Ik ging naar een penisexpo en leerde weinig

Ik ben zeker geen expert op het vlak van seksualiteit, gender en lichamen, maar wel in touch met de realiteit. Om die wereld beter te leren kennen, ging ik daarom naar het GUM of het Gents Universiteitsmuseum. Mijn alma mater draagt ‘durven denken’ hoog in het vaandel en ik wou meer nadenken over onze genitalia. Daarom ging ik naar hun Phallus expo, een tijdelijke tentoonstelling over everything penis.

Omdat het blazend heet was, was ik alleen al blij om een gebouw met airco binnen te stappen. De duistere inkom leek me niet meteen verwelkomend en stond in sterk contrast met de fleurige plantentuin buiten. Toch werd ik vriendelijk onthaald in het tot-museum-omgetoverde schoolgebouw. Ik nam de lift naar het derde verdiep waar in een ruimte gevuld met vreemde objecten - precies een wunderkammer - de host van het museum klaarstond de weinige bezoekers van die dag te ontvangen. Na een korte uitleg over hoe het museum werkt, werd ik vrijgelaten om zelf rond te dwalen.

Phallus is een tijdelijke tentoonstelling tussen de vaste collectie curiosa. De objecten die je kunt vinden in het GUM zijn oud lesmateriaal dat niet langer in gebruik is dankzij de digitale stroomversnelling van de 21ste eeuw. Na even browsen tussen een papier-mâché paard op ware grootte, een gigantisch ijzeren beeld van wat een penis lijkt te zijn, inheemse maskers, opgezette dieren, metalen planten en een video van een ex-prof van een vak waarvoor ik drie jaar na elkaar buisde, nam ik de trap naar boven waar een kleine, nog donkerdere kamer, vol stond met penisvormige objecten.

De expo belooft het mannelijke geslachtsdeel op een voetstuk te zetten met het idee om daarna het er terug af te stoten. Dat het een op een voetstuk stond was zeker op te merken. De ruimte werd gevuld met de mannelijke blik op seksualiteit en de medische wereld. Die kritiek komt ook kort aan bod in het deeltje over sextoys en het onderzoek naar vagina’s. Zo zie je er hoe Andreas Vesalius de vagina inbeeldde in zijn De humani corporis fabrica libri septem. Hij geloofde er sterk in dat de vagina gewoon een ‘binnenstebuiten’ vorm was van de penis. Een idee dat samengaat met het maatschappelijke en christelijke idee dat toen bestond dat de vagina enkel en alleen bedoeld was om het mannelijke geslachtsdeel te ontvangen en kinderen uit te duwen. Dat idee sluit aan bij de theorie dat toen leefde dat de vagina gezien werd als een ontvangstkanaal voor sperma en niets meer. Dat is dan ook meteen de reden waarom vroege geneeskunde niet meer aandacht besteedde aan de vagina. 

In die kamer vol penissen - en dan bedoel ik echt overal en van allerlei diersoorten - kreeg ik veel uitleg over alles penis-gerelateerd. Ik zag er de opgezette penis van een vosvleermuis en de bloedkanalen van een hondenpenis. Ik was toch een beetje teleurgesteld om geen cloaca van een eend te zien. Voor hen die het nog niet wisten: Het geslachtsdeel van een mannelijke eend is spiraalvormig, en dat van een vrouwtjeseend ook maar dan in de omgekeerde richting. Dat is om ongewenste seks tegen te houden. Evolutionaire macht aan de vrouwelijke eend! Aan de muur hingen enkele vreemde bustes van micropenissen. Ook op de tafel, lag een reeks polaroids van micropenissen. Mensen die dat vroeger voorhadden kwamen vaak terecht in freakshows. Opvallend genoeg stonden er ook lesmodellen van mannelijke en vrouwelijke geslachtsdelen die ik herkende uit mijn eigen seksuele voorlichting van in de lagere school. Hoewel ze er best nog accuraat uit zagen, herinnerde ik mezelf eraan dat dat ook alweer 13 jaar geleden was en ik niet veel had aan die lessen. 

In het midden van de kamer stond een papier-mâché van dezelfde maker van het paard dat ik eerder, een verdiep lager, al had beschouwd. Dit lesmodel toont het ‘mannelijke’ lichaam, maar wat opvalt is dat zijn hoofd naar beneden gebogen is en hij een erect lid heeft. Een beetje louche. Is hij triest? Waarom is hij stijf? Er zit een verborgen emotie in het lesmodel waarop de expo ook niet meteen een antwoord weet.

De expo vertelt ons ook over hoe we geslachtsorganen ontwikkelen. In essentie hebben we allemaal hetzelfde ‘tuberkel’ waaruit onze geslachtsdelen groeien. In later onderzoek bleek zelfs dat vagina’s eigenlijk helemaal niet zo ver afstaan van penissen. Dat leerde ik eigenlijk al in Jouissance Club van Jüne Plã, een baanbrekend boek dat al het fijne van seks en seksuele organen uitlegt op een gendervriendelijke manier met een eerlijke focus op zowel de vagina als de penis. Ik wil niet biased klinken, maar honestly, dit boek is een must-read voor alle climax-noobs out there. Het kleine bolletje dat vele boeken associëren met de clitoris is een beeld dat bij iedereen in het visuele geheugen gegrift staat dankzij onze schoolboeken en al even onvindbaar is als de G-Spot. Maar het blijkt dat vagina’s eigenlijk ook een eikel, voorhuid en zwelweefsel hebben. Kleine, groene, geboetseerde clitorissen in de expo tonen aan hoe groot dat kleine bolletje in de werkelijkheid wel is.

Hebben we dan eigenlijk allemaal penissen? Het lijkt er wel op. Interessant genoeg vertelt een video ook iets over mensen die als intersekse zijn geboren. De video legt uit hoe ze, tot enkele jaren geleden, baby’s met beide geslachtsdelen binnen de 3 maand gingen opereren. Zo maakten deze chirurgen eigenlijk de keuze van het geslacht voor deze jonge mensen. Absurd, als je het mij vraagt. En dat beseffen ze nu ook. Daarom wordt er in de medische wereld nu gewoon afgewacht tot deze mensen volwassen zijn. Ze worden opgevolgd om te zien hoe hun gevoelens en lichamelijke reacties daarop evolueren doorheen de tijd. Zo ontstaat er dus nu een hele generatie van intersekse mensen. Zijn tweeslachtigen, zoals in de bloemenwereld de norm is, de toekomst? Who knows, ik ben al zeker benieuwd. 

Oké, dus ik heb wel iets geleerd. Maar tussen de peniskokers, viagrapillen en een inheems masker met een neus dat duidelijk iets anders moet voorstellen, is er toch maar weinig aandacht voor de vagina. En heeft de expo wel echt de phallus van zijn piédestal geduwd? Daar twijfel ik nog over. Veel van mijn ideeën over de mannelijke dominantie in het onderzoeksveld werden bevestigd. En daarnaast heb ik veel dingen geleerd over de penis, maar die penis werd vooral gerustgesteld, heb ik het idee. Het is natuurlijk goed om te laten weten dat de gemiddelde lengte in België 14,5cm is wat ons voorzet op de VK, Frankrijk en Spanje, maar mensen met een vagina daar eigenlijk niet om caren. Of dat men vroeger een rib gebruikte om soldaten die hun deel hadden verloren te herstellen. Ik werd ook gerustgesteld dat het genderspectrum met al hun kleuren werd aanvaard, want twijfelen en evolueren is ook een deel van wetenschappelijk onderzoek. Maar voor een expo dat het fallocentrische denken aan de kaak wilt stellen, bleef het voor mij toch te gericht op de phallus. Met andere woorden, geef mij maar wat meer foef en minder piet. 

Volg VICE België ook op Instagram.