De Toekomst is eigenlijk net als Het Verleden

Het bovenstaande is een perfecte illustratie van het optimisme dat we hebben over De Toekomst – en de fundamentele problemen waar we tegenaanlopen als we er eenmaal zijn.

Het is niet dat je geen peertjes meer hebt liggen, en het peertje dat je hebt is niet doorgebrand, maar je 'slimme,' zuinige peertje moet updaten. Uiteindelijk komt het neer op hetzelfde probleem – je moet in het donker door je huis schuifelen.

De toekomst is geen utopie. De toekomst is ook (hopelijk) geen dystopie. De toekomst is een gewoonopie. Technologie wordt ontworpen voor mensen – sullige, foutenmakende en onvoorspelbare mensen in een onvoorspelbare wereld. Technologie zal dat fundamentele probleem nooit oplossen. Nieuwe technologie zorgt gewoon voor een nieuwe verzameling problemen die in feite dezelfde zijn als de oude problemen.

Welkom in de toekomst. Het is er hetzelfde als het verleden.

Vanochtend pakte ik de metro naar het station om naar een bruiloft te gaan. Meestal duurt het metroritje een halfuur, dus ik liep drie kwartier voordat mijn trein zou gaan naar de metro. Aldaar werd ik geconfronteerd met borden die aangaven dat de metro vertraging had. Ik raakte een beetje in paniek, liep naar buiten en opende Uber. De vertraging zorgde echter voor surge pricing die ik niet wilde betalen – bovendien zag ik op Google Maps dat ik met het verkeer op de weg nooit op tijd bij het station zou aankomen, zelfs niet met Uber.

Als ik in Het Verleden leefde, had ik een paar dagen geleden paard en wagen gepakt. In Het Minder Verre Verleden had ik misschien een zelf een auto kunnen betalen. Maar de metro werkt meestal prima, waardoor ik geen rekening houd en mezelf geen buffer geef als ik ergens heen ga.

Een verstandigere volwassene was misschien eerder van huis gegaan, voor de zekerheid. Maar aangezien ik het gewend ben dat dingen werken, deed ik dat niet. Ik doe het eigenlijk nooit. Technologie heeft me de luxe gegeven dat ik een beetje op Reddit kan rondklikken en de snoozeknop een paar keer kan indrukken. Ik nam een werkende metro voor lief, en kreeg daarvoor een stressvolle ochtend terug. Toch was ik gefrustreerd dat de technologie dit keer niet meewerkte.

Maar wat als ik een zelfrijdende Tesla van Uber naar het hyperloop-station zou nemen? Was ik dan een uur voor de bruiloft van huis gegaan? Wat had ik met die extra tijd gedaan? Beetje toekomst-kattenplaatjes kijken? In de rij wachten bij de security van de hyperloop? Wat medereizigers droppen bij hun werk omdat een Algoritme bepaald heeft dat het efficiënt zou zijn om ze onderweg op te halen?

Naar mate we sjieke nieuwe technologie krijgen, krijgen we sjieke nieuwe ergernissen die net als de oude ergernissen voelen. Een mens heeft een groot aanpassingsvermogen waardoor we al snel aan aanvankelijk fantastische nieuwe dingen wennen, dan ons ermee gaan vervelen, en uiteindelijk gefrustreerd raken. Het stukje van Louis CK over de wonderen van vliegreizen (en Wifi in het vliegtuig) wordt vaak aangehaald, want hij heeft ook best wel gelijk als hij zegt "alles is geweldig en niemand is blij."

De meeste mensen hebben niet één, maar meerdere computers die krachtiger zijn dan de computers die gebruikt werden om mensen naar de maan te sturen. De meeste mensen om je heen hebben er al meerdere weggegooid die 'te langzaam' werden of te ouderwets. Wanneer kan ik een nieuwe telefoon krijgen? Waarom kunnen auto's zichzelf nog niet besturen? Waarom crashen onze vliegtuigen en treinen? Waarom werkt de metro niet?

Technologie moet in dienst staan van de mens om te werken. En mensen zijn een vreselijke soort om bij in dienst te zijn.

Misschien is je medereiziger in je robottaxi zijn rugtas vergeten, waardoor ze weer naar binnen moeten. Misschien heeft iemand 'm aangevraagd terwijl ze hun restaurantrekening nog niet hebben gekregen. Grappenmakers kunnen robottaxi's bestellen en nooit komen opdagen.

Er kunnen evengoed psychopaten in de hyperloop zitten die voor vertraging zorgen. Iemand kan nog steeds zelfmoord plegen voor een magneetzweeftrein.

Je kan dorst hebben en niet kunnen drinken omdat je smartfles een update nodig heeft voor je eruit kan drinken. Je verliest nog steeds het bereik van SpaceX-satellietinternet als door een tunnel rijdt. Mensen zullen doodgaan omdat ze teveel of te weinig Soylent eten. Je domme kind kan melk morsen over je robotbutler, waardoor je nog steeds alles zelf moet dweilen.

Je vakantie naar een ruimtehotel kan worden uitgesteld door een uitbarsting op de zon – voor de derde keer.

Een dronken eikel doet dit bij je drone:

En het zal je ergeren. En dat is prima. Na drie bussen en veel te veel sprinten, haalde ik vanochtend toch mijn trein net op tijd. Ik was bezweet en dorstig. De WiFi deed het niet. En er is geen enkele aanwijzing dat dit in de toekomst beter zal zijn. De menselijke ervaring blijft hetzelfde en we maken er maar het beste van. Strik je veters voor je de deur uitgaat, want ook in de toekomst zal je moeten rennen. En neem een waterfles mee als je kan – en dan niet eentje die met bluetooth werkt.