Οι Κάτοικοι του Κέντρου Μισούν την Κουλτούρα των Προαστίων

Το κέντρο της Αθήνας θα αποτελεί πάντα πόλο έλξης για χιλιάδες κόσμο που θέλει να ζήσει –έστω και για λίγα χρόνια– αυτή την όμορφη παράνοια που μόνο εκεί μπορείς να βρεις, αλλά και κομμάτι ενός άτυπου debate μεταξύ των κατοίκων του και αυτών που ζουν έξω από αυτό σχετικά με την ποιότητα ζωής της εκάστοτε περιοχής. Οι υπερασπιστές των προαστίων βασίζουν τη ρητορική τους στα –πολλά– αρνητικά της πόλης, τα περισσότερα εκ των οποίων, για να λέμε την αλήθεια, αποτελούν «αρρώστιες» των τελευταίων χρόνων της κρίσης και της κοινωνικής και οικονομικής αστάθειας. Την προηγούμενη εβδομάδα μίλησα με άτομα διαφόρων ηλικιών που μένουν στα προάστια και τους ζήτησα να μου πουν, χωρίς να ωραιοποιήσουν τα λεγόμενά τους, την άποψή τους σχετικά με το κέντρο της πρωτεύουσας. Οι περισσότερες απόψεις ίσως φανούν ακραίες σε κάποιον που αγαπά αυτή την πόλη, αλλά σίγουρα έχουν κάποια points. Η αλήθεια –όπως πάντα– βρίσκεται κάπου στη μέση και για το «σωστό» της υπόθεσης και την ισοστάθμιση των απόψεων, αποφάσισα να ζητήσω τη γνώμη των ανθρώπων του κέντρου αυτήν τη φορά για τα προάστια, τα οποία αν και ουσιαστικά αποτελούν μέρος αυτής της πόλης, την ίδια στιγμή φαντάζουν τόσο μακρινά σαν αστικό τοπίο, ιδεολογία αλλά και τρόπος ζωής.

Γεννήθηκα και θα πεθάνω στο κέντρο, όμως πήγα σχολείο στα βόρεια και είχα πάντα φίλους από τα νότια. Η σχέση μου με τα προάστια είναι αυτό που λέμε σχέση «μίσους και πάθους». Συχνά (σχεδόν πάντα) μου φαίνονται σαν εκδρομή, σαν να πηγαίνω στο χωριό, το οποίο είναι προφανώς ευχάριστο, αλλά είναι θέμα χρόνου να μου λείψει η πόλη.

Μεγάλωσα στα Εξάρχεια (όχι στη Νεάπολη) δίπλα στην πλατεία και έχω δει (και ζήσει) πολλές καφρίλες. Από μαχαιρώματα μέχρι «ζάκια» να με φερμάρουν και πολλά ακόμη. Από τότε που κάποιοι βαρέθηκαν το κοιμητήριο που είναι τα βόρεια προάστια και κατέβηκαν να νοικιάσουν σπίτια εδώ, ακούω την ίδια πίπα, πως «χάλασαν τα Εξάρχεια, δεν είναι αυτά που ήταν». Ε ναι, αφού κατεβήκατε όλοι και τα κάνατε αποικία των Β.Π., χαλάσανε. Τι χάλασε; Έλα μου ντε, μάλλον θα λένε για τις μαφίες που συντηρούν με το να πίνουν μπάφους. Τώρα, για τα υπόλοιπα προάστια δεν έχω γνώμη. Τα δυτικά είναι λίγο Mordor και καγκουριά, το κομμάτι της κοινωνίας δηλαδή που θέλω να αποφεύγω. Τώρα, όσον αφορά τη Γλυφάδα, είναι hit or miss, μπορεί να γνωρίσεις γαμώ τα παιδιά, αλλά και ζώα που πετάνε ατάκες του στιλ «Γλυφαδιώτισσα γεννιέσαι, δεν γίνεσαι, αγάπη μου», ενώ το μόνο που τη χωρίζει από το Μπουρνάζι είναι πως βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα.

Τα προάστια είναι πολύ όμορφα και ήρεμα σαν περιοχές, αλλά για να κάνεις ΔΙΑΚΟΠΕΣ. Μπορώ κάπως να καταλάβω γιατί κάποιος θέλει να μείνει στα βόρεια, αλλά ειλικρινά δεν νιώθω αυτούς που ζουν στα νότια. Εκτός από το γεγονός πως έχουν δικό τους (τροπικό) κλίμα και το καλοκαίρι δεν μπορείς να σταθείς από την υγρασία, ο κόσμος είναι ο χειρότερος. Νεόπλουτοι κάγκουρες, στις κενές φάτσες των οποίων μπορείς να δεις πως είναι από άλλο πλανήτη. Επίσης, τα μαγαζιά είναι χάλια (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Βέβαια, αν είσαι «κλαρίνο» σίγουρα περνάς καλά, όπως και στα δυτικά δηλαδή. Δεν μπορώ να καταλάβω καν γιατί τα προάστια συμπεριλαμβάνονται ουσιαστικά στην (πρωτεύουσα) Αθήνα.

Ως παιδί του κέντρου, η άποψή μου για τα προάστια ήταν πάντα ανάμεικτη. Τα νότια ήταν το μέρος που παίρναμε λεωφορεία για να πάμε για μπάνιο και τα βόρεια το τρένο, αν και δεν υπήρχε κανένας λόγος να πάμε. Έχω μείνει στα βόρεια κατά διαστήματα και η άποψή μου για τους ανθρώπους είναι πως πρόκειται για ψωνισμένους βλάχους που οι περισσότεροι έβγαλαν φράγκα επί ΠΑΣΟΚ και είναι βουτηγμένοι στον νεοπλουτισμό και στην κακογουστιά.

Γενική μου αλήθεια; Τα προάστια, επειδή a priori είναι μακριά από το κέντρο, την «πρωτεύουσα», τη βαβούρα, τα «καλά ψώνια στα μαγαζιά» και όλα αυτά, έχουν φτιάξει τη δίκη τους κουλτούρα. Το καθένα από αυτά έχει τη δική του και, φυσικά, πλακώνονται μεταξύ τους. Όσοι, όμως, είναι «άνθρωποι του κέντρου» και το γουστάρουν, είτε βγαίνουν Εξάρχεια είτε Κολωνάκι, έχουν κοινή γραμμή. Στο τέλος, όλοι για φαγητό στου Elvis θα πάνε.

Βασικά, εγώ πάντα αστειεύομαι ότι, επειδή δεν οδηγώ, τα νότια και τα βόρεια προάστια μου φαίνονται κάτι το μακρινό. Τύπου πάντα με κοροϊδεύουν οι φίλοι μου για το αν πήρα διαβατήριο, ή όταν πηγαίναμε σε παραπάνω από μία περιοχές –των νοτίων κυρίως προαστίων– πως και καλά θα βάλω πολλές σφραγίδες στο διαβατήριο και τέτοια.

Έχοντας μείνει και στο κέντρο αλλά και στα νότια προάστια (στα οποία θα επιστρέψω σύντομα), μπορώ να πω ότι η κάθε περιοχή έχει τα καλά και τα κακά της. Από τη μία, στο κέντρο έχει πλάκα να μείνεις για κάποιο διάστημα, αλλά σίγουρα δεν θα μεγάλωνα το παιδί μου εδώ. Είναι πιο πολύ για όταν είσαι στα 22 σου και το μόνο που σε νοιάζει είναι να λιώσεις στο αλκοόλ και απλώς να βρεις έναν τρόπο να συρθείς μέχρι το σπίτι σου. Οι κάτοικοί του είναι κατά κάποιο τρόπο σοβινιστές, πολλές φορές με υπερβολικό τρόπο, και, για να λέμε την αλήθεια, δεν μπορούν να βασίσουν κάπου την υποτιθέμενη σπουδαιότητα της ευρύτερης περιοχής χωρίς να αναφερθούν στο «ένδοξο» αλλά μακρινό παρελθόν. Από την άλλη, τα προάστια –κυρίως τα νότια που τα γνωρίζω καλά– είναι ήρεμα, δεν φοβάσαι να κυκλοφορήσεις το βράδυ και μπορείς άνετα να βγεις, να κάνεις τα ψώνια σου και να έχεις λίγη άπλα για δραστηριότητες, όπως το ποδήλατο, για παράδειγμα. Ο κόσμος σίγουρα θα μπορούσε να είναι καλύτερος, αλλά μπορείς να βρεις καταπληκτικούς ανθρώπους. Τα βόρεια δεν τα έχω ζήσει, αλλά πάντα όταν με έβγαζε ο δρόμος μου εκεί μου φαίνονταν πολύ όμορφα. Δυστυχώς, όσον αφορά τα δυτικά δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη μιας και δεν έχει τύχει ποτέ να κινηθώ προς τα εκεί για διασκέδαση ή δουλειά.

Περισσότερα από το VICE

Η Φωκίδα Είναι η Ηλεία του Μέλλοντος: 700 Δενδρύλλια Κάνναβης Εντόπισε η Αστυνομία

Οι πιο Bάρβαρες Στιγμές του Game of Thrones Είναι Αφάνταστα Χαριτωμένες σαν GIFs

Ήμουν Νιός και Γέρασα: Τριάντα Χρόνια Μετρό Θεσσαλονίκης Χωρίς Μετρό στη Θεσσαλονίκη