Ik ontdekte na zijn dood dat mijn vader nog een dochter had

Hoewel ik enig kind was, heb ik me in mijn jeugd nooit zo gevoeld. Mijn ouders verwenden me niet; er kwamen vaak vrienden over de vloer – ik was heel sociaal. Ik herinner me alleen dat ik mijn hele kindertijd heb gedacht dat ik ergens nog een broer of zus had, zoals in The Parent Trap. Je zou het intuïtie kunnen noemen.

Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik vier was. Mijn vader schold mijn moeder en mij vaak uit, ze hadden geen goede relatie. Mijn vader was gewoon een klootzak, en mijn moeder is nog steeds fantastisch. Tussen de scheiding en zijn overlijden had mijn vader zes verschillende partners. Tegen de tijd dat ik een tiener was, maakte het me al niks meer uit wie zijn vriendin was.

Hij was het soort vader die wilde dat ik deed wat hij zei. Hij wilde dat ik postzegels zou verzamelen, dat ik de sporten zou gaan doen die hij leuk vond, en dat ik geen drugs en dat soort dingen zou doen. Hij sloeg me als ik me misdroeg, terwijl ik alleen maar wilde dat hij zou accepteren wie ik was – een buitenbeentje met te veel energie.

We gingen weleens samen de natuur in. Hij was nog steeds hetzelfde, zei me wat ik moest doen en dat soort dingen, maar als we samen op pad waren was hij een stuk relaxter.

Afgelopen Vaderdag gingen we naar mijn vaders herdenkingsdiner met zijn vrouw en een paar van zijn vrienden. Aan het eind van het etentje zei zijn vrouw: “Ik moet je iets vertellen.” Ik dacht dat het ging over schulden of zoiets. Maar ze zei: “Ik hoop dat je niet boos bent dat je een zus hebt.”
Natuurlijk was ik niet boos: ik vond het te gek. Ik was misschien een paar dagen boos op mijn vader omdat hij het nooit had verteld, maar het verhelderde een hoop dingen. Ik had al die tijd een halfzus gehad die wist van mijn bestaan, en nadat mijn vader was overleden had ze eindelijk de moed om contact met me op te nemen.

Hij overleed vorig jaar op Vaderdag, en er kwam een overlijdensbericht. Mijn zus zag dat bericht en belde naar het uitvaartcentrum waar hij werd gecremeerd. Zij brachten haar in contact met de vrouw van mijn vader. Mijn zus wist haar hele leven al dat ik bestond, maar mijn vader had mij en mijn moeder nooit over haar verteld. Zelfs zijn jongste zus, die heel close met hem was, wist van niets. En mijn zus lijkt sprekend op mijn tante.

Toen ik opgroeide, stelde ik mijn vader wel vragen. Ik heb vaak geprobeerd om te praten over hoe het is om volwassen te zijn. Hij ontweek mijn vragen door te zeggen dat dat niet iets is dat hij me kon vertellen, en dat ik daar vanzelf wel achter zou komen. Ik denk dat hij het ongemakkelijk vond. Hij wist natuurlijk heel goed dat hij een behoorlijk groot geheim voor me verborgen hield, en hij dacht waarschijnlijk dat hij niet de juiste persoon was om me advies te geven.

Ik kan me voorstellen dat het nogal wat is om met een tweede gezin aan te komen zetten. Mijn zus is minder dan een jaar na mij geboren, dus mijn vader had waarschijnlijk seks met haar moeder in de tijd dat ik werd geboren. Ik heb later ontdekt dat mijn vader bij haar op bezoek kwam en zei dat hij “oom Tony” was, voor mijn zus de waarheid ontdekte.

Als mijn vader nog leefde, zou ik hem willen vragen waarom hij zoveel geheimen voor me heeft gehad. Hij zou antwoord moeten geven op de vraag hoe hij een kind met een ander kon hebben en dat kind en de moeder aan hun lot over kon laten.

Tot nu toe heb ik mijn halfzus vooral via de telefoon en Facebook Messenger leren kennen. Het voelt nu al alsof we heel close zijn. We hebben gemeenschappelijke vrienden, dus het is grappig om van andere mensen die ik ken te horen hoe zij is. We lijken erg op elkaar, we zijn allebei vrije geesten. Ze is een beetje rebels en ik ben een kunstenaar. Ze is een beetje een rare, net zoals ik een beetje een rare ben.

Ik heb het gevoel dat we allebei veel voor onze familie voelen, ondanks het feit dat we weten dat onze vader zijn geheim mee het graf in heeft genomen. Ik wil haar het gevoel geven dat ze onderdeel van de familie is, en dat doet haar goed.

Ik vind het niet jammer dat het is gegaan zoals het is gegaan, maar ik ben blij dat de dingen zo zijn gelopen. Het had een stuk erger gekund. Ik zat op school met kinderen in pleeggezinnen, en met mensen die verslaafd waren en uit veel heftigere gezinnen kwamen dan het mijne.

Bekijk ook: Koning van de Jeugdzorg

Ik denk dat mijn vader voor hij problemen met zijn gezondheid kreeg niet wilde dat wij erachter zouden komen – hij wilde de situatie onder controle houden. Maar in de drie of vier jaar voor zijn dood is hij denk ik gaan nadenken over de diepere betekenis van zijn eigen leven. Hij heeft de mogelijkheid geaccepteerd dat die betekenis anders was dan hij zelf dacht, en ik denk dat hij blij zou zijn dat we elkaar hebben gevonden.

Ik moet zeggen dat hij heel goed was in het bewaren van geheimen. Mijn moeder wist totaal van niets tot ik het haar een paar weken geleden vertelde. Hij heeft echt zijn best gedaan om het te verbergen. Mijn vader vertelde sowieso niet zo veel vroeger. Hij vond het al moeilijk genoeg om toe te geven dat hij misschien niet de aardigste persoon ter wereld was.

Daarom denk ik dat ik veel eerder dan andere mensen heb geleerd dat je maar beter altijd eerlijk kunt zijn. Je bent misschien bang om de waarheid te vertellen omdat die andere mensen misschien kwetst, maar uiteindelijk voorkom je er veel gedoe mee.

Altijd open zijn tegen mensen is echt mijn levensdoel geworden. Want als je dood bent, gaan mensen er toch wel achter komen wie je echt was.