Αυτή η Γυναίκα Ίσως και να Δημιούργησε τις Selfie

Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο i-D.

Θυμάστε τι φορούσατε στα 14; Η K8 Hardy το θυμάται γιατί το κινηματογράφησε. «Είδα τα πλάνα για πρώτη φορά το προηγούμενο καλοκαίρι», μου λέει. «Ήταν φοβερό».

Ακόμα και σε μια εποχή όπου όλα καταγράφονται, το να κοιτάς παλιές σου εικόνες και φωτογραφίες είναι δύσκολο μα και συναρπαστικό. Το 2001, η Hardy, μια καλλιτέχνης που μόλις είχε μετακομίσει στην Νέα Υόρκη, αποφάσισε πως θα κινηματογραφούσε τα σύνολά της για τα επόμενα δέκα χρόνια. Πρόσφατα, «ξέθαψε» τα πλάνα και τα έκανε μια ταινία διάρκειας 1,5 ώρας που έκανε πρεμιέρα στην γκαλερί Reena Spaulings τον προηγούμενο μήνα. Το «Outfitmentary», είναι κάτι μεταξύ πορτραίτου και αρχείου, ενώ λειτουργεί και ως μια εξέταση της selfie, ένα φαινόμενο του οποίου την έλευση προφήτεψε.

«Κοιτάμε ο ένας τον άλλον πολύ περισσότερο πλέον», λέει η Hardy. «Όταν ξεκίνησα το project το να βάζεις τον εαυτό σου μπροστά σε μια κάμερα δημοσίως θεωρείτο τρελό και προσβλητικό».

Αυτό άλλωστε είναι και ένας από τους λόγους που έχει ενδιαφέρον. H Hardy, που είναι γνωστή για τις κριτικές της σε θέματα όπως το γένος, τα μέσα ενημέρωσης και η μόδα, εμφανίζεται συχνά στη δουλειά της. Στο Fashionfashion, το fanzine της από τις αρχές των 00ς, ντυνόταν με ρούχα από δεύτερο χέρι, ώστε να δημιουργήσει μια lo-fi παρωδία των editorial των περιοδικών. Στην σειρά αυτο-πορτραίτων Positions, μεταμορφώνει τον εαυτό της σε διάφορους χαρακτήρες χρησιμοποιώντας σκηνικά με τεράστιους μαρκαδόρους, cartoon-ιστικο make up και Ψαλιδοχέρικα μαλλιά.

Συγκριτικά με τα παραπάνω, οι εμφανίσεις της στο Outfitmentary είναι κανονικές για τα κυβικά της. Το να βλέπεις αυτά τα σύνολα, χωρίς να ξέρεις που και γιατί τα φόρεσε, με έκανε να σκεφτώ εκείνη την χρονιά στο λύκειο που φόρεσα ψηλόμεσα τζην και καουμπόικες μπότες, ή την πρώτη φορά που άκουσα εκείνο το κομμάτι της Enya. To Outfitmentary είναι η ιστορία των ρούχων της Hardy, αλλά και η ιστορία των σκέψεων που σου δημιουργεί.

Την επισκέφτηκα στο στούντιό της στο Bushwick, και μιλήσαμε για θέματα όπως: μόδα εναντίον στυλ, το να κυκλοφορείς χωρίς σουτιέν στο Τέξας και πως οι selfies έχουν γίνει ένα φεμινιστικό εργαλείο.

i-D: Πότε άρχισες να κινηματογραφείς τα σύνολά σου;
Κ8 Hardy: Ήταν μια στιγμή που αφού είχα μόλις μετακομίσει στην Νέα Υόρκη, σκέφτηκα ότι φορούσα περίεργα ρούχα. Δεν θα κρατούσα για πάντα αυτό το t-shirt φόρεμα από δεύτερο χέρι που φορούσα, οπότε είπα να το κινηματογραφήσω.

Ντυνόμουν πάντα κάπως υπερβολικά, ακόμα και στο λύκειο. Είναι εύκολο στο Τέξας. Μπορείς να φοράς πράγματα που ενοχλούν τους άλλους, όπως το να μην φοράς σουτιέν. Στο Fort Worth με έδιωξαν από το σχολείο επειδή φορούσα ένα κοντομάνικο Born Again, που έδειχνε έναν φαντάρο να χαιρετίζει ένα φέρετρο. Με έστελναν σπίτι για ένα κάρο πράγματα, όπως για παράδειγμα το ότι είχα μια αλυσίδα να κρέμεται από το πορτοφόλι μου.

Έκανες και styling για μια περίοδο στην Νέα Υόρκη, σωστά;
Ήμουν περισσότερο styling assistant και δεν τα πήγα και τόσο καλά. Θυμάμαι την πρώτη μου δουλειά, ήταν ο Steven Klein για το εξώφυλλο του The Face. Ενώ ήμουν στην φωτογράφηση πήρα τηλέφωνο έναν φίλο μου και τον ρώτησα «τι είναι το Armani;».

Πραγματικά δεν ήξερα. Το πιο σημαντικό πράγμα που έκανα μόνη μου ήταν το styling των Fischerspooner για μερικά χρόνια.

Κατά την διάρκεια των χρόνων που κινηματογραφούσες τον εαυτό σου, άλλαξε το στυλ σου, ίσως επειδή το κινηματογραφούσες;
Όχι δεν νομίζω. Δεν είχα καν την ιδέα ότι κάποιο μέρα θα γινόταν αυτό που έγινε. Εκείνη την περίοδο απλά κινηματογραφούσα τα πάντα.

Όπως;
Τι να σου πω, το ότι έτρεχα μεθυσμένη στο μετρό ας πούμε. Όταν φασωνόμουνα. Σε πάρτι. Την 11η Σεπτεμβρίου. Τους φίλους μου στα στούντιό τους. Εμένα να κάνω drag shows στο κολέγιο. Τους φίλους μου να κάνουν ενδιαφέροντα πράγματα. Η JD (Samson) που κατέληξε να είναι στις Le Tigre καθώς και κάτι φοβερά πλάνα με εμάς τις δύο να τραγουδάμε karaoke Ani DiFranco. Τα κατέγραφα όλα.

Πόσο μεγάλο ποσοστό των πλάνων από αυτήν την περίοδο χρησιμοποίησες στην δουλειά σου;
A, τίποτα! Όταν κάνω δουλειά είναι πιο εσκεμμένο. Αλλά εξαιτίας του φαινομένου των selfie, τα πλάνα από τα σύνολα μου τα είδα και είπα πως κάτι μπορούσα να κάνω με αυτά. Ήταν σχετικά.

Σου φαίνεται περίεργο που οι selfies και τα αυτό-πορτραίτα θεωρούνται τόσο νορμάλ πλέον; Έχει επηρεάσει αυτό την δουλειά σου;
Πιστεύω πως στον κόσμο της υψηλής τέχνης και των γκαλερί, ακόμα δεν το εγκρίνουν. Είναι κοινό και έχει ήδη γίνει. H σειρά μου με τα αυτό-πορτραίτα (Positions) έγινε για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Σε σχολές καλών τεχνών η άποψη για τις νεαρές γυναίκες ήταν πως «κοίτα, τραβάνε φωτογραφίες τον εαυτό τους, είναι μια φάση που πρέπει να περάσουν». Υπήρχε η άποψη πως όλο αυτό το είχε ήδη καλύψει η Cindy Sherman και ότι τελείωσε. Αλλά αν ήσουν άντρας και έκανες αφηρημένη ζωγραφική, όλα καλά. Το έβρισκα κάπως σεξιστικό.

Νομίζω ότι όταν οι νεαρές γυναίκες αρχίζουν και φωτογραφίζουν τους εαυτούς τους, καταλαβαίνουν καλύτερα την αντικειμενοποίηση του σώματός τους και έτσι μπορούν να το διεκδικήσουν. Αυτό άλλωστε είναι και το υποσυνείδητο και ενδιαφέρον πράγμα με τις selfies. Ο κόσμος αντικειμενοποιεί τον εαυτό του ελεύθερα και με ευχαρίστηση. Αφαιρεί την δύναμη από την αρχική αντικειμενοποίηση.

Και με την μόδα τι γίνεται; Πιστεύεις ότι υπάρχει τρόπος να χρησιμοποιήσει κανείς την μόδα για να ανατρέψει την κουλτούρα της αντικειμενοποίησης;
Θα έλεγα πως αυτό μπορεί να το κάνει το στυλ όχι η μόδα. Η μόδα είναι μια βιομηχανία. Δεν είναι ανοιχτή σε πολύ κόσμο. Το στυλ είναι αυτό που μπορείς να βρεις. Είναι ο κόσμος και τα έθιμα και τα εργοστάσια και τα υλικά και τα ρούχα από δεύτερο χέρι και η γειτονιά σου. Μπορείς να έχεις στυλ ανεξάρτητα με το τι ρούχα φοράς.

Βγάζεις πολλές selfies πλέον στο Instagram. Αυτό πως είναι παρόμοιο ή διαφορετικό από το Outfitmentary;
Είναι παρόμοιο. Είναι εύκολο για μένα γιατί το έχω δουλέψει εδώ και καιρό. Ο κόσμος σκέφτεται πόσο καλή είμαι σε αυτό και τους απαντάω: τι νομίζετε ότι κάνω στο στούντιό μου εδώ και 20 χρόνια; Ξέρω να βγάζω καλές φωτογραφίες του εαυτού μου.

http://k8hardy.tumblr.com/

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.