Οι Μεγαλύτερες Απάτες στις Οποίες Έπεσαν Θύματα Διάφοροι Τουρίστες

Σίγουρα τα ταξίδια μπορεί να είναι πολύ διασκεδαστικά. Αλλά το να είσαι τουρίστας –ο τύπος που τραβάει αποσβολωμένος φωτογραφίες και κάνει προφανείς ερωτήσεις– μπορεί επίσης να σε κάνει ευάλωτο στις κομπίνες.

Κάποια πράγματα πρέπει να τα περιμένεις όταν είσαι στο εξωτερικό – το να πληρώσεις φουσκωμένες τιμές για πράγματα όπως τα σουβενίρ και τα ταξί είναι λίγο-πολύ μέσα στο πρόγραμμα. Αλλά υπάρχει επίσης η δυνατότητα να εξαπατηθείς από πιο περίπλοκα σχέδια. Δεν είναι εύκολο να κάνεις κάποιον να σου δώσει μεγάλα χρηματικά ποσά, γι' αυτό και οι καλύτερες απάτες είναι παράλογα περίπλοκες, δημιουργικές και καλά εκτελεσμένες.

Νομίζω ότι αυτές οι απάτες είναι συναρπαστικές, οπότε μίλησα με κάποιους ανθρώπους που έχουν πέσει θύματά τους στο εξωτερικό για να μάθω πώς λειτούργησε το πράγμα. Οι ιστορίες τους είναι ενδιαφέρουσες, αξιολύπητες και μερικές φορές διασκεδαστικές. Ελπίζω ότι θα σας βοηθήσουν να αποφύγετε να σας αδειάσουν τις τσέπες την επόμενη φορά που έχετε χαθεί και είστε ευάλωτοι.

Ταξίδευα στην Ευρώπη και αποφάσισα να εγκατασταθώ στο Παρίσι για λίγο. Ψάχνοντας δωμάτια στο Craigslist, τελικά βρήκα ένα σε σπίτι που φαινόταν καλό. Επικοινώνησα με το κορίτσι που το διαφήμιζε, συναντηθήκαμε και καταλήξαμε να βγούμε το βράδυ και να μεθύσουμε παρέα. Περνούσαμε πολύ καλά και όταν με πήγε σε μια σούπερ μικρή παρισινή υπαίθρια αγορά σκέφτηκα ότι ερωτεύτηκα τη συγκάτοικο.

Ύστερα από μια εβδομάδα ανταλλαγής μηνυμάτων, αποφάσισα να μετακομίσω και κατέθεσα την εγγύηση και το νοίκι της πρώτης εβδομάδας, σύνολο 1.000 ευρώ.

Την ημέρα της μετακόμισης έφτασα με όλα τα πράγματά μου αλλά πήρα ένα μήνυμα που έλεγε ότι δεν θα ήταν στο σπίτι παρά αργότερα. Είπε ότι το κλειδί ήταν στο μυστικό σημείο και να νιώσω άνετα σαν στο σπίτι μου. Αλλά δεν υπήρχε κανένα κλειδί. Και καμία απάντηση στα τηλεφωνήματα ή τα μηνύματά μου. Περίμενα τρεις ώρες και τελικά χτύπησα την πόρτα του γείτονα, που μου αποκάλυψε πως το κορίτσι είχε μετακομίσει στις ΗΠΑ τρεις ημέρες νωρίτερα. Οι νέοι ένοικοι του διαμερίσματος είχαν ήδη μετακομίσει.

Πήγα στη «δουλειά» της και κανένας δεν γνώριζε ποια ήταν. Είχε εφεύρει ένα ψεύτικο όνομα και όλα τα υπόλοιπα. Διαπίστωσα ότι ο λογαριασμός στον οποίο είχα μεταφέρει όλα τα χρήματα ήταν στο όνομά της μαμάς της, αλλά όταν προσπάθησα να εντοπίσω τη μαμά της δεν έβγαλα άκρη. Επέστρεψα στον καναπέ της θείας μου.

Ήμουν 19 και αφελής όπως είναι τα άτομα σε αυτή την ηλικία. Ταξίδευα μόνος μου στην Γκόα και συνάντησα έναν ντόπιο που ήταν πραγματικά ωραίος τύπος. Κάναμε πολλή παρέα τις επόμενες μέρες. Είπε ότι εργαζόταν σε μια κλωστοϋφαντουργική εταιρεία και τελικά με σύστησε στο αφεντικό του, που αμέσως μου πρόσφερε δουλειά.

Ήθελαν να ταχυδρομήσω ένα πακέτο με κοσμήματα στην Αυστραλία και να το παραδώσω σε έναν τύπο στο Σίδνεϊ. Μου είπαν ότι οι φόροι εισαγωγής για Αυστραλία ήταν πραγματικά υψηλοί αλλά πως εάν εγώ –ένας Αυστραλός– έστελνα κοσμήματα μέσω ταχυδρομείου, θα θεωρούνταν περιουσία μου και δεν θα έπρεπε να πληρώσω φόρο γι' αυτό. Τα κοσμήματα υποτίθεται κόστιζαν 6.750 ευρώ και θα μου έδιναν το 40% του ποσού, δηλαδή 2.700 ευρώ.

Ακουγόταν λιγάκι ύποπτο. Αλλά δεν είχα τηλέφωνο, πρόσβαση στο Διαδίκτυο ή κάποιον για να το συζητήσω, οπότε είπα να το κάνω.

Πακέταρα τα κοσμήματα μόνος μου –για να είμαι σίγουρος ότι δεν έχωσαν ναρκωτικά εκεί μέσα– και ασφάλισα το πακέτο για 6.750 ευρώ. Όταν το έστειλα, είπαν ότι θα με φροντίσουν μέχρι να εκτελωνιστεί το πακέτο. Με έβαλαν σε ένα ξενοδοχείο, με έβγαλαν έξω, με τάισαν, με μέθυσαν και πλήρωσαν σχεδόν για όλα.

Ύστερα από μερικές μέρες, δεχθήκαμε τηλεφώνημα από το Τελωνείο της Βομβάης όπου ρωτούσαν γιατί ταχυδρόμησα πακέτο με κοσμήματα αξίας 6.750 ευρώ χωρίς να δώσω απόδειξη. Πανικοβλήθηκα και προσποιήθηκα ότι ήταν κακή η τηλεφωνική γραμμή. Τελικά ο τύπος άρχισε να μου ουρλιάζει, φωνάζοντας «ξέρουμε τι σκαρώνεις, προσπαθείς να εξάγεις παράνομα κοσμήματα. Έχεις 24 ώρες να έρθεις στο Τελωνείο και να αποδείξεις ότι έχεις πληρώσει γι' αυτά, διαφορετικά θα βάλουμε το διαβατήριο σου σε μαύρη λίστα».

Φρίκαρα, νομίζοντας ότι σίγουρα θα μπω σε ινδική φυλακή. Το «αφεντικό» είπε ότι είχαμε μπλέξει λιγάκι αλλά με διαβεβαίωσε πως με στήριζαν, επιμένοντας πως είχε να χάσει πολύ περισσότερα από μένα. Είπε ότι χρειαζόταν να τους μεταφέρω ό,τι χρήματα είχα ώστε να μου φτιάξουν μια απόδειξη μαϊμού και έπειτα να μου επιστρέψουν τα χρήματα. Ακούγεται ηλίθιο σήμερα, αλλά τότε ακουγόταν σαν το χρυσό εισιτήριό μου για να γλιτώσω την ινδική φυλακή.

Είχα μόνο περίπου 800 ευρώ στον τραπεζικό λογαριασμό μου, κάτι που ήταν εντελώς απογοητευτικό για εκείνους, αλλά τους τα έδωσα αμέσως και υποσχέθηκα ότι θα δανειζόμουν περισσότερα χρήματα όταν έφτανα στο σπίτι. Μέσα σε πέντε ώρες με είχαν βάλει σε πτήση για Σίδνεϊ.

Στο σπίτι, ο αδερφός μου γκούγκλαρε αυτό που μου είχε συμβεί και μου είπε ότι είχα πέσει θύμα απάτης. Τα κοσμήματα στην πραγματικότητα δεν είχαν καμία αξία και το «Τελωνείο Βομβάης» δεν ήταν νόμιμο. Τους είχα δώσει όλα τα χρήματα από τον λογαριασμό μου και είχα επιστρέψει στην Αυστραλία, έτσι απλά.

Πέρυσι τον Σεπτέμβριο, πήγα με δυο φίλους στο Τόκιο για 10 μέρες. Τη δεύτερη νύχτα, περπατήσαμε στα σοκάκια του Roppongi και συναντήσαμε έναν μεγαλόσωμο πρόσχαρο άντρα που επέμεινε να μας πάει σε ένα μπαρ. Είχαμε περάσει τη νύχτα τη νύχτα αρνούμενοι τέτοιου είδους προσφορές αλλά σκεφτήκαμε «πού είναι το κακό να πούμε ναι σε μία;».

Έτσι, μας οδήγησε όλο ενθουσιασμό στο μπαρ του, όπου μας περίμεναν τρία κορίτσια – ήταν το χαρέμι του. Αρνηθήκαμε τα κορίτσια, λέγοντας ότι θα πίναμε μόνο μια μπίρα και θα φεύγαμε. Έβαλε μπίρες και μας έσπρωξε σε ένα δωματιάκι με παραβάν.

Το επόμενο που θυμάμαι είναι να ξυπνάω μόνος μου στο πάτωμα του μπαρ –περιτριγυρισμένος από τα κορίτσια– και να κάνω αγώνα για να θυμηθώ τι έγινε. Ο τύπος μού φώναζε να πληρώσω για κάτι. Είχα συνέλθει αρκετά για να ρωτήσω πού είχε ΑΤΜ. Ο τύπος με πήρε για να πάω να βρω ένα. Όταν βρήκα μια έξοδο διαφυγής, άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορούσα.

Ξύπνησα το πρωί, με το κεφάλι μου για ακόμα μία φορά στο πάτωμα, αλλά αυτήν τη φορά στο διαμέρισμά μας. Οι φίλοι μου ήταν εκεί, περίπου στην ίδια κατάσταση με μένα. Μας είχαν ναρκώσει, οι τραπεζικοί λογαριασμοί μας ήταν σχεδόν άδειοι. Συνολικά χάσαμε περίπου 3.000 ευρώ και μια κάμερα αξίας 4.000 ευρώ.

Το πιο παράξενο ήταν πως την επόμενη μέρα οι κάρτες ανάληψης ήταν ακόμα στις τσέπες μας. Ο τύπος θα πρέπει να μας είχε βουτήξει τα πορτοφόλια όσο ήμασταν αναίσθητοι κι έπειτα να τα έβαλε πίσω στις τσέπες μας. Όταν τηλεφωνήσαμε στις τράπεζές μας για να τους πούμε ότι μας είχαν ναρκώσει και ληστέψει, διαπιστώσαμε ότι οι κάρτες μας είχαν χρεωθεί για πολλαπλές συναλλαγές αντί για ένα μεγάλο ποσό. Αυτοί οι δύο παράγοντες το έκαναν να φαίνεται σαν να παρασυρθήκαμε μια βραδιά, οπότε ποτέ δεν πήραμε φράγκο από την τράπεζα. Το χειρότερο μέρος της ιστορίας είναι ότι ποτέ δεν θα μάθω τι συνέβη εκείνο το βράδυ σε όλη του την έκταση.

Προσφάτως στη Βομβάη, ένας Βρετανός Ινδός με προσέγγισε λέγοντάς μου ότι τον είχαν ληστέψει και είχαν πάρει το διαβατήριό του. Του έλειπε ένα δόντι και είχε μια μελανιά στο πρόσωπο, που έκανε πιο πιστευτή την ιστορία του. Είπε ότι μπορούσε να ζητήσει από τον αδερφό του να του στείλει 600 ευρώ μέσω Western Union, αλλά η συναλλαγή έπρεπε να γίνει στο όνομά μου γιατί του είχαν κλέψει την ταυτότητα.

Το βρετανικό προξενείο ήταν κλειστό γιατί ήταν αργία λόγω της Ημέρας Ανεξαρτησίας της Ινδίας, οπότε για να αντικατασταθεί το διαβατήριό του ούτε λόγος. Αφού συζητήσαμε για λίγο, συμφώνησα να επιτρέψω στον αδερφό του να μεταφέρει χρήματα στο όνομά μου και συμφωνήσαμε να βρούμε ανοιχτό ένα κατάστημα Western Union. Ήταν σούρουπο όταν αρχίσαμε και ύστερα από τέσσερις σχεδόν ώρες προσπάθειας για να βρούμε κάποιο, είχε σκοτεινιάσει. Χωρίς χρήματα ή διαβατήριο στην Ινδία είσαι εξαιρετικά ευάλωτος – έτσι, από αυτό το σημείο, ένιωσα πως έπρεπε να φροντίσω για την ασφάλειά του.

Αποφάσισε ότι η καλύτερη επιλογή που είχε ήταν να πάρει ένα ταξί για Δελχί, όπου η οικογένειά του είχε σπίτι. Έχοντας πειστεί ότι υπάρχουν 600 ευρώ που περίμεναν στο όνομά μου, έκανα ανάληψη 22.000 ρουπίες (περίπου το αντίστοιχο ποσό) για να τον βοηθήσω.

Δεν ανησύχησα – φαινόταν πραγματικά στεναχωρημένος και είχε μεταφέρει χρήματα στο όνομά μου. Αλλά όταν επέστρεψα στο ξενοδοχείο μου, και έχοντας κατά νου την πιθανότητα κάτι να κρύβει όλο αυτό, το γκούγκλαρα. Αποδείχθηκε ότι ο τύπος κάνει αυτή την απάτη εδώ και χρόνια.

Περισσότερα από το VICE

Σεξ, Γεωγραφία και Αγγλικά: Τι Μαθαίνουν οι Μαθητές στην Ευρώπη που δεν Μαθαίνουν οι Αμερικανοί

Πήγαμε στη Συγκέντρωση στην Αθήνα Ενάντια στην Απαγόρευση του Μπουρκίνι

Μια Νύχτα με τις Ομάδες Διάσωσης Ψάχνοντας για Επιζώντες από τον Σεισμό στην Ιταλία