Τα Capital Controls Καταστρέφουν τις Εγχώριες Underground Συναυλίες

«Να προωθηθούν νέες μουσικές και συγκροτήματα είναι πάρα πολύ δύσκολο. Το σκέφτεσαι διπλά, γιατί ξέρεις ότι 9 στις 10 θα μπεις μέσα. Δεν θα βγουν καν τα έξοδα της συναυλίας». Όταν το λέει αυτός ένας άνθρωπος που ασχολείται με την underground σκηνή στην Ελλάδα, όπως ο Στάθης Ταμβίσκος της 3 Shades of Black, τότε σίγουρα ξέρει μερικά πράγματα περισσότερα από εμάς.

Και τα λόγια του επιβεβαιώνονται ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στα συναυλιακά καλεντάρια της «σχολικής» χρονιάς 2015-16, όπου είναι εμφανή η μείωση στις ανακοινώσεις καινούργιων συναυλιών, ξένων καλλιτεχνών και συγκροτημάτων, στο χώρο που θα χαρακτηρίζαμε underground. Δηλαδή, σε live που πραγματοποιούνται σε μικρής ή μεσαίας χωρητικότητας σκηνές, από 200 μέχρι 600 θεατών. Και σε ένα ευρύ φάσμα, από το ακραίο metal και το punk μέχρι το indie και την ηλεκτρονική μουσική.

Ενδεικτικά, έχουν αξία κάποια νούμερα που μπορούμε να συγκρίνουμε από τις επίσημες ιστοσελίδες είτε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης των διοργανωτών τέτοιων συναυλιών για τη περίοδο από την άνοιξη του 2014 μέχρι και τον Μάιο του 2015 και από τον Ιούνιο του 2015 μέχρι και τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους και ανακοινώσεις που φτάνουν μέχρι τον Μάιο του 2016.

Στην πρώτη περίοδο και σε ένα δείγμα πέντε ανεξάρτητων εταιρειών διοργάνωσης είχαμε 55 πραγματοποιημένες συναυλίες, ξένων και εγχώριων σχημάτων. Στη δεύτερη περίοδο τα νούμερα, συμπεριλαμβανομένων events που έχουν ανακοινωθεί και έπονται, ανέρχονται σε 25 συναυλίες.

Οι ραγδαίες εξελίξεις που υπήρξαν το καλοκαίρι του 2015 -τέλος Ιουνίου, Ιούλιος και Αύγουστος– με τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, την επιβολή της τραπεζικής αργίας και των capital controls επηρέασαν ποικιλοτρόπως την καθημερινότητα, έστω και αυτή της μόνιμης ανασφάλειας των τελευταίων χρόνων.

Αυτή η έκτακτη συνθήκη είχε αντίκτυπο εκτός από το αμιγώς πολιτικοοικονομικό πεδίο, σε όλη τη σφαίρα αυτού που ονομάζουμε «κανονικότητα» και επιχειρηματικότητα μικρομεσαίου και μικρού επιπέδου. Ο πολιτισμός και τα θεάματα δέχτηκαν ένα από τα ισχυρότερα χτυπήματα που έχει δεχθεί επιχειρηματικός κλάδος τα τελευταία έξι χρόνια.

Η πληθώρα των συναυλιών, των θεατρικών παραστάσεων και κάθε λογής πολιτιστικής δραστηριότητας δεν έχει παύσει. Ωστόσο, οι ατζέντες είναι γεμάτες, με τις εξής δύο κατηγορίες να έχουν την πρωτοκαθεδρία: συναυλίες ελληνικών συγκροτημάτων και καλλιτεχνών από τη μία (είτε σε μαγαζιά με billing αμιγώς εγχώριο είτε σε αυτοοργανωμένους χώρους) και live γνωστών στο ελληνικό κοινό ξένων συγκροτημάτων, όπου όλες οι συμβαλλόμενες πλευρές γνωρίζουν πως το event θα έχει επιτυχία. Κάτι που όπως φαίνεται δεν ισχύει για την underground σκηνή.

«Τις περισσότερες φορές δεν θα βγουν καν τα έξοδα της συναυλίας. Εγώ περίμενα από τον κόσμο σε μια τέτοια κατάσταση να έχει την ανάγκη της εξόδου και να θέλει να ανακαλύπτει νέα πράγματα. Δυστυχώς δεν λειτουργεί έτσι. Οι περισσότεροι θα πάνε εκ του ασφαλούς σε μεγάλα ελληνικά σχήματα. Σε συναυλίες που είναι προδιαγεγραμμένο πως θα περάσουν καλά» τονίζει ο Στάθης Ταμβίσκος.

Μιλώντας με τον ιδιοκτήτης της P90 Events, Μάριο Σαργιάνο, μου εξηγεί ότι «επικοινωνούμε αρκετούς μήνες πριν με το management της μπάντας, τουλάχιστον ένα τετράμηνο πριν, και καταθέτουμε μια οικονομική προσφορά. Από εκεί και πέρα, η διοργάνωση καλύπτει την αμοιβή της μπάντας, τα μεταφορικά και τη διαμονή της στην Ελλάδα καθώς και τα λοιπά έξοδα για την πραγματοποίηση της συναυλίας».

Από το καλοκαίρι και μετά, ωστόσο, που η αξιοπιστία έχει διαρραγεί και ο φόβος έχει πάρει τη θέση των επενδύσεων, το σκηνικό έχει αλλάξει. «Τις περισσότερες φορές χρειάζεται να καταβάλουμε προκαταβολικά πάνω από 50% του ποσού που χρειάζεται για την αμοιβή του συγκροτήματος. Οι ατζέντηδες ρωτούν για την κατάσταση στη χώρα και ενδιαφέρονται να μάθουν αν βελτιώνεται η κατάσταση γιατί με κάποιο τρόπο θα πρέπει να εξασφαλίσουν ότι θα πάρουν τα χρήματά τους. Πάντως πλέον αποφεύγουν να βάλουν στις τουρνέ την Ελλάδα και ζητούν αρκετές εγγυήσεις για να κλείσουν ένα live», συμπληρώνει ο Μάριος Σαργιάνος.

Η διαδικασία κλεισίματος μιας συναυλίας, όσο και αν φαντάζει συγκεκριμένη και εύκολη σε κάποιον εκτός αυτού του χώρου, έχει γίνει εξαιρετικά χρονοβόρα και ένας πραγματικός πονοκέφαλος. Ειδικά το διάστημα Ιουλίου 2015 μέχρι και τώρα που γίνεται αυτή η έρευνα, καθώς οι διοργανωτές προκειμένου να ξεπεράσουν τον σκόπελο των capital controls και να είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις τους έχουν να αντιμετωπίσουν και έναν αναβαθμισμένο κυκεώνα γραφειοκρατίας. Ο ιδιοκτήτης της P90 αναφέρει χαρακτηριστικά: «Παλιά χρειάζονταν δυο-τρεις εργάσιμες μέρες για να σταλεί ένα έμβασμα. Το διάστημα που χρειαζόμαστε πλέον είναι δύο με τρεις εβδομάδες και αν το ποσό είναι πάνω από 5.000 ευρώ τότε φεύγει από τη δικαιοδοσία της τράπεζας και χρειάζεται ολόκληρη διαδικασία ταυτοποίησης των φορολογικών μου, με πολλά αποδεικτικά έγγραφα, για το ποιος είναι ο αποδέκτης των χρημάτων, για ποιο σκοπό γίνεται το έμβασμα κ.ο.κ.».

Για να υπάρχει ωστόσο πιο σφαιρική εικόνα της κατάστασης πρέπει να αναφέρουμε πως ταυτόχρονα με την επιβολή της τραπεζικής αργίας το καλοκαίρι του 2015 και των capital controls, τα οποία (με πιο χαλαρούς όρους) ισχύουν μέχρι και σήμερα, συνέπεσε και η αύξηση του ΦΠΑ στις συναυλίες, από 13% σε 23%. «Σχεδόν το 1/3 από την αγοραστική τιμή ενός εισιτηρίου είναι οι κρατήσεις του κράτους και φόροι υπέρ τρίτων. Από εκεί και πέρα, ο διοργανωτής έχει να διαχειριστεί το υπόλοιπο ποσό για την πραγματοποίηση της συναυλίας», σημειώνει ο Μ. Σαργιάνος, ενώ ο Σ. Ταμβίσκος συμπληρώνει: «Μας ανέβασαν τον ΦΠΑ οπότε τα μικρότερα live είναι σχεδόν αδύνατο να πραγματοποιηθούν. Το βασικό είναι πως επειδή τα χρήματα του κόσμου είναι μετρημένα λειτουργεί εκ του ασφαλούς, δηλαδή θα δώσει τα χρήματα σε κάτι σίγουρο και δεν θα διερευνήσει κάτι καινούργιο. Ας είναι και οικονομική και μικρή διοργάνωση».

Παρ' όλα αυτά, διαφαίνεται πως μέσα σε αυτήν τη δυσμένεια η ελληνική σκηνή γεμίζει μαγαζιά με μεγάλη ευκολία πλέον. «Δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρξει και κάτι θετικό στην όλη κατάσταση. Αν αυτή η διαδικασία διατηρηθεί και δημιουργήσει έναν ισχυρό πυρήνα (που είναι και πάρα πολύ πιθανό να συμβεί) μιας πολύ δυνατής εγχώριας σκηνής, με αλληλοεπικοινωνία πραγματική και όχι ιδιοτελή, θα είναι εξαιρετικά θετική εξέλιξη καθώς αυτήν τη νοοτροπία δεν την είχαμε. Ωστόσο το θέμα έγκειται στο ότι πρέπει να αντέξουν άνθρωποι μέσα σε αυτή την κατάσταση. Μόνο με ελληνικές διοργανώσεις δεν συντηρείται το πράγμα. Θα πρέπει να υπάρχει συνεχόμενη ροή και από τις δύο πλευρές», κλείνει ο Σ. Ταμβίσκος.

Περισσότερα από το VICE

Ο Σταύρος Κόλκας Έχει Φίλους Ολυμπιακούς

Τι Sex Toys Κάνουν Δώρο οι Έλληνες στους Συντρόφους τους για του Αγίου Βαλεντίνου

Οδοιπορικό στη «Μυτιλήνη» της Τυνησίας