FYI.

This story is over 5 years old.

Vice Blog

Bezoekers van Pulse in Orlando vertellen wat de club voor hen betekent

Iedereen wordt er geaccepteerd. Je kunt er een baard hebben en een jurk dragen. Je kunt er hetero zijn. Je kunt er een prachtige travestiet zijn, of een lelijke."

Mensen houden kaarsen omhoog tijdens een herdenking van de slachtoffers in Orlando. Foto door Drew Angerer/Getty Images

In de nasleep van de schietpartij van afgelopen zondag in de iconische club Pulse in het Amerikaanse Orlando, heeft de VS de lhbtq-gemeenschap in Orlando een hart onder de riem gestoken. De aanslag, waarbij 49 doden en 53 gewonden vielen, dient als een verschrikkelijke herinnering aan het feit dat lhbtq'ers – ondanks alle vooruitgang die sinds de Stonewall-rellen is geboekt – nog steeds geconfronteerd worden met haat en geweld. En hoewel de tragedie de viering van gayprides in het land compleet heeft overschaduwd, het heeft mensen ook gemotiveerd om bij elkaar te komen en elkaar lief te hebben: op maandagnacht kwamen in Orlando duizenden mensen bijeen voor een wake bij kaarslicht, waar medewerkers van Pulse – onder luid gejuich – lieten weten dat dit niet het einde van de club betekent.

Advertentie

Pulse is een hoeksteen van Orlando's bloeiende lhbtq-gemeenschap. Sinds Pulse 13 jaar geleden open ging, heeft een divers publiek deze veelzijdige ruimte, die bekend staat om z'n dragshows, Latin-dansavonden en positieve sfeer omarmd. Zoals President Barack Obama zondag in een speech zei, is Pulse "meer dan een club. Het is een plek van solidariteit en zelfverwezenlijking, waar mensen samenkomen om het bewustzijn te vergroten, hun gedachten uit te spreken en voor hun burgerrechten op te komen."

VICE sprak met huidige en voormalige stamgasten van de club om uit eerste hand te horen waarom Pulse zo'n special plek is, en hoe de scene is geraakt door de tragedie die zich er afgelopen weekend heeft afgespeeld. John Martz, voormalig stamgast
Vanaf de opening van Pulse ging ik regelmatig naar de club, totdat ik in 2007 verhuisde. Daarna ging ik bijna elke keer als ik in Orlando was langs. De club is in de afgelopen jaren erg veranderd. Toen het net open was, was de grote bar een soort Kubrickiaanse witte bar. Die ruimte werd de "white room" genoemd. Alles – de vloer, bar, zitplaatsen, decoratie – was spierwit. In de eerste maanden hielden de obers in de gaten of er geen vegen op de vloer zaten, en als dat wel zo was maakten ze die schoon. Ze vonden het heel belangrijk dat alles er goed uitzag.

In de eerste paar jaar was het dé plek. Elk weekend was het niet eens de vraag óf iemand ging, maar hoe laat je je vrienden er zou zien. Als de bartenders je binnen zagen komen hadden ze je drankje al klaar voordat je bij de bar was. Het is de eerste bar die van de mensen uit mijn generatie – twintigers en dertigers – was. Southern Nights [een andere populaire gaybar in Orlando] zat er al een hele tijd. Dus Pulse was de eerste bar die in mijn tijd open ging, en open bleef. Mensen hadden het idee dat wij Pulse gebaard en gevormd hadden, het was echt onze plek.

Advertentie

Joe "Joe Joe" Rodriguez, dj
Ik was een van de eerste Latin-dj's die bij Pulse werkte. Ik werkte eerst bij Club Revolution, een andere gayclub. Ik werkte daar zo'n tweeënhalf jaar. Die club ging dicht, en maakte een doorstart onder een nieuwe naam. Ze raakten veel klanten kwijt, dus een van de jongens van daar begon z'n eigen nacht bij Pulse. Toen sprak hij mij een keer en zei: "Ga je gang en begin een Latin dansavond op de zaterdagen." Dat werd een grote hit.

We draaiden alle hits: Latin, salsa, merengue, reggaeton. En een beetje house. Ik mixte het een beetje. Ik kon het publiek aanvoelen – of er meer salsapubliek of merenguedansers waren. Elke weekend draaide ik andere muziek. Goede muziek creëert een goede sfeer. Als je dj bent, en je weet dat je goede muziek draait en daarmee iets goeds doet, dan voel je die macht, snap je? Je voelt die sfeer gewoon. Het is ongelofelijk. Je ziet zoveel blije mensen – dat is waar een dj gelukkig van wordt. Het waren geweldige tijden bij Pulse.

Deelnemers aan de Orlando Pride Parade dragen een spandoek van club Pulse. Foto via Flickr-gebruikerJeff Kern

Alex Goodman, dj
Het is altijd stampvol bij Pulse, en we hebben het er altijd zo leuk. Het is er heel feestelijk, en iedereen wordt er geaccepteerd. Je kunt een baard hebben en een jurk aantrekken. Je kunt hetero zijn. Je kunt een prachtige travestiet zijn, of een lelijke. Je kunt er zijn wie je wilt zonder veroordeeld te worden. Als dj ben ik een beetje snobistisch als het aankomt op de muziek. De muziek die de dj's draaien op de nachten dat ik ga vind ik vaak niet zo tof. Maar dat maakt niet uit. Je bent er met je vrienden. Je drinkt wat of kijkt naar een show, en je kunt niet anders dan dansen.

Advertentie

Danielle Hankins, bezoeker
De lhbt-gemeenschap is erg hecht in Orlando. Als je ergens naartoe gaat is er altijd wel weer iemand die iemand kent. We steunen elkaar erg.

Mijn vrouw en ik gingen naar Pulse om de verjaardag van haar bruidsjonker te vieren de dag nadat we getrouwd waren. Hij is een soort socialite – hij kent iedereen – en toen we bij Pulse kwamen, kende hij alle barmannen en uitsmijters en iedereen die er werkte. Hij deed een rondje en we zeiden iedereen gedag, en iedereen wenste hem een fijne verjaardag. Hij stelde ons ook aan iedereen voor, zo van: "Dit zijn mijn lesbo's, en ze zijn net getrouwd!" Veel van de barmannen feliciteerden ons en boden ons drankjes aan. Mijn vrouw en ik drinken alleen nooit. Normaal voelen we ons vaak ongemakkelijk als we bij een bar alleen maar frisdrank drinken. Maar zo voelden we ons nooit bij Pulse. Nooit.

Ik ben een ambulancemedewerker. In de nacht van de aanslag werd ik rond drie gebeld met de mededeling dat ik me klaar moest maken voor het geval we nodig waren. Ik wist niet echt wat er aan hand was, ik wist alleen dat er mogelijk een incident was geweest waarbij veel slachtoffers waren gevallen, en dat ik paraat moest zijn. Ik hoorde pas later op de dag wat er was gebeurd.

Dan Schwab, werkt bij gayclub Parliament House in Orlando
Het is nog niet echt doorgedrongen. Het verhaal verandert ook nog per minuut. Mensen zijn eigenlijk nog steeds in shock. Je komt mensen tegen, je kijkt ze aan, en je hebt ze niet gezien sinds het gebeurde, en iedereen barst gewoon in tranen uit. Je weet niet wat je moet zeggen. Je bent blij dat de persoon die voor je staat veilig is, en die emotie is overweldigend.

We hebben gisternacht een wake gehouden, en aankomend weekend doen we wat we de "Pulse Bar" noemen. Parliament House is een groot complex: we hebben een aantal bars op het terrein, en we gaan een van deze bars op een speciale manier inrichten. Het gaat de Pulse Bar heten, en er komt personeel van Pulse achter de bar staan. Dat zal deze vrijdag, zaterdag en zondag zijn. Er zijn veel mensen waarvoor Pulse echt hun bar was. Op deze manier hebben ze een plek waar ze naartoe kunnen om iedereen weer te zien. Een plek om hun vrienden te ontmoeten en dezelfde mensen – de barman bijvoorbeeld – te zien zoals gewoonlijk.