Οι Έλληνες κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης εκεί καταγράφοντάς τα με τα κινητά τους. Ήταν μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής, όταν ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στον λαό να βγει στους δρόμους και να διαδηλώσει κατά της «απόπειρας πραξικοπήματος από μια μειοψηφία των ενόπλων δυνάμεων. Αυτά τα τεθωρακισμένα είναι τα τεθωρακισμένα του λαού. Ξέρουμε να σταθούμε μπροστά τους». Λίγες ώρες πριν και ενώ οι πληροφορίες έφταναν ακόμα συγκεχυμένες, μονάδες του τουρκικού στρατού έκλειναν μέρος της γέφυρας του Βοσπόρου ενώ παράλληλα, άλλες αναπτύσσονταν στο Ντιγιάρμπακιρ και στην Πλατεία του Ταξίμ. με πυρά και τραυματισμούς πολιτών, βομβαρδισμούς κι εκρήξεις. Μαχητικά αεροπλάνα και ελικόπτερα πετούσαν όλη τη νύχτα πάνω από την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα ενώ, αεροσκάφη έβαλαν κατά του κτιρίου της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης. Στις 03.28 ξημερώματα Σαββάτου ο Ερντογάν προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Ατατούρκ της Κωνσταντινούπολης, ενώ οι ταραχές συνεχίζονταν. Το πέμπτο πραξικόπημα στην ιστορία της Τουρκίας μέσα στα τελευταία 70 χρόνια δεν έγινε πραγματικότητα. Ωστόσο, παρά την αποτυχία του πραξικοπήματος, αυτή η νύχτα θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στην μνήμη των Ελλήνων που ζουν στην Κωνσταντινούπολη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
έζησαν τα όσα διαδραματίστηκαν τις τελευταίες ώρεςαπηύθυνε κάλεσμα μέσω FacetimeΑκολούθησαν δραματικές ώρεςΤο VICE μίλησε με κάποιους από αυτούς οι οποίοι πλέον σκέφτονται έντονα να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Οι ίδιοι κατέγραψαν όσα έζησαν τις τελευταίες ώρες με τα κινητά τους τηλέφωνα. Οι φωτογραφίες και τα βίντεο που μας παραχώρησαν από την μια δείχνουν την ένταση το βράδυ της Παρασκευής και από την άλλη την νεκρική σιγή στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης την επόμενη ημέρα.Βίντεο: Φλωρέζα Νικολάου
Γιώργος Θ., Καθηγητής Πανεπιστημίου
Ακούς αυτόν τον θόρυβο απέξω; Είναι οι ιμάμηδες που από χτες μετά τα μεσάνυχτα καλούν τον κόσμο να βγει έξω και να εναντιωθεί στην απόπειρα πραξικοπήματος. Χτες το βράδυ ήμασταν στο σπίτι, όταν η γυναίκα μου είδε στο facebook αναφορές για την παρουσία στρατού στον Βόσπορο και σε κεντρικά σημεία της Πόλης. Ήταν μία νύχτα που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Μετά τις 2.00 τα ξημερώματα ακούγονταν συνέχεια πυροβολισμοί από αυτόματα όπλα από την πλευρά της Ταξίμ. Αυτό που θα μείνει χαραγμένο στην μνήμη μου, είναι ο ήχος των μαχητικών αεροπλάνων. Πίστευα, ότι σκάει βόμβα ακριβώς δίπλα από το σπίτι. Κι αυτό γινόταν κάθε 10 λεπτά και για μία ώρα. Πραγματικά ήταν φοβερό. Σήμερα το πρωί βγήκαμε έξω και η Πόλη μας φάνηκε πολύ διαφορετική. Στις μεγάλες λεωφόρους και σε κεντρικά σημεία υπάρχει ελάχιστος κόσμος ενώ, στην ατμόσφαιρα αισθάνεται κανείς έντονα τον φόβο και την ανησυχία. Βρίσκομαι στην Τουρκία από τον Σεπτέμβριο του 2013 και είμαι καθηγητής σε Πανεπιστήμιο στην Κωνσταντινούπολη. Στις 9 Ιουλίου ανακοινώθηκε σ' έμενα και σε ακόμα 54 ξένους καθηγητές του πανεπιστημίου, ότι απολυόμαστε. Ουσιαστικά, η Άγκυρα αρνήθηκε να υπογράψει τις άδειες εργασίας μας χωρίς να δώσει καμία εξήγηση. Οπότε την επόμενη Τρίτη η γυναίκα μου κι εγώ αναγκαστικά θα εγκαταλείψουμε την Τουρκία και θα επιστρέψουμε στην Ελλάδα. Ουσιαστικά μας αναγκάζουν να εγκαταλείψουμε τη χώρα, στην οποία ζούμε τα τελευταία τρία χρόνια μέσα σε 15 ημέρες. Και να φανταστείς, ότι μόλις πριν έναν μήνα παντρευτήκαμε. Τι μας περιμένει στην Αθήνα; Μακροχρόνιες διακοπές, τι άλλο;
Ήρθα στην Κωνσταντινούπολη πριν από τρία χρόνια αμέσως μετά τα επεισόδια στο Γκεζί. Χτες το βράδυ βρισκόμουν στο σπίτι μου που βρίσκεται πολύ κοντά στην πλατεία Ταξίμ. Την στιγμή που ανακοίνωσε ο στρατός από την γέφυρα του Βοσπόρου να μείνουν όλοι στα σπίτια τους, γιατί θα γίνει πραξικόπημα, πάθαμε σοκ. Αμέσως μετά ακούσαμε πυροβολισμούς, ενώ από την πλατεία Ταξίμ ακούγονταν συνθήματα, όπως «Παραιτήσου Ερντογάν» και «Ζήτω ο στρατός». Από χτες ακούγονται από τα τζαμιά οι προσευχές που διαβάζονται, όταν κάποιος πεθαίνει και μιλάνε για τον θάνατο της τουρκικής δημοκρατίας. Χτες όλοι εδώ στην γειτονιά έβριζαν και φώναζαν από τα παράθυρα στον ιμάμη «τι είναι αυτά που διαβάζεις, σταμάτα». Κατά τις 02.30 τα ξημερώματα είδαμε από την τηλεόραση την αστυνομία να συλλαμβάνει κάποιους στρατιώτες κι εκεί είναι που είπαμε «οκ, θέατρο ήταν, πάμε να κοιμηθούμε τώρα». Ωστόσο, μία ώρα αργότερα ξυπνήσαμε από τον τρομακτικό θόρυβο των μαχητικών αεροσκαφών που πετούσαν ακριβώς πάνω από το σπίτι μας και ταυτόχρονα από το διπλανό κτίριο ακούγαμε τα τζάμια να σπάνε. Κάθισα στο πάτωμα ακριβώς στην μέση του σπιτιού και μακριά από τα παράθυρα και άρχισα να ουρλιάζω. Σε κάποια στιγμή σκέφτηκα ακόμα και να κρυφτώ κάτω από τον νεροχύτη. Στο μυαλό μου έρχονταν σκηνές από ταινίες. Σκεφτόμουν να πάρω τηλέφωνο τους γονείς μου για να τους αποχαιρετήσω, γιατί δεν καταλάβαινα, τι ακριβώς ήταν αυτός ο θόρυβος. Η κατάσταση εδώ θα χειροτερεύσει δραματικά και μετά την χτεσινή νύχτα πιστεύω, ότι πλέον η χώρα θα είναι για τον Ερντογάν ένα videogame. Πλέον ο φόβος είναι μόνιμο συναίσθημα. Κυκλοφορούμε στον δρόμο και κοιτάζει ο ένας τον άλλο. Η οικογένειά μου και οι φίλοι μου από την Ελλάδα μου είπαν να μαζέψουμε τα πράγματα μας σιγά-σιγά και να επιστρέψουμε. Έτσι, ο φίλος μου που είναι Τούρκος κι εγώ θα γυρίσουμε το συντομότερο δυνατόν στην Ελλάδα. Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Θα παρατήσουμε τις δουλειές μας, θα αφήσουμε τις ζωές μας εδώ και θα φύγουμε. Μέχρι σήμερα την έχω γλιτώσει αρκετές φορές από βομβιστικές επιθέσεις από καθαρή τύχη. Όμως πόσες φορές θα είναι η τύχη με το μέρος μου; Δεν με νοιάζει, τι θα κάνω. Το μόνο που με ενδιαφέρει, είναι να πάω κάπου, όπου θα νοιώθω ασφαλής. Ας πάω να καλλιεργήσω χωράφια, καλύτερα θα είμαι.
Κοιμόμουν, όταν με πήρε τηλέφωνο μια φίλη μου και μου είπε, ότι έγινε πραξικόπημα. Ανησύχησα πάρα πολύ και για αυτό πήγα στους γείτονες, οι οποίοι με συμβούλευσαν να μην φοβάμαι, γιατί αυτά έχουν ξαναγίνει. Οι πτήσεις των F16 ήταν τόσο χαμηλές και ο θόρυβος τόσο δυνατός που νόμιζα, ότι έπεφταν βόμβες. Το μόνο που σκεφτόμουν εκείνη την ώρα, ήταν «Θεέ μου, ας μείνουμε ζωντανοί». Τίποτε άλλο. Είμαι έξι χρόνια στην Τουρκία και αφού τελείωσα το μεταπτυχιακό μου, έπιασα αμέσως δουλειά σε μια πολυεθνική εταιρεία. Δεν ξέρω, τι θα κάνω. Σκέφτομαι να επιστρέψω Ελλάδα για λίγες ημέρες να ηρεμήσω λίγο και μετά θα αποφασίσω. Η οικογένειά μου βέβαια με πιέζει να γυρίσω στην Ελλάδα. Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πιο συντηρητική και πιο ακριβή. Η κατάσταση είναι εύθραυστη κυρίως μετά τις τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις. Κάθε μέρα ζω με τον φόβο. Ακόμα και την Δευτέρα που πρέπει να βγω από το σπίτι για να πάω στην δουλειά, το σκέφτομαι. Ελπίζω, ότι κάποια στιγμή θα ισορροπήσουν τα πράγματα, αλλά κανείς δεν ξέρει. Τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης έπαιξαν καθοριστικό ρόλο αυτή την κρίσιμη ώρα. Αν δεν ήταν ανοιχτά, δεν ξέρω, σε τι χώρα θα ξυπνούσαμε σήμερα.Βίντεο: Φλωρέζα Νικολάου
Ο αέρας της Κωνσταντινούπολης με γοήτευε από πάντα. Την επισκεπτόμουν πολύ συχνά ως τουρίστρια, μέχρι που πριν δυο χρόνια αποφάσισα και λόγω της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα να εγκατασταθώ μόνιμα εδώ. Η Κωνσταντινούπολη πάντα ήταν μια πολυπολιτισμική πόλη, μια πόλη ελεύθερη. Σήμερα η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά. Ζούμε καθημερινά με τον φόβο μιας τρομοκρατικής επίθεσης σε ένα καθεστώς συνεχούς καταπίεσης. Παρατηρώ μια στροφή στην θρησκεία και στον συντηρητισμό και μια ισλαμοποίηση της Κωνσταντινούπολης που δεν ήταν τόσο έντονη παλιότερα. Το ότι οι υποστηρικτές του Ερντογάν βγήκαν στους δρόμους, αμέσως μόλις έγινε το κάλεσμα από τα τζαμιά, σημαίνει πολλά για την Πόλη. Χτες το βράδυ ήμουν στο σπίτι της οικογένειας του συντρόφου μου και ετοιμαζόμασταν για τον αρραβώνα της αδερφής του που ήταν σήμερα και όπως είναι φυσικό, ακυρώθηκε. Δεν είχαμε ανοιχτή τηλεόραση και κάποια στιγμή με παίρνει η μαμά μου από την Ελλάδα ταραγμένη για να μου πει, ότι έγινε πραξικόπημα. Τότε είδα από το παράθυρο στρατιώτες στον δρόμο και μέσα σε λίγα λεπτά η πολύβουη Κωνσταντινούπολη ερήμωσε. Όταν άκουσα τα μαχητικά αεροπλάνα, πίστεψα, ότι θα γίνει πόλεμος. Ακόμα και σήμερα υπάρχει ένταση και δεν ξέρουμε ακριβώς, τι γίνεται. Εδώ και καιρό σκέφτομαι να φύγω από την Τουρκία, καθώς έχουν ήδη φύγει πολλοί φίλοι μου. Βέβαια, δεν είναι καθόλου εύκολο, γιατί ο σύντροφός μου είναι Τούρκος. Αυτή η μετάβαση θα είναι πολύ επίπονη. Φεύγουμε από μια χώρα, όπου δεν είναι εμφανής η οικονομική κρίση για να πάμε σε μια χώρα που πλήττεται από την κρίση. Θα μου λείψει η Κωνσταντινούπολη και μου είναι πολύ δύσκολο να φύγω. Νοιώθω, ότι αναγκάζομαι να εγκαταλείψω το σπίτι μου, παρόλο που πάω στο σπίτι μου.
Ηρεμία επικρατούσε στους περισσότερους δρόμους της Κωνσταντινούπολης χτες το πρωί. Screenshot από βίντεο της Φλωρέζας Νικολάου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κωνσταντίνος Παππάς, 38, Καθηγητής σε Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο
Κατά τις 22.30 το βράδυ βρισκόμουν στο λεωφορείο, όταν ξαφνικά ακούσαμε, ότι έκλεισαν οι γέφυρες του Βοσπόρου. Εκείνη την στιγμή κανείς δεν είχε καταλάβει, τι ακριβώς συνέβαινε. Το μόνο που λέγαμε όλοι, ήταν ότι κάτι κακό είχε γίνει κι έπρεπε αμέσως να επιστρέψουμε στο σπίτι. Τα μεσάνυχτα ακούσαμε το διάγγελμα και την ανακοίνωση, ότι μετά τις 06.00 το πρωί θα απαγορευτεί η κυκλοφορία στους δρόμους. Τότε μαζί με τον συγκάτοικό μου βγήκαμε έξω για να προμηθευτούμε τρόφιμα και νερό και να πάρουμε λεφτά από την τράπεζα. Υπήρχαν ατελείωτες ουρές έξω από φούρνους και μπακάλικα που διανυκτέρευαν. Μπροστά από τα ΑΤΜ γινόταν το αδιαχώρητο. Κάποιος έσπασε ένα μηχάνημα ανάληψης, γιατί δεν έβγαζε χρήματα. Δίπλα από την τράπεζα υπήρχε κι ένα τανκ που επέβλεπε την κατάσταση. Είδα πανικόβλητους πολίτες να τσακώνονται μεταξύ τους για ασήμαντη αφορμή. Για παράδειγμα, κρατούσα ένα μπουκάλι με νερό κι ένας άνθρωπος μου το άρπαξε μέσα από τα χέρια φωνάζοντάς μου «έχω παιδί εγώ». Επέστρεψα στο σπίτι και ήμουν έτοιμος να φτιάξω την βαλίτσα μου και να φύγω, όταν έμαθα, ότι έκλεισαν τα σύνορα. Σήμερα δεν έχω βγει καθόλου από το σπίτι, γιατί φοβάμαι. Είναι σουρεαλιστική η κατάσταση. Από την αρχική δυσπιστία πέρασα στον φόβο και μετά στην απελπισία και τον πανικό. Τώρα και μετά τις τελευταίες ανακοινώσεις λέω, ότι τελικά ήταν μια «υπερπαραγωγή» με έναν τραγικό απολογισμό δεκάδων νεκρών και χιλιάδων τραυματιών και συλληφθέντων. Νοιώθω αβοήθητος, ένα τίποτα σε όλη αυτή την ιστορία. Φοβάμαι πολύ, αλλά πιστεύω, ότι θα είναι προσωπική ήττα να τα μαζέψω και να επιστρέψω στην Ελλάδα. Βέβαια, στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο ανά πάσα ώρα και στιγμή να αναγκαστώ να στριμώξω τα πράγματά μου σε μια βαλίτσα και να επιστρέψω.Περισσότερα από το VICE
Μετά το κάλεσμα του Ερντογάν να βγει ο λαός στους δρόμους εκατοντάδες πολίτες προσπάθησαν να εμποδίσουν τα τανκς να μπουν στην Κωνσταντινούπολη. Φωτογραφία: Φλωρέζα Νικολάου.
Πολλοί κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης στην περιοχή Yeşilpınar ύψωσαν τούρκικες σημαίες στα μπαλκόνια και στα παράθυρα των σπιτιών τους.Φωτογραφία: Φλωρέζα Νικολάου
Ενώ ο Ερντογάν έφτανε στην Κωνσταντινούπολη και παρά τους πανηγυρισμούς, συνεχίζονταν οι ταραχές στην Τουρκία με εισβολή στρατιωτικών στο κτίριο του τηλεοπτικού δικτύου CNN Turk και της εφημερίδας Χουριέτ.Screenshot από βίντεο Φλωρέζας Νικολάου
Το Σάββατο το πρωί ο μεγαλύτερος πεζόδρομος της Κωνσταντινούπολης που είναι συνήθως γεμάτος από κόσμο, ήταν άδειος.Φωτογραφία: Γιώργος Θ.
Πεζόδρομος Istiklal, στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης.Φωτογραφία: Γιώργος Θ.
Σιχαντζίρ, ένα μικρό προάστειο κοντά στο Ιστικλάλ στην περιοχή Μπεγιόγλου.Φωτογραφία: Γιώργος Θ.
Ηρεμία επικρατούσε και στα ελληνοτουρκικά χερσαία σύνορα του Έβρου μετά την απόπειρα πραξικοπήματος. Φωτογραφία: Γιώργος Θ.
Την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία καταδίκασαν με κοινή ανακοινωσή τους η ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής, Φεντερίκα Μογκερίνι και ο επίτροπος για την Πολιτική Γειτονίας και τη Διεύρυνση, Γιοχάνες Χαν, ενώ επανέλαβαν την "πλήρη" στήριξή τους "στους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας".Φωτογραφία: Γιώργος Θ.
Αργά χτες το απόγευμα κάποιοι πολίτες δειλά έβγαιναν στους δρόμους και στα καφενεία της Πόλης.Φωτογραφία: Γιώργος Θ.
Όλες οι τουριστικές περιοχές στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης ήταν άδειες.Φωτογραφία: Γιώργος Θ.
«Η κατάσταση είναι υπό πλήρη έλεγχο» δηλώνει ο πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ και ο Ερντογάν καλεί τους πολίτες να παραμείνουν στους δρόμους για να αποτρέψουν μια πιθανή αναζωπύρωση του χάους.Φωτογραφία: Γιώργος Θ.
Το Σάββατο ξημέρωσε με την επικράτηση των κυβερνητικών δυνάμεων στην Τουρκία, ωστόσο, θα μείνει στην Ιστορία ως μια «μαύρη κηλίδα» στην τουρκική δημοκρατία.Φωτογραφία: Γιώργος Θ.
Ήταν το πέμπτο πραξικόπημα τα τελευταία 70 χρόνια στην Τουρκία.Φωτογραφία: Γιώργος Θ.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
Ήρθα στην Κωνσταντινούπολη πριν από τρία χρόνια αμέσως μετά τα επεισόδια στο Γκεζί. Χτες το βράδυ βρισκόμουν στο σπίτι μου που βρίσκεται πολύ κοντά στην πλατεία Ταξίμ. Την στιγμή που ανακοίνωσε ο στρατός από την γέφυρα του Βοσπόρου να μείνουν όλοι στα σπίτια τους, γιατί θα γίνει πραξικόπημα, πάθαμε σοκ. Αμέσως μετά ακούσαμε πυροβολισμούς, ενώ από την πλατεία Ταξίμ ακούγονταν συνθήματα, όπως «Παραιτήσου Ερντογάν» και «Ζήτω ο στρατός». Από χτες ακούγονται από τα τζαμιά οι προσευχές που διαβάζονται, όταν κάποιος πεθαίνει και μιλάνε για τον θάνατο της τουρκικής δημοκρατίας. Χτες όλοι εδώ στην γειτονιά έβριζαν και φώναζαν από τα παράθυρα στον ιμάμη «τι είναι αυτά που διαβάζεις, σταμάτα». Κατά τις 02.30 τα ξημερώματα είδαμε από την τηλεόραση την αστυνομία να συλλαμβάνει κάποιους στρατιώτες κι εκεί είναι που είπαμε «οκ, θέατρο ήταν, πάμε να κοιμηθούμε τώρα». Ωστόσο, μία ώρα αργότερα ξυπνήσαμε από τον τρομακτικό θόρυβο των μαχητικών αεροσκαφών που πετούσαν ακριβώς πάνω από το σπίτι μας και ταυτόχρονα από το διπλανό κτίριο ακούγαμε τα τζάμια να σπάνε. Κάθισα στο πάτωμα ακριβώς στην μέση του σπιτιού και μακριά από τα παράθυρα και άρχισα να ουρλιάζω. Σε κάποια στιγμή σκέφτηκα ακόμα και να κρυφτώ κάτω από τον νεροχύτη. Στο μυαλό μου έρχονταν σκηνές από ταινίες. Σκεφτόμουν να πάρω τηλέφωνο τους γονείς μου για να τους αποχαιρετήσω, γιατί δεν καταλάβαινα, τι ακριβώς ήταν αυτός ο θόρυβος. Η κατάσταση εδώ θα χειροτερεύσει δραματικά και μετά την χτεσινή νύχτα πιστεύω, ότι πλέον η χώρα θα είναι για τον Ερντογάν ένα videogame. Πλέον ο φόβος είναι μόνιμο συναίσθημα. Κυκλοφορούμε στον δρόμο και κοιτάζει ο ένας τον άλλο. Η οικογένειά μου και οι φίλοι μου από την Ελλάδα μου είπαν να μαζέψουμε τα πράγματα μας σιγά-σιγά και να επιστρέψουμε. Έτσι, ο φίλος μου που είναι Τούρκος κι εγώ θα γυρίσουμε το συντομότερο δυνατόν στην Ελλάδα. Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Θα παρατήσουμε τις δουλειές μας, θα αφήσουμε τις ζωές μας εδώ και θα φύγουμε. Μέχρι σήμερα την έχω γλιτώσει αρκετές φορές από βομβιστικές επιθέσεις από καθαρή τύχη. Όμως πόσες φορές θα είναι η τύχη με το μέρος μου; Δεν με νοιάζει, τι θα κάνω. Το μόνο που με ενδιαφέρει, είναι να πάω κάπου, όπου θα νοιώθω ασφαλής. Ας πάω να καλλιεργήσω χωράφια, καλύτερα θα είμαι.Βίντεο: Φλωρέζα ΝικολάουΚοιμόμουν, όταν με πήρε τηλέφωνο μια φίλη μου και μου είπε, ότι έγινε πραξικόπημα. Ανησύχησα πάρα πολύ και για αυτό πήγα στους γείτονες, οι οποίοι με συμβούλευσαν να μην φοβάμαι, γιατί αυτά έχουν ξαναγίνει. Οι πτήσεις των F16 ήταν τόσο χαμηλές και ο θόρυβος τόσο δυνατός που νόμιζα, ότι έπεφταν βόμβες. Το μόνο που σκεφτόμουν εκείνη την ώρα, ήταν «Θεέ μου, ας μείνουμε ζωντανοί». Τίποτε άλλο. Είμαι έξι χρόνια στην Τουρκία και αφού τελείωσα το μεταπτυχιακό μου, έπιασα αμέσως δουλειά σε μια πολυεθνική εταιρεία. Δεν ξέρω, τι θα κάνω. Σκέφτομαι να επιστρέψω Ελλάδα για λίγες ημέρες να ηρεμήσω λίγο και μετά θα αποφασίσω. Η οικογένειά μου βέβαια με πιέζει να γυρίσω στην Ελλάδα. Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πιο συντηρητική και πιο ακριβή. Η κατάσταση είναι εύθραυστη κυρίως μετά τις τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις. Κάθε μέρα ζω με τον φόβο. Ακόμα και την Δευτέρα που πρέπει να βγω από το σπίτι για να πάω στην δουλειά, το σκέφτομαι. Ελπίζω, ότι κάποια στιγμή θα ισορροπήσουν τα πράγματα, αλλά κανείς δεν ξέρει. Τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης έπαιξαν καθοριστικό ρόλο αυτή την κρίσιμη ώρα. Αν δεν ήταν ανοιχτά, δεν ξέρω, σε τι χώρα θα ξυπνούσαμε σήμερα.Βίντεο: Φλωρέζα ΝικολάουΟ αέρας της Κωνσταντινούπολης με γοήτευε από πάντα. Την επισκεπτόμουν πολύ συχνά ως τουρίστρια, μέχρι που πριν δυο χρόνια αποφάσισα και λόγω της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα να εγκατασταθώ μόνιμα εδώ. Η Κωνσταντινούπολη πάντα ήταν μια πολυπολιτισμική πόλη, μια πόλη ελεύθερη. Σήμερα η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά. Ζούμε καθημερινά με τον φόβο μιας τρομοκρατικής επίθεσης σε ένα καθεστώς συνεχούς καταπίεσης. Παρατηρώ μια στροφή στην θρησκεία και στον συντηρητισμό και μια ισλαμοποίηση της Κωνσταντινούπολης που δεν ήταν τόσο έντονη παλιότερα. Το ότι οι υποστηρικτές του Ερντογάν βγήκαν στους δρόμους, αμέσως μόλις έγινε το κάλεσμα από τα τζαμιά, σημαίνει πολλά για την Πόλη. Χτες το βράδυ ήμουν στο σπίτι της οικογένειας του συντρόφου μου και ετοιμαζόμασταν για τον αρραβώνα της αδερφής του που ήταν σήμερα και όπως είναι φυσικό, ακυρώθηκε. Δεν είχαμε ανοιχτή τηλεόραση και κάποια στιγμή με παίρνει η μαμά μου από την Ελλάδα ταραγμένη για να μου πει, ότι έγινε πραξικόπημα. Τότε είδα από το παράθυρο στρατιώτες στον δρόμο και μέσα σε λίγα λεπτά η πολύβουη Κωνσταντινούπολη ερήμωσε. Όταν άκουσα τα μαχητικά αεροπλάνα, πίστεψα, ότι θα γίνει πόλεμος. Ακόμα και σήμερα υπάρχει ένταση και δεν ξέρουμε ακριβώς, τι γίνεται. Εδώ και καιρό σκέφτομαι να φύγω από την Τουρκία, καθώς έχουν ήδη φύγει πολλοί φίλοι μου. Βέβαια, δεν είναι καθόλου εύκολο, γιατί ο σύντροφός μου είναι Τούρκος. Αυτή η μετάβαση θα είναι πολύ επίπονη. Φεύγουμε από μια χώρα, όπου δεν είναι εμφανής η οικονομική κρίση για να πάμε σε μια χώρα που πλήττεται από την κρίση. Θα μου λείψει η Κωνσταντινούπολη και μου είναι πολύ δύσκολο να φύγω. Νοιώθω, ότι αναγκάζομαι να εγκαταλείψω το σπίτι μου, παρόλο που πάω στο σπίτι μου.
