FYI.

This story is over 5 years old.

Film

Deze films hebben we afgelopen jaar moeten missen

Aangerande hotelmeisjes, Japanse bondage en Iraanse tienervampieren: hier zijn de beste films uit 2014 die het afgelopen jaar niet mochten schitteren op het Nederlandse witte doek.
Jacky au Royaume des Filles

Ik weet niet meer of ik afgelopen jaar in de bioscoop echt De Overgave heb gezien of op dat moment per ongeluk toch een anderhalf uur durende loop van de onvergetelijke Postkrediet-reclame met Rick Engelkes heb zitten kijken. Zeker is dat ik 9,50 euro heb betaald om me rond te kunnen wentelen in dit donkere "dieptepunt in de Nederlandse filmgeschiedenis".

De regisseur moest zelf een zaaltje huren om De Overgave ook in Amsterdam te mogen draaien, maar de Nederlandse distributeur vertoonde hem wel in een paar steden in de rest van het land – ten koste van andere films die uiteindelijk geen plekje in onze bioscopen kregen.

Advertentie

Daarom hierbij zes prachtige films die dit jaar niet eens de kans kregen in de Nederlandse bioscopen. Zes films die uit de vaderlandse filmtheaters geweerd zijn, maar het veel meer verdienden om gezien te worden dan De Overgave. Zes films die nodig op dvd gekocht (haha!), gestreamd, gedownload en gekoesterd moeten worden.

Frank van Lenny Abrahamson

Hier draaide de film wel: Zuid-Korea
Wat we hebben gemist: Michael Fassbender, die de hele film lang een gigantisch poppenhoofd op heeft.

Na Shame, 12 Years a Slave en de X-Men-films wil iedereen Michael Fassbender worden en/of op zijn gezicht zitten. Maar Nederlandse distributeurs hadden geen trek in een zwarte komedie waarin niemand op het gezicht van Fassbender kan zitten; die verstopt hij in zijn titelrol als excentrieke muzikant namelijk de hele film in een enorm poppenhoofd. Als kijker volgen we Jon, een nieuw lid van Franks avant-garde popband, en hoe hij omgaat met zowel de genialiteit als de angsten van Frank. Op dit moment hangt Frank nog ergens in releasedatumlimbo – waarschijnlijk komt de film op het IFFR van 2015 wel voorbij.

Welcome to New York van Abel Ferrara

Hier draaide de film wel: Macedonië
Wat we hebben gemist: Aangerande hotelmeisjes, Viagra-orgies en een oude naakte coryfee.

Voor de slappe 66-jarige pielemuis van Franse volksheld/hoofdrolspeler Gérard Depardieu hoef je het niet te doen – die flasht hij vaak en graag in beeld naarmate hij ouder wordt – maar de controverse die Welcome to New York op het filmfestival in Cannes veroorzaakte maakt toch nieuwsgierig. De film lijkt namelijk direct gebaseerd op de rechtszaak rondom oud-IMF-directeur Dominique Strauss-Kahn: ook hier belandt de mond van een kamermeisje onvrijwillig op de piem van een topeconoom. Ondanks (of dankzij) alle lesbische orgies en het ketting-Viagra-slikken in de film doorzag Strauss-Kahn wat er speelde en spande hij een rechtszaak tegen de filmmakers aan.

Advertentie

Jacky au Royaume des Filles van Riad Sattouf

Hier draaide de film wel: Taiwan
Wat we hebben gemist: Charlotte Gainsbourg in een maatschappij waar vrouwen de absolute macht hebben! Het is wel satire. :(

Voor degenen die het Frans niet machtig zijn en dus niets van de trailer snappen: in Jacky in the Kingdom of Women zijn vrouwen aan de macht, terwijl de mannen sluiers moeten dragen en thuis het huishouden doen. Hoofdrolspeler Jacky wordt constant geïntimideerd en gedomineerd door seksverzotte vrouwen, en zijn enige hoop om uit zijn leven als sloof te ontsnappen is door zich samen met honderden andere mannen aan te bieden als huwelijkskandidaat van de Kolonel, stoïcijns gespeeld door zangeres/actrice/wondermens Charlotte Gainsbourg. Dit moet genoeg zijn om in galop naar de bioscoop op te trekken, maar de Hollandse bioscopen bedankten voor deze fenomenale satire. Wel gaven ze me dit jaar in ruil voor dertien euro Justin Bieber's Believe in 3D.

A Girl Walks Home Alone at Night van Ana Lily Amirpour

Hier draaide de film wel: Polen
Wat we hebben gemist: Meisjesvampieren, skateboards en Farsi.

VICE presenteerde deze unieke film in Amerika als 'de eerste Iraanse vampierwestern ooit' – een beetje zoals Gooische Vrouwen II vaak wordt verkocht als 'de eerste huisvrouwenfilm met een hart'. Door mij. Die slogan werkte: het rare verhaal van een eenzaam vampiertienermeisje dat een Iraanse stad genaamd Bad City terroriseert, in combinatie met de toffe soundtrack, leverde dit stijlvolle zwart-witdebuut van Ana Lily Amirpour al een tweede plek in Indiewire's filmtop van 2014 op en een score van 96% op Rotten Tomatoes. Cool is het zeker, maar niet zo cool als Gooische Vrouwen II, blijkbaar. Zo werken de hersenen van Nederlandse distributeurs nu eenmaal.

Advertentie

The Best Offer van Giuseppe Tornatore

Hier draaide de film wel: Libanon
Wat we hebben gemist: Schaamhaar, tepels, tenen en een beetje Sylvia Hoeks.

Ik heb persoonlijk niet zo veel met de Nederlandse actrice Sylvia Hoeks, maar dat is niet erg: gelukkig biedt deze romantische thriller à la Hitchcock's Vertigo naast een redelijk spannend verhaal over gestolen kunstwerken ook topacteur Geoffrey Rush (die van Quills en The King's Speech). Die man kan niets fouts doen – zoals Bill Cosby, ooit. Daarnaast komt Hoax, zoals Sylvia in buitenlandse recensies per ongeluk wordt genoemd, best weinig voor in The Best Offer!

Deadly Virtues: Love.Honour.Obey. van Ate de Jong

Hier draaide de film wel: Brussel
Wat we hebben gemist: Mensen die aan hennep worden opgehangen en een hamer als moordwapen.

De Nederlandse bioscopen hadden regisseur Ate de Jong al opgegeven na zijn misser Het Bombardement met Jan Smit, maar ik niet. Bovenstaande trailer belooft namelijk een thriller met een flinke portie kinbaku, een Japanse SM-vorm waarbij lichaamsdelen met touwen van hennep worden afgekneld. Oké, ik geef toe: de hoofdpersonages verliezen het qua acteren van de poppen in Thunderbirds en ik heb geen idee waar Deadly Virtues over gaat. Ik gok een soort 50 Shades meets Funny Games. Maar ik zie een bebloede hamer (+1) en geen Jan Smit (+10).