Φωτογραφίες από τη Ζωή σε μια Χωματερή της Αϊτής

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

To 2010, ένας σεισμός 7 ρίχτερ έπληξε το μικροσκοπικό κρατίδιο της Αϊτής στην Καραϊβική, σκοτώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Ένα γιγάντιο κύμα στήριξης κατέφθασε από όλο τον κόσμο· ο Brad Pitt και η Angelina Jolie δώρισαν ένα εκατομμύριο δολάρια, και ο Sean Penn ίδρυσε μια οργάνωση αρωγής. Έπειτα, όμως, τα βλέμματα του κόσμου απομακρύνθηκαν από την Αϊτή και στράφηκαν σε άλλες φρικαλεότητες και άλλες καταστροφές.

Ο βετεράνος φωτογράφος Giles Clarke επισκέπτεται την Αϊτή από το 2011 και διοργανώνει workshops φωτογραφίας για φοιτητές της που κάνουν σπουδές κινηματογράφου στο Cine Institute - τη μοναδική σχολή κινηματογράφου της Αϊτής δίχως δίδακτρα. Η τελευταία του σειρά με τίτλο Waste in Time καταγράφει τις ζωές 2.000 κατοίκων της Αϊτής, οι οποίοι -όπως ανακάλυψε- εργάζονται σε μια γιγάντια χωματερή που ανήκει στην κυβέρνηση, λίγο έξω από το Πορτ-ο-Πρενς.

VICE: Μίλησέ μου γι' αυτήν τη χωματερή που ανακάλυψες όταν ήσουν στην Αϊτή.
Giles Clarke: Ήταν ένας παλιός ταμιευτήρας που είχε γεμίσει με ερείπια μετά τον σεισμό. Αποτελούσε τη μοναδική πηγή πόσιμου νερού γι' αυτή την πολύ φτωχή και σκληρή κοινότητα που λέγεται Cité Soleil, η οποία ήταν γνωστή στο δυτικό ημισφαίριο ως η πιο επικίνδυνη και πυκνοκατοικημένη παραγκούπολη - και εξακολουθεί να είναι.

Πώς έμαθες γι' αυτήν;
Αρχικά ήθελα να μάθω την περιοχή και καθώς την εξερευνούσα άκουσα γι' αυτήν τη χωματερή. Μπορείς, μάλιστα, να τη δεις από μακριά ακόμα και όταν είσαι στη Cité Soleil. Είναι ένας τεράστιος σωρός από σκατά που σιγοβράζουν. Μιλάμε για διακόσια στρέμματα γεμάτα με συντρίμμια που αχνίζουν.

Έτσι, κανόνισα με έναν ντόπιο διερμηνέα να με πάει στην περιοχή και με το που έφτασα με το αυτοκίνητο κατάλαβα ότι βρισκόμουν σε άλλον πλανήτη. Άνθρωποι τριγύριζαν φορώντας κουρέλια και έχοντας καλυμμένο το πρόσωπό τους. Ουσιαστικά είναι μια εντελώς απομονωμένη έρημος γεμάτη ανθρώπους που γυροφέρνουν σαν τα όρνεα, αναζητώντας διάφορα ανακυκλώσιμα, όπως αλουμινένια μεταλλικά μπουκάλια.

Έχεις τραβήξει φωτογραφίες σε όλο τον κόσμο και, ως γνωστόν, οι χωματερές είναι βασικό κομμάτι της οικονομίας των φτωχών κοινοτήτων. Τι σε έκανε να επιλέξεις να φωτογραφίσεις τη συγκεκριμένη;
Η διαφορά είναι ότι η συγκεκριμένη χωματερή αποτελούσε κάποτε πηγή νερού. Και αυτό συμβολίζει τη διαφθορά στην Αϊτή. Νομίζω ότι βρίσκεται στην 163η θέση παγκοσμίως ό,τι αφορά στη διαφθορά. Το χειρότερο είναι ότι τα φορτηγά που έρχονται εδώ πληρώνονται από την κυβέρνηση και, παρόλα αυτά, δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι κανονισμοί για τα σκουπίδια. Δεν υπάρχουν φορείς ιατρικών υπηρεσιών. Το βλέπεις και στις φωτογραφίες. Οι άνθρωποι δουλεύουν κάτω από τις πιο φρικτές συνθήκες.

Πώς αντέδρασαν οι Αϊτινοί βλέποντας ότι φωτογραφίζεις τη ζωή τους;
Από την αρχή ακόμα, ήταν ξεκάθαρο ότι δεν ήμουν ευπρόσδεκτος. Το περιβάλλον ήταν εχθρικό. Όμως επισκέφτηκα πολλές φορές το μέρος και στο τέλος άρχισαν κατά κάποιον τρόπο να με αποδέχονται· τότε άρχισα να φωτογραφίζω. Πολλοί από αυτούς είναι κάτω από 18 χρόνων και μερικοί καταζητούνται από τις Αρχές. Η βία των συμμοριών σιγοβράζει. Υπάρχουν πολλά ναρκωτικά. Είναι η εκδοχή της κόλασης πάνω στη γη, όμως ταυτόχρονα είναι πηγή εισοδήματος και πατρίδα 1.500 ανθρώπων, ή και περισσότερο.

Πώς καταφέρνεις να κρατήσεις την ισορροπία, αναδεικνύοντας τη φριχτή κατάσταση που ζουν αυτοί οι άνθρωποι χωρίς να τους εκμεταλλεύεσαι;
Εγώ αυτό που πιστεύω είναι ότι αν υπάρχει μια ιστορία, ο κόσμος πρέπει να τη διηγηθεί. Μου φάνηκε ενδιαφέρον ότι αυτοί οι άνθρωποι συμβολίζουν τη διαφθορά στην Αϊτή, γιατί πρώτα από όλα τους στέρησαν την πηγή πόσιμου νερού και δεν τους παρείχαν άλλο νερό. Δεν έχουν καμία ιατρική στήριξη, δεν υπάρχουν ρυθμίσεις για τα σκουπίδια και δεν υπάρχει κάποια εναλλακτική μορφή απασχόλησης για τους κατοίκους. Γι' αυτό βλέπω τη χωματερή σαν σύμβολο μιας κοινωνίας που σαπίζει, στην οποία μόνο ένα προνομιούχο ποσοστό ωφελείται.

Eπισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Giles Clarke.

Περισσότερα από το VICE

Το να Κλέβεις Φαγητό για να Επιβιώσεις στην Ιταλία δεν Αποτελεί Έγκλημα

Θα Δούμε Επιτέλους μια Καλή Ποδοσφαιρική Ταινία Μετά το Θαύμα της Λέστερ;

Αληθινές Ιστορίες Στοματικού Έρωτα σε Οδηγούς στον Δρόμο