«Ήμουν 16 χρόνια στη χρήση και είμαι 986 μέρες καθαρός» μου είπε την πρώτη φορά που τον συνάντησα για να πάμε στην πρόβα. Ο Θανάσης Βούρβος, είναι 34 ετών, σπουδάζει παιδαγωγικά προσχολικής ηλικίας, είναι εθελοντής σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, τρέχει στο μαραθώνιο, διαβάζει –γενικά αυτός ο τύπος έχει πολύ ενέργεια. Πριν από μερικά χρόνια περιφερόταν, όπως όλοι οι τοξικοεξαρτημένοι, σα φάντασμα στην πόλη από στέκι σε στέκι αναζητώντας τη δόση του. Πέρυσι ήταν πάνω στη σκηνή με την υπόλοιπη θεατρική ομάδα του προγράμματος απεξάρτησης 18Ανω και έπαιζε μπροστά σε εκατοντάδες θεατές τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη. «Ρε συ συγκρίνεται αυτό με το παγκάκι, το καλαμάκι και τις ενέσεις; Και τώρα που το θυμάμαι ανατριχιάζω. Παλιά όλη μου η ύπαρξη περιστρεφόταν γύρω από το πίνω, για να βγω , να κάνω έρωτα, για όλα. Πέρασα διήμερα και τριήμερα στη ΓΑΔΑ να τραβάω στερητικά και να μη μου δίνουν ούτε depon. Ένιωθα εντελώς σιχαμένος, έκανα κακό στον εαυτό μου και στους άλλους. Δεν έμπαινε τίποτα ανάμεσα στο χρήστη και την πρέζα. Βλέπαμε ανθρώπους να πεθαίνουν δίπλα μας και δε μας ένοιαζε. Τον Ιούνιο του 2011 πήρα τηλέφωνο στο 18Άνω και είπα Παιδιά πεθαίνω, σώστε με. Μέσα από την απεξάρτηση και την επανένταξη είδα πόση δύναμη μπορεί να κρύβει ένας άνθρωπος μέσα του. Μας θέλουν στη μαστούρα. Να πάνε να γαμηθούνε».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
