Φαντάσματα, Rave Party και Σατανιστικές Τελετές σε ένα Στοιχειωμένο Νοσοκομείο στο Μεξικό

Tο άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Mexico.

Ένα κίτρινο φως φωτίζει από το τέλος του διαδρόμου και ανακατεύεται με τους απαλούς μα διαρκείς ήχους των κυμάτων. Όλα τα υπόλοιπα είναι σκοτεινά. Βρίσκομαι στον δεύτερο όροφο του εγκαταλειμμένου νοσοκομείου που στέκεται στην παραλία Ciudad Madero στην πόλη Tampico, της μεξικάνικης πολιτείας της Tamaulipas. Έχω άκουσε πως η θέα του κόλπου του Μεξικό από την κορυφή αυτού του κτιρίου είναι απίστευτη, αλλά δεν μου φαίνεται ότι θα φτάσω ως εκεί. Από τότε που ήμουν παιδί, άκουγα ιστορίες για αυτό το κτίριο και τις ανακαλώ όλες καθώς ανεβαίνω προς την ταράτσα. Ο φόβος όμως τσιμεντώνει τα πόδια μου στον δεύτερο όροφο και δεν με αφήνει να πάω ούτε εμπρός, ούτε πίσω. Δεν με φοβίζει και τόσο το φάντασμα που ορκίζονται ότι έχουν δει να τριγυρίζει εδώ πολλοί κάτοικοι της πόλης, αλλά το νεκρό σώμα που βρήκαν κάποια παιδιά μέσα σε αυτόν τον τσιμεντένιο λαβύρινθο πριν από έναν περίπου χρόνο.

Σε μια πόλη που προστατεύεται από εξωγήινους, είναι περίεργο το ότι οι πιο περίεργοι μύθοι της περιοχής πηγάζουν από αυτά τα ερείπια. Στα βορειοανατολικά της Tampico, βρίσκεται ένα από τα πιο μυστηριώδη κτίρια της πόλης: το Juan Alvarez Diaz Rehabilitation Centre, το οποίο εδώ είναι γνωστό ως Hospital Naturista. Χτισμένο από και για το Συνδικάτο Εργαζομένων στα Διυλιστήρια Πετρελαίου της Μεξικανικής Δημοκρατίας, το πρώην νοσοκομείο αντιπροσωπεύει την πρόσφατη ιστορία της πόλης.

Στην κεντρική είσοδο του τριώροφου τσιμεντένιου κουφαριού, συναντά κανείς μια τεράστια πλακέτα του συνδικάτου, η οποία βρίσκεται εκεί από το 1984. Τα δωμάτια του νοσοκομείου ήταν αφιερωμένα στην περίθαλψη οφθαλμολογικών και διατροφικών διαταραχών, ενώ παρέχονταν και άλλες υπηρεσίες στα μέλη του συνδικάτου, όπως μαγνητοθεραπεία και υδρομασάζ. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Marco Antonio Flores, εκείνη την εποχή το νοσοκομείο είχε «την πιο προηγμένη τεχνολογία σε όλη την Λατινική Αμερική». Εντούτοις, πέντε χρόνια μετά την έναρξη της λειτουργίας του, το νοσοκομείο έκλεισε ξαφνικά το 1989. Την ίδια χρονιά συνελήφθη ο Joaquín Hernández Galicia – γνωστός και ως la Quina (κινίνη δηλαδή) – ο τότε γενικός γραμματέας του συνδικάτου.

Το γρήγορο όμως τέλος της λειτουργίας του νοσοκομείου αποτελεί απλά την αρχή της ιστορίας του. Από το 1989 μέχρι το 1994, όταν και εγκαταλείφθηκε πλήρως, η φύλαξη του χώρου ανατέθηκε σε μια ιδιωτική εταιρεία security. Εκείνη την περίοδο γεννήθηκε και η υπερφυσική φήμη του κτιρίου. Όπως και πολλά άλλα εγκαταλειμμένα νοσοκομεία, οι διάδρομοι αυτού του κτιρίου λέγεται ότι στοιχειώνονται από το φάντασμα μιας τρελαμένης νοσοκόμας. Σε αυτήν την περίπτωση έχουμε να κάνουμε με το φάντασμα της La planchada (που στα Ισπανικά σημαίνει «η καλοντυμένη γυναίκα»).

Σύμφωνα με τον μύθο, όταν λειτουργούσε ακόμα το κέντρο αποκατάστασης, δούλευε εκεί μια ιδιαίτερα στιλάτη νοσοκόμα η οποία ερωτεύτηκε έναν νεαρό γιατρό. Ο γιατρός της ράγισε την καρδιά και η ερωτική αυτή απογοήτευση ώθησε την La planchada (που σημαίνει επίσης και «λυπημένη γυναίκα») να αρχίσει να φέρεται με σκληρότητα στους ασθενείς της, σε σημείο μάλιστα που με κάποιον τρόπο θεωρήθηκε υπεύθυνη για τον θάνατο ενός 9χρονου παιδιού. Για να εκδικηθεί τον θάνατο του παιδιού του, ο πατέρας του λέγεται πως έκοψε τον λαιμό της νοσοκόμας με ένα νυστέρι. Αν και πολύ υποστηρίζουν ότι έχουν δει το φάντασμα, οι πιο ορθολογιστές υποστηρίζουν ότι είναι απίθανο να συνέβη, καθώς στο νοσοκομείο δεν νοσηλευόταν ασθενείς σε τελικό στάδιο ούτε πραγματοποιούνταν επεμβάσεις υψηλού κινδύνου.

Χτισμένο σε απόσταση 200 μέτρων από την θάλασσα, το Naturista έχει δύο πισίνες (μια εξωτερικού χώρου και μια εσωτερικού, που μοιάζει με τζακούζι), δωμάτια με μπαλκόνια που βλέπουν στη θάλασσα, φοινικόδεντρα, καθώς και μια ταράτσα με μια θέα που δεν θα μπορούσα να φανταστούν ούτε οι γάλλοι ιμπρεσιονιστές. Αν δεν είχε αυτούς τους τρεις βυθισμένους στο σκοτάδι ορόφους και αν δεν ήταν τόσο ερημική η τοποθεσία του, θα ήταν ένα ιδανικό μέρος για να αράξεις και να τα πεις ένα απόγευμα του Νοέμβρη. Ή για να στήσεις ένα πάρτι.

Αυτό ακριβώς σκέφτηκαν και οι νέοι της πόλης την δεκαετία του '90: ενθουσιασμένοι και διόλου φοβισμένοι από τον μύθο της La planchada, άρχισαν να χρησιμοποιούν συχνά το κτίριο για rave party. Παρότι ο μύθος ενισχύθηκε από νεαρούς που πήγαιναν στα πάρτι και δήλωναν πως είχαν δει φαντάσματα, στη συνείδηση των ντόπιων το κτίριο απέκτησε τον πραγματικά σατανικό του χαρακτήρα όταν ο τρόμος έγινε πραγματικότητα.

Η περιοχή του ισογείου που βγάζει τον επισκέπτη στις πισίνες, είναι ακριβώς μπροστά από την θάλασσα. Τα πλακάκια είναι λερωμένα με μαρκαδόρους και βερνίκι και προς το τέλος του χώρου μια τεράστια καρδιά που έχει ζωγραφιστεί στον τοίχο φανερώνει την είσοδο προς μια ακόμη σειρά από υπνοδωμάτια.

Σε ένα από αυτά τα δωμάτια συναντώ την πρώτη μου πεντάλφα, σχεδιασμένη ανάμεσα σε δύο παράθυρα και κάτω από τις λέξεις «που είναι η αγάπη σου τώρα; Καλώς ήρθες στην κόλασή σου». Είναι δύσκολο να αποδείξει κανείς ότι στο νοσοκομείο λάμβαναν χώρα σατανιστικές τελετές, αλλά στους χώρους του κτιρίου έχουν βρεθεί απομεινάρια από ζώα καθώς και αίμα, ενώ υπάρχει και μια σειρά από μαρτυρίες ατόμων – τις οποίες μπορεί κάποιος να βρει στο διαδίκτυο – τα οποία υποστηρίζουν πως είχαν συμμετάσχει σε τέτοιες τελετές.

Προσπαθώ να πάω στον επόμενο όροφο και ανακαλύπτω ότι υπάρχουν δύο τρόποι για να το καταφέρω: είτε μέσω μιας κάπως τρομακτικής ράμπας, είτε μέσω μιας σειράς από σκαλοπάτια που εξαφανίζονται στο σκοτάδι καθώς απλώνονται προς τα επάνω. Καθώς θέλω να ζήσω, επιλέγω την πρώτη λύση και πάω από την ράμπα. Πρώτα όμως, το μάτι μου πέφτει πάνω σε μια ακόμη πεντάλφα. Συνοδεύεται από έναν ανάποδο σταυρό και την λέξη Lusbel (Εωσφόρος) και σηματοδοτεί την είσοδο μιας σειράς πορτοκαλί δωματίων που φαίνεται να λειτουργούσαν κάποτε ως αποδυτήρια.

Κάποια από αυτά τα αποδυτήρια είναι καλυμμένα με παλιά παπούτσια: τακούνια κρέμονται από το ταβάνι με κίτρινη ταινία και αθλητικά παπούτσια έχουν κολληθεί στον τοίχο, λες και περπατούσαν παντού αόρατοι άνθρωποι. Νομίζω ότι αυτό ήταν και το κομμάτι της επίσκεψής μου που με φρίκαρε περισσότερο.

Φοβούμενος ότι θα χεστώ πάνω μου, ανεβαίνω τρέχοντας τις τελευταίες σκάλες που με οδηγούν στην ταράτσα. Το ότι φτάνω στην κορυφή με κάνει και αισθάνομαι λες και βγαίνω στην επιφάνεια της θάλασσας μετά από μια μεγάλη βουτιά. Το ταξίδι άξιζε όμως: η ταράτσα είναι τεράστια. Προς τα ανατολικά, βλέπεις τον ορίζοντα, την παραλία και διακρίνεις και κάποιους ανθρώπους να περπατούν. Προς τα δυτικά, ο ήλιος κρύβεται πίσω από το περίγραμμα της Tampico και της Ciudad Madero. Οι φλόγες που βγαίνουν από τα διυλιστήρια πετρελαίου διαγωνίζονται με τις ακτίνες του ήλιου.

Για περισσότερα από 20 χρόνια τώρα, το Hospital Naturista τα παρακολουθεί όλα αυτά κάθε απόγευμα, παρέα με γιατρούς, ravers, εγκληματίες, φαντάσματα και πιο πρόσφατα μαζί με τα παιδιά που έρχονται εδώ για να παίξουν paintball. Είναι ένα κτίριο που αποτελεί πραγματικό μάρτυρα των όσων λαμβάνουν χώρα στην καρδιά της Tamaulipas. Πολλές φορές μάλιστα, είναι και θύμα αυτών που συμβαίνουν.

Περισσότερα από το VICE

Ακούσαμε τον Γιάνη Βαρουφάκη να Τρολάρει τον «Ανδρέα Τσίπρα»

«Περιμένω να Πεθάνω» - Σύροι στο Χαλέπι Αποχαιρετούν τον Κόσμο Mέσω Internet

Τα Παραγνωρισμένα Στατιστικά των Ανδρών που Βιάζονται από Γυναίκες