Het is maandagavond – iets voor 18:00 uur. Mijn werkdag van twaalf uur is bijna afgelopen. Dan vertelt iemand over een pop-up store van de Foo Fighters, die er is omdat de band twintig jaar bestaat. Ik ben nieuwsgierig en vraag mezelf af: wat voor mensen zouden er naar een pop-up shop van de Foo Fighters gaan?

De winkel blijkt tussen een vegetarisch restaurant en een bar te zitten. Achter de deur is een kleine ruimte met aan de muur T-shirts, rekken met petjes en tanktops voor vrouwen. Op een kleine tafel liggen cd’s, dvd’s, vinyl, vlaggen en koud bier. Er zijn exclusieve, handgenummerde posters.

Er galmt ska door de speakers, daarna Rancid en vervolgens andere muziek in complete willekeur. Ik vraag er iets over aan een medewerker, die zegt dat het een Spotifyplaylist is. De enige regel die ze van het management kregen, was dat er geen muziek van Foo Fighters mocht worden gedraaid.

Er zijn een paar bezoekers, maar het is geen gekkenhuis. T-shirts kosten vijfentwintig dollar en honkbalshirts dertig. Ze hebben vier verschillende soorten sokken, bierglazen en een speelgoedauto. Iemand die er stoned uitziet geeft zevenhonderd dollar uit in de winkel.

Ik ga naar buiten en rook een sigaret, terwijl ik het leven op straat de pop-up shop zie passeren. Ik praat met mensen. Dit is wat ze te zeggen hadden.

De 19-jarige Alyssa vindt de Foo Fighters leuker dan Nirvana, omdat ze Nirvana nog nooit live heeft gezien. Ooit ontmoette ze Dave Grohl bij zijn studio in Californië, maar hij wilde niet met haar op de foto.

Dan verzamelt posters van Pearl Jam en Foo Fighters.

Adi is een 37-jarige medisch programmeur en komt oorspronkelijk uit Israël. Dit weekend gaat hij naar een U2-concert in Madison Square Garden.

Normaal laat Adi dit in het doosje, maar “fuck it, ik heb gisteren een manicure gehad.”

Michael Kors houdt ook van rock.

Deze fan heeft een rugtas en laadt deze helemaal vol met merch. Hij houdt niet van stadionshows en geniet meer van de intieme setting van een kleiner podium – zoals vorige maand toen hij The Ataris zag bij Santos Party House.

Chris Enriquez volgt Dave Grohl al sinds 1994 – toen hij hem ontmoette vlak nadat Kurt Cobain zelfmoord pleegde. In 1995 was hij bij het eerste Foo Fighters-concert in New York. Sindsdien reist hij het hele land af om ze te zien spelen. Hij vindt het niet erg dat zijn vrienden hem soms raar aankijken. Hij vertelde dat zijn ex-vriendin hem soms vreemd vond.

“Overal waar ze gaan, gaan wij ook” zegt dit stel uit Florida.

Ik kan niet meer herinneren wat dit stel tegen mij zei. Ik kan alleen maar denken aan de 9/11 memorial giftshoptas die ze achter haar rug verstopt als ik een foto maak.

Anthony English uit Kaapstad zag Nirvana in 1992 op Reading Festival. Hij vertelt mij: “Vlak daarna, nadat Kurt Cobain zichzelf neerschoot, was ik in New York met een vriend. We liepen David Grohl tegen het lijf tijdens hun show in CBGB.”

Deze man is er ook.

Deze man eet falafel en deze vrouw, die op weg is naar huis, lijkt niet onder de indruk van de pop-up store.

Renée is op weg naar huis nadat ze de was heeft gedaan. Ik hoor haar zeggen: “Waarom is er hier een Foo Fighters pop-up store?” Ze voegt er aan toe: “Ik vind die hond leuk.”

Dit is Foxy, de hond. Ik vraag aan de organisatie of ze een beleid hebben voor honden. Ze zeggen: “Honden, fietsen en baby’s zijn binnen toegestaan.” Foxy blijft buiten.

NOISEY: Ben jij een Foo Fighters-fan?
Wat? Foo Fighters, de rockband.
Eh, nee.

Deze jongen speelt in de band T.V. Baby en oefent een deur verder. Hij geeft niks om de pop-up store.

Ik loop naar deze man toe. Hij raakt in paniek en gaat weg.

Deze jongen heet Mookie. Hij werkt in de straat een stukje verderop. Als ik hem vraag of hij onder de indruk is, zei hij: “Nee, niet echt.”