Vijf ondergewaardeerde haaien waar je misschien nog niet van gehoord hebt

Op Discovery's Shark Week ligt de focus vooral op de big bad motherfuckers van de haaienfamilie – en dat kun je ze moeilijk kwalijk nemen. Witte haaien, voshaaien en de uitgestorven megalodon staan niet voor niets in de spotlights – ze zijn badass. Maar er zijn er meer! Deze vijf onderbelichte jongens verdienen ook een keer de aandacht. Daarna laten we je weer even met rust met onze zeebeestenfetish.

Koehaaien zijn levende tijdcapsules. Er zijn vier soorten in drie geslachten die sterk lijken op hun voorvaders uit het Jura. Sinds die tijd zijn ze nauwelijks geëvolueerd. Ze missen de typische rugvin die een haai een haai maakt, maar om dat goed te maken hebben ze extra kieuwen: twee meer dan de standaard vijf. Hij brengt het grootste deel van zijn tijd door in de diepzee, maar soms komen ze ook een wat socializen in ondiep water, zoals in het zeewier bij Kaapstad. Oh, en ze zien er best wel schattig uit. Voor een haai dan.

De gevlekte bakerhaai is een echte Australiër. Hij ligt een beetje te chillen op de bodem en te doen alsof 'ie een tapijtje is. Echt jagen doet de Wobbegong (z'n Australische naam) niet, het is meer een soort wachten tot er iets z'n bek in zwemt. Hij heeft een redelijk relaxte verhouding met mensen: hij is voor ons niet echt gevaarlijk (hoewel hij soms moeite heeft met loslaten als iemand op hem stapt), en wij laten hem ook voornamelijk met rust. Good on ya, mate!

Groenlandse haaien zijn ongeveer net zo groot als de grote witte haai. Best wel groot dus; tot ongeveer 6.5 meter. Het zijn de meest noordelijk levende haaien, en omdat ze in ijskoud water zwemmen heeft de evolutie ze voorzien van een maffe eigenschap: ze hebben een soort biologische antivries in hun lichaam. Ze vreten alles: vissen, zeehonden, ijsberen en rendieren. Huh? Oh, en ze zijn giftig.

Net als de koehaai is de franjehaai een bijzonder oude soort. Zijn bizarre voorkomen maakt hem een aannemelijke schuldige van urban legends over mega-zeeslangen door de eeuwen heen. Hij heeft een gigantische bek met zo'n 300 tanden, die eerder gebruikt worden als een soort pinnen om de prooi mee vast te grijpen dan om te snijden. Het zijn de ergste moederskindjes van de het dierenrijk; hun jongen worden tot drie en een half jaar meegedragen.

De witte haai mag dan misschien de koning van de haaien zijn, maar deze kleine sneaky bastard doet eigenlijk niet voor hem onder. Hij heeft een soort zuignapbek waarmee hij zich vastgrijpt aan zijn prooi, een ronde koekjesvorm uitsnijdt en er dan keihard vandoor gaat. Hij is supersnel, heeft een lichgevend buikje waarmee hij vissen uit de diepte naar zich toe lokt, en hij vreet zelfs stukjes witte haai.

Oh, shit, niet hij weer!