Deze alumni van Antwerp Fashion Department maken naam in de modewereld

Juni, de maand waarin jij ofwel de limieten van je kortetermijngeheugen opzoekt in de blok of de grenzen van je horeca-uitgaven verlegt op terras. Maar juni is ook de maand waarin kunststudenten hun laatste zweet en tranen stoppen in de eindwerken waar ze een jaar van hun leven voor opgaven — of toch tenminste 10 maanden. Om al dat harde werk met de wereld te delen, organiseren zowat alle academies publieke toonmomenten, en er zijn er weinig die zoveel (pers)aandacht krijgen als het toonmoment van de studenten van de modeacademie van Antwerpen.

Dat de show van de Antwerpse Modeacademie zoveel aandacht krijgt is niet heel verwonderlijk. Alumni hebben België op de internationale modekaart gezet en doen dat nog steeds — al verdient La Cambre toch een even grote loftrompet met oud-studenten als Anthony Vaccarello of Marine Serre. In Antwerpen zijn de bekendste alumni Dries Van Noten, Ann Demeulemeester, de andere leden van de ‘Antwerpse Zes’, een groep van ontwerpers die in ‘86 hun collecties samen presenteerden in Londen, Raf Simons (die nu Prada’s creatief directeur is) en recenter Rushemy Botter, die met partner Lisi Herrebrugh BOTTER runt wanneer ze geen creative direction doen bij Nina Ricci. 

Ieder jaar springen modejournalisten op de nieuwste alumni van Antwerpen, op zoek naar het volgende talent dat een household name zal worden in de traditie van de Zes. Dit jaar zetten wij ons geld in op Mohammed El Marnissi, Giorgia Galfré, Huize You, Ingmar Patton Plusczyk, Vincent Thürstein en Angelika Öllinger. Hun afstudeercollecties vertoonden een onmiskenbare eigenheid en smaken naar meer. Maar hoe ga je van een succesvol eindwerk, naar het echte werk? 

VICE sprak Florentina Leitner (25), Adult Antwerp’s Raphaële Lenseigne (29), Shuting Qiu (26) en Linus Leonardsson (24), vier alumni van de Antwerpse modeacademie met een eigen merk, over de invloed van de Academie en hoe je als jonge ontwerper je eigen Huis opbouwt na je afstuderen. 

Wie kijkt naar de lijst van masterstudenten voor 2021 merkt hoe de Academie heel wat internationale studenten aantrekt. Ook Florentina, Raphaële, Shuting en Linus kwamen aanwaaien in de Antwerpse haven voor hun studies, de ene al wat bewuster dan de andere. Voor Shuting was het simpel: “Ik wilde studeren in de school van de Antwerpse Zes”. Ook Linus raakte op eenzelfde manier gefascineerd door de ontwerpen van Belgische groten als Margiela, Ann Demeulemeester, Bruno Pieters en Kris Van Assche. De doorslag kwam er toen die zo’n 15 jaar oud was. “Op de middelbare school kregen we een Arte documentaire te zien over mode in de jaren 80. De docu liet zien hoe de artistieke visie en conceptuele aanpak Antwerpse alumni verbindt, terwijl hun sterke persoonlijke expressie hen voldoende van elkaar onderscheidt. Ik voelde meteen een connectie.” 

Die gemeenschappelijk eigenheid bij de studenten, zien Shuting en Florentina ook. “Tijdens mijn studies zelf zag ik niet zoveel gelijkenissen met mijn medestudenten,” zegt Shuting daarover, “maar achteraf wel, net omdat iedereen zo’n eigen stijl en esthetiek ontwikkelt aan dezelfde Academie.” Voor Florentina hangt dat ook samen met de vrijheid die je in Antwerpen krijgt. “In het tweede jaar mag je al een collectie ontwerpen, en dat sprak mij enorm aan. Ook buiten de Academie raak ik geïnspireerd door Antwerpen. In Oostenrijk, waar ik vandaan kom, zijn de mensen veel minder vrij in hun kledij. Wat ik waardeer in Belgische mode is hoe gedurfd het is en hoe ook mensen op straat zich veel kleurrijker durven te kleden.” 

Ook Linus raakt in Antwerpen geïnspireerd om gedurfdere creaties te maken. “In het begin van mijn studies, hield ik vast aan een bepaald minimalisme. Ik was helemaal van ‘zwart is ook een kleur’, en maakte abstracte ontwerpen die mode heel serieus nemen. Het was een tegenreactie op de gedachte dat de industrie maar oppervlakkig is. In België ontdekte ik echter dat je ook heel serieus kan zijn in de manier waarop je speelse onderwerpen en kleur benadert.” 

Ook Raphaële vond haar thuis in de Academie door de vrijheid die de studenten krijgen. “Ik heb me voor verschillende scholen aangemeld, die vaak veel minder vermaard waren dan de Academie, maar ik raakte nergens binnen. Het was een vriend die me richting Antwerpen wees, omdat de school bekendstaat om haar experimentele karakter. Toen ik er aankwam voelde het meteen als een plek waar ik mocht groeien.”

Heel wat alumni gaan na hun studie aan het werk bij andere modehuizen, maar sommigen wagen de sprong. Florentina begon na haar afstuderen bij Dries van Noten. “Ik wilde zien hoe het was om bij een groot Huis te werken, maar ontdekte dat mijn eigen merk me meer voldoening zou geven. Daarnaast kreeg ik ook een paar mooie kansen, die ik niet wilde opgeven, gewoon omdat ik voor een ander merk werkte”. Ook Shuting wilde vooral haar eigen esthetiek en visuele taal blijven ontwikkelen om haar verhalen te vertellen. “Maar ik zou nu wel al wat vroeger beginnen na te denken over de commerciële kant daarvan. Ik doe nu beter mijn best om een connectie te vinden tussen het creatieproces en de marketing van die creaties,” zegt Shuting daarover. 

Raphaële legde een iets andere weg af en wist al gauw dat ze voor zichzelf wilde werken. “Ik wist al voor mijn Master dat ik mijn energie niet in kleding wilde stoppen, en legde me toe op de ambacht van schoenmakerij, die toch een ietwat ander businessmodel vergt. Het is een beetje overgesimplificeerd maar ik denk dat ondernemerschap ook iets is wat je in je hebt of niet. Ik ben net zozeer een ondernemer als een designer en vakmens. Bovendien had ik het gevoel dat ik niet weggelegd was om te werken voor een ander in deze extreem gecodeerde industrie. Met Adult. kan ik mijn eigen passie voor hooggehakte schoenen doorgeven aan heel veel mensen, van schoenmaat 36 tot 46. Het maakt me blij dat ik zoveel mensen de mogelijkheid kan geven om te lopen op de prachtige stelten die wij produceren.” 

Ook Linus probeert met hun eigen merk om mode minder gendergebonden te maken. “Ik zag een groot gat in het modelandschap op vlak van gender non-conforming kledij. Heel wat merken claimen wel genderfluïde of unisex te zijn, maar er zijn er maar weinig die dit op een modieuze en speelse manier benaderen. Het gaat veelal over oversized kledij die voornamelijk uit de traditioneel mannelijke kleerkast komt. Als je dan toch eens een cisgender man in een jurk ziet, is het vaak niet eens glamoureus, strak noch sexy. Daar wil ik met mijn merk verandering in brengen.”

De invloed van corona laat zich ook voelen in de modewereld. Of er ooit teruggekeerd wordt naar de groots opgezette spektakelshows van weleer is nog maar de vraag. Prada en heel wat andere groten hielden het bijvoorbeeld ook voor hun Spring 2022 Menswear collectie nog bij een videopresentatie, maar het is moeilijk in te schatten hoe verregaand die invloed zal zijn.

“Ik denk dat we er nog jaren over zullen doen om de impact van deze crisis op mode te doorgronden,” zegt Raphaële, “maar voor ons heeft het er wel toe geleid dat we nog dichter bij de klant zijn gekomen. We willen mensen laten zien hoe we dingen bedenken en produceren en hen ook inspraak geven.” Een voorbeeld van die inspraak zijn de laatste muiltjes die Adult lanceerde. Wie het merk op Instagram volgt, kon zien hoe de Candymelt Mule van een vormexperiment uitgroeide tot wat het vandaag is, en dat begon met een “Vinden we dit leuk?”-poll op Insta. 

Florentina en Linus lieten hun collecties ook inspireren door de pandemie. Zo bouwde Florentina meer loungewear en knitwear in haar collectie in, maar “in principe kan dat natuurlijk ieder seizoen veranderen”. “Wie weet, nu mensen weer meer buiten mogen komen, gaan ze misschien veel meer evening wear kopen? Hoe dan ook probeer ik mijn kleren zo te ontwerpen dat je ze voor verschillende gelegenheden kan dragen, maar stiekem hoop ik toch dat mensen straks weer in hakken en couture gekleed gaan.”

Linus ziet er wel het positieve van in. “Mijn laatste collectie bevatte heel wat referenties naar huiselijk comfort zoals duvets, bedlinnen en badjassen. Ik ben veel bewuster gaan nadenken over comfort en draagbaarheid, terwijl ik in vorige collecties meer bezig was met de visuele impact. Dat is wel positief, want uiteindelijk moeten mensen zich niet alleen absolutely fabulous voelen in je kleding, maar ook comfortabel.” 

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.