Frederik Buyckx fotografeerde Albanië en praat daar met een Vlaams accent over

Toen ik laatst weer eens verdwaald was op het internet kwam ik Frederik Buyckx (28) tegen, met zijn project Moving Albania, dat ook als boek is uitgebracht. Hier wilde ik wel meer over weten, maar het bleek nog niet zo makkelijk om hem te pakken te krijgen. De Belgische fotograaf zit op dit moment in Brazilië en door een van de veel voorkomende stroomstoringen moest hij een flink stuk lopen voor hij eindelijk verbinding kon maken en met een Vlaams accent over zijn project kon praten.

VICE: Hoi Frederik, fijn dat ik je toch nog te pakken kon krijgen. Vertel, Moving Albania, wat is het verhaal hierachter?

Frederik Buyckx: Ik had zes jaar geleden toevallig een artikel gelezen over bunkers in Albanië. Er zouden er een miljoen gebouwd zijn onder het communistische regime. Ik besloot om ernaartoe te trekken om foto's te maken van deze bunkers. Tijdens die reis ben ik ontzettend veel vriendelijke mensen tegengekomen. Ik werd overal gevraagd om op de koffie te komen, te blijven eten en uiteindelijk te blijven slapen. Zelden had ik zo'n gastvrijheid ervaren. Toen heb ik echt een liefde voor het land gekregen. Ik vond het ook echt niet terecht dat dit geweldige land bij iedereen zo negatief te boek stond, dus besloot ik om een fotoreeks te maken om te tonen hoe dit land echt is.

Snap ik. Ze stelden zich dus heel erg voor je open. Kon je dan ook overal gewoon fotograferen?

Ik stond daar de eerste keer in de winter, alleen, met mijn camera in de hand, op zoek naar die bunkers. Ik merkte dat het voor die mensen zeer ongewoon was, een toerist die daar in de koude, natte winter maar wat rondliep. Maar ze waren enorm nieuwsgierig. Ze vroegen dan met een lach wat ik deed en waar ik vandaan kwam. Blijkbaar hebben ze daar allemaal wel een broer, een vriend of een buurman die in België woont of gewoond heeft, dus dat was een pluspunt. En voor ik het wist zat ik weer bij iemand thuis te genieten van een Albanese maaltijd. Ook om te fotograferen was het heel aangenaam: niemand maakte er enig probleem van, tot zelfs in de slaapkamer aan toe. Dat is in andere landen jammer genoeg vaak wel anders.

Maar ben je nooit in de problemen gekomen? Heb je ruzie gehad met de lokale bevolking?

Ik herinner mij uit die tien weken in Albanië maar één conflict. Ik was in de trein een foto aan het maken van de man die in mijn wagon zat, maar blijkbaar mocht dat niet van de conducteur. Die kwam als een gek op mij afgestormd, grijpend naar mijn camera, om mij te verbieden nog een foto te maken, terwijl ik allang toestemming had gevraagd aan de man die ik fotografeerde. Ik had al met hem gebabbeld en zelfs mijn lunch met hem gedeeld. Maar gelukkig had ik de foto al gemaakt voordat de conducteur er was. Het is trouwens een van de openingsbeelden in mijn boek geworden: de slapende man in de trein.

Is het makkelijk om door Albanië te reizen?

Ik ben er nu gespreid over zes jaar al zeven keer naartoe geweest, en er is wel degelijk veel aan het veranderen, zeker ook op het gebied van toerisme. Zes jaar geleden was er één jeugdherberg, alleen in de hoofdstad. Nu zijn dat er zeker tientallen in verschillende steden. Je ziet nu ook veel mensen op de motor door Albanië reizen. Dat is pas een paar jaar mogelijk omdat de wegen eindelijk geasfalteerd zijn. Toen ik er voor het eerst was zag je dat niet.

Veel van je projecten zijn in het buitenland. Wat vind je daar wat je in België niet kunt vinden?

Het voordeel van op reis gaan, is dat je beter gefocust blijft dan wanneer je 's avonds thuis met je vrienden in de kroeg zit. Op reis zit je dag en nacht bij je onderwerp. Bovendien ontdek ik gewoon graag nieuwe dingen, nieuwe plekken en nieuwe mensen. In België heb ik bijvoorbeeld een serie geschoten over de laatste echte boeren in de Westhoek. Dat is ook weer een andere cultuur en levensstijl. Dat is hetgeen wat mij heel erg aantrekt. Je zit nu in Brazilië. Wat ben je daar aan het doen?

Ik werk aan een reeks over de gepacificeerde favela's in Rio de Janeiro. Dat zijn de favela's waar het leger en de politie is binnengevallen; waar de drugdealers zijn verjaagd of opgepakt en waar nu de politie de controle heeft. Al is dat in de praktijk vaak nog niet altijd zo.

Dankjewel Frederik!