Een Nederlandse escortdame vertelt over haar kerstplannen

Iedereen die vrijgezel is tijdens de kerstdagen, voelt hem al aankomen. Het is onvermijdelijk. Ergens tussen het aansnijden van een groot stuk vlees en het stukje tulband bij de koffie vraagt je moeder: "En, heb je nou al eens een vriendinnetje?" Het is ongemakkelijk, onaardig en bemoeizuchtig, maar voor de meesten van ons niet iets om vreselijk over in te zitten.

Maar er zijn ook mensen die moeders gezanik zo ontzettend beu zijn, dat ze bijvoorbeeld Annefleur* inhuren. Annefleur is 22, studeert aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en werkt nu al drie jaar voor de highclass escortservice Vialet. Ze is een van de dertig modellen die er werken, en die goed geld verdienen met het vermaken en verleiden van mannen en vrouwen.

De afgelopen drie jaar vierde ze eerste kerstdag met een vaste klant. Ik vroeg hoe zo'n avond er voor haar uitziet.

VICE: Wat zijn jouw kerstplannen dit jaar?
Annefleur: Voor het derde jaar op een rij vier ik eerste kerstdag met een vaste klant. We gaan eten bij zijn ouders, samen met zijn zus. Ik speel elk jaar zijn vriendin. De eerste keer spraken we twee uur van tevoren af om een goed verhaal af te stemmen. Na een beetje brainstormen besloten we dat we elkaar vier jaar geleden hadden ontmoet via gemeenschappelijke vrienden. Dat eerste jaar hebben we ook gezegd dat we behoorlijk ver van elkaar vandaan wonen en een latrelatie hebben. Als zijn ouders dus onverwachts langskomen, hebben we een goede cover. Als we aankomen, zit zijn familie in de woonkamer en drinken we eerst een paar borrels. We kletsen over hoe we het jaar 'samen' hebben meegemaakt. De eerste keer was dit echt een hele klus. Zijn ouders stelden ontiegelijk veel vragen – wat op zich logisch is als je zoon een nieuw meisje meeneemt. Maar voor mij voelde het alsof ik bij iedere vraag roder en roder aanliep. Mijn klant en ik zochten elkaars ogen kort op om bevestiging te zoeken en gelukkig vulden we elkaar goed in. Het viel mee, zijn ouders vonden me een 'aangename verrassing', dus ik kwam er met een hoop gegiechel onderuit. Onze tweede date in 2014 ging al een stuk beter, ik had meer mijn draai gevonden in het improviseren. Na het borrelen gaan we eten en wordt de kalkoen op tafel gezet. Na zo'n drie uur tafelen gaan we weer in de eetkamer zitten om verder te kletsen. En dan komt het meest gênante van de date.

Oh?
De fotoboeken worden uit de kast gehaald. Het is nogal ongemakkelijk om met een moeder die als een adelaar over je schouder loert kinderfoto's te bekijken van iemand die je eigenlijk amper kent. En dan drie vakantiealbums. Het ligt eraan hoe je het bekijkt, maar eigenlijk is het best komisch. Het is lachwekkend om "aah" en "oh, kijk nou eens!" te roepen bij een foto van een kleine jongen in zijn blote piemel, terwijl je die hele vent en zijn piemel niet eens kent.

Jullie hebben geen seks?
Nee. We knuffelen en zoenen ook niet. Hij heeft me eigenlijk nog nooit echt aangeraakt. Soms denk ik dat hij homoseksueel is, en dat hij daarom niemand mee naar huis neemt. Hij praat en beweegt zich ook wat vrouwelijk. Het zou me niets verbazen als hij zichzelf nog niet helemaal heeft uitgevogeld. Ik weet het natuurlijk niet zeker, ik ga m'n neus niet in zijn zaken stoppen – letterlijk en figuurlijk.

Bovendien is er eigenlijk ook geen tijd voor seks. Na het avondeten kletsen we nog wat en daarna nemen daarna afscheid van elkaar. Buiten het feit dat ik denk dat hij niet geïnteresseerd is in seks met een vrouw, kost zo'n avond ook een hoop geld en dat heeft hij volgens mij niet. Meestal boekt hij me voor zo'n zes uur, waarmee ik makkelijk rond de tweeduizend euro verdien. Jammer genoeg krijg je binnen dit beroep niet dubbel betaald met de kerstdagen. Maar ik moet toegeven dat tweeduizend euro geen verkeerd zakcentje is.

Wat soort soort iemand is hij?
Hij is 32 jaar en erg onzeker. Zijn ouders zaten constant in zijn nek te hijgen over het feit dat hij 'nog steeds' vrijgezel was. Hij besloot drie jaar geleden het roer om te gooien en een escortservice te benaderen. Hij doet het puur en alleen om zijn ouders te plezieren, vertelde hij me. Zelf heeft-ie het gezelschap niet per se nodig. Nu houden zijn ouders zich tenminste koest en is zijn vrijgezellenleven niet langer het onderwerp van discussie tijdens het kerstdiner.

Zou je Kerstmis niet liever vieren met mensen die je kent?
Ik heb heel weinig met Kerstmis. Ik vier Tweede Kerstdag wel altijd met mijn familie, maar dat is meer een gezelligheidsding. Ik vind het leuk dat ik iemand zoals hem kan opvrolijken en dat is volgens mij ook waar Kerstmis om gaat: geven en harten verwarmen. Daarnaast vind ik het oprecht tof en ook wel uitdagend om zo toneel te spelen. Je speelt wel met iemands leven, ik kan de boel helemaal verpesten en dan zakt hij flink door de mand.

Net zoals mijn klant zijn geheim voor iedereen verborgen houdt, weten mijn familie en vrienden ook niks van mijn beroep. Het is niet dat ik op Tweede Kerstdag op de praatstoel zit en uitbundig vertel over de gezellige kerstdag die ik al liegend heb doorgebracht met mensen die ik eigenlijk niet ken. Ik zeg gewoon dat ik bij vrienden ben geweest en daar laat ik het bij.

Denk je dat zijn familie iets doorheeft?
Ja, ik kan me niks anders voorstellen. Ik zou toch gek opkijken als mijn zoon een vriendin heeft die ik maar één keer per jaar te zien krijg. Maar ik denk dat ze allemaal wijselijk hun mond houden om ongemakkelijke momenten uit de weg te gaan. Zo'n gezin is het wel een beetje. Hij vertelt wel veel over me, om het geloofwaardig te houden, en vertelt dat vervolgens door aan mij.

Ik vind het wel opmerkelijk dat je je zo gek laat maken door het gezeik van je ouders, dat je een escortdame inhuurt voor tweeduizend euro. We zullen zien hoe het over een paar dagen gaat verlopen. Ik ben benieuwd of ik volgend jaar weer word geboekt. Wie weet ben ik tegen die tijd al vervangen.. Misschien wel niet eens door een vrouw.

*Annefleur is niet haar echte naam, maar de naam waaronder ze haar werk uitvoert.