Τι Aκριβώς Σημαίνει η Δίμηνη Τεχνική Παράταση του Μνημονίου που Ανακοινώθηκε;

Δεκτό έγινε από το Eurogroup το αίτημα της Ελλάδας για δίμηνη τεχνική παράταση του τρέχοντος οικονομικού προγράμματος, όπως έγινε γνωστό την περασμένη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου. Η ​ανακοίνωση του Eurogroup κάνει λόγο μεταξύ άλλων για τις θετικές μακροοικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα όπως και στις προσπάθειες της χώρας και των Ελλήνων πολιτών. Τι ακριβώς όμως σημαίνει αυτή η παράταση του μνημονίου; Και τι επιπτώσεις θα έχει στη ζωή μας; Όπως υποστηρίζει ο Θάνος Δημάδης: «Ασχέτως τι δηλώνεται δημοσίως, το υπάρχον Μνημόνιο για την Ελλάδα έχει ημερομηνία λήξης το 2016. Αυτό που λέει η κυβέρνηση όταν υποστηρίζει ότι "τελειώνουμε με το Μνημόνιο" είναι ψέματα».

VICE: Τι ακριβώς σημαίνει η τεχνική παράταση του Μνημονίου που ανακοινώθηκε;
​Θάνος Δημάδης: Ασχέτως τι δηλώνεται δημοσίως, το υπάρχον Μνημόνιο για την Ελλάδα έχει ημερομηνία λήξης το 2016. Αυτό που λέει η κυβέρνηση όταν υποστηρίζει ότι "τελειώνουμε με το Μνημόνιο" είναι ψέματα. Για πολιτικούς λόγους αναζητείται τώρα ένας τρόπος ώστε να το βαφτίσουν κάπως αλλιώς όπως "προληπτική γραμμή στήριξης". Με οικονομοτεχνικούς όρους θα έλεγε κανείς ότι αυτή η επονομαζόμενη ως "παράταση δύο μηνών" δίνεται μέχρις ότου Ευρωπαίοι και ΔΝΤ επικαιροποιήσουν τον τρόπο της επιτήρησής τους στην Ελλάδα, όσο η τελευταία θα αδυνατεί να έχει πρόσβαση στις αγορές, κάτι που πολλοί προεξοφλούν ότι θα συμβαίνει για αρκετό διάστημα ακόμα. Με πολιτικούς όμως όρους μπορεί κανείς εύλογα να υποστηρίξει ότι αυτοί οι δύο κρίσιμοι μήνες είναι το χαλί που στρώνεται ώστε να στηθεί εκ μέρους της Ευρώπης ένα νέο σκηνικό πολιτικού εκβιασμού- από τα πολλά που έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια- απέναντι στις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, την κοινωνία και εν τέλει την ίδια την Δημοκρατία μας.

Για ποιο λόγο είναι δίμηνη;
​Γιατί τόσο έχουν υπολογίσει οι Ευρωπαίοι το χρονικό διάστημα που θα απαιτηθεί μέχρι να ξεκαθαρίσει το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα εφόσον έχουν μεσολαβήσει στο ενδιάμεσο πρόωρες εκλογές με πιθανή ανάδειξη νέας κυβέρνησης. Ήδη από τώρα τα αφήνουν επίτηδες να είναι όλα "στον αέρα" για την Ελλάδα- από την ολοκλήρωση της αξιολόγησης μέχρι το νέο πλαίσιο επιτήρησης από την Τρόικα- ώστε όταν τα πράγματα θα έχουν φθάσει στην κόψη του ξυραφιού, οι Ευρωπαίοι να ενεργοποιήσουν το νέο σκηνικό πολιτικού εκβιασμού με τον πιο απροκάλυπτα ωμό τρόπο του "ή συμφωνείτε ή χρεοκοπείτε". Σύντομα λοιπόν θα είμαστε στο ίδιο έργο θεατές, όπως κατά την προεκλογική περίοδο του 2012 με τους Ευρωπαίους να εκβιάζουν και τότε πάλι την ελληνική κοινή γνώμη με το επιχείρημα "ή ψηφίζετε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που υπέγραψαν το μνημόνιο ή βγαίνετε από το ευρώ".

Άρα το ρευστό πολιτικό σκηνικό ανησυχεί την Ευρώπη;
​Αν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι πρέπει να παραδεχτούμε πως καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη δεν έχει ανά σχεδόν δύο χρόνια εθνικές εκλογές. Η ρευστότητα στο πολιτικό σκηνικό δίνει το άλλοθι κάθε φορά στους δανειστές μας να λένε ότι "εσείς φταίτε που οι πολιτικές δεν αποδίδουν στην Ελλάδα" αποποιούμενοι πλήρως τις δικές τους ευθύνες για την κατάσταση στην οποία έχουν φέρει την χώρα με τους μισθούς πείνας, με έναν στους δύο νέους να είναι άνεργοι και με τα φωτεινά μυαλά αυτής της χώρας να την εγκαταλείπουν άρον- άρον. Εκ των πραγμάτων λοιπόν πρέπει να μπει ένα τέλος σε τέτοιες πολιτικές και σε μία Δημοκρατία οι εκλογές είναι θεωρητικά μία λύση. Πρακτικά όμως δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες ότι μετά τις εκλογές, η οποιαδήποτε κυβέρνηση κι αν ακολουθήσει, θα τα αλλάξει όλα ως δία μαγείας. Αν δεν συμβεί κάποια θεαματική μεταλλαγή στην Ευρώπη, η Ελλάδα θα συνεχίσει να σέρνεται για τουλάχιστον μία πενταετία ακόμα, διάστημα κατά το οποίο θα χρειαστεί να πάρουμε βραχυπρόθεσμα οδυνηρές αλλά μακροπρόθεσμα λυτρωτικές αποφάσεις για το μέλλον της χώρας, τις οποίες από το 2010 η μία κυβέρνηση τις αναβάλλει για την επόμενη. Από ένα σημείο όμως κι έπειτα πολύ φοβάμαι αυτές οι αποφάσεις θα καταστούν αναπότρεπτες.

Η παράταση θα συνοδεύεται από πολιτικές που θα περιλαμβάνουν για παράδειγμα περικοπές, φόρους και απολύσεις;
​Δεν είναι η "παράταση", όπως την αποκαλείτε, αυτή που θα φέρει νέα μέτρα. Είναι η ίδια η φιλοσοφία της ασκούμενης πολιτικής στην Ελλάδα που από το 2010 παραμένει αναλλοίωτη. Τι λέει αυτή; Ότι "όσο δεν επιτυχγάνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι, τόσο επιβάλλονται νέα και νέα μέτρα". Και επειδή το πολυδιαφημισμένο "πρωτογενές πλεόνασμα" της κυβέρνησης κάθε άλλο παρά βιώσιμο μπορεί να θεωρηθεί, περαιτέρω φόροι και περικοπές έχουν ήδη ζητηθεί από την Τρόικα για το 2015. Περιμένετε όμως από την κυβέρνηση να τα αγγίξει τώρα, εν όψει ενδεχόμενων πρόωρων εκλογών; Θα προστεθούν κι αυτά "πακέτο" με τον πολιτικό εκβιασμό για μετά τις εκλογές, αν τελικά αυτές προκύψουν λόγω της αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.

Στον απλό πολίτη, στην καθημερινότητα του, στην πραγματική οικονομία, τι επιπτώσεις θα υπάρχουν;
​Οι επιπτώσεις θα υπάρξουν στην συνείδησή του όταν βρεθεί αντιμέτωπος με τον κίνδυνο να γίνει υποχείριο ενός νέου κύματος τρομολαγνείας, η οποία στην εποχή των Μνημονίων έχει αναχθεί σε κυρίαρχη μορφή διακυβέρνησης μίας μονίμως εκφοβιζόμενης Ελλάδας και δήθεν αλληλέγγυας αλλά στην πραγματικότητα διαρκώς εκφοβίζουσας Ευρώπης.

Μπορεί να οδηγηθούμε σε ένα ντόμινο που θα μας πηγαίνει από παράταση σε παράταση;
​Όσες παρατάσεις κι αν δοθούν ή κι αν δεν δοθούν, το βέβαιο είναι ένα: ότι τελικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών για την Ελλάδα θα γίνει το 2016 όταν και τυπικά λήγει το υφιστάμενο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής ή αλλιώς το Μνημόνιο.

Ακόμα και να λήξει το μνημόνιο, εμείς θα βρισκόμαστε σε εποπτεία για κάποιο διάστημα; Για πόσο;
​Η Ελλάδα θα συνεχίσει να βρίσκεται σε ασφυκτική εποπτεία τουλάχιστον μέχρι το 2016 και γενικευμένη επιτήρηση μέχρι να ξεπληρώσει τουλάχιστον το 60% των δανείων της από τους Ευρωπαίους, δηλαδή για πολλές δεκαετίες ακόμα… Τα περί δήθεν εξόδου από το Μνημόνιο και περί δήθεν τέλους της επιτήρησης από την Τρόικα είναι ψευδαισθήσεις που καλλιεργούνται από την σημερινή συγκυβέρνηση με την ανοχή των δανειστών για λόγους εσωτερικής πολιτικής επιβίωσης.

Αυτή τη στιγμή λέγεται ότι υπάρχει ανάπτυξη στην οικονομία της Ελλάδας. Γιατί αυτό δεν γίνεται αντιληπτό από τους πολίτες;
​Υπάρχει "ανάπτυξη". Αλλά η ανάπτυξη, όπως την εννοεί η σημερινή κυβέρνηση είναι σαν τις "ροτόντες": την απολαμβάνουν λίγοι, οι εκλεκτοί και οι διορισμένοι των κομματικών γραφείων που έχουν εξασφαλισμένη δουλειά για τους ίδιους και τα παιδιά τους.

Υπάρχει δυνατότητα η Ελλάδα να βγει από το μνημόνιο; Και πώς; Τι θα γίνει με το χρέος;
​Κάποτε τα Μνημόνια θα τελειώσουν. Το ερώτημα είναι τι θα έχει απομείνει όρθιο σε αυτήν την χώρα που κάθε μέρα που περνάει αποσυντίθεται διαρκώς: οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά. Η Ελλάδα καταρρέει και το μόνο που μένει ανέγγιχτο είναι το σύστημα φαυλοκρατίας που την κυβερνά ρυθμίζοντας τις τύχες των νέων ανθρώπων, οι οποίοι τσακίζονται καθημερινά από το κράμα συντηρητισμού και αναξιοκρατίας, έχοντας φορτωθεί στις πλάτες μας ένα δημόσιο χρέος που οι γενεές των σημερινών κυβερνώντων, αφού το δημιούργησαν και το γεύτηκαν, έρχονται σήμερα να μας κάνουν διδάγματα χρηστής οικονομικής διαχείρισης και διακυβέρνησης. Στην Ελλάδα δεν είναι κυρίαρχο το χάσμα μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς όπως πιστεύουν κάποιοι, αλλά το κοινωνικό χάσμα ανάμεσα στην σημερινή γενιά των τριαντάρηδων και την λεγόμενη γενιά της Μεταπολίτευσης, η οποία δεν καταλαβαίνει ότι ήρθε η ώρα να πάει σπίτι της έχοντας ξεπεραστεί από την εποχή της.

* O Θάνος Δημάδης είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου George Washington των ΗΠΑ, ανταποκριτής του ALPHA στην Ουάσινγκτον, κάλυψε την ελληνική κρίση χρέους από το 2010 από την Ουάσινγκτον και τις Βρυξέλλες για τον ΣΚΑΪ και τον ALPHA, και είναι συγγραφέας του βιβλίου στον "ΔΑΙΔΑΛΟ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ: Εμπειρίες, ερμηνείες, γεγονότα από τα κέντρα λήψης αποφάσεων" αναλύοντας την ιστορία μας στα Μνημόνια από το 2010. Έχει επιμεληθεί και παρουσίασει για τον ALPHA το ντοκυμαντέρ "3 Χρόνια- 3 Μνημόνια: πίσω από όσα ζήσαμε" (Α'ΜΕΡΟΣ) και (Β'ΜΕΡΟΣ).

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.