We lieten de serie ‘Girls’ recenseren door Gen Z

Millennials die de serie weer aan het bingen zijn, zijn inmiddels vaak al in de 30 en met de stortvloed aan kritiek die de show vanaf het debuut tot het einde kreeg inmiddels ver in het verleden, vinden veel van hen dat Girls alleen maar herkenbaarder voor ze is geworden. Voor het geval je het vergeten bent: gedurende de vijf jaar dat Girls liep, werd elk aspect van de serie voortdurend door het internet ontleed – of het nu ging om het gebrek aan rassendiversiteit, Dunhams royale gebruik van naaktheid of haar portrettering van onsympathieke, vrouwelijke personages. 

Hoe dan ook, de haat-liefdeverhouding die veel millennials hadden met Dunhams verkenning van de cultuur van hun generatie lijkt na verloop van tijd te zijn veranderd in een gevoel van meer begrip en genegenheid. 

Als je in de 20 was toen Girls in 2012 voor het eerst uitkwam, werd je net als de Girls zelf waarschijnlijk ook afgeschilderd met de je-krijgt-nooit-een-huis-omdat-je-avocado-toast-eet-bullshit. Je bent waarschijnlijk wel eens op date geweest met iemand met een ‘manbun’, at frozen yoghurt en noemde dingen voortdurend “problematisch”. 

Maar in de elf jaar sinds seizoen 1 verscheen is Gen Z – de nieuwste generatie twintigers – begonnen hun eigen stempel op de wereld te drukken. Ze bevinden zich nu in dezelfde levensfase als Hannah Horvath toen haar ouders haar mee uit eten namen om haar het nieuws te brengen dat ze haar ‘geen geld meer zouden geven’.

Gen Z mag dan het ambachtelijke speciaalbier en de hipsters hebben ingeruild voor jaren nul-fashion en softbois, maar herkennen zij hun eigen “zoektocht naar volwassenheid” in de avonturen van de Girls in de jaren 2010? 

We spraken met Gen Z’ers om erachter te komen wat zij van Girls vinden tijdens de revival. Wat is er veranderd? Wat is hetzelfde gebleven? En is het echt de stem van een generatie?

Hoe voelt het om naar Girls te kijken nu je net zo oud bent als de personages?

“De eerste keer dat ik op mijn 19dee naar Girls keek, dacht ik: die meiden zijn gek, waar hebben ze het over? Nu kijk ik ernaar en heb ik zoiets van, ik had dit gesprek vandaag, of ik deed dat stomme ding gisteren. Het is zo vernederend om bijna zoals hen te worden.” – Amelia, 25, New York

“De eerste keer dat ik naar Girls keek, was ik letterlijk een kind. De chaos vond ik vermakelijk, maar ik vond het vooral altijd erg overdreven dat 22-jarigen hun leven zo vertiefden. Helaas zat ik er helemaal naast!” – Saskya, 22, Manchester

“Ik heb het gevoel dat mijn leven een stuk saaier is dan dat van hen, en ik weet niet of ik iets verkeerd doe of dat zij een geïdealiseerde versie zijn van hoe chaos in je twintiger jaren eruit zou moeten zien. Het is zeker interessant om te zien hoe verschillend twee levens kunnen zijn.” – Issy, 25, Chicago

Hannah werd het schoolvoorbeeld van de vervelende millennial, maar wat vind jij van haar?

“Ik vond het verfrissend hoe Hannah zo weinig bereikt en toch zoveel zelfvertrouwen heeft. In latere seizoenen kon ik haar negatieve houding, de beslissingen die ze uiteindelijk nam en haar stijlkeuzes echter niet waarderen. Ik denk dat ze probeert vast te houden aan haar jeugd ondanks dat ze 30 is en het voelt wanhopig en erg millennial.” – Saskya

“Ik heb het gevoel dat een groot deel van de haat die Hannah kreeg kwam omdat mensen niet gewend waren om iemand als Lena op tv te zien, dus ze waren heel erg roordelend. Mensen hadden zoiets van, ze is niet alleen niet conventioneel aantrekkelijk en heeft geen maatje nul, maar ze is ook nog eens fucking irritant en dat is te veel tegelijk!” – Amelia

“Ze is echt de stem van een generatie – misschien niet voor millennials, maar zeker wel voor Gen Z. Ik denk dat Girls nu populairder is omdat mensen irritanter worden. Ik zeg het niet graag, maar als generatie zijn we irritanter dan millennials omdat we zelfbewust zijn, maar ons blijven gedragen zoals we doen.” – Evan, 24, New York

En Marnie? Zij is een echte Type A-persoonlijkheid en heeft waarschijnlijk de meest cringy momenten van alle personages, maar is ze ook sympathiek? 

“Marnie is een fenomenaal personage, zo fundamenteel misleidend. Ze is het ultieme voorbeeld van iemand die denkt dat ze alles voor elkaar heeft, maar niet eens weet hoe dat eruit ziet. Ik denk dat de kostuumontwerper geweldig werk heeft verricht door haar in die zakelijke outfits te steken wanneer ze op Brooklyn-feestjes verschijnt - je hebt gewoon zoiets van, deze vrouw heeft geen idee wat ze aan het doen is.” – Issy

“Ze heeft goede bedoelingen, maar ze is narcistisch en heeft een groot slachtoffercomplex. Het was heel vooruitstrevend dat Marnie de slankste is, omdat haar karakterisering dat heel onaantrekkelijk maakt, omdat ze zo irritant is. Ze is echt veroordelend, maar je blijft achter met de gedachte: ‘Wie ben jij om te oordelen als je leven er zo uitziet?’ – Jessie, 20, Londen

“Marnie is absoluut het meest millennial personage – ze maakte zoveel deel uit van de hustle, girl boss dialoog. Ik heb het gevoel dat onze generatie na Covid de ‘structuren die er zijn’ niet respecteert op een manier zoals Marnie dat wel doet. Ze wil de regels volgen en ik denk niet dat wij dat doen.” – Amelia

Shoshanna is de jongste van de groep en begint meer als een gewoon meisje, naar hedendaagse maatstaven, voordat ze uitgroeit tot een soort assertieve badass. Dus, houden we van Shoshanna?

“Ik herken veel in haar maniertjes en het is leuk om iemand te zien die op mij lijkt op tv – iemand die raar en snel praat en ook de meest krankzinnige meningen ooit heeft. Op een gegeven moment zegt ze: ‘Wat is je favoriete keukengerei?’ Dat is zeker iets wat ik eerder heb gezegd, ze is eerlijk gezegd zo Gen Z.” – Evan

“Lena geeft haar de stem van de kijker. Als je ziet hoe de groep vrienden blijft, ook al haten ze elkaar een beetje en botsen ze, Shoshanna is de enige die – een beetje zoals de kijkers – zegt: ‘Ik snap het niet, waarom blijven jullie bij elkaar?’ Zij leert uiteindelijk het meest omdat ze bereid is te luisteren en te veranderen.” – Eve, 26, Londen

“Ik ken veel meisjes die op Shoshanna lijken, vooral in de eerdere seizoenen. De manier waarop ze de andere meisjes verafgoodt, gewoon omdat ze ouder zijn, en de manier waarop ze de verslaving van haar neef verheerlijkt omdat ze denkt dat het cool is – dat is heel erg een thema van mijn generatie. Wanneer ze het leven zelf gaat ervaren, realiseert ze zich dat de andere meiden niet de iconen zijn die ze ooit dacht dat ze waren.” – Saskya

Jessa is een moeiteloos mooie, mysterieuze cool-girl, maar willen jullie haar net zo graag zijn als de originele kijkers destijds?

“Ze is een nachtmerrie. Ze was irritant tijdens de eerste kijkbeurt, maar ik bekeek haar nog steeds met een tienerbril, zo van ‘Oh, ze is cool en mooi’. Nu zie ik haar personage als echt tragisch en vind ik het gewoon zielig voor haar. Ook al werden haar verhaallijnen zwaarder, ze lieten haar zich komischer gedragen: Al haar scènes in de afkickkliniek komen over als onnozel en leuk, maar misschien is dat omdat ze het niet serieus neemt.” – Eva

“Jessa is mijn favoriete personage, ondanks het feit dat ze erg immoreel is. Om eerlijk te zijn vind ik haar leuker omdat ze mooi en cool is. Voor mij is ze het droevigste personage en ik denk dat al haar beslissingen voortkomen uit een diep verlangen naar liefde.” – Jessie 

“Toen ik het jaren geleden keek, zag ik haar misschien zoals haar vrienden haar zagen – deze zorgeloze vrouw die op elke hoek geweldige dingen overkomt. Maar haar tekortkomingen komen duidelijker naar voren bij de rewatch. Ze vat ‘mysterieus zijn’ samen, maar ‘mysterieus zijn’ is gewoon dat je mensen jezelf niet volledig wilt laten zien." – Evan

Veel millennials die de serie opnieuw kijken, hebben gezegd dat ze zich echt verbonden voelen met Ray als ze hem voor de tweede keer kijken. Wat is jouw reactie daarop en wat vind jij van Ray?

“Dat is zo grappig, want in de serie is Ray de afgestompte dertiger en nu millennials dertig zijn, hebben ze zoiets van: ‘Misschien had hij wel gelijk...’” – Amelia

“Ik ging ervan uit dat we allemaal een band hadden met Ray: hij zit vast, hij is gedesillusioneerd, hij heeft van die politieke verlangens die nooit geëvenaard kunnen worden. Hij is heel erg de reality check voor wat er hier aan de hand is – ‘Ik leef in deze belachelijke wereld vol trends en domme mensen, dus wat heeft het voor zin om iets te proberen te doen?’” – Issy

“Ik ben zo bang dat ik Ray word.” – Evan

Wat vind je van alle kritiek die de show destijds kreeg?

“Als zwarte vrouw vroeg ik me soms af waarom ik zo weinig of geen zwarte personages in de show zag, maar het is begrijpelijker als je weet dat het geschreven is door Lena Dunham, omdat ze vanuit haar eigen ervaring schreef. Soms denk ik dat het beter is om geen representatie te hebben dan de verkeerde representatie.” – Saskya

“Het hele ‘dat is niet mijn ervaring’-ding is een beetje onzin, want ze schreef echt genuanceerde mannen en ze is geen man, dus het is een soort reductieve reden om te rechtvaardigen waarom je geen diversiteit in personages opneemt.” – Eva

“Girls is niet echt een representatief tv-programma, maar je kunt het gebruiken als een lens om naar die bepaalde periode te kijken. Weet je nog dat Donald Glover in het tweede seizoen kort verkering had met het personage van Lena Dunham? Dat was een ramp, het was gênant en pijnlijk.” – Issy

Wat denk je dat er anders zou zijn als de show in 2023 werd gemaakt?

“Er is geen sprake van therapie in de serie, maar als het vandaag de dag zou worden gemaakt, zouden ze allemaal therapeuten hebben. Alle taal die we nu hebben rondom geestelijke gezondheid bestond toen nog niet echt.” – Amelia 

“Ik was absoluut teleurgesteld in de queer vertegenwoordiging in de serie. Ik heb het gevoel dat de pogingen om met name de queer vrouwelijke ervaring aan te pakken gewoon bizar waren – soms ongemakkelijk, soms vaag homofoob. Ik denk vooral aan Jessa in de afkickkliniek toen ze die andere vrouw neukte. Er had een manier kunnen zijn om het nog steeds ongemakkelijk en rommelig te maken, zonder dat het voelde alsof homo zijn het mikpunt van de grap was.”– Issy

“De seks en het naakt zijn zo natuurlijk verweven in het verhaal en het heeft een doel, maar tegenwoordig is er zoveel meer discussie over naaktheid en veiligheid op tv- en filmsets dat het waarschijnlijk niet meer zo zou worden gemaakt. Tegenwoordig geven mensen tegengas: Ze willen geen borsten zien en acteurs hoeven echt geen naaktscènes te doen." – Eva

Wat heb je geleerd van de show?

“Niets heeft me ooit meer aangesproken dan Girls, vooral op deze leeftijd – het is alsof er eindelijk personages op tv zijn waarmee ik me verbonden kan voelen. Ik heb het gevoel dat ik mezelf en mijn vrienden weerspiegeld zie in de serie en dat is voor mij zo krachtig en zo leuk.” – Evan

“Als ik tegen een probleem aanloop in mijn leven, grijp ik altijd terug naar Girls om me te troosten. Uiteindelijk heeft niemand van hen het voor elkaar, terwijl in de meeste coming of age shows aan het einde iedereen perfect is.” – Jessie

“De les die ik ervan heb geleerd, is dat je altijd vervelender bent dan je denkt. Mensen zeggen in hun vormende jaren, en daarna in hun volwassen jaren, dat ze ‘niet Hannah’ of ‘niet Marnie’ zijn, maar dat zijn we allemaal, dat is het punt van de show. Iedereen is vervelend omdat we allemaal menselijk en individueel en gebrekkig zijn en dat is prima.” – Eva

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE UK.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.