Ibiza zag er vóór de ravegeneratie veel gezelliger uit

Voordat het eiland werd overgenomen door slechte xtc en Paul Oakenfold, was Ibiza een compleet andere plek: een stille oase in de Balearen. Het was de favoriete vakantiebestemming van beroemde, rijke hippies die er even wilden ontsnappen aan het zware leven als kunstenaar. Maar er was een periode – tussen midden jaren zeventig en eind jaren tachtig – toen de hippies vertrokken waren, maar het eiland nog niet overspoeld werd door toeristen in hun beste schoenen en gestreepte bloesjes, die een vermogen neertellen voor een lichtgevende cocktail in club Pacha. Toen stikte het van de smaakvolle, mooie mensen op het eiland, gekleed in vreemde gewaden en dansend in de open lucht. Het zal er iets gehad hebben van Berlijn in 2000 maar dan op prachtige zandstranden in de volle zon, in plaats van met een gure wind en grauwe Sovjetarchitectuur op de achtergrond.

Fotograaf Derek Ridgers was in 1983 toevallig met zijn familie op vakantie naar Ibiza. Hij had net skinheads in Londen gefotografeerd toen hij op deze groep Europese feestneuzen stuitte. Hij besloot ze vast te leggen. Op de een of andere manier was er destijds geen interesse in de foto's, dus heeft hij ze jarenlang weggestopt. Totdat Ridgers besloot de fotoserie weer tevoorschijn te halen en te presenteren in de Londense tentoonstelling Ibiza: Moments in Love.

Ik belde Derek op om over zijn kiekjes te praten.

VICE: Hoi Derek. Stond jij begin jaren tachtig mee te dansen met deze eerste clubscene van Ibiza? Of keek je alleen maar toe?
Derek Ridgers: Ik was 33 en op vakantie met mijn gezin, en eigenlijk was ik altijd alleen maar toeschouwer. Vlak daarvoor had ik veel foto's gemaakt in Londense nachtclubs – zoals Camden Palace en Batcave – en toen ik op het eiland aankwam in 1983 zag ik hetzelfde gebeuren op de straten van Ibiza-stad.

Wat vond je dat er vastgelegd moest worden?
Het was best wel een uitzonderlijk tafereel. Alsof je in een nachtclub stond in Londen, maar dan op straat op Ibiza. Overdag was het precies hetzelfde als elke andere vakantie in een mediterrane stad, maar 's nachts veranderden de straten in een soort open lucht-clubs. Ik vond het niet zozeer nodig om te fotograferen, maar ik kon me gewoon niet inhouden.

Hadden al die posters en flyers van feestjes geen invloed op de sfeer overdag? Of waren er eigenlijk nog veel hippie-invloeden toen jij er was?
Er waren nog wel wat oude hippies die in cafeetjes hingen rond Ibiza-stad, maar niet zoveel als in andere delen rond de Middellandse Zee. De winkels verkochten wel heel veel hippiekleding, weet je wel, rokken en bloesjes van kaasdoek en sjaals met kwastjes. Ik heb destijds niet zo op de posters en kunst gelet.

Denk je dat de komst van de slecht geklede toeristen in de late jaren tachtig en begin jaren negentig de cultuur heeft aangetast?
De cultuur vervaagde eigenlijk al in 1984, maar ik denk niet dat het alleen maar kwam door die toeristen. Vroeg in de jaren tachtig gingen de mooie, rijke mensen al aan het begin van de zomer naar Ibiza, en verlieten ze het eiland nog voordat de goedkopere toeristeninvasie uit vooral Groot-Brittannië er arriveerde. Maar toen ik er was waren het vooral wat zuidelijker Europeanen die de sfeer maakten en die ik fotografeerde, meestal Spanjaarden – maar ook Duitsers.

Werd er al veel xtc gebruikt toen jij er was?
Volgens mij niet. Ik maakte de fotoserie een paar jaar voordat het clubleven er echt losbarstte. Ik hoorde voor het eerst van het bestaan van xtc toen Grace Jones erover vertelde, toen ik haar fotografeerde in '84 of '85.

Je hebt ook andere jeugdculturen gefotografeerd, zoals skinheads. Voelde wat je zag op Ibiza ongeveer hetzelfde?
Dat weet ik niet echt. Het was hier niet echt gecentreerd. Wel in de zin van dat het op bepaalde straten van de stad gebeurde, maar er was niet zo'n groepsvorming als bij de skinheads, omdat er hier allerlei verschillende soorten stijlen bij elkaar waren. Er bestond geen specifieke look: er waren bijvoorbeeld gothics, maar ook feestgangers die eruitzagen alsof ze rechtstreeks uit een Londense club kwamen lopen.

Volgde je deze clubscene ook in Groot-Brittannië?
Niet echt. Ik stopte ermee toen die hele ravewereld opkwam. Alles veranderde toen. Ik was altijd op zoek naar extravagante aandachtstrekkers, mensen die graag voor de camera poseren en zich flink uitdossen als ze uitgaan. Ik had de verandering in de scene niet direct door. Het was een duister wereldje: feesten vonden plaats in parken en leegstaande pakhuizen en dat soort plekken, waar het toch al lastig was om te fotograferen. Sommige raves werden op modderige grasvelden gehouden, en de feestgangers deden geen moeite meer voor hun kleding als ze gingen dansen.

Zonde. Tot slot, waarom heb je deze foto's zo lang niet openbaar gemaakt?
Vóór deze tentoonstelling had niemand de foto's ooit gezien. Ik probeerde ze destijds in het tijdschrift The Face gepubliceerd te krijgen, maar daar zeiden ze dat hun Engelse lezers niet geïnteresseerd waren in feestjes op Ibiza. Ik zette het idee uit mijn hoofd en ging verder met mijn volgende project.

Klik hieronder verder om meer foto's van Derek te bekijken.