Kamasutra met fietsen

Stephanie fotografeert Elisabeth die in bed ligt met haar fixie.

Toen Stephanie De Smet haar idee voor een volgende fotoreeks uitlegde, zaten we met grote vraagtekens op de redactie. Ondanks het vertrouwen dat ze opgebouwd heeft door twee geslaagde VICE-shoots, deed haar wazig plan bij ons een rood alarm afgaan. Het idee kwam neer op kamasutra met fietsen, of zoiets. Ze zou jongedames wringen tussen de baren van een fixie en er dan foto's van nemen. We snapten er geen kloten van en besloten om het haar gewoon te laten doen. Wel gingen we tijdens de sessie even bij haar op visite. Onze nieuwsgierigheid was dan ook groot.

VICE: Wat is juist het plan?
Stephanie De Smet: Ik maak vier reeksen van erg verschillende modellen. Het eerste model dat ik gebruikte tijdens een opnamesessie in het park had veel kleren en make-up mee, een ander was eerder stoer, en het model van vandaag is groot, mager en blond. Ik zal haar in bed stoppen met haar fiets. Ik heb lakens opgelegd die ik voor de hond heb gebruikt. Ze mogen dus vuil worden. Smoggy, non! Smoggy, dodo! Smoggy is niet mijn hond. Hij is van een kennis uit Brussel en is wat koppig.

Wat heb je met fietsen?
Ik weet het niet, ik vind een fiets iets machtig. Mijn beste vriend is er ook gek van en hij koopt geregeld fietskleding. Ik ben ook al naar de Tour de France gaan kijken. Van kleins af aan heb ik een band met fietsen. Wat ik alleszins zeker niet wil, is een reeks van beelden waarin het model telkens een iets andere pose aanneemt. Dat zou iets te American Apparel zijn of Lookbook-achtig zijn: zoals een pagina uit een kamasutraboek.

Je bedoelt de badpakreeksen van American Apparel?
Dat bedoel ik, want de gewone foto's van American Apparel vind ik leuk.

Ik dacht dat je net iets in de trant van kamasutra wilde doen. 
Nee hoor, ik zei dat gewoon om me er gemakkelijk vanaf te maken! (lacht) 
(De bel rinkelt)
Dat zal Elisabeth wel zijn. Vind je het erg om twee minuten alleen te zijn met de hond?

Kennen jullie elkaar?
Elisabeth: Het is de tweede keer dat we elkaar zien.
Stephanie: Bij de vorige shoot van VICE wilde ik een meisje gebruiken, Klara. Maar de moderedacteur zag dat helemaal niet zitten. Ik moest voor een ander zorgen. Dan ben ik op Elisabeth gestuit. Uiteindelijk hebben we dan toch Klara gebruikt en heb ik Elisabeth een andere shoot beloofd. Els Vidts van in het park kende ik ook niet. Ik vind het leuk om met nieuwe mensen te werken.
Ik ben niet goed in het plannen van een sessie en tijdens het fotograferen laat ik eerlijk gezegd veel aan het toeval over. Ik heb liever dat de modellen niet poseren en laat ze vrij bewegen. Het enige dat ik doe, is zorgen voor een goed kader en proberen het juiste moment vast te leggen. Ik druk dus gewoon op de knop, meer niet.

Ik vind fotografie een beetje zoals kansberekening. Talent verkleint gewoon de noemer. Iedereen kan uiteindelijk een goede foto maken?
Elisabeth: Ik onderhoud de Facebookpagina van The Blackbox Revelation en af en toe trek ik er foto's voor. Ik zie de podiumfoto's van andere fotografen en die zijn allemaal hetzelfde. Je moet het ook zién: de juiste beelden maken en selecteren.

Jij bent het lief van Jan Paternoster?
Elisabeth: Ja … Het voorbije jaar was zeer hectisch omdat hij lange tijd in Amerika heeft getoerd. Daarvoor toerde hij in Europa en ging ik wel eens mee. In Amerika slapen ze niet in hotels maar bij mensen thuis op de vloer. Het is heel hard werken. Ze hebben het gevoel dat het nu of nooit is. Het is vreemd dat hij na een jaar terugkomt en dan moet zien wie nog zijn vriend is. Mensen veranderen op een jaar tijd … Maar goed, we zwieren de fiets in bed.

Een week later stuurde Stephanie haar foto's op. Ze waren erg verschillend. Eén model wandelt met een speelgoedfiets rond alsof het een chihuahua is. Een ander meisje had blijkbaar maar één wiel in de plaats van twee. Ik begrijp er weinig van. Stephanie is een wazige fotografe. Hieronder een selectie van de shoot.