Έχοντας διανύσει την ομολογουμένως πιο βαρετή προεκλογική περίοδο, το μήνυμα της κάλπης τελικά που προκύπτει μάλλον αλλοπρόσαλλο το λες. Έχοντας παρακολουθήσει την εκλογική αναμέτρηση το βράδυ της 20ης Σεπτέμβρη, αυτές είναι οι δέκα πρώτες σκέψεις που έκανα διαβάζοντας τα αποτελέσματα.

Παρά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε λάθη στις διαπραγματεύσεις, μας έστειλε σε δημοψήφισμα, μπέρδεψε το «ναι» με το «όχι», υπέγραψε μνημόνιο, διασπάστηκε και μας πήγε σε εκλογές έχοντας ακόμα capital control, κατάφερε τελικά για δεύτερη φορά μέσα στο χρόνο να σημειώσει μία μεγάλη εκλογική νίκη. Ο κόσμος επιβράβευσε τον Αλέξη Τσίπρα για τις επιλογές του και το σενάριο της αριστερής παρένθεσης αποτελεί παρελθόν. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μετά από όλα αυτά είναι ιστορική και πάλι. Κι αυτό κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Αλλά οι πανηγυρισμοί στην Κλαυθμώνος όταν μας περιμένει η εφαρμογή του πιο σκληρού μνημονίου, μήπως είναι υπερβολικοί;

Η πρώτη φορά Αριστερά δίνει τελικά τη σκυτάλη στη δεύτερη. Η απορία βέβαια είναι κατά πόσο τελικά αυτή η κυβέρνηση με διασπασμένο κάθε ριζοσπαστικό στοιχείο από τον ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία με τους ΑΝΕΛ μπορεί να χαρακτηριστεί ως κυβέρνηση αριστεράς. Οι εναγκαλισμοί Τσίπρα- Καμμένου στην Κλαυθμώνος πάντως δεν βοηθούν ιδιαίτερα στο να το υποστηρίξει κανείς.

Τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής είναι το μαύρο σημείο των χθεσινών εκλογών. Το 7% των Ελλήνων φαίνεται να αδιαφορεί έως και να συναινεί στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τα υπόλοιπα εγκλήματα για τα οποία δικάζεται ως εγκληματική οργάνωση η Χρυσή Αυγή. Κι αυτό γιατί μετά και την ομολογία του αρχηγού τους, Νίκου Μιχαλολιάκου για ανάληψη της «πολιτικής ευθύνης» της δολοφονίας Φύσσα, δεν έμεινε καμία πλέον δικαιολογία για να πει κάποιος ότι ήταν ανυποψίαστος όταν ψήφιζε.

Πατώντας πάνω στην αντιμνημονιακή ρητορική και το ρατσισμό με αφορμή την προσφυγική κρίση, η αλήθεια είναι ότι κάποιοι περίμεναν να έχει μεγαλύτερο ποσοστό από τις εκλογές του Ιανουαρίου. Παρόλα αυτά η Χρυσή Αυγή έχασε ψηφοφόρους αν και διατηρεί ακόμα ένα τέτοιο ποσοστό που την φέρνει στην τρίτη θέση στο κοινοβούλιο. Τα μεγάλα ποσοστά που φαίνεται πάντως να συγκεντρώνει στους άνεργους, ας προβληματίσουν επιτέλους τις πολιτικές λιτότητας της Ευρώπης.

Παρά το σαρωτικό όχι στο δημοψήφισμα, η αντιμνημονιακή εναλλακτική που παρουσίαζαν τα κόμματα φαίνεται ότι δεν έπεισε τους ψηφοφόρους. Η ήττα της ΛΑΕ που έμεινε εκτός κοινοβουλίου και τα χαμηλά ποσοστά της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, σε κάνει να αναρωτιέσαι που πήγε τελικά όλο αυτό το 61,31% των πολιτών που ψήφισαν όχι στα μνημόνια στο δημοψήφισμα του Ιουλίου και υποτίθεται απογοητεύτηκε από την κωλοτούμπα του Τσίπρα στη Σύνοδο Κορυφής. Έπαψε να ελπίζει ότι υπάρχει δρόμος για έξοδο από τα μνημόνια; Ή οι πολυδιασπάσεις και η απουσία ξεκάθαρης απάντησης για το πώς θα γίνει η μετάβαση δεν βοήθησαν; Πλέον, τα μόνα «αντιμνημονιακά» κόμματα που υπάρχουν στην Βουλή είναι το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή, που και τα δύο μείωσαν τις ψήφους τους σε σχέση με τον Γενάρη.

Προφανώς και στη Νέα Δημοκρατία επικρατεί γκρίνια, μιζέρια και σενάρια για την επόμενη ημέρα στην ηγεσία του κόμματος, όμως πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης έδειξε ότι ξέρει να χάνει. Σε αντίθεση φυσικά με τον Αντώνη Σαμαρά που θυμόμαστε όλοι τα μούτρα που έκανε τον περασμένο Γενάρη μετά την ήττα της Νέας Δημοκρατίας.

Αν η αποχή ήταν κόμμα, σήμερα θα σχημάτιζε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Η αποστροφή στο πολιτικό σύστημα, η απουσία οράματος και προοπτικής, το δεδομένο ότι έχουμε μνημόνιο, απλά ψάχνουμε κυβέρνηση να το εφαρμόσει, η αδιαφορία των νέων ψηφοφόρων και η κούραση από τις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, εκτόξευσαν τα ποσοστά της αποχής.

Μεγάλη αποχή εμφάνισε η επαρχία, γεγονός που σημαίνει ότι εκτός από την απογοήτευση, σημαντικός παράγοντας για την αποχή ήταν και το κόστος της μετακίνησης των ετεροδημοτών.

Για ακόμα μία φορά αποτυπώθηκε το φιάσκο των δημοσκόπων οι οποίοι εμφάνιζαν για παράδειγμα την διαφορά ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ στον πόντο, ενώ τελικά το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ξεκάθαρο. Καταγγελίες κατά των δημοσκόπων έκανε κι ο Πάνος Καμμένος τα ποσοστά του οποίου τελικά ήταν πολύ μεγαλύτερα. Αμφότερα τα media και οι εταιρείες δημοσκοπήσεων καλό θα είναι να κάνουν την αυτοκριτική τους. Κανείς πλέον δεν πιστεύει τις δημοσκοπήσεις. Χρόνια τώρα. Παραδεχτείτε το. Οι πολίτες δεν το ανακάλυψαν όπως τα πάνελ, χθες βράδυ.

Οι εκκλήσεις της Φώφης Γεννηματά για επιστροφή των ΠΑΣΟΚων στο «σπίτι» τους έπιασαν. Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να βγει δυναμωμένο από την εκλογική αναμέτρηση, χωρίς όμως να καταφέρει να πάρει την τρίτη θέση από τη Χρυσή Αυγή, όπως ήταν και ο στόχος του. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη ΠΑ.ΣΟ.Κ.-ΔΗΜ.ΑΡ. εκλέγει τελικά 17 βουλευτές και μένει εκτός συγκυβέρνησης. Άραγε, ο ΓΑΠ, τι να κάνει;

Ο Λεβέντης μέσα, η Ζωή έξω. Όσο κι αν προσπάθησε η Λαϊκή Ενότητα να τρολάρει με τα σποτάκια της αντί να περάσει ένα σοβαρό πολιτικό μήνυμα, οι πολίτες τελικά επέλεξαν να βάλουν στην Βουλή τον Βασίλη Λεβέντη. Γιατί προφανώς… αν θες να τρολάρεις στην κάλπη γιατί να πας στο ιμιτασιόν όταν έχεις την αυθεντία; Ο Βασίλης Λεβέντης είναι το new entry στο ελληνικό κοινοβούλιο κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε πόσο πιο χαμηλό μπορεί να γίνει το επίπεδο της ελληνικής βουλής.

Το κλίμα που επικρατεί στους περισσότερους νέους ανθρώπους μετά και τα χθεσινά αποτελέσματα των εκλογών είναι αυτό της φυγής. Η ιστορία με τη Χρυσή Αυγή, η είσοδος Λεβέντη στη Βουλή, το μεγάλο ποσοστό αποστροφής για την πολιτική με την αποχή και η επόμενη ημέρα των εκλογών που ξεκινά με την εφαρμογή του πιο σκληρού μνημονίου, έχει κόψει κάθε ελπίδα από τη νεολαία. Εσύ αλήθεια, χθες πόσα μηνύματα έλαβες από φίλους που σκέφτονται να αλλάξουν χώρα; Εγώ αρκετά.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.