Mijn lerares misbruikte me en daardoor werd ik suïcidaal

Vrouwen worden niet vaak als zedendelinquenten gezien. Het idee dat er ook vrouwelijke seksueel misbruikers bestaan is niet op dezelfde manier tot ons collectieve bewustzijn doorgedrongen als ideeën over mannelijke misbruikers.

Maar dat betekent niet dat ze niet bestaan. Caroline Berriman, een 32-jarige docent-assistente, had in 2015 twee maanden lang regelmatig onbeschermde seks met een 15-jarige mannelijke leerling. Ze werd schuldig bevonden, maar ging niet naar de gevangenis. De jongen heeft gezegd dat het hem "voor het leven getekend" heeft.

Er zijn misschien mensen die zeggen dat de jongen zich niet moet aanstellen en dat hij dankbaar zou moeten zijn dat hij het met zijn knappe lerares mocht doen. Anderen zeggen juist dat deze ongeoorloofde seksuele relatie, die zodanig uit de hand liep dat de tweejarige dochter van Berriman de jongen 'papa' ging noemen, voor elke tiener te veel is.

Woorden als 'seksueel misbruik' en 'verkrachting' worden meestal gebruikt voor mannen die het gemunt hebben op vrouwen of meisjes. Vrouwen verkrachten niet, maar in plaats daarvan – zo wordt ons verteld – versieren ze hun slachtoffers met slinkse tactieken. In 2015 ontliep een 20-jarige babysitter, die seks had gehad met een 11-jarig jongetje, haar gevangenisstraf nadat de vader van het kind had gezegd dat de jongen "dol op seks" en "helemaal klaar voor de ervaring" was.

Net zoals het geval was voor de tiener in de Berriman-zaak, begon mijn verhaal ook toen ik vijftien was. Mijn lerares was een twintiger, die een zusje had die een jaar onder mij zat.

Ze was klein en knap, met blond haar en een atletisch figuur. Ze was een van die docenten die het niet erg vindt om met de populaire scholieren te praten alsof het hun beste vrienden zijn. De meisjes wilden zoals haar zijn en de jongens wilden haar neuken. Ik had nooit gedacht dat ik dat ook zou doen.

Op een dag deed ik alsof ik mijn moeder moest bellen om te regelen dat ze me op kwam halen na schooltijd. Ik leende de telefoon van mijn lerares, maar in plaats van dat ik mijn moeder belde, stuurde ik een sms naar mijn eigen nummer, gaf de telefoon terug en wandelde triomfantelijk naar huis. Het was een goede grap, een kleine overwinning voor een tienerjongen. Ik had zojuist het nummer van de knapste lerares van de school geregeld – wie zou ik het als eerste vertellen?

Ik haalde mijn telefoon tevoorschijn en kon niet geloven wat ik zag. Onder de sms die ik zelf had verstuurd stond een tweede bericht:

"Deugniet. Wanneer kom je langs om iets te drinken? x"

Ik had het voorgevoel dat dit een kant op zou gaan waar het misschien niet heen zou moeten gaan, dus ik sloeg het nummer op onder een valse naam: Mia.

Ik bezocht Mia minstens twee of drie keer per week na schooltijd, vaak nog in mijn schooluniform. We zaten samen op haar bank, keken naar Friends en zoenden urenlang. Zij vroeg mij naar hoe mijn dag was geweest en we lachten samen om de leerlingen en docenten die we allebei niet mochten. Na twee weken werd ik door haar ontmaagd.

Dat was een nachtmerrie. De seks was vrij kut. Elke 15-jarige jongen die een oudere vrouw moet plezieren zal een ongelooflijke druk voelen – laat staan als het zijn eerste keer is.

Mia was agressief, veeleisend en luid. Ik deed mijn best om te imiteren wat ik in pornofilmpjes op het internet had gezien, en zij leek de juiste geluiden te maken. Soms was het ongemakkelijk en voelde ik me heel onzeker. Niet lang daarna liet ze me beloven dat ik van haar hield. Het ding was alleen dat het ook echt zo was.

De relatie werd steeds meer een sleur. Mia verbood me om te gaan met sommige van de knappere meisjes uit mijn jaar. Als ze geïrriteerd was, negeerde ze me als we elkaar tegenkwamen in de gang, wetende dat ik haar daar niet kon vragen wat er met haar aan de hand was. Ze zei dat ze jaloers was op haar vrienden, die gingen trouwen en verhuizen, terwijl zij aan het aanklooien was met mij – "een kind".

Ze kwam langs als ik theaterles had, ogenschijnlijk om iets te overleggen met onze leraar, maar bleef dan rondhangen om mij te zien optreden. Haar ogen waren de hele tijd op mij gericht. Toen de relatie slechter begon te worden, vertelde ze me dat ze een miskraam had gehad.

Op een avond lagen we te knuffelen nadat we seks hadden gehad, toen zij opeens begon te bloeden op de lakens. Op dat moment dachten we allebei dat ze onverwachts ongesteld was geworden. Ik vond het wel grappig, zij schaamde zich en ik ging daarna naar huis toe. "Het is immers gewoon een doordeweekse dag."

Mia belde me de volgende avond op om te zeggen dat ze de hele dag in het ziekenhuis was geweest, nadat ze de miskraam had gehad. Ze was slechts een paar weken zwanger geweest. Ik kon dat toentertijd niet goed begrijpen. De gedachte dat ik een kind kon maken kwam niet bij me op – ik was zelf nog een kind. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Mia hield er niet van om erover te praten. Dat deden we dus nooit.

Cannabis is een geweldige recreatieve drug, maar het kan slechte dingen met je doen als je je niet goed voelt. Toen ik zestien was werd ik minstens drie keer per week stoned. Mijn vrienden praatten soms urenlang over hun vriendinnen – hoe de seks was, waarover ze ruzieden, waar ze op vakantie gingen – en ik kon helemaal niks zeggen.

Soms kwam ik superstoned thuis en praatte ik tegen mezelf, alleen, op mijn kamer. Ik kon niemand vertellen dat ik verliefd was. Nog erger, ik kon niemand vertellen dat het met geen mogelijkheid stand zou kunnen houden. Ik besloot om de relatie te beëindigen na een bijzonder stom incident.

Ik was uitgeweest met vrienden en had gezegd dat ik naar huis ging, omdat ik moe was. Ik ging naar Mia toe en neukte haar twee dagen lang in elke kamer van het huis. De buitenwereld bestond niet meer. Mijn telefoon had bijna 48 uur uitgestaan.

Toen ik thuiskwam trof ik mijn moeder huilend aan. De politie was al langs geweest en stond op het punt om me als vermist op te geven. Genoeg was genoeg. Ik stuurde Mia een berichtje:

"We kunnen dit niet meer doen."

Haar antwoord:

"OK"

Kevin Browne, hoogleraar en psychiatrisch expert aan de Universiteit van Nottingham, zegt: "Misdrijven van vrouwen tegenover tieners zijn grotendeels een mysterie, omdat de slachtoffers zich niet melden. Er wordt bijna van jongens verwacht dat ze dat soort misbruik leuk moeten vinden, onder andere door de patriarchale aard van onze samenleving. Ze zullen niet gauw toegeven hoe bang ze ervan worden."

Ik pleegde drie keer bijna zelfmoord. Twee keer probeerde ik om een overdosis pijnstillers te slikken en een keer stuurde ik mijn auto van de weg af toen ik 140 kilometer per uur ging. Alle drie incidenten lieten me ongedeerd (hoewel ik nu wel op de fiets naar mijn werk moet). Mijn huisarts schreef me antidepressiva voor om mijn stemmingen in evenwicht te brengen.

Nadat ik hoorde dat Mia vermoedelijk met nog meer leerlingen van de school seks had gehad, stelde ik de politie anoniem op de hoogte. Ik vertelde hen dat ik geen verklaring wilde geven, maar als ze door haar Facebookberichten zouden gaan, ze alles zouden vinden wat ze nodig hadden. Het laatste wat ik hoorde was dat ze niet meer op de school werkte, dat haar huis was verkocht en dat haar profielen op social media verwijderd waren.

Vrouwelijke misbruikers zijn relatief zeldzaam. Volgens schattingen is slechts 5 procent van de misbruikers een vrouw, maar ze bestaan, en er moet meer worden gedaan om slachtoffers aan te moedigen om zich in het openbaar uit te spreken. Ik probeer dat nog steeds.

Zoals verteld aan Martin Coulter. De identiteiten zijn veranderd om de anonimiteit te beschermen.