Christine van der Horst is voor mij een levende legende: een persoonlijk verhaal

Toen ik er onlangs voor uitkwam dat ik idolaat ben van Christine van der Horst kreeg ik tot mijn verbazing vooral positieve reacties. “Zij is echt één van de meest interessante personen op deze aarde,” zei een collega van mij op wiens smaak ik blind vertrouw. “Ik kan uren naar haar kijken,” gaf een ander toe. “Ik sloeg geen Nachtsuite over,” riep een vriend, en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Blijkbaar stikte het van de fans van deze in vergetelheid geraakte Koningin van de Nacht. Vreemd, want googelend op Christine kom ik niet verder dan een paar foto’s op Mokkels.nl en iemand die zich op Fok.nl afvraagt of het icoon vroeger een man was. Geen fanpage, geen ode, niks. Het is daarom de hoogste tijd dat iemand zwart op wit zet dat Christine van der Horst een levende legende is, en wat ze voor mensen als ik heeft betekend. Dit artikel is dus voor alle fans, maar ook voor jou, Christine. Je verdient het.

Toptelevisie.

Mijn interesse voor Christine moet begonnen zijn rond het jaar 2001. Ik was 15 en ging iedere zaterdagavond naar café Stuivezand in Zundert. Toen ik een keer redelijk vroeg thuis was zette ik de televisie aan en viel ik middenin Nachtsuite, een nachtelijk praatprogramma dat Christine zelf als volgt omschrijft: “Gesprekken voeren met bijzondere gasten. Geen hoogwaardige journalistiek natuurlijk, want aan boekbesprekingen deden we niet.”

Waar Nachtsuite wel om draaide waren paaldansende lilliputters en volwassen mensen in een volgepoepte luier. Oftewel: alles wat mijn puberhart om 1 uur ’s nachts begeerde. Tussen de bedrijven door verleidde ze mensen op sublieme wijze tot het meedoen aan belspellen. Het is door deze ingrediënten dan ook niet zo verwonderlijk dat ik café Stuivezand steeds vaker vervroegd verliet en me op de bank nestelde met een portie Christine. Mijn dankbaarheid voor de keren dat ik hierdoor niet rond sluitingstijd dronken in de struiken belandde met meisjes die bijnamen hadden als De Tank of De Vent is moeilijk in woorden uit te drukken.

Er werd in die tijd neergekeken op belspellen en paaldansende lilliputters, maar Christine had schijt aan die status quo. Ja, ze presenteerde een programma dat de hersenloze randen van onze samenleving in beeld bracht en ja, ze lulde eenzame, dronken mensen ’s nachts de diepe krochten van een belspel in, maar godverdomme wat was ze er goed in.

Waar de Adriaan van Dissen en Hanneke Groentemannen van deze wereld hun neus zouden ophalen voor alles waar Christine voor stond, buitte zij haar talent als lulijzer maximaal uit, werd ze de enige Koningin van de Nacht die ons land ooit gekend heeft en verrijkte ze de Nederlandse taal met het woord ‘belspeldiva’. “Vanaf 1995 heb ik belspellen op de kaart gezet,” zegt ze hierover. Inderdaad Christine, pakken die credits.

Niemand in mijn omgeving had me ooit duidelijk gemaakt dat je uit kon blinken in en zelfs geld kon verdienen aan iets waar niemand in deze maatschappij echt wat aan heeft. Totdat Christine in mijn leven kwam. En kijk eens hoe goed ik terecht ben gekomen. Inderdaad Christine, pakken die credits.

Natuurlijk heb ik geprobeerd Christine persoonlijk te ontmoeten voor dit artikel. Zelfs met een belletje was ik al tevreden geweest. Helaas lukte dit niet. Ze reageerde niet op mijn Facebook-berichten, ook al heeft ze wel een paar jaar geleden mijn vriendschapsverzoek geaccepteerd. Ook andere wegen liepen dood. Ik besloot daarom contact te zoeken met een paar bekenden van haar.

De eerste kennis die ik benaderde was Lennart Elgershuizen, redacteur van Nachtsuite en het belspel Chris Kras. Hij was kort en duidelijk: “Ik heb maar negen maanden met haar gewerkt en dat was hartstikke leuk. Ze is professioneel en heel gezellig. Je kunt ontzettend met Christine lachen. Daar wil ik het graag bij laten.”

Miss Teddy Pedigree Paul (links) en Christine.

De tweede was Miss Teddy Pedigree Paul. Een fantastische travo die met tien tot vijftien optredens op de tellernaar eigen zeggen alleen de Dutch Diana Ross voor zich moet dulden als meest gevraagde gast in de Nachtsuite. Teddy gaf bijvoorbeeld een paaldansdemo en jureerde een strippersverkiezing.

VICE: Hoi Teddy, hoe was Christine in de omgang?

Miss Teddy Pedigree Paul: Het was heerlijk om met haar samen te werken. Ze is één van de grootste talenten in de Nederlandse televisiegeschiedenis. Ze is oprecht en altijd betrokken bij haar gasten. Ik ging altijd stiekem met haar roken toen dat opeens niet meer mocht in het gebouw; dat schept dan toch een soort van band.

Ze lijkt me ook heel grappig. Is dat ook zo?

Laat ik het zo zeggen: aan Christine is een goeie homo verloren gegaan. Ze heeft echt van die heerlijke nichtenhumor. Ze is open-minded, knettergek en laat zich door alles verrassen.

Wat vond ze van het presenteren van de belspellen?

Tja, die belspellen, dommer kan niet natuurlijk, maar dat was gewoon werk. Een noodzakelijk kwaad.

Een ander uniek kenmerk van Christine: fictieve gesprekken met mensen die achter de schermen werken.

Ik denk juist dat je daar heel veel talent voor moet hebben, zo veel praten.

Ja, dat kan Christine wel, praten. Ik ook trouwens, vandaar dat ik zo vaak in Nachtsuite zat. Iedere keer als er een stoel vrij was die gevuld moest worden door iemand met een grote bek mocht ik aanschuiven.

Weet je waar Christine momenteel mee bezig is?

Ik heb alleen nog soms contact met haar via Facebook; we liken weleens wat van elkaar, verder niks. Maar als ik haar foto’s bekijk dan gaat het goed met haar. Feestje hier, Miami daar. Ze zit niet stil. Heb je al contact met haar gehad?

Nee, dat lukt niet.

Weet je wat? Ik stuur haar een berichtje. Dat het leuk zou zijn als ze meewerkte aan dit artikel. Misschien kan ik haar wel overtuigen.

Oké, bedankt!

Alles voor mijn Christientje.

Nadat Miss Teddy Pedigree Paul me had laten weten dat ze Christine een Facebook-bericht had gestuurd, checkte ik het profiel van de diva. En nog een keer. Refresh. Wat is dit? Opnieuw. OVERKOMT MIJ DIT ECHT? Christine had me verwijderd. Die dunne lifeline die ik met haar had, het enige wat mij als normale sterveling verbond met de Koningin van de Nacht, was niet meer.

Maar zoals we allemaal weten wordt echte liefde aangewakkerd door onbereikbaarheid. Christine had precies dat gedaan waardoor ik altijd van haar zou blijven houden en waardoor ze altijd de diva zou blijven die ze nu is. Ik besloot daarom een Tumblr over haar te beginnen. Je eerste fanpage, lieve Christine. Voor jou, over jou. Ik hoef er niets voor terug.

Nadat dit artikel 's ochtends online kwam, kreeg ik 's middags een telefoontje van de belspeldiva, de Koningin van de Nacht, herself. Christine belde mij! Ze zei dat ze het een fantastisch artikel vond en dat niemand ooit zo over haar geschreven had. We praatten 41.06 minuten over Nachtsuite, de gasten en dat ze na de uitzending regelmatig fans opbelde die het moeilijk hadden. Ze vond me een lieverd en wilde me bijna adopteren. Het verwijderen op Facebook was een groot misverstand, ze was net haar vriendenlijst aan het opschonen en verwijderde mensen die ze niet kende. Een paar seconden nadat we afscheid hadden genomen en ik had opgehangen kreeg ik een nieuw vriendschapsverzoek. Het was Christine.