρεζάκια και πρώην κατάδικους, οι οποίοι δεν έχουν πρόβλημα να αντιμετωπίσουν τις διαφυλικές γυναίκες ή να προσπαθήσουν να τις εξαναγκάσουν, όπως θα έκαναν στη φυλακή, να κάνουν συγκεκριμένα πράγματα. Αυτή είναι η μαλακία την οποία πρέπει να αντιμετωπίσεις. Και πρέπει να σε φωνάζουν με την [κατά νόμο] αντωνυμία που σου αντιστοιχεί αφού αυτό λέει η ταυτότητα σου. Έτσι τώρα όλοι οι υπάλληλοι και η πελατεία γνωρίζουν τα προσωπικά σου και δεν μπορείς να τους αποτρέψεις από το να βγουν έξω και να πουν για σένα σε αυτούς που ξέρουν. Είναι μια επικίνδυνη κατάσταση. Γνωρίζω ανθρώπους που δεν πηγαίνουν στο SRO ή δεν καταγράφονται στο σύστημα φιλοξενίας σε άσυλο επειδή φοβούνται ότι θα μάθουν όλοι πως είναι τρανσέξουαλ.

Πως και συμμετείχες στο ντοκιμαντέρ Pier Kids: The Life;

Συνάντησα τον Elegance δύο μήνες αφότου έφθασα στη Νέα Υόρκη. Ήμουν στην αποβάθρα και τον είδα με την κάμερα. Προσπάθησα να τον ρωτήσω γιατί μαγνητοσκοπούσε κάποια από τα άλλα παιδιά στην αποβάθρα. Τότε μου είπε ότι έφτιαχνε ένα ντοκιμαντέρ για τους ανθρώπους που έρχονται στην αποβάθρα- τα διαφορετικά δημογραφικά στοιχεία και τις αιτίες που έρχονται στην αποβάθρα. Από τότε, ήταν ένας από τους πρώτους ανθρώπους που θεώρησα φίλο εδώ στη Νέα Υόρκη.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.