De tien slechtste nummers van The Beatles

Foto via ​Wikicommons

Ik heb altijd al een hekel gehad aan The Beatles. Ze zijn de Backstreet Boys van de jaren zestig die besloten wat drugs te gebruiken en kunstenaars te worden. Het is net zoiets als wanneer een lid van One Direction een shoegazealbum zou uitbrengen. En het is echt niet dat ik hun muziek niet de kans heb gegeven de afgelopen jaren. Talloze middagen heb ik doorgebracht op de bank, met Abbey Road op m'n oren, terwijl ik probeerde mezelf ervan te overtuigen dat het echt zo'n meesterwerk is als de babyboomers van De Wereld Draait Door en de Top 2000 beweren. Ik heb mezelf wel eens goed onder de loep genomen, en me afgevraagd wat er in godsnaam mis met me is. Ben ik dood van binnen? Heb ik dan geen enkel gevoel? Maar het antwoord dat ik krijg is altijd hetzelfde: ik ben springlevend en The Beatles zijn kut.

Een groot deel van mijn favoriete muziek wordt gemaakt door bands waar ik eerst een hekel aan had, maar als het op de Fab Four aankomt, heb ik gemerkt dat hoe meer ik het probeer, hoe gezapiger en slechter hun nummers klinken. Toen ik ging zitten om deze lijst te maken van Beatlesliedjes waar ik het hardst van moet kotsen, realiseerde ik me dat ik ook makkelijk een top 30 of top 100 had kunnen maken.

Zie dit lijstje als het begin van een discussie – de opening van de Zaal van Verschrikkelijkheid in de Rock 'n' Roll Hall of Fame. Als je een complete lijst van de kutste nummers van The Beatles wil horen, verzamel dan alles wat ze ooit gemaakt hebben netjes in afspeellijst en druk op play.

10. "Here Comes the Sun"

De eerste paar maten van dit nummer doen me denken aan een reclame voor Chocomel (de enige echte) of een combiketelfabrikant. Een jonge man opent z'n ogen, rekt zich uit, doet z'n pantoffels aan, en sloft naar de keuken, waar een stomende mok warme chocolademelk op hem staat te wachten, gemaakt door een magische elf. Hij lacht en haalt z'n schouders op tegen niemand in het bijzonder. Hij pakt de mok en gaat bij het raam staan, waar hij kleine slokjes neemt terwijl hij kijkt naar koolmeesjes die buiten in de sneeuw rondfladderen. Om de een of andere reden is het kerst. Volgens mij is het in Beatlesland altijd kerst –als Jezus bestond en terugkeerde naar aarde, dan zou hij vast luisteren naar dit soort saaie opa-pop.

Als je niet in je pyjama chocomelk drinkt terwijl je naar dit liedje luistert, dan doe je iets fout, en daarom heb ik een hekel aan dit nummer.

9. "Please Please Me"

WAAROM KLINKEN ALLE BEATLESNUMMERS ALS IETS DAT THUISHOORT OP EEN KERSTCD? Sorry, ik wou niet tegen je typschreeuwen. Maar ik kan er ook niets aan doen dat zodra ik ook maar één akkoord van een Beatlesnummer hoor, m'n bloed begint te koken en m'n linkerpink zich trillend richting de capslocktoets begeeft. In dit geval komt dat vooral door die vreselijke harmonica aan het begin, die klinkt alsof iemand een instrument heeft gemaakt uit een kapotte harddrive.

En dan komen de teksten over hangen met "mijn meisje". Dit hele nummer is een eindeloze stroom van sinterklaasrijmpjes en basisschoolgevoelens, patriarchale bullshit, en domme rock 'n' rolluitbarstingen zoals "Come on, Come on, Come on!"

Waarom moet het meisje van deze gast hem pleasen zoals hij haar pleaset? Zijn Beatlesteksten de oorzaak van de verkrachtingscultuur die in onze hedendaagse maatschappij heerst? Ik denk van wel.

8. "Blackbird"

Dit lijkt me een geweldig nummer om te horen terwijl je levend begraven wordt. Het is een soort slaapliedje, hoewel het moeilijk is om echt weg te dommelen door die gast die op de achtergrond de hele tijd met een klein hamertje tegen een houten blokje zit te tikken. Hij zing iets over een vogel. Fijn dat er ook het geluid van kwetterende vogeltjes in zit – dat leidt me in ieder geval af van rest van dit kutnummer.

7. "Good Day Sunshine"

De eerste negen seconden van dit liedje zijn nog te doen, omdat die alleen uit wat drums en pianogetingel bestaan. Ik wou dat het daarbij was gebleven, maar dan begint de zang, en moet ik gelijk denken aan een stel hippies die zelfgebakken broden delen met elkaar terwijl ze op een deken in het gras luisteren naar hun iPods. Zodra The Beatles iets doen met gezongen harmonieën wordt het gelijk een Apple-reclame.

Het probleem is niet dat ik me niet kan vinden in het superoptimistische en overdreven vriendelijke thema van een liedje dat gaat over het hebben van een leuke dag. Het probleem is dat als ik mensen hoor zingen dat iedereen vooral een goede dag moet hebben, mijn dag daar gelijk stukken slechter van wordt.

6. "Ticket to Ride"

Ik vind het altijd kut als muzikanten in de derde persoon zingen, met teksten als "he does what he needs, because he needs to, because he's a drifter" ofzo. Dat is overigens niet de tekst van dit nummer, maar had er wel makkelijk tussen gepast. De echte tekst is net zo knullig en slaat ook helemaal nergens op.

Songteksten die nergens op slaan zijn prima als ze ook echt nergens op slaan, maar teksten die doen alsof ze een verhaal vertellen terwijl ze zichzelf eigenlijk alleen maar herhalen zijn het muzikale equivalent van een pijpbeurt waarbij niemand klaarkomt.

5. "I Want You (She's So Heavy)"

Ik weet dat het niet eerlijk is om een muzikant af te rekenen op de slang die in zijn tijd gebruikt werd, maar ik vind het toch jammer dat dit niet een liefdesliedje voor een dikke vrouw is. Helaas betekent 'heavy' hier natuurlijk gewoon dat deze jongen seks wil hebben met een superlekker wijf. Verassing!

De gitaarmelodie in het intro klinkt als iets dat een van mijn vrienden van de middelbare school zou tokkelen terwijl hij probeerde om de akkoorden van een Smashing Pumpkins-nummer te leren. Dat had nog cool of interessant kunnen zijn op een ironische manier, maar dan begint het couplet en begint J-Lenny te zingen met ongeveer evenveel energie en levensvreugde als de favoriete uitgerangeerde bruiloftband van je vader.

Sorry, maar ik geloof die nepoprechtheid in songteksten als "I want you" gewoon niet. Nou ga jij waarschijnlijk zeggen dat John een genie was en dat dit een vorm van sociaal-maatschappelijke kritiek is, maar dat verandert niets aan het feit dat dit nummer klinkt als een Creedence Clearwater Revival-cover door een paar dove brugklassers.

4. "Yellow Submarine"

Van alle Beatlesnummers die ik slecht vind (allemaal dus), is dit de enige die zo slecht is dat het bijna weer goed wordt. Zelfs de meest fanatieke Beatlesfan kan dit kinderachtige riedeltje niet uitstaan. Dat is bijna genoeg reden voor mij om het wel leuk te vinden – de vijand van jouw vijand is je vriend, toch?

Helaas heeft dit nummer een van de meest misselijkmakende refreinen ooit. Ik stel me voor dat kinderlokkers dit liedje neuriën terwijl ze met hun busje met geblindeerde ramen langs een speeltuin rijden. Waarschijnlijk vinden de meeste mensen dit nummer kut omdat ze geen idee hebben wat het betekent. Dat zou juist een pluspunt kunnen zijn, als het niet klonk als een werkliedje van de zeven dwergen. "Yellow Submarine" moet óf ons nieuwe volkslied worden, óf voor eeuwig van de aardbodem verdwijnen.

3. "The Fool on the Hill"

Wat gebeurt er als de leden van een boyband een hele lading drugs naar binnen gooien en hippies worden? Poep op tape. Dit nummer heeft een kazoosolo. Ik ben er vrij zeker van dat dit het geluid is dat paarden maken als ze geslacht worden.

2. "Let It Be"

Hoewel ik hier zelf ook genoeg over te zeggen heb, ga ik in plaats daarvan YouTube-gebruiker Ninjastyle124 aan het woord laten:

"Da fact dat all kindsa muthafuckin books still name tha Beatlez 'the top billin or most dope or most influential' rock crew eva only drops some lyrics ta you how tha fuck far rock noize still is from becomin a straight-up art. Jazz muthafuckas have long recognized dat tha top billin jazz musical muthafuckaz of all times is Dude Ellington n' Jizzy Coltrane, whoz ass was not da most thugged-out hyped or richest or dopest sellaz of they times, let ridin' solo of all times. Classical muthafuckas rank tha highly controversial Beethoven over old-ass musical muthafuckas whoz ass was highly ghettofab up in courts round Europe. Rock muthafuckas is still blinded by commercial success: tha Beatlez sold mo' than any suckas (not true, by tha way), therefore they must done been tha top billin. Rock muthafuckas is often straight-up all salty ta tha rock noize of tha past, they barely know tha dopest sellers. No wonder they is ghon be thinkin dat tha Beatlez did anythang worth of bein saved. Y'all KNOW dat shit, muthafucka!"

Dus.

1. "Hey Jude"

Een niet-instrumentaal nummer zou nooit langer dan zeven minuten mogen zijn, tenzij het blackmetal is. Dit geldt ook als meer dan de helft van de tekst bestaat uit do-dos en wah-wahs. Zelfs als dit nummer maar een minuut duurde, zou ik nog steeds liever luisteren naar het gehuil van een koor van zieke baby's op een urenlange vlucht in een Boeing zonder airconditioning.

Voor haattweets en doodsbedreigingen kan je Blake vinden op Twitter.