Terroristen van weleer

In Parijs is maandag de rechtszaak begonnen tegen de Venezolaanse terrorist Carlos de Jakhals. Carlos heeft meerdere opgeblazen sneltreinen, een aanslag op het hoofdkantoor van een Arabischtalig blad en zo’n 1500 doden op z’n naam staan. In de jaren '70 werd hij berucht door zijn overval op het kantoor van de OPEC in Wenen waar hij in 1975 een zaal vol ministers gijzelde. De jaren '70 bulkten van de terroristische groeperingen waar tenminste nog een beetje mee te onderhandelen viel, in tegenstelling tot de koppige zelfmoordterroristen van nu. De meesten wilden toen gewoon koffers vol harde contanten en helikopters naar Cuba. Hier zijn een aantal minder bekende terroristen uit de jaren '70 die er alleen maar van kunnen dromen om ooit de rocksterrenstatus te bereiken van terroristen als Carlos en de mannen en vrouwen van de RAF.

FRONT DE LIBERATION DU QUEBEC

Mario Bachand van de FLQ. Smalle Ogen.

In de jaren '90 was de “bevrijding” van Franstalig Quebec uit de handen van de gulzige, cultureel verpauperde Angelsaksen inmiddels iets geworden dat eigenlijk alleen besproken werd in de opiniepagina’s. Maar in de jaren '60 en de vroege jaren '70 waren mensen nog echt bereid om te sterven voor het recht omgeen Canadees te zijn. De FLQ probeerde een Franstalige Marxistische Republiek op te richten op het Noord Amerikaanse vasteland door bommen te plaatsen in schoenenfabrieken en belangrijke politieke personen te ontvoeren. De vice-gouverneur van Quebec, Pierre Laporte, werd dood gevonden nadat een lokaal radiostation een bellerstip kreeg. De Britse handelscommissaris Richard Cross, die ook ontvoerd was, werd gebruikt als inzet voor onderhandelingen toen de Canadese minister-president Pierre Trudeau 500 mensen oppakte als reactie op de brutaliteit van de FLQ. De kidnappers eisten het gebruikelijke: 500.000 dollar in goud, helikopters naar Cuba, de hele reutemeteut. Minder gebruikelijk is dat ze al deze dingen ook daadwerkelijk kregen en Trudeau’s regering stuurde vijf van hun naar het zonnige Cuba in ruil voor een levende, wandelende Cross.

ZIJN ZE COOL? Nee, ze waren Frans-Canadees.

ZOUDEN ZE HUN EIGEN OMA’S OMLEGGEN? Waarschijnlijk.

GELOOFDE ZE IN IETS MOOIS? Ja. Het trekken van een grens tussen de Franstaligen en alle andere mensen.

DE TUPAMAROS

Tupamaros leider Raul Sendic. Zware wenkbrauwen.

Het zag er niet best uit voor Geoffrey Jackson. De Duitse, Zwitserse en Amerikaanse ambassadeurs waren al door kidnappers van de straten geplukt toen de diplomaat in januari 1971 in Montevideo in een auto werd gepropt. Gelukkig betekende een Brits paspoort evenveel voor Jackson in Uruguay als voor Cross in Quebec en wist Ted Heath het voor elkaar te krijgen dat Jackson na acht maanden gevangenschap vrijgelaten werd. De Tupamaros werden door de meeste mensen gezien als ware vrienden van het volk. Ze vermoordden een FBI-agent die verschillende Zuid-Amerikaanse overheden les gaf in martelen voor gevorderden. Ook pompten ze waarheidsserum in beroemdheden en zonden ze de resultaten daarvan uit op tv bij wijze van openhartig praatprogramma. Denk aan Pauw en Witteman met Jeroen en Paul als gemaskerde guerrillastrijders met kalashnikovs tussen hun tanden en een ijlende Heleen van Royen vastgebonden aan een stoel.

ZIJN ZE COOL? De vuistregel luidt dat iedereen uit Zuid-Amerika cool is, ondanks alle studenten die hun stinkende best doen om dat te bederven.

ZOUDEN ZE HUN OMA’S OMLEGGEN? Inmiddels niet meer. Ze hebben het geweld afgezworen en zijn in 1984 opgedoken uit de clandestiene underground. In de jaren '70 zouden ze hun omaatjes misschien nog wel afmaken, maar alleen op humane wijze.

GELOOFDEN ZE IN IETS MOOIS? Alleen in het geloof zelf.

EEN LEUK FEITJE DAT JE ER GRATIS EN VOOR NIETS BIJ KRIJGT: De Tupamaros werden geïnspireerd door Carlos Marighella’s proto-Anarchistische kookboek, Het Mini-handboek voor de Stadsguerrilla. Het boek was zo overtuigend dat Marighella’s Italiaanse uitgever zich na het lezen van het boek aansloot bij een terroristische cel. Dat pakte een beetje verkeerd uit toen hij zichzelf opblies terwijl hij een bom probeerde vast te maken aan een hoogspanningsmast.

THE ANGRY BRIGADE

De buitensporig boze vlag van de Boze Brigade en een foto van Hilary Creek.

Engels terrorisme op een Engelse schaal ziet er uit als de Angry Brigade: een lachwekkende, ietwat knorrige groep muesli-etende radicale studenten. De 25 bomaanslagen die ze op hun naam schreven tussen 1970 en ‘71 hebben welgeteld één persoon verwond en niemand gedood. Groot Brittannië was in de jaren '70 even vruchtbare grond voor terrorisme als iedere andere oude wereldmacht met een aftakelende economie, zeker met Noord-Ierland, industriële verloedering, de driedaagse werkweek, tomeloze inflatie en rassenrellen. De grootste slechteriken die we konden vinden waren echter de jongens met de angstaanjagende naam “Stoke Newington Eight” die tijdens een inval door de politie werden betrapt op het bezit van 33 stokjes explosieve gelatine. Een van de veroordeelden was Hillary Creek, de hoogopgeleide dochter van een bankier. Creek gaf in 2002 een interview in The Observer  waar ze totaal geen berouw toonde voor haar rol in de gebeurtenissen en het niet eens was met de interviewer’s gebruik van het woord “bom” omdat het te veel negatieve connotaties zou hebben.

ZIJN ZE COOL? Ongeveer zo cool als een herhaling van een oude André van Duin show.

ZOUDEN ZE HUN EIGEN OMA’S OMLEGGEN? Neuh, ze zouden de verkeerde postcode op de briefbom schrijven.

GELOOFDEN ZE IN IETS MOOIS? Het gewelddadig ten val brengen van een vuile fascistische dictator en kwaadaardige onderdrukker van het volk, oftewel Sir Edward Heath.

THE GEORGE JACKSON BRIGADE

Blijkbaar heb je geen vlag nodig als je maar met z’n vijven bent.

De George Jackson Brigade, vernoemd naar een Zwarte Panter die gedood werd tijdens een ontsnappingspoging uit de San Quentin-gevangenis, waren vijf militante arbeiderskinderen met verschillende etnische achtergronden. Over het algemeen deden ze hun best om geen mensen te doden, maar tijdens hun graai naar makkelijke munten werden de klungelige bankovervallen sommigen fataal. Ze gooiden een keertje brandbommen naar het kantoor van een aannemer uit Seattle die werkte in een zwart gebied maar weigerde om zwarte mensen aan te nemen. Ze pleegden in totaal 15 bomaanslagen voordat ze alle vijf achtereenvolgens werden vermoord of opgepakt.

WAREN ZE COOL? Naast hun lijkt Carlos de Jakhals op Mika die een cupcake oppeuzelt.

ZOUDEN ZE HUN OMA’S KOUDMAKEN?Neuh, diep van binnen zijn het schattige poesjes. Schattige poesjes met minder schattige geweren.

GELOOFDEN ZE IN IETS MOOIS? Alles dat nobel en goed is aan de menselijke ziel.

DE RODE BRIGADES

Mario Moretti vermoorde de oud-Minister President en rookt ook sigaretjes. 

Brigate Rosse waren militante communisten in de echte Italiaanse traditie. Ze vermoordden fascisten, bliezen rechters op en hun leider Renatio Curcio werd bevrijd uit de gevangenis door een paramilitaire groepering die geleid werd door zijn vrouw. Ze beroofden banken en schnabbelden wat bij met fraude. Ze gijzelden de voormalige Premier Aldo Moro in 1978 en toen de paus aanbood om Moro’s plek in te nemen wezen ze hem af. Waarna ze ze tien goed gemikte schoten aflosten op de voormalige premier en ze zijn lijk dumpten in de kofferbak van een oude auto. Dit irriteerde de overheid dus na 8 jaar baldadigheid hadden de autoriteiten er genoeg van en sloegen ze de originele Rode Brigadiers voorgoed naar het hiernamaals.

WAREN ZE COOL? De Heilige Paus afwijzen? Cooler dan dat wordt het niet.

ZOUDEN ZE HUN OMA’S OMLEGGEN? Alleen als dat strikt noodzakelijk was.

GELOOFDEN ZE IN IETS MOOIS? Helaas waren het gewoon een stel sadistische idioten.