Τα δίδυμα ήταν 13 το 1997. Το 2006, η B. έπεσε θύμα νταβατζήδων. Εξαναγκάστηκε να εργαστεί ως πόρνη στην Ιταλία. Έπειτα από επιδρομή της αστυνομίας, συνελήφθη και απελάθηκε στη Ρουμανία, όπου ζούσε ακόμα η αδερφή της, Α. Το 2009, και οι δύο πήγαν στη Σουηδία να εργαστούν ως νταντάδες. Σήμερα είναι παντρεμένες με Σουηδούς και ζουν εκεί.
Elisabeth Blanchet: Τη δεκαετία του '90, μαζί με έναν φίλο δημιουργήσαμε μια μη κερδοσκοπική οργάνωση, την Action Orphelins. Θα πηγαίναμε στο ίδιο ορφανοτροφείο στο Popricani, κοντά στο Iași. Από το 1993 έως το 1998, πηγαίναμε εκεί τρεις ή τέσσερις φορές τον χρόνο για να βοηθήσουμε τα ορφανά που ζούσαν εκεί να αποκτήσουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης: κρεβατοκάμαρες, ζεστό νερό, ντους. Πληρώσαμε ακόμα και ανθρώπους να βρουν συγγενείς τους σε παρόμοια ιδρύματα. Στη διάρκεια εκείνων των χρόνων, τράβηξα πολλές φωτογραφίες των παιδιών, κυρίως επειδή είχα αρχίσει να ενδιαφέρομαι γι' αυτά. Οι περισσότερες ήταν μαυρόασπρες και τραβηγμένες με φιλμ. Οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές δεν είχαν ακόμα κυκλοφορήσει.Έπειτα, το 2006, εργαζόμουν για το περιοδικό Time Out και μαζί με τους εκεί συντάκτες σκεφτήκαμε να κάνουμε ένα θετικό άρθρο για τη Ρουμανία που ετοιμαζόταν να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καταγράφοντας την ιστορία ενός ατόμου που θα ερχόταν να εργαστεί στη Βρετανία. Αμέσως θυμήθηκα τις επαφές μου στη Ρουμανία και μίλησα με τον φίλο μου Dan, που εργαζόταν ως φροντιστής στο ορφανοτροφείο Popricani. Έτσι, ανακάλυψα ότι εργαζόταν ακόμα εκεί.
Πώς ένιωσες βλέποντας ξανά τα παιδιά;Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece.
Συναισθηματικά. Ήταν Δεκέμβριος του 2006, επτά ή οκτώ χρόνια μετά την προηγούμενη συνάντησή μας. Μου έδειξε ένα λεξικό που του είχα φέρει χρόνια πριν, που το είχε ακόμα. Θυμόταν ότι πλήρωσα για τις σπουδές του –πήγε στο πανεπιστήμιο, όπου σπούδασε γεωπονία– και αυτή η συνάντηση με έκανε να αναρωτηθώ τι συνέβη στους υπόλοιπους. Είδα μερικούς από αυτούς στο Popricani και τα συναισθήματα ήταν τόσο έντονα και για τις δυο πλευρές. Αυτά τα παιδιά ήταν κομμάτι της ζωής μου σε μια συγκεκριμένη εποχή. Γι' αυτό ήμουν περίεργη τι συνέβη στα υπόλοιπα και άρχισα να τους φωτογραφίζω ως ενήλικες.Από φωτορεπόρτερ, μετατράπηκες σε ντετέκτιβ. Πώς τους βρήκες;
Λοιπόν, αυτό είναι το σημείο όπου χρειάζεται να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τον Dan. Στηρίξαμε την αναζήτησή μας στη σχέση που είχαν κάποιοι με κάποιους άλλους, στη μετάδοση της πληροφορίας από στόμα σε στόμα. Τα παιδιά στο ορφανοτροφείο, σχεδόν όλα τους, κράτησαν επαφή όλα αυτά τα χρόνια. Ακόμα και εάν δεν είχαν, θα γνώριζαν κάποιον που γνώριζε κάποιον.Πώς ήταν να τα βλέπεις στο ορφανοτροφείο την πρώτη φορά, τότε που ήταν παιδιά;
Πραγματικά δύσκολο. Προερχόμουν από μια προνομιούχα χώρα και είχα σοκαριστεί από την έλλειψη τρυφερότητας προς αυτά τα παιδιά. Αυτοί οι τεράστιοι κοιτώνες ήταν φρικτοί, βρόμικοι και μύριζαν ούρα. Μερικές φορές, τριάδες παιδιών αναγκάζονταν να μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι. Κάποια παιδιά έπεφταν θύματα εκφοβισμού από μεγαλύτερα παιδιά στο ορφανοτροφείο. Ήταν πολύ δύσκολο.
Η Carmen Bobocel ήταν 10 ετών το 1995. Πέθανε πριν από έναν χρόνο. Την έστειλαν στο Iași με πνευμονική λοίμωξη. Πέθανε αρκετές εβδομάδες μετά. Αυτή η εικόνα δείχνει τον Dan, τον άνθρωπο που φρόντιζε τα ορφανά, δίπλα στον τάφο της.
Ήταν χαρούμενα που συνάντησαν ξένους. Όταν τα ρώτησα αργότερα, μου είπαν ότι οι επισκέψεις μας ήταν ένας τρόπος γι' αυτά να ξεφεύγουν από την καθημερινότητά τους. Για παράδειγμα, συνηθίζαμε να τους κάνουμε πάρτι γενεθλίων. Αυτό συνέβαινε για πρώτη φορά. Κανένας δεν το είχε κάνει ποτέ πριν γι' αυτά τα παιδιά. Επίσης θυμούνταν το ταξίδι που είχαμε κάνει στα Καρπάθια Όρη.Τι εντύπωση αποκόμισες από την επαφή σου με τα ρουμάνικα ιδρύματα εκείνη την εποχή;
Η σχέση με εκείνα τα ιδρύματα ήταν περίπλοκη. Άνθρωποι από διαφορετικά ιδρύματα δεν συμφωνούσαν μεταξύ τους και ούτε και εμπλέκονταν. Υπήρχε πολλή ζήλια στο προσκήνιο, ειδικά με δεδομένο το μεγάλο ποσό χρημάτων που λάμβαναν μερικά ιδρύματα. Ήταν δύσκολο να λειτουργήσουν τα πράγματα, διότι επίσης όλα ήταν εξαιρετικά πολιτικοποιημένα. Αλλά ποτέ κανείς δεν με κατηγόρησε ότι προσπάθησα να κερδίσω χρήματα από αυτά τα παιδιά.Τι είδους αντιδράσεις γέννησε το πρότζεκτ σου;
Ιδιαίτερα θετικές. Ο κόσμος συγκινήθηκε από τις ιστορίες των παιδιών και τις φωτογραφίες τους, τότε και τώρα. Πιστεύω ότι η δουλειά μου σε αυτό το πρότζεκτ είναι πολύ σημαντική για τις σημερινές γενιές, που μπορεί να μη γνωρίζουν για το καθεστώς του Τσαουσέσκου και πόσες πολλές ζωές επηρέασε. Μια και μιλήσαμε για αλλαγή νωρίτερα, νομίζω ότι αυτό που κατάφερα μέσω αυτού του πρότζεκτ ήταν να τραβήξω την προσοχή στη μανία του Τσαουσέσκου για την αύξηση του ποσοστού των γεννήσεων και να βοηθήσω τόσο τους ξένους όσο και τους Ρουμάνους να δουν αυτό το πολύ σκοτεινό παρελθόν.
Θα μπορούσε να τα είχε βοηθήσει πολύ αν λάμβαναν το μερίδιό τους σε μακροχρόνια στοργή, χωρίς να στοιβάζονται μαζί, αλλά σε μικρές ομάδες.Περισσότερα από το VICEIn Photos: Η Αθήνα Ανήκει στο PrideΜπορούν Άντρες και Γυναίκες να Είναι Μόνο Φίλοι;Ακόμα ένα Πράγμα που Μπορούν να Αγοράσουν τα Λεφτά: Λευκό Ποινικό Μητρώο
Ο Gheorghe «Dodo» Stîngaciu ήταν 5 ετών στην πρώτη φωτογραφία, το 1995. Είναι εκείνος στη μέση. Το 2011, σε ηλικία 20 ετών, φωτογραφήθηκε ξανά, σε ένα μπαρ στο Popricani. Ο Dodo είναι οικοδόμος. Εργάστηκε με τον πατέρα του για λίγο, σε ένα χωριό έξω από το Iași, αλλά δεν τα πήγαν πολύ καλά και σταμάτησαν να συνεργάζονται.
Η πρώτη φωτογραφία ελήφθη το 1995, στο ορφανοτροφείο Popricani. Η Adriana Lica ήταν 12 ετών. Η δεύτερη φωτογραφία τραβήχτηκε στο Iași, το 2008, σε ένα σπίτι που μοιράζεται με άλλα ορφανά από το Popricani. Σήμερα ζει σε ένα πολύ μικρό διαμέρισμα, όπου μεγαλώνει τα τρία της παιδιά. Δεν εργάζεται και ζει με τα επιδόματα της πρόνοιας.
Η Liliana Condrea ήταν 16 ετών το 1997 (είναι η πρώτη από τα αριστερά). Σήμερα, έχει τρία παιδιά και ζει με τον σύντροφό της στο σπίτι των πεθερικών της στο Popricani.
Η M ήταν 12 ετών το 1997. Ζει στην Ελβετία από το 2009, όπου εργάζεται ως οικιακή βοηθός. Έρχεται στο Popricani για τις καλοκαιρινές διακοπές της.
Η Ioana ήταν 12 χρονών το 1993 (είναι η δεύτερη από δεξιά). Η δεύτερη τραβήχτηκε το 2011 στο Popricani, με τον σύζυγό της Mirel και τρία από τα τέσσερα παιδιά τους. Ζουν στο σπίτι της οικογένειας του Mirel. Αυτός εργάζεται σε εργοτάξιο στη Γαλλία και έρχεται στο σπίτι δύο ή τρεις φορές τον χρόνο.
Ο Marian Juverdeanu ήταν 16 ετών το 1997 (είναι εκείνος από πάνω). Η δεύτερη φωτογραφία τραβήχτηκε σε ένα μπαρ στο Popricani, όπου είχε συναντηθεί με φίλους από το ορφανοτροφείο. Ο Marian εργάζεται ως καθαριστής στο εμπορικό κέντρο του Iași και ζει σε ένα νοικιασμένο διαμέρισμα, μαζί με μερικούς φίλους από τη δουλειά.
Ο Radu Esanu ήταν 15 ετών το 1993 (είναι ο πρώτος από αριστερά). Η δεύτερη φωτογραφία τραβήχτηκε στη Σκωτία το 2007. Εργαζόταν σε μια βρετανική φάρμα για τρεις μήνες κάθε καλοκαίρι μέχρι το 2013. Παντρεύτηκε την Andreea το 2008 και έχουν μια κόρη, που γεννήθηκε το 2009. Ζουν στο Botoșani. Πήγε στο κολέγιο και ειδικεύτηκε στη γεωπονία, αλλά στάθηκε αδύνατο να βρει δουλειά στο αντικείμενό του.
Η Ramona Stănică ήταν 12 ετών το 1997. Η δεύτερη φωτογραφία τραβήχτηκε το 2009, έξω από το ορφανοτροφείο. Είχε επιστρέψει για να επισκεφτεί τον Dan, τον άνθρωπο που τη φρόντιζε, και μερικούς από τους φίλους της. Εργάζεται σε ένα φούρνο σε μια πόλη έξω από το Iași.
Το 1995, όταν ο Daniel Hostic ήταν δώδεκα ετών, μπήκε στο νοσοκομείο όπου του αφαίρεσαν ένα νεφρό. Κανένας στο ορφανοτροφείο δεν είχε συμφωνήσει με την επέμβαση. Το αγόρι είχε πέσει θύμα λαθρέμπορων ανθρώπινων οργάνων. Σήμερα ο Daniel ζει σε ένα σπίτι στο χωριό, για το οποίο πληρώνει νοίκι. Για πολλά χρόνια εργάστηκε στο ορφανοτροφείο, που έκτοτε έχει γίνει κέντρο για ενήλικες με αναπηρίες. Έχασε τη δουλειά του το 2014 / Οι φωτογραφίες είναι της Elisabeth Blanchet
Η πρώτη φωτογραφία, που τραβήχτηκε το 1997, δείχνει την Daniela με την Daniel, τη δίδυμη αδερφή της. Σήμερα, η Daniela νοικιάζει ένα σπίτι στο Iași και εργάζεται σε εργοστάσιο ρούχων. Μαζί με την αδερφή της προσφάτως ανακάλυψαν ότι προέρχονται από μια οικογένεια με ακόμα εννιά παιδιά, τα οποία έχουν συναντήσει από τότε.
Ο Dragoș ήταν οκτώ ετών το 1993. Το 2011, όταν τραβήχτηκε η δεύτερη φωτογραφία, ήταν στο μοναστήρι Sihla στη Bucovina. Ο Dragoș ήταν πολύ θρήσκος και ως νεαρό αγόρι και σε ηλικία 19 ετών επέλεξε να γίνει μοναχός. Από το 2005 ζει στο Sihla. Έχει μεγαλύτερη κλίση στο μαγείρεμα. «Είμαι ευτυχισμένος εδώ. Βρήκα έναν τόπο όπου ανήκω!» δήλωσε στην Elisabeth όταν συναντήθηκαν.
Η Corina Darabană ήταν 11 ετών το 1997. Από τον Οκτώβριο του 2011 βρίσκεται στο δικό της σπίτι, 40 χιλιόμετρα έξω από το Iași. Είναι παντρεμένη με τρία παιδιά.