To θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Spain.Έφθασα στο ουγγρικά σύνορα με τη Σερβία στις αρχές Σεπτεμβρίου. Η περιοχή γύρω από το χωριό Röszke, όπου έμεινα για λίγες ημέρες, είχε μετατραπεί σε ένα hotspot για τους πρόσφυγες που είχαν ξεκινήσει τη μακρά διαδρομή τους, με ευρωπαϊκή αφετηρία την Ελλάδα και προορισμό την κεντρική Ευρώπη. Χιλιάδες άνθρωποι περνούν από το Röszke κάθε μέρα και αν κρίνω από τους ανθρώπους με τους οποίους μίλησα εκεί, οι περισσότεροι προέρχονται από τη Συρία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Διασχίζοντας τον σιδηρόδρομο, σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να πω τις ιστορίες αυτών των Σύρων προσφύγων, χωρίς να χρειάζεται να δείξω τα πρόσωπά τους. Ένιωσα ότι η φωτογράφιση των πραγμάτων που άφησαν πίσω τους, αντί για τα πρόσωπά τους, θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιο «βαθιά πορτρέτα», πιο ποιητικά.Ως φωτορεπόρτερ, έχω περάσει την τελευταία δεκαετία καλύπτοντας τα δρομολόγια της μετανάστευσης στην Ευρώπη, αλλά κυρίως εκείνων που ξεκινούν από την Αφρική. Αυτό που με εντυπωσίασε σε αυτήν την περίπτωση ήταν τα αντικείμενα που βρίσκονται διάσπαρτα μεταξύ της Ουγγαρίας και της Σερβίας: χνουδωτά παιχνίδια, φάρμακα, εισιτήρια πλοίων, προϊόντα υγιεινής, τρόφιμα και ρουχισμός - πράγματα που ποτέ δεν θα βρείτε σε φτωχές χώρες όπως η Μαυριτανία, το Μάλι, η Σενεγάλη και το Μαρόκο.Μήπως αυτός είναι ένας τρόπος για μας, ώστε να καταλάβουμε ότι αυτοί οι πρόσφυγες είναι άνθρωποι που ψάχνουν για προστασία κι όχι τις θέσεις εργασίας μας; Ειλικρινά, το ελπίζω.Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
