Zo werd Oktoberfest in Argentinië gevierd

Argentinië ken je natuurlijk vooral van het Argentijnse steakhouse, de tango, en mensen uit vliegtuigen gooien. Je zal het land niet snel associëren met lederhosen, hoempapamuziek en worst. Toch is er een kleine enclave, Villa General Belgrano, waar je die laatste drie dingen aantreft.

Er wonen maar zesduizend mensen, maar de stad trekt elk jaar met zijn eigen Oktoberfest en specifieke Duitse smaak dertigduizend enthousiaste feestvierders.

Villa General Belgrano is een van de weinige Argentijnse dorpjes waar van oudsher Duits wordt gesproken. Immigranten kwamen uit Zwitserland, Oostenrijk en Duitsland en vonden een thuis in de weelderige, groene bossen. Er zijn kleine maar imposante bergen die uitkijken op de vallei en het dorp ligt langs de oevers van een rivier.

De Tweede Wereldoorlog veranderde de hele wereld en zo ook dit dorp. Rond 1940 kwam General Juan Domingo Péron aan de macht. Argentinië veroordeelde Duitsland om haar wreedheden tijdens de oorlog, maar ondertussen konden nazi's zich verbergen in Argentinië om vervolging te ontlopen.

Eenmaal in het land trokken ze naar bestaande Duitse gemeenschappen en een groot deel van hen verzamelde zich rond Villa General Belgrano. Dat geldt ook voor de bemanningsleden van de U-530, de mysterieuze onderzeeër die zich in 1945 overgaf voor de kust van Argentinië. Het gerucht gaat dat Hitler ermee werd vervoerd naar het Zuid-Amerikaanse land.

Het dorp is erin geslaagd om het de leuke kanten van het erfgoed te behouden, zoals Oktoberfest, terwijl ze hard werken om het duistere verleden te overschaduwen met een flinke dosis positieve reclame.

En dat is gelukt. Oktoberfest in Argentinië is geweldig.

Een goed voorbeeld hiervan is het openen van de vaten: de Espiche. Voor een opgehitst publiek worden vaten bier opengemaakt met een hamer, waardoor iedereen binnen een mum van tijd zeiknat staat te brullen en te proosten.

Het dorp doet zijn best om met de tijd mee te gaan, maar veel tradities veranderen niet. Er wordt bijvoorbeeld al sinds de eerste viering van Oktoberfest, 52 jaar geleden, een bierkoninging gekozen. Dit jaar won de achttienjarige Lucia Veronica Aliaga. Haar takenpakket bestaat uit toezicht houden bij elke Espiche, dagelijks deelnemen aan de parade, in klederdracht door de hoofdstraat lopen en met een pul zwaaien op het podium.

Als de bierkoningin niet op het podium staat, vermaken talloze muzikanten en dansgroepen de aangeschoten en met bier doordrenkte massa. De heftige polkamuziek zet zeker de toon tijdens het openingsweekend. Maar de grootste verrassing is Willy Weimer's Polkarock Orchestra. Iedereen in de band draagt lederhosen, en ze krijgen iedereen aan het dansen en jodelen met Duitse en Spaanse liedjes. Met het dansgedeelte komt de multiculturele erfenis pas echt goed uit de verf. Er zijn Ierse, Poolse en Spaanse danseressen, iets waar de Argentijnen trots op zijn. Van de mazurka tot de flamenco, alles komt voorbij, onder luid gejuich.

Maar multiculturalisme heeft ook grenzen, en die worden getrokken bij het eten en drinken. Worst domineert de eetkraampjes en zuurkool, dat hier chucrut heet, krijg je er verplicht bij. Brochettes met vlees, groenten en fruit zijn ook populair. Een klassieke combinatie is varkensvlees met pruimen, perzikken, ui, rode en groene pepers. De worstjes zijn omwikkeld met spek en een lust voor het oog. Maar zelfs buiten het bierpark – waar de belangrijkste festiviteiten plaatsvinden – heeft het schilderachtige dorpje nog genoeg bier en eten te bieden.