Waarom we de Amerikaanse politiek zoveel boeiender vinden dan die in ons land

Alle foto's zijn afgelopen vrijdag door Chriss Bethell gemaakt tijdens de protesten in Londen tegen Trump's inauguratie.

Ongeveer twee miljoen mensen van over de hele wereld deden mee aan de women's marches uit protest tegen het presidentschap van Donald Trump. Het was een aangrijpend voorbeeld van hoe Amerika nog steeds de boventoon voert op het internationale toneel: Donald Trump is niet de enige naarling met angstwekkend veel macht, maar als president van het – zo ongeveer – machtigste en meest invloedrijke land ter wereld, is zijn verkiezingsoverwinning een heel belangrijke.

Amerika – nog steeds de grootste wereldmacht, nog steeds de eindbaas van een voornamelijk onbenullig mondiale cultuur die wordt gedomineerd door grote merken, popsterren en Hollywood – doet de aandacht voor andere landen verbleken. De inauguratie van Trump werd als vanzelfsprekend live uitgezonden door de NOS.

Deze fixatie op de Verenigde Staten is niet altijd even handig. Mensen van over de hele wereld weten misschien meer over Trump dan over hun eigen regering. In Groot Brittannië zou het bijvoorbeeld best goed zijn geweest als de Britten iets over de geschiedenis en functie van de Europese Unie hadden geweten, om beter te begrijpen hoe beslissingen in Brussel effect op hen hadden.

Die norm komt terug tot in de kern van de regering in Groot Brittannië. De Britse premier Theresa May wordt de eerste buitenlandse leider om later deze week in persoon met Trump af te spreken. Het lijkt erop dat het niet uitmaakt wie er president is in Noord-Amerika, Groot Brittannië blijft toch wel het schoothondje van de VS: hulp bij aanvallen met drones, vrije handelsverdragen en Amerika als tussenschakel. "Elke keer dat ik overleg met het Britse Ministerie van Buitenlandse Zaken," vertelde een Syrische onderhandelaar me onlangs, "Zeggen ze tegen me dat ze eerst met de Amerikanen moeten overleggen en dan contact met me opnemen."

Volgens Simon Tate, auteur van A Special Relationship? British Foreign Policy in the Era of American Hegemony, is het belangrijk dat we ons de Koude Oorlog blijven herinneren: "De rest van de wereld was toen terecht geïnteresseerd in de Amerikaanse verkiezingen, omdat de Verenigde Staten landen voorzag van een veiligheidsgarantie in het Westen. Levens hingen af van de woorden van de Amerikaanse president, en van wat hij deed."

Tegenwoordig, zegt Tate, is je zorgen maken over wat de president van de VS doet – vooral als die president Trump is – een belangrijke reden voor  veel mensen om zich meer bezighouden met Amerikaanse politiek dan met die van andere landen: "Zal Trump de Verenigde Staten terugtrekken uit de NAVO? Wat gaat hij doen tegen IS en klimaatverandering? Zal er een post-Brexit Anglo-Amerikaans handelsverdrag worden gesloten? De manier waarop hij met deze kwesties omgaat, heeft op bijna iedere bewoner van onze planeet invloed."

Tate wijst er ook op dat de argusogen waarmee de Amerikaanse politiek wereldwijd wordt bekeken worden veroorzaakt doordat "zowel niet-westerse gebieden in de wereld als veel westerse landen, Amerika niet meer zien als Uncle Sam, maar als egoïstisch, materialistisch, bombastisch, arrogant, imperialistisch en racistisch land. In hun ogen personifieert Trump die karikatuur van de Verenigde Staten, en bekrachtigd dit beeld, wat een probleem is voor de Verenigde Staten als het gaat om wereldwijde reputatie en internationale betrekkingen."

Vijay Prashad, een Indiase historicus, journalist en professor aan de Trinity College in de Amerikaanse staat Connecticut, voegt toe dat "er ook de realisatie is dat de Verenigde Staten – met zijn enorme militaire macht – impact heeft op zaken die zich elders in de wereld afspelen. Dat geldt ook voor internationale handelsverdragen: China, India, Brazilië, Zuid-Afrika – iedereen zal vast in zijn handen wrijven bij denken aan het idee van de zelfmoord van Het Westblok."

Terwijl de Amerikaanse inlichtingendiensten aan de bel trokken over invloed van Rusland op de Amerikaanse verkiezingen, herinnerde de rest van de wereld zich de talrijke verkiezingen waar Amerika zich destijds mee bemoeide, vaak met desastreuze, tragische en slepende gevolgen. Ook op deze manier is wat er in Amerika gebeurt belangrijk voor de rest van de wereld.

Naast het geopolitieke aspect, is er ook het circus wat er met de verkiezingen gepaard gaat. In het afgelopen jaar voerden Amerikaanse politici de meest groteske, duistere show op aarde op, met Trump als de grootste en kwaadste beer die steeds meer bizarre en duistere trucs uithaalde, terwijl zijn publiek bang was maar niet kon wegkijken. Trump – het merk, de reality tv-ster, de twitteraar, de polarisator, de tomeloze ophitser – maakte dat Amerikaanse politiek meer dan ooit tevoren een realityshow werd. Zelfs de mensen die hem haten kunnen het niet laten om hem zendtijd te geven – en nu hij president is, komt hij sowieso op tv. Of we dat leuk vinden of niet.

"De huidige Amerikaanse politiek werkt vreemd hypnotiserend, zelfs als je niet geïnteresseerd bent in politiek," zegt Tate. "Ten dele is het wachten op het moment dat Trump zijn volgende blunder maakt, belachelijk commentaar geeft of een nieuwe openbaring uit – het is alsof je naar een slechte kandidaat kijkt bij Idols of Holland's Got Talent; je weet dat het gaat eindigen in een ramp, maar toch zap je niet weg. En aangezien Trump heel belangrijke kwesties ter wereld in zijn portefeuille heeft, is dat eigenlijk tragisch."

Vijay Prashad is ermee eens dat "er een wanhopige fascinatie is voor de Amerikaanse verkiezingen en de nieuwe president," maar hij zegt dat er meer om te doen is. "De Amerikaanse media hebben ook grote invloed," zegt hij. "Die maken niet alleen verhalen over wat belangrijk is – TRUMP – maar  bepalen ook hoe we conflicten interpreteren, zoals in Syrië." De Amerikaanse media, met hun vele bronnen en grote bereik, kunnen beeldschermen over de hele wereld vullen met hun eigen programma's en denkbeelden.

Natuurlijk zouden we allemaal moeten weten wat er in ons eigen land gaande is, en wat er in de rest van de wereld gebeurt, maar met Trump aan de macht, is het zeker net zo belangrijk om zoveel mogelijk te weten over de Amerikaanse politiek.