Πήγα σε ένα Μάθημα Ζωγραφικής που Ποζάρουν Μοντέλα από τη Βιομηχανία του Σεξ

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Έχω να σας κάνω μια εξομολόγηση. Το ότι πήγα σε ένα μάθημα ζωγραφικής το οποίο οργάνωναν και στο οποίο πόζαραν άτομα που εργάζονται στον χώρο του αγοραίου σεξ με άγχωνε για έναν και μόνο λόγο: είχα να πιάσω μολύβι από το λύκειο. Αν και λατρεύω τη ζωγραφική, τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με τη στήλη μου, μέσω της οποίας μοιράζω σεξουαλικές συμβουλές, καθώς και με άρθρα που ασχολούνται με sex parties. Τα γυμνά κορμιά και τα sex toys που θα έβλεπα, λοιπόν, δεν θα με ενοχλούσαν.

Σκέφτηκα ότι το πολύ να έβλεπα κάνα μερικώς καλυμμένο πέος σε στύση. Όταν έφτασα, όμως, ανεβαίνοντας στον πρώτο όροφο ενός κτιρίου στο νοτιοανατολικό Λονδίνο ακριβώς πάνω από μια άθλια παμπ, η ατμόσφαιρα που συνάντησα ήταν πολύ χαλαρή. Συμμετέχοντες από διάφορες ηλικίες, άντρες και γυναίκες, κάθονται πάνω σε μαξιλάρια περιμένοντας την αρχή του μαθήματος, ενώ ανάμεσά τους είναι και η Ana, η γεμάτη ενέργεια γυναίκα που οργανώνει τα μαθήματα, καθισμένη πάνω σε μια κουβέρτα, με δονητές ολόγυρά της.

Εξήγησε στα γρήγορα ότι θα πόζαρε αυτή πρώτα, προτού αναλάβει το δεύτερο μέρος του μαθήματος η Pussy Willow, που ειδικεύεται στα φετίχ δυνατών γυναικών. Τα αντικείμενα που είχε μαζί της και με τα οποία θα πόζαρε ήταν, όπως μας ενημέρωσε, δώρα από έναν «sugar daddy» της. Βρίσκοντας χώρο ανάμεσα σε μια φοιτήτρια της Καλών Τεχνών και έναν τριχωτό τύπο, ετοίμασα το μολύβι μου και περίμενα να ξεκινήσει το σεξ.

Δεν ξεκίνησε. Αντ' αυτού, η Ana πόζαρε μόνη της για κάποια ώρα με κάποια από τα πολλά sex toys της, εντέλει μένοντας γυμνή και χρησιμοποιώντας το laptop της για να δημιουργήσει μια σκηνή camming – δηλαδή όταν η εργαζόμενη στον χώρο προσφέρει μια performance στον online πελάτη, ο οποίος παρακολουθεί μέσω webcam. Μιλούσε σε όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, σχολιάζοντας με χιούμορ τις εμπειρίες της. Η όλη ιστορία σίγουρα οριοθετούνταν από το σεξ, αλλά η γενική εμπειρία ήταν αφοπλιστικά κανονική.

«Νόμιζα ότι ο κόσμος θα ερχόταν στο μάθημα και ξέρεις, απλώς θα του σηκωνόταν», λέει η Ana μετά. «Ανησυχούσα κάπως ότι ο κόσμος θα το έβλεπε σαν ένα free live sex show, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Προσπαθώ να δημιουργήσω έναν πιο προσβάσιμο χώρο για τον κόσμο εκείνο που θέλει να δημιουργήσει τέχνη, έναν πολιτικό χώρο». Η χρήση λοιπών ανθρώπων που εργάζονται στον χώρο του αγοραίου σεξ είναι μια κίνηση για την πρόκληση δημοσιότητας ή μια πολιτική πράξη; Για μένα, φαντάζει μια αφορμή για μια ευρύτερη συζήτηση σχετικά με την πολιτική γύρω από τη βιομηχανία του αγοραίου σεξ. Αλλά μια τέτοια κουβέντα φαντάζει χωρίς νόημα αν γίνεται μεταξύ ανθρώπων που έχουν τις ίδιες απόψεις.

Σε κάθε περίπτωση, το δεύτερο μέρος του μαθήματος «οδηγήθηκε» από την dominatrix Pussy Willow και το «θύμα» της, τον Jonathan, οι οποίοι πόζαραν σε διάφορες φετιχιστικές πόζες πάλης. Το να τους ζωγραφίζω ήταν μια ασυνήθιστη εμπειρία. Με τεντωμένους τους μυς και την ένταση να διαγράφεται στα πρόσωπά τους, η Pussy Willow έπαιζε έναν πιο αντρικό ρόλο, χωρίς όμως να υπάρχει κάτι σεξουαλικό σε αυτό. Οι πόζες τους ήταν γρήγορες και γεμάτες ενέργεια και φάνταζαν περισσότερο σαν performance, σε σχέση πάντα με την πιο οικεία αίσθηση που μου άφησε το κομμάτι του μαθήματος της Ana.

«Μέσα στο πλαίσιο της τέχνης, πάντα με ενδιέφερε η πιο καλλιτεχνική πλευρά της σεξουαλικής εργασίας, το performance κομμάτι της», μου εξήγησε η Ana μετά το μάθημα. «Κοίταξα τη δουλειά του Thomas Ekings, ενός καλλιτέχνη του 17ου αιώνα ο οποίος αναδόμησε τα μαθήματα γυμνής ζωγραφικής, αφήνοντας στην άκρη τις ιερόδουλες και βάζοντας τους μαθητές και τις μαθήτριες να ζωγραφίσουν ο ένας τον άλλον. Αυτό δημιούργησε ένα ολόκληρο ταξικό χάσμα στον κόσμο της τέχνης, αλλά πλέον δεν βρισκόμαστε στο 1870. Αν είσαι ιερόδουλη, δεν είσαι πλέον το κλασικό στερεότυπο εκείνης της εποχής, γεμάτη αρρώστιες, κάτι που τότε σήμαινε πως ήσουν απλώς ένα αντικείμενο το οποίο χρησιμοποιούνταν για λόγους καταγραφής μέσω της τέχνης. Πλέον υπάρχει άφθονος ακτιβισμός στον εν λόγω χώρο και τόσο το stripping όσο και το camming έχουν έντονα στοιχεία performance. Οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε την όλη ιδέα γύρω από αυτό».

Η Ana έχει δίκιο. Όπως μάθαμε την προηγούμενη εβδομάδα, η Εξεταστική Επιτροπή του υπουργείου Εσωτερικών δημοσίευσε μια έκθεση η οποία κάνει λόγο για την αποποινικοποίηση του αγοραίου σεξ. Για τα 72.800 άτομα στο Ηνωμένο Βασίλειο που εργάζονται στον χώρο, αυτή η έκθεση μπορεί να σημάνει σαφώς πιο ασφαλείς συνθήκες εργασίας. Για άλλα άτομα του χώρου, όμως, ίσως αυτή η κίνηση δεν φτάσει για να εξαλείψει την εκμετάλλευση που συνδέεται σχεδόν πάντα με αυτήν τη δουλειά. Αναρωτήθηκα αν τα μαθήματα της Ana ήταν κομμάτι μιας ευρύτερης τάσης που σκοπό έχει την ομαλοποίηση της αντικειμενοποίησης των γυναικών, ή αν τελικά το να εργάζεσαι σε αυτό τον χώρο μπορεί να οδηγήσει στη χειραφέτηση.

«Δεν είναι απαραίτητο πως κάθε άτομο που εργάζεται σε αυτό τον χώρο είναι άπληστο, καταπιεσμένο ή έχει πέσει θύμα εκμετάλλευσης», τονίζει. «Αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο είδος εργασίας που μπορεί να σε οδηγήσει στη χειραφέτηση. Τα μαθήματά μας είναι μέρος μιας προσπάθειας που σκοπό έχει την αποποινικοποίηση και την αφαίρεση του στίγματος που φέρει η πορνεία, μιας και έτσι θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε πιο ασφαλείς συνθήκες εργασίας για τα άτομα που εργάζονται στον χώρο. Θέλω το κοινό να κοιτάξει την πορνεία κατάματα, να δουν ότι δεν είναι τα πάντα άσπρο-μαύρο, ότι δεν είναι αυτό που βλέπουν στα μέσα ενημέρωσης».

Προφανώς, όντας η δημιουργός των μαθημάτων, η Ana έχει καταφέρει να μοιραστεί τις απόψεις της, οπότε αποφάσισα να μιλήσω με μερικά από τα άτομα που είχαν έρθει στο μάθημα για να ακούσω και τις δικές τους απόψεις. Γιατί να έρθει κανείς σε αυτό το τμήμα; «Δεν ήξερα τι θα βρω», είπε η Tegan, μια 20χρονη φοιτήτρια Καλών Τεχνών με την οποία μίλησα μετά το μάθημα. «Έχω ζωγραφίσει γυμνά στο παρελθόν, αλλά ποτέ κάτι τέτοιο, ποτέ τέτοιες πόζες. Και δεν έχω γνωρίσει ποτέ άτομο που εργάζεται στον χώρο του αγοραίου σεξ».

Όπως και τα υπόλοιπα άτομα εδώ, η Tegan δείχνει αρκετά χαλαρή με το σεξουαλικό στοιχείο: «Όποτε πας να ζωγραφίσεις κάτι γυμνό, σου παίρνει μια στιγμή να ξεπεράσεις το γυμνό του πράγματος. Εμένα απλώς μου άρεσε ότι η ατμόσφαιρα ήταν χαλαρή».

«Και δεν είναι μόνο ότι είναι ένας καλλιτεχνικός χώρος», λέει η 22χρονη Rachel, επίσης φοιτήτρια Καλών Τεχνών. «Είναι ένα όμορφο, ήσυχο δωμάτιο, όχι κάποιο μάθημα σε κάποια αίθουσα».

Είτε ηθελημένα είτε όχι, η Ana κατάφερε να βάλει το αγοραίο σεξ σε ένα πλαίσιο τόσο «κανονικό», που αναφέρεται ως «ήσυχο» και «όμορφο». Κάνει αυτό που μπορεί για να μεταφέρει το επάγγελμά της πέρα από τα στερεότυπα, μια κίνηση που δεν είναι και μικρό πράγμα. Άσε που δεν υπήρχαν καθόλου σηκωμάρες – τουλάχιστον δεν φαίνονταν από εκεί που καθόμουν εγώ.

Κάποια ονόματα αλλάχθηκαν για να προστατευτούν οι ταυτότητες των ατόμων.

Περισσότερα από το VICE

Η Ατέρμονη Αναζήτηση για το Τέλειο Αντρικό Σώμα

Οι Πακιστανοί Μετανάστες Παίζουν Κρίκετ στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης

Φωτογραφίες από τη Mεγαλύτερη Μουσική Παρτούζα της Ευρώπης