Το να Χωρίζεις σε Ένα Μπαρ Είναι μια Πανέμορφη Τραγωδία

Καλώς ορίσατε στα Restaurant Confessionals, όπου μιλάμε σε άτομα που δουλεύουν στον χώρο της εστίασης, σχετικά με το τι πραγματικά συμβαίνει στα «παρασκήνια» διαφόρων επιχειρήσεων του χώρου.

Αντιλαμβάνομαι πλήρως το γιατί θα ήθελε κάποιος να χωρίσει σε ένα μπαρ. Είναι ουδέτερο έδαφος. Λογικό. Στην πράξη όμως, αναγκάζεις τους γύρω σου να «τραβήξουν» πολλά. Θα έλεγα κιόλας ότι είναι λίγο αγενές.

Συνήθως είναι εύκολο να εντοπίσεις το πότε κάποιος δεν τα περνάει και πολύ καλά, όπως άλλωστε είναι εύκολο να εντοπίσεις το τι σόι πελάτης είναι κάποιος, το αν ξέρει δηλαδή να φέρεται μέσα σε ένα μπαρ. Αν κάποιος μπει μέσα και έχει θετική ενέργεια, ακόμα και αν δεν είναι στα πολύ καλά του, δεν έχω θέμα να του στείλω ένα ποτό, είναι κάτι που έχω κάνει άλλωστε στο παρελθόν. Ειδικά αν ο άνθρωπος που δεν είναι στα πολύ καλά του, είναι συχνός πελάτης.

Τις περισσότερες φορές τα άτομα που δεν είναι πολύ στα καλά τους ψυχολογικά, δεν θέλουν να το συζητήσουν με λεπτομέρεια. Δεν μου έχει τύχει δηλαδή πολλές φορές να μου έρθει κάποιος που μόλις έχει χωρίσει και να θέλει να το κουβεντιάσει. Τις περισσότερες φορές απλά γίνεσαι μάρτυρας ιδιαιτέρως δραματικών και περίεργων στιγμών.

Ο φίλος μου ο Ian, που δουλεύει κι αυτός μπάρα, μου είπε ότι κάποια στιγμή δούλευε σε ένα ακριβό μπαρ στο κέντρο, όταν μπήκε μέσα ένα ζευγάρι. Η γυναίκα ζήτησε να μάθει πιο ήταν το πιο ακριβό ουίσκι που είχε το μαγαζί και εκείνος της είπε ότι ήταν το Johnnie Walker Blue Label: 150 δολάρια η διπλή μεζούρα. Το παρήγγειλε μόνο και μόνο για να το πετάξει στην μάπα του τύπου. Μετά έφυγε. Όπως και αν το δεις το λες και μαγκιόρικο. Απλά ελπίζω ο τύπος να το άξιζε, γιατί μιλάμε για μια πολύ εχθρική κίνηση.

Προσωπικά, θυμάμαι να έχω δει δύο ιδιαίτερα έντονους χωρισμούς σε μπαρ που έχω δουλέψει. Αλλά ο χειρότερος που έχω δει, ήταν σε ένα Φιλιππινέζικο μπαρ που δούλευα ένα φεγγάρι. Μιλάμε για hardcore. Η τύπισσα άρχισε να στριγγλίζει, εκείνος ούρλιαζε και αν και προσπαθούσαν να ηρεμήσουν ο ένας τον άλλον, ο τύπος τελικά σηκώθηκε κι έφυγε.

Αυτή έκατσε εκεί κλαίγοντας για καμιά ώρα, οπότε ανά διαστήματα πήγαινα και τη ρωτούσα αν είναι εντάξει και μου απαντούσε διαρκώς πως ήταν καλά, αλλά απλά ήθελε ένα λεπτό για να ηρεμήσει. Σε κάποιο σημείο της είπα πως αντιλαμβανόμουν τι συνέβαινε, αλλά χρωστούσαν 70 δολάρια για το φαγητό τους, οπότε και κατέρρευσε, κλαίγοντας γοερά. Καταλήξαμε να της κεράσουμε το γεύμα και εκείνη απλά έλεγε και ευχαριστώ και τι καλοί που είστε και αισθάνομαι απαίσια και τέτοια.

Σε εκείνο το σημείο, είχε έρθει ο DJ και ετοιμαζόταν, ενώ το μαγαζί είχε αρχίσει να αλλάζει κόσμο και ατμόσφαιρα μιας και είχε βραδιάσει. Περιμέναμε ότι θα έφευγε σε κάποιο σημείο, αλλά έμεινε στο μπαρ. Είχε φτιάξει κάπως το πρόσωπό της, αλλά φαινόταν ότι είχε κλάψει. Ήταν ξεκάθαρο ότι δεν ήταν η βραδιά της.

Από εκείνο το σημείο και μετά, άρχισαν να την κερνάνε ποτά διάφοροι τύποι. Μίλησε σε αρκετούς από αυτούς και νομίζω φάσωσε πέντε διαφορετικά άτομα. Είχε αρχίσει την βραδιά ως συναισθηματικό ερείπιο, αλλά πλέον χόρευε, πέφτοντας κάτω από τα χάλια της και μην μπορώντας να σηκωθεί. Σερνόταν στο πάτωμα, περικυκλωμένη από διάφορους γλοιώδεις τύπους. Είχε βγάλει πια και τα παπούτσια της. Δεν μπορούσαμε και να την σταματήσουμε να πίνει, γιατί τα ποτά της τα αγόραζαν άλλοι.

Σε κάποια φάση, ο αδερφός ενός εκ των πορτιέρηδων μπήκε μέσα στο μαγαζί, ένας τεράστιος Σαμοανός, τον οποίο η τύπισσα έβαλε στο μάτι και πήγε κατά πάνω του σχεδόν με την μια. Πήγαν σπίτι του και ο τύπος εμφανίστηκε την άλλη μέρα γεμάτος μελανιές και πιπιλιές. Τον ρωτήσαμε τι στο διάολο έγινε και μας απάντησε ότι έκαναν απίστευτο σεξ όλη νύχτα, μέχρι που εκείνη ξέρασε πάνω στο κρεβάτι του.

Το καλύτερο είναι πως μια εβδομάδα μετά, η τύπισσα εμφανίστηκε πάλι στο μπαρ, την ίδια ημέρα της εβδομάδας και από τότε έγινε πελάτισσα του μαγαζιού. Δεν βάζει το μυαλό σας πόσους γκόμενους «καμάκωνε». Αλλά ναι, αυτός ήταν με διαφορά ο πιο επικός χωρισμός που έχω δει.

Εντάξει, πέρα από εκείνη την άλλη φορά. Όλα πήγαινα κανονικά στην αρχή, ήταν απλά μια χιπ-χοπ βραδιά. Αλλά στο τέλος της βραδιάς, όταν ανάψαμε τα φώτα και διώχναμε τους πελάτες από το μπαρ, ακούγαμε ουρλιαχτά και φωνές έξω από το μαγαζί. Ήταν μια τύπισσα που έλεγε «σε έχω δει να κοιτάς το Facebook του γκόμενού μου! Σε έχω δει να αφήνεις σχόλια στις φωτογραφίες του, να του κάνεις like, να του κάνεις Poke!»

Είχαμε σκάσει στα γέλια και παρακολουθούσαμε το επεισόδιο μέσα από το μαγαζί, αλλά στείλαμε τους πορτιέρηδες να ηρεμήσουν την κατάσταση, έτσι ώστε να μην κάνουν παράπονα οι γείτονες. Όλοι οι του μαγαζιού, είχαμε μαζευτεί στα παράθυρα και κοιτούσαμε. Ξέσπασε λοιπόν ένας τεράστιος καυγάς, ανάμεσα σε δέκα κοπέλες. Σε όλη την διάρκεια του καυγά, η ίδια τύπισσα συνεχίζει και γκαρίζει για το Facebook. Οπότε άκουγες τα «πουτάνα», τα «μαλακισμένη» και όλα αυτά και κάθε πέντε λέξεις άκουγες και ένα «Facebook», ήταν ξεκαρδιστικό. Οι πορτιέρηδες τους μαγαζιού αρχικά προσπάθησαν να μπουν στην μέση, αλλά έφαγαν τέτοιο ξύλο από όλες αυτές τις εξαγριωμένες γυναίκες, που αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.

Όλοι οι άντρες απλά παρακολουθούσαν. Ο τύπος που είχε τον επίμαχο λογαριασμό στο Facebook, είχε αράξει έξω από το μπαρ, οπότε η τύπισσα ήρθε κατά πάνω του και χώρισαν στο επί τόπου. Στην συνέχεια τον πήρε και στο κυνήγι και του φώναζε «δεν με νοιάζει ρε! Δεν σε θέλω!», αλλά εξακολουθούσε να τον κυνηγάει. Δεν είχε τελειωμό.

Την επόμενη μέρα, πήγα να ανοίξω το μαγαζί και υπήρχαν κομμάτια από extensions ΠΑΝΤΟΥ. Ήταν απίστευτο. Το αφεντικό μου, μου είπε «ρε συ, πήγαινε έξω και καθάρισε όλα αυτά τα extensions». Πέρασαν εβδομάδες και κομμάτια τους συνέχιζαν να εμφανίζονται. Τα έπαιρνε ο αέρας και τα έφερνε μέσα στο μαγαζί, ή τα βρίσκαμε έξω. Ήταν σαν το glitter. Δεν έφευγαν ποτέ.

Προσωπικά δεν νομίζω ότι στην ουσία χώρισα ποτέ με κάποιο άτομο σε κάποιο μπαρ. Όταν όμως ήμουν 21, έμπλεξα με κάποιον DJ που έτρεχε μερικά πολύ δημοφιλή πάρτι στην περιοχή μου. Αφού φασωθήκαμε την πρώτη φορά, κάποιος μου είπε ότι είχε γκόμενα, οπότε τα σταμάτησα όλα. Όταν όμως τον ρώτησα, μου είπε ότι την είχε ήδη χωρίσει και πως ήταν μια τρελή. Τελικά έμαθα πως όντως είχε γκόμενα και πως μου είχε πει ψέματα.

Ένα βράδυ λοιπόν, ήμουν με την φίλη μου τη Lily και είχαμε πάει σε ένα από τα πάρτι του, ένα μεγάλο, ηλίθιο hipster πάρτι. Πήγαμε κατευθείαν στις τουαλέτες να κάνουμε ναρκωτικά, όταν ξαφνικά μπήκε η γκόμενά του με τέσσερις φίλες της και είπαν σε όλες τις άλλες κοπέλες που ήταν μέσα να πάρουν δρόμο. Μια από τις φίλες της τύπισσας ακινητοποίησε τη φίλη μου, ενώ οι άλλες ακινητοποίησαν εμένα, ώστε να με ταράξει στα μπουκέτα η γκόμενα του τύπου. Την είχα ακούσει από τα ναρκωτικά, οπότε γελούσα υστερικά, γιατί μου φαινόταν γελοίο όλο αυτό. Δηλαδή εντάξει κούκλα μου, συγγνώμη που πηδήχτηκα με τον γκόμενό σου, δεν το ήξερα, αλλά δεν είναι ανάγκη να με βάλουν κάτω οι φίλες σου για να με σπάσεις στο ξύλο. Νομίζω πρέπει να μουρμούρισα «σου πήδηξα τον γκόμενο» ενώ γελούσα, που εδώ που τα λέμε δεν ήταν και η καλύτερη ιδέα.

Εν τέλει σταμάτησαν και έτρεξα να φύγω από το μπαρ. Ο τύπος ήταν έξω από το μαγαζί και άρχισα να του φωνάζω «άντε πηδήξου ρε μαλάκα, η τρελή σου γκόμενα μόλις με έσπασε στο ξύλο στην τουαλέτα για πάρτη σου». Ούρλιαζα για το πόσο μικρή την είχε, για το πόσο δεν άξιζε. Αυτός μου έλεγε «όπα, όπα μωρό μου συγγνώμη, δεν έγινε και τίποτα!»

Έφυγα τρέχοντας και αυτός άρχισε να με ακολουθεί. Μιλάμε τώρα για σκηνικό μπροστά σε όλους, πρέπει να υπήρχαν 50 άτομα έξω από το μπαρ. Νομίζω ότι αυτό μετράει ως ένας αρκετά δημόσιος χωρισμός.

Μου είναι δύσκολο να σκεφτώ συγκεκριμένες στιγμές κατά τις οποίες ήπια πολύ για να ξεπεράσω έναν χωρισμό, γιατί ουσιαστικά έπινα ΠΟΛΥ μέχρι την ηλικία των 25 ετών. Γενικά. Καθημερινά. Το αν χώριζα ή όχι δεν είχε να κάνει. Θυμάμαι να πηγαίνω σε μπαρ μόνη μου κάποιες φορές και να έρχονται τύποι να με ρωτάνε: «Ε, τι κάνεις εδώ μόνη σου;»

To άρθρο εμφανίστηκε αρχικά στο MUNCHIES τον Φεβρουάριο του 2015

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.