Ik rookte zeshonderd keer DMT in drie jaar tijd

Dick Khan ziet er niet uit zoals je zou verwachten van een man die zijn bewustzijn tot het uiterste heeft opgerekt. Kortgeknipt grijs haar, netjes geschoren, een zachte stem, en geen duimring of dreadlock te bekennen. Dick (niet zijn echte naam, hij wil liever anoniem blijven) noemt zichzelf een "onafhankelijke DMT-onderzoeker".

Sjamanen brouwen al eeuwenlang ayahuascadrankjes die de zogenaamde "spirit molecule" bevatten om geesten op te roepen en instructies uit andere werelden te ontvangen. Sinds een paar jaar hebben ook westerlingen kennisgemaakt met de heftige effecten van dit weinig begrepen middel. Weinig mensen hebben echter zoveel ervaring met dimethyltryptamine als Dick. Hij rookte de drug in drie jaar tijd meer dan zeshonderd keer, en schreef over zijn ervaringen het boek DMT & My Occult Mind: Investigation of Occult Realities using the Spirit Molecule.

Na zijn boeiende praatje op Breaking Convention 2017, de vierde internationale conferentie over psychedelisch bewustzijn, sprak ik Dick over een van de meest intense en mysterieuze psychoactieve stoffen die er bestaan.

VICE: Hoi, Dick. Hoe ben je hier precies mee begonnen?
Dick Khan: Ik ben al heel lang geïnteresseerd in esoterische filosofie. Als kind heb ik drie of vier keer de ervaring gehad dat ik uit m'n lichaam trad, en daardoor raakte ik ervan overtuigd dat er iets in mij zit dat buiten mijn fysieke lichaam kan bestaan. Daaruit is mijn interesse ontstaan. Natuurlijk was ik als kind niet bezig met esoterie, dat kwam pas later. Maar het raakte wel gelijk een snaar bij me, en daarna heb ik jarenlang esoterische filosofie bestudeerd.

Waarom ben je specifiek geïnteresseerd in DMT?
Toen ik nog een stuk jonger was, waren er bepaalde recreatieve drugs beschikbaar, en ik heb een paar zeer goede avonden beleefd met xtc en lsd. Daarna word je wat ouder en verandert je situatie. Toevallig zag ik een keer de documentaire The Spirit Molecule en, eerlijk waar, ik kreeg kippenvel – vooral toen de deelnemers [aan de experimenten van dokter Rick Strassmann] beschreven wat ze onder invloed van DMT ervoeren. Ik moest het gewoon proberen.

Waar was je zo nieuwsgierig naar?
Er waren mensen die zeiden dat ze spirituele fenomenen waarnamen. Dat vond ik echt een groot ding, voor mij was dat groot nieuws. Gecombineerd met mijn interesse in esoterische filosofie moest ik gewoon zelf ervaren waar ze het nou allemaal over hadden. Ik las me maandenlang in, maar niets had me kunnen voorbereiden op het moment toen ik het voor het eerst probeerde.

Wat gebeurde er toen je het voor het eerst probeerde?
De eerste dosis was maar een paar milligram, maar ik werd echt verrast door hoe sterk het was, na één trekje al. Ik zei: "Mijn god, dat is sterk spul." Mijn vrouw keek me aan met een mengeling van bezorgdheid en afkeuring, en zei: "Je hebt het nu geprobeerd, stop ermee." En ik zei: "Nee."

Daarna had ik een ervaring met 15 milligram toen ik alleen in de slaapkamer was. De gordijnen waren open en ik lag op de grond naar het plafond te kijken, en binnen enkele seconden zag ik een soort bewegende foto van mijn familie die glimlachend en hand in hand liep. Het was kraakhelder, en een moment van absolute gelukzaligheid. Ik dacht: hoe kan dit gebeuren? Het was zo scherp en tegelijkertijd kon ik door het plafond kijken. Na die ervaring was ik echt fan van de blijkbaar magische kwaliteiten van DMT.

Ik heb een fulltimebaan en een gezin. Ik heb er altijd voor gezorgd dat mijn gezins- en beroepsverplichtingen de hoogste prioriteit hadden. Dat gezegd hebbende, wilde ik meer. Dus ik ging door.

Heb je nooit gedacht dat die eerste ervaringen voldoende waren, en dat je daarna moest stoppen?
Ik merkte wel een keer toen ik thuis een gemiddelde dosis had genomen, dat mijn gemoedstoestand opeens heel erg omsloeg. Mijn gedachten werden heel, heel duister. Ik sprak er later over met mijn vrouw, en dat was echt moeilijk. Daarna was ik best bang om het weer te proberen, en vond ik het heel lastig om het binnenshuis te doen. Ik vind wel dat er met DMT een groot verschil is tussen het verruimen van je bewustzijn binnenshuis, waar alles ineens heel dreigend kan worden, en in de openlucht, waar…nou ja, the sky's the limit.

Wat waren – visueel of spiritueel – je diepgaandste ervaringen?
Ik zag wezens die ik zou bestempelen als spirituele entiteiten. Je kunt ze bewuste energieën noemen – sommige mensen noemen ze aliens, hoewel ik niet van die term houd. De geometrie, de schoonheid, de grootsheid van die wezens – het is overduidelijk een natuurlijk ding, een iets. Het zijn geen hersenspinsels, dat weet ik na zeshonderd experimenten echt zeker. Het heeft me er ook van overtuigd dat de mensheid niet het toppunt van de evolutie is, en dat we ook niet alleen in het universum zijn. Daar ben ik enorm dankbaar voor.

Een keer zag ik een entiteit die duidelijk geometrisch en symmetrisch was, maar de buitenkant was bobbelig en ruw. Ik kon zijn geest voelen, en het wezen was onverschillig, neutraal. Het liet zich alleen aan me zien. Het legde me niets op, het zei gewoon: "Kijk naar mij."

Hebben je ervaringen je veranderd?
Ik geloofde al in iets buiten de mensheid. Dat was geloof, omdat ik er geen echte kennis van had. Maar nu ik heb gezien wat ik heb gezien, ben ik er zeker van. Ik ben subtiel maar significant veranderd. In mijn persoonlijke leven ben ik me er veel bewuster van geworden dat relaties met mensen belangrijk zijn, en dat hoe je omgaat met mensen belangrijk is. Mijn neiging om over mensen te oordelen is minder geworden, en in die zin ben ik volwassener geworden. Ik voel me meer onbevangen. Ik zeg niet dat ik perfect ben, maar ik ben wel echt anders. Ik ben geduldiger. Ik weet dat ik doodga en ben ervan overtuigd dat mijn persoonlijkheid niet zal overleven, maar iets, ergens binnenin je, zal blijven voortbestaan.

Dat klinkt erg positief en verrijkend. Is dit een blijvende verandering of neemt het in de loop der tijd af?
Het is nu zeven maanden na mijn laatste experiment en ik voel dat ik nog steeds anders ben. Ik had één ervaring met DMT toen ik buiten was en het echt heel hard aan het waaien was. Ik had moeite om rustig te blijven, en probeerde ervoor te zorgen dat het geen negatieve ervaring werd. Toen ontstond er ineens een beeld in mijn hoofd, en ik zeg je niet wat het was, maar het deed me inzien dat positiviteit in tijden van tegenslag het hoogste aspect van menselijkheid is. De hele ervaring veranderde gelijk. Ik dacht: waai maar zo hard als je wilt. Je gaat me vermoorden? Vermoord me maar twee keer.

Dat had veel invloed op me. Van alle DMT-ervaringen die ik heb gehad was deze niet fantastisch, maar het raakte me wel diep. Ik denk niet dat je DMT moet blijven nemen om die verandering vast te houden. Ik denk dat ik voor de rest van mijn leven veranderd ben.

Je bent vrij methodisch te werk gegaan in je experimenten – je was in ieder geval volhardend. Vind je dat dit molecuul wetenschappelijk onderzocht moet worden?
De traditionele materialistische wetenschap kan dit onderzoeksterrein niet negeren als het trouw aan haar oorsprong wil blijven, omdat dit levensveranderend, cultuurveranderend en maatschappijveranderend is. De wetenschap zou dit gebied van menselijk leren moeten revolutioneren.

Maar denk je dat het mogelijk is om de ervaring aan wetenschappelijk onderzoek te onderwerpen?
Dan kom je toch weer terug bij esoterie en occult denken. Een definitie van het occulte is 'kennis van het onmeetbare'. Ik zou graag een foto willen maken van wat ik heb gezien of iets terugbrengen in een jampotje, maar het is een van die dingen die je gezien moet hebben om het te geloven.

Tijdens je experimentele fase heb je geen drank gedronken en niet gemasturbeerd. Waarom niet?
Op dat punt had ik al het idee dat ik te maken had met spirituele entiteiten. Ik wilde dit experiment niet doen, met iets spiritueels dat op me inwerkte, als ik ook een dikke kater had. Dat leek me oneerbiedig. Hetzelfde geldt voor masturbatie – het voelde als iets wat ik niet moest doen.

Denk je dat je nog een keertje DMT gaat roken, of heb je wel genoeg gehad?
Goeie vraag. Ik heb nu drie jaar lang een duidelijke missie gehad en drie boeken geschreven, waarvan een gepubliceerd is, dus je zou zeggen dat het wel mooi geweest is. Maar ik weet het niet…ik weet het echt niet. Maar ergens diep vanbinnen denk ik dat ik het wel weet. Wees voorzichtig, maar zeg nooit nooit!

Bedankt, Dick.