Zijn er Griekse neonazi’s in Syrië voor Assad aan het vechten?

Niet al het nieuws uit Syrië is slecht nieuws voor Bashar al-Assad. Terwijl de internationale media zich zorgen maken over de recent geradicaliseerde jihadisten die vanuit Engeland naar Syrië zijn gevlogen om tegen de troepen van Assad te vechten, is er tegelijkertijd een ander internationaal verbond gesloten – dit keer ten gunste van het regime.

Sinds het begin van het conflict in 2011 hebben extreemrechtse groepen uit de hele wereld zich achter de Syrische overheid geschaard. Nu lijkt het erop dat Griekse huurlingen in Syrië aan het trainen zijn om de troepen van Assad te versterken, en een netwerk hebben opgezet om propaganda voor het regime te verspreiden.

Ongeveer een maand geleden stuurde Glykosmoritis, een Grieks-Ierse blogger, me een vertaald artikel uit de extreemrechtse Griekse krant Democratia. Het stukje bevat een interview met een obscure groep die zichzelf Zwarte Lelie noemt, en de woordvoerder beweert brutaal dat ze een heel peloton vrijwilligers hebben die samen met het Syrische leger vechten.

De week daarna heb ik via email contact met de groep gelegd, om te kijken of ik foto’s of video’s kon krijgen die zouden bewijzen dat ze echt strijders in Syrië hadden zitten. Ik kreeg antwoord, maar mijn contactpersoon was erg op zijn hoede, omdat de groep bezorgd was over de veiligheid van de leden.

Ook al klinkt het misschien raar, het verhaal is niet onwaarschijnlijk. Assad heeft al vaker extreemrechtse groepen verwelkomd. In 2005 reisde David Duke, de Amerikaanse blanke nationalist en latere leider van de KKK naar Damascus af om een speech te geven op televisie, waarin hij Israël aanviel en tegen de Syrische leider zei: “Jullie vrijheidsstrijd is dezelfde als die van ons.” Dat beviel het regime wel, en Assad had er duidelijk geen problemen mee dat de Amerikaan, die de Holocaust ontkent, op bezoek kwam.

Jammer genoeg is het moeilijk om een duidelijke connectie tussen Assad en Zwarte Lelie te vinden. Mijn contactpersoon gebruikte het pseudoniem Sebastian Fulidis, een naam die hij waarschijnlijk geleend heeft van een Griekse soldaat die voor een speciale eenheid van de nazi’s vocht. Hij liet me wel meteen weten dat het uitgesloten was dat ik naar de plek mocht komen waar leden van de groep trainen voor de oorlog.

In het nieuwsbericht wordt Zwarte Lelie als volgt beschreven: “De Griekse nationalistische socialisten die samen met Assads leger vechten zijn veel gevaarlijker dan de Gouden Dageraad.” Aangezien we weten hoe gevaarlijk de Gouden Dageraad echt is, wilde ik ook graag weten of Zwarte Lelie die reputatie waar kan maken.

De groep neigt naar autonoom nationalisme, een postmoderne extreemrechtse subcultuur die de esthetiek van anarchisme mengt met extreemrechtse en antikapitalistische retoriek, en zich richt op actie in plaats van discussie. Ze zien zichzelf niet als links of rechts, en steunen separatistische groeperingen in de hoop dat we ooit in een wereld zullen leven met duidelijk gedefinieerde en op etniciteit en nationaliteit gebaseerde grenzen.

In het artikel in Democratia wordt geclaimd dat Zwarte Lelie en hun “Syrische broeders” al jarenlang contact hebben, waarna beschreven wordt hoe ze nu zij aan zij vechten. “Er komen massaal strijders uit heel Europa om aan de kant van het Syrische leger te vechten,” staat er, “waaronder veel Grieken. Griekse strijders zijn de laatste twee jaar betrokken geweest bij alle grote gevechten in het zuiden en het westen van Syrië en er zijn nog geen slachtoffers gemeld. Het is geen toeval dat de Grieken veel lof kregen na de heftige strijd in al-Qusayr.”

Door het handige gebrek aan slachtoffers is het natuurlijk niet vast te stellen of deze Grieken echt in Syrië hebben gevochten. Maar ze zijn vastberaden om hun loyaliteit te bewijzen, omdat ze vinden dat Syrië een sterke band heeft met Griekenland: de belangrijkste christelijke stroming in Syrië is de Grieks-orthodoxe kerk. De groep zegt ook dat duizenden Russen, Oekraïners, en Poolse nationalisten zich aan de kant van Assad hebben geschaard ­– want van een hoop fantasie zou kunnen getuigen, maar ook best echt waar zou kunnen zijn: een bloggende rebel schreef recentelijk dat hij een groep huurlingen uit Rusland of Oost-Europa was tegengekomen. “Ze zijn niet door de legers van die landen gestuurd,” schreef hij, “maar ze hebben een militaire achtergrond. Dat maakt het zo moeilijk in Ghouta—ze kunnen ons van zoveel verschillende kanten aanvallen omdat ze met zoveel zijn, en als we er een paar doden dan willen er meer naar Syrië komen om te vechten.”

In het verleden zijn er al extreemrechtse Griekse huurlingen geweest die in de Balkan hebben gevochten– een voormalige officier van het Griekse leger en een voormalige politieman zijn veroordeeld voor het vermoorden van twee Albaniërs tijdens een internationale aanval. Dit is waarschijnlijk hetzelfde type mens als dat nu in Syrië aan het vechten zou kunnen zijn.

Mijn contactpersoon van Zwarte Lelie vertelde ook dat ze deel uitmaken van het Europese Solidariteitsfront voor Syrië (ESFS), een groepering die in heel Europa demonstraties voor Assads regime heeft georganiseerd. De ESFS hebben in Italië ook speeches gehouden over Syrië – gehost door CasaPound, een fascistische groep die eigenlijk een front is voor bijeenkomsten van separatistische groepen zoals de Zwarte Lelie.

ESFS schept op dat het zeventien billboards in Griekenland heeft, en op de Facebook-pagina kun je alle hippe merch voor de aanhangers vinden. Het meest verontrustende is toch wel dat het ESFS op verschillende Italiaanse scholen is uitgenodigd om te praten over de situatie in Syrië.

Als je naar de takken in Frankrijk, Spanje en Tsjechië kijkt wordt het al snel duidelijk dat dit Europese fascistische netwerk bereid is om Assad te helpen, en misschien zelfs geld krijgt van de Syrische overheid. De honderden vlaggen, posters en vluchten naar Syrië zijn niet gratis, en de autonome nationalisten kunnen door Syrië te helpen meer middelen krijgen dan normaal mogelijk is. Ze zouden, kortom, de burgeroorlog kunnen gebruiken om geld in te zamelen.

Terwijl de ESFS contact heeft weten te leggen met leden van de Syrische gemeenschap die aan Assads kant staan, is het onduidelijk of de mensen die naar de demonstraties in Rome en andere Europese hoofdsteden zijn gekomen weten wie de organisatoren zijn. Het is wel duidelijk dat leden van de ESFS grotere anti-oorlogsdemonstraties hebben geïnfiltreerd door zich voor te doen als pacifistische activisten, en dat de organisatie zo steun heeft gekregen onder de Syrische migrantgemeenschappen.

Het is duidelijk dat anti-Zionisme de voornaamste overeenkomst tussen Assad en de ESFS is. Het nieuwsbericht eindigt dan ook typisch: met een oproep om actie te ondernemen tegen het ZOG (Zionist Occupation Government) een antisemitische complottheorie waarbij verondersteld wordt dat Joden de wereld besturen. “We roepen alle ruimdenkende mensen op om de patriottistische troepen van Syrië te steunen,” staat er, “en de mensen moeten begrijpen dat de troepen zich snel moeten voorbereiden op de aankomende strijd die door lokale zionistische overheden gepland is.”

Dat er fascisten naar Syrië afreizen is een van de minder prangende problemen van het land ­–  het is niet bij te houden hoeveel schimmige groeperingen zich in het conflict gemengd hebben. Maar als Assad wanhopiger wordt, kan de aanwezigheid van idealistische Europeanen met grote activistische netwerken een veel groter probleem worden.