Deze drijvende boerderij zou voedseltekorten kunnen verhelpen

Het ziet ernaar uit dat er in 2050 9.6 miljard mensen op aarde wonen. Om aan de voedselaanvraag van deze grote populatie te kunnen voldoen, zal de productie met zeventig procent moeten stijgen. Om het allemaal nog erger te maken, is waterschaarste ook een probleem aan het worden. Volgens de World Resources Institutevindt een derde van onze huidige voedselproductie plaats op plekken waar water schaars aan het worden is. Niet echt een fijn vooruitzicht.

Op het moment staan we open voor allerlei ideeën – hoe gekker hoe beter – en architect Javier F. Ponce van Forward Thinking Architecture(in samenwerking met Jakub Dycha) heeft misschien wel één van de gekste: een drijvende boerderij.

Smart Floating Farms (SFF) zijn "geautomatiseerde productieplatformen voor voeding en energie, met meerdere lagen, die voor de kust liggen," of makkelijker gezegd, deze drijvende parels zouden het mogelijk maken om eten aan landen te leveren waar problemen zijn met water- en voedselimport, productie of zelfs waar schaarste heerst.

"Na onderzoek te hebben gedaan en documentaires te hebben bekeken over de toekomst van de mensheid, werd mijn interesse gewekt. Ik wilde mijn kennis over architectuur en ontwerp inzetten om de wereld te verbeteren," zegt Ponce. "Een kwestie die mijn aandacht greep was voedselrisico en de huidige trend om grote hoeveelheden eten van de ene naar de andere plek te importeren, wat voor grote milieuproblemen zorgt."

Ponce werd voor dit futuristische plan juist geïnspireerd door het verleden. Hij vertelt me dat "drijvende boerderijen zoals deze in het verleden al bestonden", waarbij hij het voorbeeld van de Mayaanse 'Chinampas' noemt.

Deze kunstmatige eilanden, een soort drijvende tuinen, werden gebouwd op zoetwatermeren op lagen van planten en modder. De natte omgeving zorgt voor een cyclus van ontbinding en irrigatie, waardoor de bodem vruchtbaar wordt en er een productief gebied voor landbouw ontstaat.

In de veertiende eeuw hadden de Azteken het grootste gedeelte van het Xochimilco-meer in een drijvende tuin veranderd, waardoor ze 230.000 mensen konden onderhouden. Sommige Chinampas bestaan vandaag de dag nog steeds.

"Dit is geen sciencefiction. Het is een serieuze en levensvatbare oplossing," zegt Ponce. "Het is niet bedoeld om alle hongerproblemen in de wereld op te lossen of om traditionele landbouw te vervangen, dat is niet het idee. De drijfveer achter het project is om een nieuw initiatief te presenteren dat bij andere bestaande productiemethoden aansluit en deze ook kan aanvullen. Zo kunnen we risico's en problemen omtrent eten in verschillende delen van de wereld helpen verminderen."

Oké, maar hoe werkt zo'n drijvende boerderij eigenlijk?

Het systeem van drie verdiepingen bestaat uit een reeks landbouwfaciliteiten. Het laagste niveau, de kelder, is afgesloten van de buitenwereld en wordt voornamelijk gebruikt om te vissen. Er zijn ook aanlegsteigers, scheepvaartgebieden,opslagplaatsen en een verwerkingsbedrijf.

Op de tweede verdieping vind je een geautomatiseerd hydrosysteem, dat voedingsrijk water en aarde-achtige grond gebruikt, gemaakt van steenwol, kokosnootwol, of klei (in plaats van aarde) om de planten en gewassen te voeden. Er is geen regen of vruchtbare grond voor nodig – slechts gezuiverd water.

Tot slot, op de bovenste verdieping, de zonne-energiecentrale, een spil van ventilatoren, microklimaatcontrole en gereedschap voorirrigatie. Dit is waar de bijzondere bedrijvigheid van afval- en energiemanagement plaatsvindt, inclusief biovergisters, het recyclen van water en de organische opwekking van energie.

Met de combinatie van aquacultuur (vis), hydrosystemen (gewassen) en fotovoltaïsche zonne-energie, zou de SFF 365 dagen per jaar voedsel kunnen produceren, ongeacht waterschaarste, droogte en zelfs bij natuurrampen. Ponce's ontwerp biedt een doorlopende voedselvoorziening en een geschatte jaarlijkse oogst van zeven miljoen kilo groenten en anderhalf miljoen kilo vis.

De boerderijen zouden makkelijk beschikbaar zijn voor toekomstige grote steden die toegang hebben tot water of binnenlandse meren of rivieren, wat bijna overal is: Chicago, Tokio, Singapore, Jakarta, Caïro, Doha, Osaka, Bahrein en Istanbul. De lijst is eindeloos.

Maar is de drijvende boerderij slechts een concept of kan deze ook daadwerkelijk gebouwd worden en dienen als een commercieel, levensvatbaarlandbouwbedrijf? Oprichter en hoofdredacteur van Indie Farmer, Nigel Akehurst denkt van wel.

"Als je het over potentie hebt, zou ik zeggen dat het project erg ambitieus lijkt," zegt hij. "Maar als je kijkt naar succesvolle groenten en verse producten uit een hydrosysteem, zoals bij Thanet Earth, zou het met bestaande technologie en kennis best kunnen, en zouden drijvende boerderijen een potentiële, duurzame manier kunnen zijn om meer lokaal en gezond eten te produceren."

De oprichter van SFF is zeker hoopvol.

"Het begon als een concept," zegt Ponce. "En het wordt misschien wel realiteit. Ik kan er op dit moment niet veel meer over zeggen."