Dierentolk Piek en ik kletsten met panters en lama's in Artis

Piek en ik. We zijn er klaar voor. Beiden gehuld in warm winterfleece staan we met pen en blocnote in de hand trappelend voor de ingang van Artis. Piek kan namelijk vanaf jonge leeftijd praten met dieren. Ik ook. Dat dacht ik tenminste, toen ik acht was. Honden kwispelden altijd harder bij mij dan bij mijn vriendjes. En ik had een zieke duif genaamd Karel met alle zorg en aandacht genezen. Mijn vader maakte spijtig genoeg op mijn zeventiende alles waar ik in geloofde kapot toen hij me vertelde dat Karel gelijk zijn evenwicht verloor en op de grond donderde toen hij hem in het bos op een tak zette. :(

Mijn hoop werd nieuw leven ingeblazen toen ik de blog van Piek op het internet vond, waar ze verhalen plaatst over haar gesprekken met allerlei diersoorten. Ze kan bovendien worden ingehuurd om te praten met je overleden, zieke of extreem tergende mopshond. Zelfs de gemeente Zutphen huurt haar in om te praten met fauna die overlast veroorzaakt. Ik nodigde Piek uit met me mee te gaan naar het Amsterdamse dierenparadijs, om wat te kletsen met de lama’s, olifanten en panters.

Hoi Piek, ben je opgevoed door wolven?

Helaas niet. Ik denk dat die opvoeding veel rustiger zou zijn dan een opvoeding door en tussen mensen.

Hoe gaat het nou in zijn werk, praten met dieren?
Ik maak een telepathische lijn met het dier. Dan stel ik mezelf voor: hallo, ik ben Piek. Ik krijg dan meestal een aantal beelden, gevoelens of letterlijke woorden door. Dan is het aan de tolk om dat te vertalen. Ik heb het zelf ook moeten leren hoor, door veel te oefenen. Op een gegeven moment merkte ik dat ik ze verstond. Eerst geloofde ik het natuurlijk niet, en ook de buitenwereld dacht dat ik gek was. Dat was wel vervelend, maar daar heb ik me nu overheen gezet.

Piek over de apen: “Ik krijg door dat ze een struggle for life hebben. De leider heeft weinig interesse: ‘Zie je niet dat ik aan het eten ben?’ Ze zijn niet erg gezellig tegen elkaar. Ik kan hier niet veel mee.”

Je publiceert je gesprekken op een blog, en je hebt een boek geschreven: In de stilte hoor je alles.

De reden dat ik dierentolk ben, is omdat dieren vaak verkeerd worden begrepen. Ik ben er zodat mensen meer naar dieren gaan luisteren, want dieren hebben ook dingen te vertellen!

Piek praat met de lama’s: “Van alle kanten komen mensen, daarom stellen de lama’s zich defensief op. Ik krijg een cirkel binnen. Dat betekent dat ze elkaar goed begrijpen. Ze zijn maatjes onderling, vrienden. Ik vraag waarom ze spugen. Ik krijg door: ‘We geven elkaar graag een grote bek, zo bepalen we onze positie’.”

Kun je vragen of die babylama naar mij toe komt? Ik wil hem aaien.

Je kunt niet zeggen: kom eens hier. Dat heeft te maken met de vrije wil die de dieren bezitten. Als een dier niet wil, dan wil ‘ie niet.

Als Piek de capabara’s vraagt wat ze van de lama’s vinden, antwoorden ze volgens haar: “Dom en dominant. Ze zorgen voor veel  poeha en bovendien zijn het een stel haantjes. Wij zijn veel relaxter.”

Ik wil ook kunnen praten met dieren. Kun je het me leren?

Ik ben geen docente. In principe kan iedereen het, maar je moet je wel open stellen. Ik communiceer door een bepaald beeld uit te zenden. Bij een hond moet je bijvoorbeeld met een bepaalde overtuigingskracht denken: hij komt hoe dan ook. Ook bij mensen geldt dit. Als je denkt: dit gaat nooit lukken, lukt het ook niet. Je moet een plek in jezelf zoeken, bij mij is dat mijn borstkas, en vanuit die plek kun je jezelf openstellen en verbindingen maken.

Piek heeft een gesprek met de zwarte panter. “Hij zegt: ‘Wat doe ik hier? Kijk, duiven! Het voer loopt hier letterlijk langs me. Ik voel me heel krachtig en mooi, maar dat kan ik in dit hok niet uiten’.”  

Vaak wordt er gezegd dat deze beesten niet zo’n plezierig leven hebben.

Weet je, het is kortzichtig om te zeggen dat dierentuindieren ongelukkig zijn. Maar deze dieren offeren zichzelf als het ware op om mensen van te laten genieten. Hierdoor kunnen ze niet hun potentieel kwijt zoals ze dat in de vrije natuur zouden kunnen.

En hoe zit het met wilde dieren in het circus, zoals leeuwen? Die wil het nieuwe kabinet verbieden.

In het circus worden leeuwen meer geprikkeld dan in de dierentuin. Er is meer intellectuele uitdaging voor ze. Ik geloof dat circusdieren en hun mensen een band met elkaar hebben. Ze zijn naar mijn idee helemaal gek op hun dieren.

De olifanten volgens Piek: “Komen er nog meer olifanten bij? Ik heb het gevoel dat er meer olifanten bijkomen. Ik wil brokken eten!”

Een jumbo! Denk je dat zijn ouders verliefd zijn?

Dieren voelen niet echt liefde. Vriendschappen kunnen ze wel voelen. Zwanen hebben dat trouwens wel. Ik had eens een gesprek met twee zwanen en die waren hotel de botel op elkaar, haha! Ja, die voelden echte liefde. Zwanen blijven ook hun hele leven bij elkaar. Dat doen andere dieren niet.

Piek, bedankt voor je tijd. Ik vond het ontzettend leuk.

Jij ook bedankt. Ik ga nog even verder praten, ik ben hier nu toch. Gelukkig heb ik een oppas voor de hond!