Hoe het is om drugs te dealen op de Filipijnen

In onze nieuwe serie Hey, You Around? vragen we drugsdealers niet alleen wat ze verkopen en hoe hun baan eruitziet, maar ook hoe het met ze gaat.

De 44-jarige Datu Puti* komt uit Manilla op de Filipijnen. Hij verkoopt al zestien jaar alle soorten cannabisproducten (hasj, wiet, CBD, edibles, medicijnen, cartridges, enzovoort). De Filipijnen hebben een paar van de zwaarste straffen ter wereld voor het gebruik, bezit en verhandelen van drugs. Van juli 2016 tot november 2018 voerde president Duterte een war on drugs, die volgens de officiële rapporten tot de dood van meer dan 5000 burgers heeft geleid. Maar mensenrechtengroepen denken eerder dat het er meer dan 12.000 zijn.

VICE: Hé, ben je aan het werk?
Datu Puti: Opo, Kapatid (Ja, zus), hoe kan ik je helpen?

Wat verkoop je allemaal? En waar?
Ik verkoop cannabis in alle vormen en maten. Ik handel in de stad of verstuur het door het hele land. We importeren het, maken het, groeien het en telen het lokaal.

Hoelang ben je al bezig en hoe ben je hiermee begonnen?
Een paar decennia. Ik heb altijd net zoveel verkocht als ik zelf gebruikte. Toen ik andere drugs begon te nemen, zoals xtc, ketamine, cocaïne, downers en psychedelica, zag je dat ook terug in mijn verkoop. Maar nu doe ik het rustiger aan en deal ik alleen in cannabis – wat me ook druk genoeg is.

Hoe kunnen mensen je bereiken?
De meeste klanten ken ik al heel lang. Voor nieuwe mensen moeten anderen garant staan, en je moet het me altijd van tevoren vragen als je mijn nummer aan iemand wilt geven. De persoon die garant staat is tot op zekere hoogte verantwoordelijk voor het gedrag van de persoon die ze aandragen.

Gebruik je social media om drugs te verkopen?
Op dit moment wil ik niet blind verkopen via Instagram of wat dan ook. Ik zie weleens facebookgroepen met plaatjes van zakjes wiet en zo, maar dan denk ik altijd meteen dat zoiets niet lang kan duren – en meestal is dat ook zo. Ik gebruik wel een paar social media, vooral voor mijn medicinale cannabis, maar er is nog steeds een controleproces als iemand contact met ons opneemt. Ik weet zeker dat ik het in de toekomst wel meer zal gebruiken, maar ik houd niet van de risico’s. De Filipijnen hebben samen met Qatar nog steeds de zwaarste straffen voor cannabis ter wereld, dus ik ben liever voorzichtig.

Hoeveel invloed heeft de huidige overheid op jouw business?
De overheid zei dat ze zich vooral op shabu (methamfetamine) richtten, maar dat heeft helemaal geen invloed op de kosten of beschikbaarheid van dat product gehad – ook al beweren zij het tegenovergestelde. Het had wel heel veel invloed op cannabis. De binnenlandse productie daalde met 90 procent. De hasjproductie in de Centrale Cordillera heeft ongeveer vijftig jaar bestaan, maar deze overheid had eindelijk ontdekt hoe ze de productie konden stopzetten; ze hebben de plantages in de gaten laten houden door pas gerekruteerde kadetten van de politieacademie. Omdat er aan lokale opties een gebrek was, wendden mensen in de industrie zich tot geïmporteerde alternatieven – zoals wiet uit Californië.

Waarom ben jij nog niet gepakt?
Nou, ik ben wel gepakt. Dat was klote, maar wat er gebeurde had op elk moment kunnen gebeuren – niet alleen in het Duterte-tijdperk. Maar gezien de schaal van wat ik doe en hoelang ik het al doe, is één keer gepakt worden lang niet slecht. Ik ben het grootste deel van mijn tijd een verantwoordelijke burger, ik vermijd problemen door eruit te zien als een normale gast die normale dingen doet.

Ik ken ook niemand in de cannabiswereld die wapens gebruikt. Wiet kan eigenlijk zo van het veld naar de longen worden gebracht zonder enige vorm van bescherming. Maar een methdealer heeft al een pistool bij zich als hij iets ter waarde van 500 Filipijnse peso (9 euro) verkoopt. Het is een andere mentaliteit.

Hoe is je verhouding met de politie?
We hadden jaren geleden een partner bij de PNP (de nationale politie van de Filipijnen), in Quezon City. We zorgden op een eervolle manier voor zijn gezin, zijn gezondheid en zijn dorp. Maar een paar jaar geleden werd ik erin geluisd door een meth-chick die ik niet zo goed kende. Ik heb zelfs nog tegen mijn vrouw gezegd dat ik de ontmoeting raar vond aanvoelen. Ik had naar m’n instincten moeten luisteren, want twintig minuten later doken er uit het niets zes gasten op die me meenamen naar het politiebureau. Ze hadden geen aantijgingen, maar wilden geld van me: 200.000 peso (3500 euro).

Een van de politieagenten die me ondervroeg zat aan de meth en keek ondertussen naar porno. Hij dreigde ermee dat ik op de voorpagina van alle kranten zou komen als ik het geld niet zou regelen en vroeg me dingen over de lullen van zwarte mannen en met hoeveel vrouwen ik seks had gehad. Het was erg ongemakkelijk. De chick die me had verraden werd zes maanden later gevonden met een ijspriem in haar nek. Andere politieagenten vroegen me of ik haar dood wilde hebben, maar ik wilde het karma niet. Ik neem aan dat ze ook iemand anders boos had gemaakt.

Waarom doe je dit werk eigenlijk?
Het is een makkelijke manier voor mij om liefde te tonen en mensen gelukkig te maken. Ik kan mensen dingen laten zien die ze nog nooit eerder hebben gezien, en ik deel graag dingen. Cannabis is een dynamisch en creatief veld, maar omdat het zo heftig gecriminaliseerd is, moet je wel een beetje een boef zijn. Ik heb altijd al problemen met autoriteit gehad, dus dat past wel goed, denk ik.

Wat denken je vrienden en familie ervan?
Veel vinden het natuurlijk fijn dat zij de proefpersonen zijn voor de nieuwe producten die we bedenken. Ik vind het leuk om voor mensen in mijn omgeving te zorgen met onze medische cannabis. En als een familielid van een zakelijk contact gezondheidsproblemen heeft, geef ik hen ook altijd gratis medische cannabis, het komt namelijk zelden voor dat een drugsdealer de held is.

Mijn ouders weten alleen af van de goede dingen (de medische kant), maar mijn vrouw weet alles en heeft me altijd bijgestaan. Mijn kind van zeven is al naar een marihuanaplantage geweest en kent het verschil tussen CBD en THC. Ik vind het waardevol om hem het verschil tussen illegaliteit en immoraliteit te leren. Ik denk dat het net zoiets is als rum smokkelen tijdens de drooglegging in de jaren twintig. Op een dag zal je ervoor gewaardeerd worden.

Heb je nog ander werk? Kun je je rekeningen betalen met de verkoop van drugs?
Ik werk in een callcenter in de buurt van waar ik woon, maar dat doe ik maar ongeveer een derde van mijn tijd. De rest besteed ik aan mijn ‘andere business’. Ik verdien met drugs dealen denk ik drie keer zoveel als ik op kantoor verdien, maar ik werk dan ook heel hard: zeven dagen per week, dag en nacht.

Zal drugs altijd een deel van je leven zijn? Heb je een back-upplan?
Ik zie niet in waarom niet. Ik heb andere vaardigheden waar ik op kan terugvallen, maar op dit moment is het plan om deze interessante rit uit te zitten.

Heb je nog andere interessante anekdotes?
Een paar maanden geleden heeft een priester onze wiet gezegend. Hij legde een wietstekje en onze olie op het altaar en zegende het gewoon. Hij weet dat het onze missie is om mensen te helpen, geld te verdienen en veilig te zijn. Al zijn we hoe dan ook op een missie van God. En daarnaast mocht hij de wiet houden na de zegening.

Bedankt voor je tijd Datu Puti.
Jij ook bedankt.

*Het interview is afgenomen via versleutelde berichten en sommige antwoorden zijn lichtelijk aangepast voor de duidelijkheid. Naam van de geïnterviewde is gefingeerd.