To θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο Βroadly.

Στις 2 Δεκεμβρίου, ο 28χρονος Syed Rizwan Farook και η 27χρονη Tashfeen Malik, μπήκαν σε ένα γραφειακό κτίριο στο San Bernadino και σκότωσαν 14 άτομα, ενώ τραυμάτισαν και 21 ακόμα ανθρώπους. Το ότι κάποιος διαπράττει ένα μαζικό φονικό στην Αμερική, χρησιμοποιώντας ένα όπλο το οποίο αγόρασε νόμιμα δεν είναι βέβαια κάτι προκαλεί έκπληξη. Δυστυχώς. Αυτό που όντως προκαλεί έκπληξη είναι το γεγονός ότι ένα από τα άτομα που διέπραξαν αυτό το νέο φονικό ήταν γένους θηλυκού, μιας και τέτοιους είδους μαζικές επιθέσεις διαπράττονται κυρίως από άνδρες.

Μετά τη σφαγή, πολλοί σχολιαστές πρότειναν πως η Tashfeen Malik είχε συμμετάσχει παρά την θέλησή της, ότι ενδεχομένως αναγκάστηκε να αφήσει το έξι μηνών μωρό της, ενώ άλλοι υπέθεσαν πως ήταν μια εξτρεμίστρια η οποία προσηλύτισε τον σύζυγό της. Η πραγματικότητα, όμως, ίσως να είναι πολύ πιο περίπλοκη και άγνωστη.

Το FBI ορίζει την μαζική δολοφονία ως «μια σειρά δολοφονιών (τέσσερις ή και περισσότερες) που λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια του ίδιου συμβάντος, χωρίς ξεκάθαρη χρονική απόσταση μεταξύ των φόνων». Διαφοροποιούνται από τις δολοφονίες κατά συρροή, διότι όπως τονίζει το FBI «συνήθως αφορούν μια τοποθεσία και είναι κομμάτι ενός συνεχόμενου συμβάντος».

Μια έκθεση του FBI που συνέλεξε στοιχεία από μαζικές δολοφονίες τέτοιου είδους από το 2000 εως το 2013, ανέδειξε πως από τα 160 συμβάντα, μόνο τα έξι από αυτά διεπράχθησαν από γυναίκα. Από αυτές τις γυναίκες, μόνο μια μπορεί να χαρακτηριστεί «μαζική δολοφόνος», η Jennifer San Marco, μια πρώην υπάλληλος των Αμερικάνικων Ταχυδρομείων, η οποία στις 30 Ιανουαρίου του 2006 πυροβόλησε και σκότωσε επτά άτομα. Επιπλέον, από αυτά τα συμβάντα που χαρακτηρίστηκαν μαζικές δολοφονίες και διεπράχθησαν από δύο άτομα ή περισσότερα, σε κανέναν δεν συναντάμε κάποιο παντρεμένο ζευγάρι δολοφόνων.

Σύμφωνα με πιο πρόσφατα στοιχεία, τα οποία εφαρμόζουν τον όρο της μαζικής δολοφονίας σε ένα πιο γενικό πλαίσιο, το φονικό στο San Bernardino είναι το 355ο μέσα στο 2015. Τα στοιχεία, τα οποία συνελέχθησαν από το Guns are Cool, οριοθετούν τη μαζική δολοφονία σύμφωνα με τους ανθρώπους που πυροβολούνται και όχι σύμφωνα με τα θύματα. Επιπλέον, αφήνει έξω από τον χαρακτηρισμό της μαζικής δολοφονίας συμβάντα που συνδέονται με συγκρούσεις συμμοριών, δολοφονίες που συνδέονται με το εμπόριο ναρκωτικών, καθώς και ληστείες.

Πάνω από τα μισά άτομα που διέπραξαν τέτοιου τύπου επιθέσεις και παρουσιάζονται στα στοιχεία του Guns are Cool είναι είτε άγνωστοι είτε δεν έχουν επαληθευτεί οι ταυτότητές τους. Εντούτοις, από αυτά που γνωρίζουμε, μόλις μια από τις 355 επιθέσεις είχε ως δράστη άτομο θηλυκού γένους. Εννέα από αυτές διεπράχθησαν από δύο ή περισσότερα άτομα, ενώ μόλις στις δύο είχαμε δίδυμο γυναίκας-άντρα, στην επίθεση στο San Bernardino και σε μία που έγινε στο Moon Lake της Florida, εκεί όπου ο Christopher Lee Duncan και η Dora Delgado, σκότωσαν τρία άτομα και τραυμάτισαν, τον περασμένο Φεβρουάριο.

Η βάση δεδομένων για μαζικές δολοφονίες του Stanford καταγράφει στοιχεία από το 1966 εως σήμερα και παρακολουθεί δολοφονίες με όπλα στις οποίες έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί παραπάνω από 3 άτομα (χωρίς να συμπεριλαμβάνεται ο δράστης). Και σε αυτήν την περίπτωση, η βάση εξαιρεί ένοπλες ληστείες, δολοφονίες που συνδέονται με συμμορίες ή με το εμπόριο ναρκωτικών. Η βάση δεδομένων του Stanford, χρησιμοποιώντας πολύ διαφορετικά κριτήρια από αυτήν του Guns Are Cool, σημειώνει 216 μαζικές δολοφονίες από το 1966 μέχρι σήμερα. Από αυτές, μόλις οι πέντε περιλαμβάνουν δράστες θηλυκού γένους, ενώ μόλις οι τρεις διεπράχθησαν από το ζευγάρι άντρα/γυναίκας.

Οι πιο δημοφιλείς θεωρίες σχετικά με την απουσία των γυναικών από τέτοιου είδους επιθέσεις με όπλα, συχνά αποδίδονται στην θεωρία του «αδύνατου φύλου». Το 1973, ο θεωρητικός Colin Wilson του British Crime έγραψε πως «Ο λόγος είναι προφανής. Το βασικό ένστικτο των γυναικών είναι να μένουν σπίτι και να νιώθουν ασφάλεια και είναι αμφίβολο ότι θα έκαναν ποτέ κάτι που να βάλει σε κίνδυνο τα παραπάνω». Για πολλά χρόνια, η παραπάνω θέση ήταν ο κανόνας: οι γυναίκες δεν είναι τόσο βίαιες. Είναι περισσότερα παθητικά επιθετικές και άρα πιο πιθανό να στραφούν σε χρήση δηλητηρίων ή κάποια άλλη έμμεση χρήση βίας.

Στο βιβλίο της When She Was Bad, όμως, η συγγραφέας Patricia Pearson επιχειρηματολογεί πως οι γυναίκες είναι το ίδιο ικανές για βία όσο και οι άνδρες, αλλά οι κοινωνικές αντιλήψεις έχουν υποβαθμίσει αυτή τους τη δυνατότητα. Υποστηρίζοντας αυτή της τη θέση, παραθέτει στατιστικά στοιχεία που καταδεικνύουν πως στις περιπτώσεις δολοφονιών ανήλικων παιδιών, οι δράστες είναι στην συντριπτική πλειοψηφία γυναίκες. «Το ερώτημα που τίθεται είναι πώς αντιλαμβανόμαστε αυτά που κάνουν οι γυναίκες; Η βία θεωρείται παγκοσμίως ως αντρικό "λημέρι". Η βία είναι αρσενική. Την προκαλούν άντρες και υποφέρουν από αυτήν οι γυναίκες και τα παιδιά. Είναι ένας από τους πιο σταθερούς μύθους της εποχής μας».

Οπότε το ερώτημα δεν έχει να κάνει τόσο με το πώς μια γυναίκα μπορεί να κάνει μια τόσο βίαιη επίθεση, αλλά γιατί ένιωσε πως είχε την «άδεια» να φερθεί τόσο βίαια ή γιατί έφτασε στο σημείο να νιώσει τόσο απελπισμένη που απλά δεν την ένοιαζε.

Στις 24 Δεκεμβρίου 2007, η Michele K Anderson και ο Joseph Thomas McEnroe σκότωσαν έξι μέλη των οικογενειών τους, ανάμεσα στα οποία ήταν και δύο νεαρά παιδιά. Η Anderson ομολόγησε τους φόνους, οι οποίοι είπε πως ήταν προσχεδιασμένοι. «Κοιτάξτε, αντιλαμβάνομαι τι με ρωτάτε», είπε στο δικαστήριο τον Φεβρουάριο. «Ναι, ήταν προσχεδιασμένοι και ναι, τα είχα βαρεθεί όλα». Η Anderson είπε πως διέπραξε τους φόνους μόνη της. Ο McEnroe καταδικάστηκε νωρίτερα μέσα στην χρονιά, μετά από την ολοκλήρωση μιας δίκης κατά την οποία δήλωσε πως η Anderson του έκανε πλύση εγκεφάλου μετατρέποντάς τον σε φονική μηχανή και σπρώχνοντάς τον προς τους φόνους. Η δίκη της Anderson θα ξεκινήσει τον Ιανουάριο.

Στις 8 Ιουνίου του 2014, ο Jerad και η Amanda Miller ξεκίνησαν ένα μαζικό φονικό στο Reno της Nevada, σκοτώνοντας 5 άτομα, μεταξύ των οποίων ήταν και οι ίδιοι. Το ζεύγος Miller είχε ακραίες αντι-κυβερνητικές θέσεις, ενώ ο Jerad ήταν παρών και στην διαμάχη μεταξύ του αγρότη Cliven Bundy και του Bureau of Land Management το 2014. Τέσσερις μήνες πριν το φονικό είχε μιλήσει στο NBC, δηλώνοντας πως «λυπάμαι τους ομοσπονδιακούς πράκτορες που θα θελήσουν να έρθουν εδώ, να το παίξουν σκληροί και να μας πούνε τι να κάνουμε. Δεν θέλω να εκφραστώ βίαια απέναντί τους, αλλά αν φέρουν τη βία σε εμάς, αν αυτή είναι η γλώσσα που μιλάνε, τότε να είστε σίγουροι πως θα τη μάθουμε». Το ζευγάρι άρχισε την φονική του πορεία στο CiCi's Pizza και μπήκαν τρέχοντας σε ένα Walmart. Κάποια στιγμή, ένας άντρας που κρατούσε ένα πιστόλι, ήρθε αντιμέτωπος με τον Jerad, χωρίς να έχει καταλάβει ότι η Amanda ήταν κι αυτή μέρος του φονικού διδύμου. Η Amanda τον πυροβόλησε, σκοτώνοντας τον.

Στις 10 Φεβρουαρίου του 2015, ο Christopher Lee Duncan και η Dora Delgado πυροβόλησαν και σκότωσαν τρεις άντρες μέσα σε ένα τροχόσπιτο στο Moon Lake της Florida. Ένα τέταρτο άτομο τραυματίστηκε, αλλά κατάφερε να ξεφύγει. Τα ειδησεογραφικά ρεπορτάζ σημείωσαν πως η επίθεση είχε σχέση με ναρκωτικά.

Το Folie à deux είναι ένας γαλλικός όρος που αναφέρεται σε μια τρέλα που μοιράζονται δύο άτομα και είναι και ο λόγος που τέτοιου είδους μαζικά φονικά εκτελούνται τόσο σπάνια από ζευγάρια. Για να δουλέψει ένα ζευγάρι μαζί σε κάτι τέτοιο, πρέπει να μοιράζεται την ίδια αυταπάτη που τους λέει ότι έχουν αδικηθεί με κάποιον τρόπο. Το να βρεις δύο άτομα να ταξιδέψουν μαζί σε μια τέτοια μανιακή πορεία είναι πραγματικά πολύ σπάνιο.

Η συγγραφέας Tori Telfer της οποίας το βιβλίο με τίτλο Lady Killers θα κυκλοφορήσει το 2016 από την Harper Perennial, γράφει πως «Το folie à deux φωτίζει την σκοτεινή πλευρά της αγάπης και την εύθραυστη φύση της ικανότητας ενός ατόμου να αναγνωρίσει τον εαυτό του ως μια μοναδική, αυτόνομη οντότητα».

Δεν ξέρουμε τίποτα για τις σχέσεις που οδηγούν σε αυτές τις εκρηκτικές συμπεριφορές και επιθέσεις ή για τις γυναίκες που αποτελούν ισότιμο μέλος αυτών των διδύμων. Αυτό που μπορούμε να μάθουμε από το παρελθόν είναι το εξής: σε κάθε μια από τις περιπτώσεις όπου είχαμε μαζικά φονικά που διεπράχθησαν από ένα δίδυμο γυναίκας/άνδρα, η γυναίκα έχει παίξει έναν πιο καίριο ρόλο, από αυτόν που αρχικά της αποδίδεται. Κάπου μεταξύ του απρόθυμου θύματος και της διαβολογυναίκας που αποπλανεί τον ευάλωτο σύντροφό της, αυτές οι γυναίκες βρίσκονται στο σημείο μιας τρομακτικής ισορροπίας όπου η αντίληψη των γεγονότων και η πραγματικότητά τους συγκρούονται.

Περισσότερα από το VICE

Οι Περισσότεροι που Βρίσκονται σε Ιδρύματα για Παιδιά στην Ελλάδα δεν είναι Πλέον Παιδιά

Φωτογραφίζοντας το Clubbing της Κομμουνιστικής Σερβίας στα 80's

Τι Θα σου Συμβεί αν σε Τσακώσουν με Ένα Γραμμάριο Κάνναβης ή Κόκας στην Ελλάδα;