Hou er over op: de opkomst van dating-apps veroorzaakt geen polygamie

Het magische techno-utopisme lijkt de geschiedenis te kunnen herschrijven in het voordeel van hun zelf geproduceerde vooruitgang. Voor iedereen die zich graag in dit territorium begeeft: Twitter vond de massaopstand niet uit (het maakte massa mobilisatie wel mogelijk), Grindr vond de one-night-stand niet uit (maar automatiseerde het proces hooguit), en eenzame mensen waren al eenzaam voordat Facebook bestond. En nu, met "Big Dating" lijkt het moment aangebroken dat de wereld geschiedenis definitief gekaapt is door Silicon Valley.

"Big Dating" werd mogelijk gemaakt door Chris Messina, een consultant die een aardig prominente open source voorvechter is. Ook heeft hij de eervolle uitvinding van de hashtag achter zijn naam staan. In een opiniestuk voor CNN schreef Messina over polyamorie (een levenshouding die meerdere partners goedkeurt) en over het hebben van een "soort-van-monogame" relatie terwijl hij Burning Man bezocht in 2013. Het kern idee, inclusief verwijzing naar de seks journaliste Melissa Gira Grant, is hier dat apps de monogamie omverwerpen.

Stel je verontwaardiging nog even uit en laat de ontdekking van Messina op je inwerken. Anderhalf decennium na dat er ​een belangrijk boek over dit onderwerp uitkwam kwam hij tot deze conclusie. Mensen zijn volgens hem berekenend en oplossingsgericht als het op relaties aankomt, en dit verklaart het falen van trouw zijn in onze samenleving. Laten we niet te veel in Silicon Valley grootspraak verzeild raken zoals de stelling: "Big Dating heeft monogamie en seks ontwricht," laten we naar het centrale idee van "Big Dating" kijken: apps als Secret en Snapchat (en andere millenial vriendelijke apps als Tinder en OKCupid) faciliteren non-monogame relaties - ze vergemakkelijken de discrete en anonieme mogelijkheid om seks te hebben.

In mijn generatie, is trouwen zeker op z'n retour. Daarbij zijn de middelen waarmee we onze seksualiteit uitdrukken ook zeker aan het veranderen. Jenna Wortham's grandioze stuk "Everybody Sexts" laat een breed spectrum aan ervaringen zien. Van een plaatje van je harde lul opsturen naar iemand die je op Tumblr ontmoette, tot een foto van je tieten sturen naar je geliefde die op kantoor zit. Dit zijn in feite geen uitdrukkingen van polyamorie. In tegendeel: de sexters in Wortham's artikel hebben een exclusieve relatie, veel OKCupid gebruikers zoeken vaak ook gewoon iets vasts.

Straight SV ppl think they've invented Big Dating, eg non-monogamy. http://t.co/QiCOvQdnsA I'll be disrupting myself back to a leather bar.

— Melissa Gira Grant (@melissagira) January 31, 2015

Dan is er het hele idee van Messina, het idee dat overal opduikt, dat internet dating partners in grotere mate vervangbaar maakt. Je swiped de ene weg en een ander verschijnt al weer in beeld, je laat je relatie vallen en vervangt diegene met een leuker exemplaar. In tegen stelling tot monogamie, dat mensen individueel op waarde schat, is daten tegenwoordig een open oproep naar een alle online geïnteresseerden.

De gedachtegang van Messina is gerelateerd aan wat webcam artiest Emily Witt vorig jaar bestempelde als "massa intimiteit" een kaleidoscopisch spectrum aan seksuele expressies. Met de mogelijkheid om zo veel of zo weinig bloot te geven van jezelf als je wilt. Kwetsbaarheid is één van de vele factoren die van invloed zijn op de diepte van de interactie, seks kan in dit geval een voyeuristische, een publiek gedreven, of een één-op-één ervaring zijn.

Witt's artikel over de relatief obscure webcam en chatdienst Chaturbate vertelt ons dat "internet seksualiteit" de "lijnen tussen porno, seks werk, normale seks, internet dates en sociaalnetwerken vervaagt." Het is een ingewikkeld en genuanceerd terrein, en dat zal voor iemand als Messina verwarrend kunnen zijn. Zijn enige referentiepunt aan non-monogamie relaties hangt namelijk aan een Steve Jobs quote.

Jobs stelde ooit dat de computer werkt als een fiets voor het brein, er op doelend dat het brein zich hierdoor sneller kan voortbewegen. Hierom denkt Messina: "als je over twintig jaar terugkijkt op onze tijd dan zouden we non-monogamie kunnen zien als fiets voor het hart." Deze theorie negeert op een tenenkrommende manier dat de westerse wereld een lange geschiedenis heeft van polygamie. Je weet wel, het oude Griekenland en een overvloed aan gemeenschappen die polygamie bedreven in de VS.

Het gaat ook volledig voorbij aan het feit dat trouwen een van de meest duurzame technologieën is die ooit uitgevonden is. Het is een uitvinding die eigendom (lees: geld en vrouwen) door bloedlijnen door kon geven. In het boek Marriage: A History van Stephanie Coontz wordt er een kritische blik geworpen op het fenomeen trouwen en komt ze tot de volgende boodschap: zelfs het idee van één ware liefde is genesteld in ideeën over financiële overeenkomsten, het idee van een soort maatschappelijke-lijm. (Messina denkt daarentegen dat monogamie een reactie was op "beperkte natuurlijke hulpbronnen," wat een schoolvoorbeeld is van populaire psychologisch denken).

Dus nee, Snapchat is monogamie niet aan het ontwrichten. Apps als Secret zijn niet verantwoordelijk voor de interesse in exclusiviteit. Met de zelfde logica worden smartphones beschuldigd van het kinky maken van het dagelijksleven. Als Messina deze lijn van argumentatie voort zou zetten, dan zou hij het internet de verantwoordelijkheid moeten geven pornografisch materiaal, oftewel: technofobische hysterie. Dus als we iets kunnen leren van zijn met jargon doorspekte manier van spreken, is het dat hij deel uit maakt van een culturele shift. "Big Dating" is het soort term die gebruikt wordt door witte tech mannen, het is een poging om een eeuwenoud en complex idee in de beperkte ruimte van een hashtag te proppen.