Ik at leguaan en giftige koraalduivel met de New Yorkse elite

"Hoe smaakt het met punzusaus?" vraagt de ene ongeruste journalist aan de ander. Het lukt hem maar net om een hapje van de gehaktbal door te slikken, en lijkt vooral gefocust op anderhalve meter rauwe leguaan op een bedje van boerenkool. "Het is taai," antwoordt de andere journalist, die de omgeving even in zich opneemt, om vervolgens te zeggen: "Leguaan is best wel smerig, waarom serveren ze het koud?"

Niet echt de pompeuze verzameling van omverblazende verrassingen die ik verwachtte, toen ik werd uitgenodigd voor de proeverij die voorafgaat aan het 112e jaarlijkse diner van de Explorers Club. Deze club bevindt zich in een statig pand in de Upper East Side en werd in 1904 opgericht door Henry Collins Walsh en een aantal andere beroemde avonturiers. Onder haar roemrijke leden scharen zich mensen als Teddy Roosevelt, Walter Cronkite en Peter Freuchen – de Deense ontdekker van Antarctica die zijn eigen tenen amputeerde nadat ze bevroren waren en de rest van zijn leven met een houten been liep.

De etentjes van de club hebben de reputatie te lijken op iets uit Andrew Bergmans film The Freshman met een flinke scheut Indiana Jones erbij. Het blijkt een tot in de puntjes geregeld PR-evenement met journalisten die zo enthousiast zijn als tijdens een bezoek aan de tandarts, en een minuscuul proeverijtje van de exotische diertjes die ze op het echte evenement eten.

Ik eet de leguaan en een beetje koraalduivel, die overigens giftig is. Ook proef ik een paar stukjes sashimi van Aziatische karper, een vissoort die is uitgezet in the Great Lakes en daar nu het ecosysteem bedreigd. Het zijn niet de smerigste dingen die ik ooit gegeten heb. Ook niet de lekkerste. Ik heb er wel een paar dingen van geleerd, bijvoorbeeld dat de Explorers Club een plek is waar rijke stinkerds gekke dingen eten, zodat ze erover kunnen opscheppen tegen hun kleinkinderen. Clublid Gene Rurka nam in 1991 de rol van chef over en heeft als doel de dinertjes spannend te houden, maar ook leerzaam over milieu en duurzaamheid.

Het thema is dit jaar "Oceanen: de stroming van het leven." Rurka vertelt me dat er ongeveer dertienhonderd mensen op zijn komen dagen voor het etentje, dat gehouden wordt in het Waldorf Astoria. Het menu dat ze krijgen is een stuk uitgebreider dan wat wij journalisten mogen proeven. Het diner bestaat uit een verzameling van insecten, orgaanvlees, planten uit de oceaan en diersoorten die ecosystemen vernielen – allemaal met een boodschap: hoe wij mensen nu eten is onnatuurlijk, we zouden op een manier moeten eten die het ecosysteem helpt en het leven op onze planeet laat opbloeien.

Tijdens het diner vertelt Rurka me dat hij koraalduivel, Aziatische karper, blauwe meerval en leguaan serveert omdat het allemaal soorten zijn die in gebieden zijn uitgezet waar ze nu het ecosysteem verwoesten. Ook serveert hij insecten als kakkerlakken, tarantula's en schorpioenen.

Daarnaast eet de elite wild zwijn en wilde geit, orgaanvlees, stierenballen en gebruiken ze geitenpiemels als roerstaafjes. Bovendien worden er oogballen gevuld met olijf en ui geserveerd, kimchi met lotuschips, desserts met insectentopping en mosterd met zeewier.

Rurka vindt het belangrijk om mensen wat te leren tijdens zijn dinertjes. "Er zijn momenteel zoveel diersoorten die in te grote aantallen aanwezig zijn en zo een ecosysteem verwoesten. Elke staat in de VS kampt met het probleem. Er gaan jaarlijks miljoenen dollars aan verloren. Maar als we ze opeten, kunnen we ze misschien ook verslaan."

Probeer het niet thuis zonder te weten wat je in je mond stopt, zegt Rurka. "Niet alle dieren zijn eetbaar, sommige zijn gevaarlijk. Je loopt niet zomaar de straat op om een willekeurig insect in je mond te stoppen."

Toch vindt Rurka het belangrijk dat zijn etentjes ruimdenkend blijven. "De leguaan neemt heel Florida en andere plaatsen in het Zuiden over. Het zijn huisdieren die door tornado's of orkanen zijn ontsnapt en nu de boel overnemen. Een plaag begint nooit als een plaag, maar het probleem is nu duidelijk aanwezig."

Dan richt Rurka zich op entomologie. "Kijk naar de cijfers: binnenkort zijn we met 9,5 miljard mensen op de aarde. De landbouw zit tegen zijn limiet aan. Insecten zijn dus een logische oplossing. Je kan er geen sappige steak van maken, maar in een gehaktballetje zijn ze prima. Ik kan je een zelfgemaakte hamburger van insecten laten proeven die heerlijk is."

Afgaande op de proeverij, denk ik dat lang niet iedereen het zo heerlijk gaat vinden, maar ik waardeer Rurka's passie. De wereld verandert en hij wil mensen laten zien dat het eten van exotische dieren kan helpen bij het behouden van onze planeet.

"Twintig jaar geleden lachten mensen en vergeleken ze ons met Fear Factor, nu doen ze dat niet meer. Er bestaan tegenwoordig krekelboerderijen en madenfabrieken. Het wordt een grote handel."

Rurka wil dat de Explorers Club het voortouw neemt in deze kwestie en gebruikt de jaarlijkse diners om ons te laten zien hoe het moet, met leguanengehaktballen, kakkerlakken en giftige vis.