Advertentie
Advertentie
Hida Viloria:Het is de eerste keer dat de regering een verbod legt op wat ik en andere voorstanders van interseksualiteit 'interseksuele genitale mutilatie' noemen, vanwege de overeenkomsten met 'vrouwelijke genitale mutilatie'. Wat dat betreft is het dus heel radicaal, net als iedere andere eerste hervorming van mensenrechten.In het begin van februari 2013 raadde de rapporteur voor marteling van de Verenigde Naties alle naties aan om [deze onvrijwillige operaties] te verbieden. In de media is er bijna twintig jaar over gepraat en gediscussieerd. Het onderwerp is dus oud, maar het feit dat regeringen zich ermee bemoeien en onze eis steunen om deze operaties te verbieden is nieuw.Heeft de wetgeving in Malta tekortkomingen?
Het enige is dat de terminologie erg de nadruk legt op het interseksuele kind om geslachtsoperaties te weigeren. Er staat in dat het moet worden uitgesteld tot het kind oud genoeg is om toestemming te geven.
Advertentie
Nou, Colombia had in 1999 een wet waardoor het verboden was om dit soort operaties uit te voeren op kinderen jonger dan vijf jaar. Tenminste, het werd in één specifiek geval verboden, dus het was nog geen landelijke wet. Nogmaals, het is nog steeds problematisch omdat op vijfjarige leeftijd de ouders het kind alsnog kunnen laten behandelen, behalve als het kind zich hevig verzet. Zoals iedereen in de interseksuele gemeenschap weet, net als mensen in de LGBTQ-gemeenschap, word je in je jeugd vaak onder druk gezet. Dus ik denk dat we vooral moeten oppassen dat deze operaties niet worden opgedrongen en dat kinderen en ouders niet onder druk worden gezet om zoiets te laten doen.
Advertentie
Nou ja, het punt is dat een wet zoiets niet kan veranderen natuurlijk. Er staat alleen in dat het kind oud genoeg moet zijn om toestemming te geven. Het kan dus nog steeds gebeuren dat ouders het kind onder druk zetten. Ik zou liever zien dat er staat dat het kind nadrukkelijk moet vragen om zulke behandelingen. Maar zelfs daar valt makkelijk over te liegen in de rechtbank. 'Ja, het kind wilde dit, maar is nu van gedachte veranderd,' bijvoorbeeld.Een wet kan dus lang niet alle problemen voorkomen, maar de wet in Malta is sowieso een grote overwinning voor de gemeenschap.Waarom is deze wet eigenlijk juist in Malta ingevoerd, van alle plekken op de wereld?
Er zit in de regering van Malta een groot voorstander van interseksualiteit. Slvan Agius heet hij en hij werkte vroeger samen met de 'Internationale Homo, Lesbie, Transeksueel, Transgender, en Intersekse Vereniging', een instantie die altijd erg betrokken is geweest bij interseksualiteit. Hij organiseerde als vertegenwoordiger van de organisatie in Europa de eerste internationale bijeenkomst van voorstanders van interseksualiteit, met de naam International Intersex Forum. Hij droeg bij aan het samenbrengen van een wereldwijde interseksuele gemeenschap. In het derde jaar bracht hij het Forum naar Malta. Ik organiseerde dat Forum samen met hem en Ruth Baldocchino, een andere geweldige bondgenoot. We hadden de beste leiders van interseksvoorstanders bij elkaar, en [Agius] nodigde Helena Dalli [de minister van zijn ministerie in Malta] uit om ons te ontmoeten en het Forum bij te wonen.
Advertentie
Een voordeel dat de gemeenschap in Europa en ook in Australië heeft, is dat noch interseks genitale mutilatie, noch de behandelmethodes daar niet vandaan komen. In de VS begonnen wij in 2006 met behandelingen als Disorders of Sex Development (DSD), wat ons officiële medische label werd (en nog steeds is) in plaats van het gewoon 'interseks' te noemen, of aandacht te hebben voor alle variaties die er zijn. Dat gebeurde niet in Europa en Australië, waar meerderheid van de organisaties het DSD-label weigerde.In Europa verbond de interseksuele beweging zich met de LGBT-gemeenschap. In de VS wilde de eerste organisatie [de interseksgemeenschap van Noord-Amerika] niet samenwerken met de LGBT-gemeenschap, waar LGBT-leiders werden verteld dat ze geen 'I' aan LGBT moesten toevoegen.
Advertentie
Op dit moment proberen we os zoveel mogelijk te verbinden met de LGBTI-gemeenschap in de VS, en we gaan door met het creëren van zichtbaarheid voor interseksualiteit bij overheidsfunctionarissen van de VS. OII-USA is in 2012 in gesprek gegaan met het Amerikaanse ministerie (en ze zijn nog in gesprek) over het belang van betrekking van de LGBTI en het feit dat we nog niet betrokken zijn bij een anti-discriminatie wetgeving, bijvoorbeeld. Je hebt 'seksuele oriëntatie' en 'geslachtsidentiteit', maar interseksuele mensen vallen daar onder de bestaande wetgeving dus niet onder.Malta voegde hier sekskenmerken aan toe. Australië voegde er interseksuele status aan toe. We hebben iets vergelijkbaars nodig in de VS. Het probleem is dat er nog steeds in medische termen gesproken wordt – er wordt zelfs vaak over ons gesproken als patiënten. Wat je ook nog ziet is dat mensen vinden dat alleen het probleem met kinderen opgelost moet worden, maar terwijl je over de problemen die volwassenen hebben nauwelijks iets hoort. De hele gemeenschap moet worden bekeken. En samenwerken met de LGBTI helpt daarbij.Hoe is de weerstand nu tegen de toevoeging van een I in de afkorting?
Het is dezelfde discussie als toen de T werd toegevoegd: 'niet alle transseksuelen zijn homo'. Het is geen seksuele identiteit, dus waarom zou je het überhaupt toevoegen? Maar goed, wat we allemaal in gemeen hebben is dat we gediscrimineerd worden omdat we afwijken van de seksuele normen en de geslachtsnormen. Hoe zichtbaarder dat is, hoe meer we worden gediscrimineerd.Ik zeg vaak dat we de frontlinie van homofobie en transfobie zijn, want of we nou als mens LGBT wórden of niet, is dat wel altijd wat mensen denken. Daardoor geloven mensen dat deze operaties dat zullen tegengaan. Veel mensen zijn homofoob, transfoob en interfoob en dat is waarom ik echt geloof dat we moeten worden opgenomen in de gemeenschap. Door dat te doen wordt het makkelijker voor wetgevers om te begrijpen wat de situatie met mensenrechten hier is.Hoop je dat de wetgeving in Malta je zal helpen erkenning te krijgen in LGBTQ-gemeenschappen, en in wettelijke kringen in Amerika?
Ik denk dat dat al aan het gebeuren is. Elke burgerrechtenbeweging heeft een moeilijke beginperiode, en wij zitten nu in de onze. De enige reden dat het niet sneller gaat, is dus omdat we nog in de vroege fase zitten. Maar ik denk dat dit verbod een ongelooflijk positieve ontwikkeling is.