Hondsdolle foto’s van doodsaaie rituelen

FYI.

This story is over 5 years old.

Foto

Hondsdolle foto’s van doodsaaie rituelen

"Hoe normaal is het eigenlijk om jezelf te ontlasten op een porseleinen stoel?"

Een paar jaar geleden ging ik voor het eerst naar het buitenland. Ik keek er enorm naar uit om nieuwe plaatsen te ontdekken en werd overweldigd door alle dingen waar ik foto’s van kon maken. Een paar weken en filmrollen later, kwam ik er geshockeerd achter dat ik meer foto’s had genomen van mijn etende vriendin Alex dan van de nieuwe omgevingen. Je kon geen tijd of plaats afleiden van de foto’s, ze konden evengoed thuis in New York genomen zijn. Op een of andere manier wekten deze foto’s van mijn kauwende vriend veel meer herinneringen bij me op dan mijn beelden van de plaatsen die we bezocht hadden.

Advertentie

Dit zette me aan het denken over de richtlijnen van portretfotografie, en wat voor soort momenten nou echt de persoonlijkheid van je onderwerpen tonen. Ik begon na te denken over hoe we onszelf zien en de drang om het menselijke lichaam en zijn processen voortdurend op te hemelen. Een boel van onze routines, van op een toilet zitten tot het gebruiken van bestek zijn zo genormaliseerd dat je er nooit bij nadenkt. Ik werd herinnerd aan een kort verhaal van Georges Bataille waarin hij betoogt dat we rituelen rond de meest simpele lichaamsfuncties creëren, en we manieren zoeken om hun oorspronkelijk doel te verfraaien.

Voor dit project fotografeerde ik vrienden in hun huizen. Door huishoudelijke voorwerpen en routines op een nieuwe manier te gebruiken in mijn foto's, creëer ik momenten die eigenlijk niet veel vreemder zijn dan wanneer iemand zich ontlast op een porseleinen stoel. In plaats van de mensen in mijn foto's nauwkeurig proberen weer te geven, dienen mijn afbeeldingen nu als documentatie van de tijd die we samen doorbrachten. Ik denk dat dit project oneindig lang zal doorgaan. Ik ben zo geïnspireerd geraakt door de gesprekken met vrienden die voortvloeiden uit dit werk. Ik heb het gevoel dat, naarmate we ouder worden, onze relaties soms plaatsmaken voor vervreemdend contact waarbij we slechts een versie van onszelf opvoeren. Daarom was het zo leuk om gewoon urenlang samen te kloten.

Advertentie

Meer van Gabriella’s werk vind je hier.

Sign up for our newsletter to get the best of VICE delivered to your inbox daily.

This article originally appeared on VICE US.