De legendarische fotograaf Jill Freedman documenteerde haar hele carrière lang de levens van mensen aan de rand van de Amerikaanse samenleving. Deze foto's stammen uit haar tijd met het Clyde Beatty-Cole Brothers Circus in 1971, met wie ze langs de oostkust reisde. Deze foto's werden uiteindelijk verzameld in haar boek uit 1975, Circus Days. De beelden vallen op in haar oeuvre omdat ze ze ontwikkelde door middel van stabilization , een ontwikkelingsproces dat snel en veelzijdig was in die tijd. Van de volgende gestabiliseerde afdrukken werd gedacht dat ze weggegooid waren. Maar samen met Freedman groeven we de verloren afbeeldingen op zodat je ze in al hun glorie kunt zien.
Advertentie
Dit had Freedman te zeggen over leven met het circus:Het circus is een herinnering aan al die reizen die je nooit maakte, alle wilde intriges die verbleekten in de sobere ochtenden die erop volgden. Het is een fragiele fantasie, vandaag hier, morgen weg, vrij zoals wij dat niet zijn. Vrij en naamloos in een wereld vol rekeningen en verplichtingen.
Het circus is een uitbundige plek, net als de kindertijd; een viering van de vreugde van het leven. Het is een magische plek vol mysterie, angst en de extase die je soms voelde toen je nog een kind was. Het is grotesk en prachtig, vreemd en wonderbaarlijk om naar te kijken. Een plek die je meer voelt dan je je herinnert, waar dingen die je je inbeeldde net zo echt waren als de dingen die gebeurde. Absurde dingen die in een flits gebeuren en je opgetogen achterlaten. Het is een stukje van het onbekende, een belofte van het avontuur dat buiten, waar het allemaal gebeurt, op je wacht. Steden die je niet kent zijn spannender dan je eigen. Vrouwen die vrijer zijn, mannen die rijker zijn, elke dag chocolade, waarom niet. Alles is mogelijk in het circus, behalve je naar je leeftijd gedragen en verstandig zijn.
Het circus is een luidruchtige viering van alles waar kinderen van houden – domme grapjes, aanstootgevende geluiden, onbeleefde gebaren, hysterisch activiteit, duizelingwikkende horror, drama en moed en durf en pijnlijke schoonheid. Het zingt met de sinistere energie van krankzinnige clowns. Het is lopen over koorden, jongleren, op trampolines stuiteren, salto's maken, net zoals kinderen dat doen, gewoon om het te doen. De pure vreugde vieren van iets totaal nutteloos perfect doen. Alsof je de belofte nakomt die je ooit met je zelf maakte om nooit op te groeien. Je zal nooit een van hen worden. Net zo, is het circus altijd hetzelfde. Het verandert nooit.
Advertentie
